Skírnir - 01.01.1872, Page 174
174
Sigríðr þorvaldsdóttir.
+ 23. Novbr. 1860.
Prennar mnndir meyja,
þó reið ein fyrir,
hv/t und hjálmi inœr;
inarir liristusk,
stóð af inönuin þeira
dögg í djiíp* dali,
hagl f háva viðu,
þaðan keinr ineð ölduin ár.
Helgakviða Hjörvarðssonar.
það man eg enn, á æskuskeiði
ungr eg vóx á feðraslóð,
þar sem að líta hátt um heiði
hájöklar yfir liðna þjóð,
við bautastein og bárunorn
brimgarða kveðr málin forn.
Opt hefi eg þar svo augum leidda
undrandi, hlýði mær og víf!
fegurð og tign að foldu seidda,
að feigum mætti vekja líf —
ein var þó myndin af sem bar
öðrum, er leit eg forðum þar.
það man eg enn, eg sá með svönnum
Sigríðr stóð í röðuls glóð,
þjóðmærum búin þokka sönnum,
þorvaldsdóttir á óðalslóð —
aldrei sú myndin flýr mér frá,
fögr var hún að líta þá.
þegar hún gekk um glæsta völlu
guðdóms af höndu búin æ
veglegum skrúða, væn að öllu
sem vallarrós í morgunblæ,
eins og drottning í dularham
dýrðleg í svanna hópi fram.