Skírnir - 01.01.1889, Blaðsíða 71

AFRÍKA.
73
máttlausir, og hann hafði orðið að skilja eptir á einum stað
bátinn, sem hann brúkaði, þegar um fljót var að fara; í bátn-
um skildi hann líka eptir mikið af vopnum og vistum, því
hann gat ekki hamlað mönnum sínum frá að selja vopn og
klæði fyiir mat. Hann skildi eptir nokkra menn að gæta
bátsins. þegar Stanley og menn hans komu út úr skóginum
5. desember og sáu sól og heiðan dag, féllu þeir á kné, æptu
og grétu hástöfum af gleði.
Hinn 13. desember sagði Stanley við menn sína. «Nú
sjáum vér bráðum Albert Nyanza». En þeir trúðu honum ekki
eins og menn Xenofons forðum, því þeir sáu ekki annað ofan
af hálendinu en sléttur og flatneskjur. Allt í einu, 15 mínút-
um á eptir, blasti hið mikla vatn við þeim fyrir neðan há-
lendið, sem þeir voru á. Menn Stanleys kysstu hendur hans
og báðu fyrirgefningar. En Emin Pasja var ekki í námunda og
landsbúar fjandsköpuðust við hann. Hann vantaði skotfæri og
hafði engan bát til að fara á eptir vatninu til Emin Pasja.
Hann tók því það ráð, að snúa aptur á leið, reisa vígi og
búast þar vel fyrir, en skilja trúnaðarmann sinn eptir við
Albert Nyanza. þaðan sendi hann menn að sækja bátinn, sem
áður er getið. í þessum umsvifum veiktist hann sjálfur og lá
veikur í einn mánuð. Síðan hresstist hann, báturinn kom og
hann hélt aptur á leið til Albert Nyanza. Hann gerðist nú
fósturbróðir hins volduga höfðingja, Mazamboni og létu þeir
vökva sér blóð og renna saman. Honum var sagt að heljar-
mikil skip, eins og eyjar á stærð, hefði sést á vatninu og
verið alskipuð mönnum. Einn af höfðingjunum fékk Stanley
bréfmiða vafinn inn í dúk. sem hann hafði fengið frá kvenn-
manni. það var bréf frá Emin Pasja. Emin bað Stanley að halda
kyrru fyrir á ströndinni, hann skyldi koma þangað. Kveldið
29. apríl hittust þeir og varð þar mikill fagnaðarfundur. þeir
dvöldust þar til 25. mai. Af tali þeirra Emins segir Stanley
lítið. Emin kvaðst hafa 8.000 manns, en 10,000 konur og
börn fylgdu þeim og það væri ekki hægðarleikur að koma
þeim út að hafi. Stanley sagði, að kvennfólkið yrði að ganga
og börnin mætti setja á múlasna. það hefði gengið kvennfólk
frá Zanzibar með sér þvert yfir Afríku. Nautpening yrði að