Skírnir - 01.01.1872, Síða 94

94
Þýzkaland.
vitaS, aS þó þeir þykist færir í flestan sjó, þá vilja þeir kelzt
búa svo um, aS þeir þurfi eigi aÖ ugga um neitt samband móti
þýzkalandi, en leita allra ráSa til, aÖ draga þá til síns fylgis
og frá fjandmönnum sínum, sem nokkrum afla stýra. þeir frænd-
ur, Villijálmur keisari og Alexander Rússakeisari, hafa látiS mjög
vingjarnlega hvor viö anuan eptir stríöiö, og hinn fyrr nefndi sendi
í fyrra vor (þá er aöalatriöin í friöarsamningunum voru samþykkt)
systursyni sínum þau þakkarorÖ frá París, aö fyrir hans (Rússa-
keisara) frammistööu heföi þaÖ helzt veriö, aÖ {>jóðverjar heföu
eigi átt móti sjer fleiri á velli en Frakka eina. SíÖar bar fundum
þeirra saman á þýzkalandi, er Rússakeisari fór í silfurbrúðkaup
þeirra Wurtembergskonungs og systur sinnar, og var orÖ gert af
vinafögnuði þeirra og virktalátum. I ágústmánuði tókust miklar
herskoöanir viÖ Warschau (á Póllandi), og var þangaö boðið
mörgum helztu foringjum í her þjóðverja. þeir fengu hjer mestu
alúðarviðtökur, og f því veizlugildi, sem ein skotliösdeildin —
ánöfnuð Vilhjálmi keisara — hjelt þeim, drukku hvorutveggju fóst-
bræðraminni þýzka og rússneska hersins. þann 28. s. m. hjelt
þessi deild afmælisdag sinn og sendi Vilhjálmi keisara og syni
hans kveðjur, en um leið og hann svaraði, miuntist hann á sigur
sinn þann hjá Gravelotte árið á undan. Nýtt tilefni gafst til
vináttumála með þeim frændum á stofnunar dag „Georgsorð-
unnar“ (sbr. Skírni 1870 bls. 128), en margir af frægustu og
beztu herskörungum þjóðverja (Karl prins, Moltke, Werder og fl.)
voru þá komnir til Pjetursborgar. Alexander keisari drakk þá minni
frænda síns og Ijet sjer farast vel oröin um vináttusamband
þeirra og bróöerni beggja þjóðanna. Vjer látum þessa því getið, að
blöðin á þýzkalandi og víðar geröu mikiö úr slíkum alúðarmálum
og fagnaðaratlotum, og kváðu hjer af mega sjá, hvaö öfundina og
þjóstinn væri aö márka i rússneskum þjóðernisblöðum. OrÖ keisarans
á hátíðinni þóttu á þýzkalandi því þýöingarmeiri, sem Thiers
hafði um þetta leyti (í boðun eður ávarpi til þingsins) lagt mesta
áherzlu á vináttu Rússa. Allt fyrir þetta eru það ekki aö eins
öfundarmenn þjóöverja, sem spá því, að þeim og Rússuin hljóti
að Ijósta saman, er stundir lí&i. þetta kemur og fram í ritum á
Rússlandi og í þjóðernisblöðum. Líkurnar til þess draga menn af