Skírnir - 01.01.1827, Síða 100

100
fánga merki
Steingiíms Jónssonar
Budlúngur baud hann
skyld; biskup vera ,
klerka stjórn ogstytta;
glöd vard Gardarsey,
grátur leid úr auga,
íe koma skin eptir skúrir.
Gledjast því konúngur
og kappar hans,
gledst höfdíngja hvad:
koina biskupar ,
lcoma frömudar ,
hans ad w'dfrægja vígslu j
Koma lánglærdir
og leikir menn,
koma börn og brúdir,
gánga og fra Gardshorni
(svo fer guina hvad)
karl og kerlíng bædi.
Glymur um Gudshús
gledi - hljómur,
bríngja klukkur hvellt:
sést frá Heklutind,
hifin-seilir,
raudur vada viti,
Eitt eyar merki,
elda glampi,
vinur vegfarenda:
snýr á Snæfelli
VtiinAa
Ar qvácSu sæla
sólu vísinda
at ínyrgni mærum skína
inegin glóbjarta ;
hefira svo í heiSi
liún skinit siSan ,
gekk þó lágtaf holti
snúdigur vindur
annari fannhvítu fánu.
Vottur er virdinga
varddysa tröf,
bjódasín bústad millum:
kætist klerkdómur,
kvedurvid í tindum
hljómur hökulbera:
Sjádu aumu á.
ástand vort,
fár er sá fyribæti,
vertu oss Steingríma
stikilslausum
mót hornum enna hnubb-
gjörnu.
Vær vonumot þérgóds
gæfu frama;
þú ert gódum gétinn ;
reglu og réttvisi
ertu reyndur ad;
þær eiga götur til Guds.
Géf vér gétum þin
svo med gledi notid
sem þér ófalskt unnum :
blómgist listir lands
og lærdóms ment,
meir sein aldir eydast,
lifi Jöfur , Lád,
lifi Biskup vel,
Öld i frjóígum fridi!
Sólar birti.
Hoddmímis nýrunnin.
Jfimt er hækkaSist
, huldu flókar úrvanarj
svá var ærit lengi;
uns meS sumum þjóSum
hækkun heiSi fylgSi,
hulit þó glíu væri;