Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1895, Side 17

17
urmyndir (eða bandrúnir?) og er meira en */» al. bil á milli
þeirra. Þær líkjast þessum myndum:
? i
Þessa varð að geta hjer, þó það komi sögunni eigi við.
VIII. Heiðarvígasaga.
»SaxalœJcr« kap. 1. . . . Ok ríðit svá, unz þér komit at
SaxalœJc, hann fellr yr Vestrhópsvatni ok ofan undir Dalsá«.
Ur Vesturhópsvatni rennur eigi nema einn lækur. Hann rennur
í Viðidalsd. Hjer er nafn hennar stytt, og að eins nefnd Dalsá.
Hann er á leiðinni þá er riðið er úr Ásbjarnarnesi hjá Borg og
til Miðfjarðar, svo eigi er um að villast. Raunar lítur helzt svo
út, eftir sögunni, sem lækurinn sje á leiðinni milli Ásbjarnarness
og Borgar. En það kemur til af því, að sagan er þar, eins og
viðar, nokkuð óskipulega sögð, og getur þess fyr, sem síðar átti
að geta. Þannig á frásögnin um komu Barða til Borgar að
standa á undan frásögninni um ferð þeirra Þuríðar yfir lækinn.
Eigi er lækurinn meiri en svo, að vel mátti Þuriður bjarga sjer
sjálf úr honum, en hlaut að vökna svo mjög, að trautt gat hún
farið lengra burt; enda fóru þeir fjelagar með hest hennar frá
henni, meðan hún »gruflaði af læknum*. — En nafn lækjarins er
ekki »Saxalækur«, heldur FaxalœJcur, og mun afskrifari hafa
mislesið nafnið.
Gnúpsdalur. kap. 1. »Gistingarstað hefi ek yðr fengið í
Gnúpsdal er þér skuluð hafa. Njáll heitir búandi, er þér skuluð
í nótt gista at«. Hjer er eins óg í Kormakssögu, að eigi er tek-
ið tram, hvort Gnúpsdalur er einn bær, eða þar eru fleiri bæir.
Ef til vill bendir það þó heldur til hins síðara, að þá er Þórar-
inn hefir visað þeim Barða til gistingar í Gnúpsdal, vísar hann
þeim sjerstaklega til bónda »er Njáll heitir*. Þess hefði eigi
þurft, ef þar hefði eigi verið fleiri bændur. — í Stóra-Núps landi
fyrir vestan ána, spðlkorn inn í dalnum er eyðibýli nefnt Njál-
staðir. Liggur nærri að ætla, að þar hafi verið bær Njáls, þess
er þeir Barði gistu hjá. Þangað fór jeg og Hjörtur Lindal bóndi
á Núpi með mjer; leituðum við að rústum Njálstaða, en gátum
eigi fundið þær, svo við værum vissir um það. Á einum stað
þótti okkur samt líta út fyrir að gamlar rústir væri; enda mundi
þar einna líklegast bæjarstæði á því svæði sem um gat verið að
ræða.
8