Skírnir

Volume

Skírnir - 01.08.1916, Page 5

Skírnir - 01.08.1916, Page 5
Skírnir]. Snorri Sturluson. 22» var goðinn og höfðinginn, lendur maður og skutilsveinn,. — átti ef til vill eftir að verða Snorri j a r 1. Hefði Snorri framar öðru kosið sér næði til ritstarfa sinna, hefði æfi hans orðið öll önnur. Hann fékk með kvonfangi sinu óðal og auð fjár rúmlega tvítugur, og þrátt fyrir róstur Sturlungaaldarinnar er sennilegt, að hann hefði getað setið nokkurn veginn óáreittur á Borg, ef hann hefði viljað. Arfur Herdísar konu hans var ótvíræð eign hans, og hefði hann ekki gert neitt til þess að brjóta af sér hylli Oddaverja og frænda sinna, átti hann þar athvarf gegn ágengni manna. En því fer fjarri, að Snorri gerði sig ánægðan með þau mannaforráð og átta hundruð hundraða, sem kvon- fangið lagði upp í hendurnar á honum. Viðleitni hans að auka auð sinn og völd gengur eins og rauður þráður gegnum æfisögu hans. Hann nær smátt og smátt undir sig öllum mannaforráðum í Borgarfirði og á Suðurnesjum,. Snorrungagoðorði fyrir vestan, hálfu Eyvellingagoðorði í Húnaþingi og að nafninu til hálfum öBum goðorðum As- birninga fyrir norðan land. Hann auðgar sig á samning- um sínum við Pál prest í Reykjaholti og þó mest á helm- ingarféiaginu við Hallveigu Ormsdóttur. Hafði Snorri þá miklu meira fé en nokkur annar maður á Islandi. Og þó að Snorri hefði margt af þessu fram með samningum, þá hikaði haiin heldur ekki við að hefja langar og harðar deilur, eins og síðar mun nánar getið. Enda voru sumir samningar hans ekki hættulausir, og svo sagði Þórður bróðir hans um félagið við Hallveigu, »að hann lézt ugga, að hér af mundi honum leiða aldurtila, hvort er honum yrði að skaða vötn eða menn« (Sturl. II, 127). Þegar dæma á um sumt í fari Snorra, eins og t. d. fégirni hans, verður sífelt að hafa það í huga, að hún er ekki annað en einn þáttur í baráttu hans fyrir aðaltak- marki sínu. Það var ekki rithöfundurinn Snorri, sem var fégjarn, heldur höfðinginn Snorri. Og þetta er sitthvað. Ágirndin er blettur á manni, sem stendur í þjónustu rík- isins eða almennra hugsjóna, þvi að þá sundrar hún per-
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112

x

Skírnir

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.