Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1913, Síða 67

69
næst undirhvítanum, en dreift virðist á hann gullslit (»gullfarga«)
og síðan borin gljákvoða yfir.
Úti við listana (umgjörðina) framan á töflunni eru málaðir
grænir bekkir eða bönd, um 3 cm. breiðir, með svörtum strikum
inst, og yflr þvera töfluna eru álíka breið bönd, bláleit, beggja vegna
við aðalmyndina í miðið; eru og svört strik á þeim beggja vegna.
Yíir þau bönd og hin fyrri er sem brugðið rauðleitum böndum, er
liggja tvöföld og lárétt milli þeirra, og aðgreina myndirnar að
ofan- og neðanverðu; líkum böndum er og brugðið um grænu bönd-
in i hornunum og þar sem bláleitu böndin koma að þeim grænu
Svört strik eru við báða jaðra þessara rauðleitu banda; öll eru böndin
nær jafnbreið, um 3 cm. — Miðmyndin er 72 cm. að hæð og 32,5
cm. að breidd, en hver hinna er 33,5 cm. að hæð og 29,5 cm. að breidd.
Áður en lýst verður sjálfum myndunum skal það tekið fram, að
taflan er fremur lítið skemd; litirnir virðast ekki hafa breyzt mikið,
vitanlega máðst og rispast, óhreinkast og flagnað nokkuð, rifur
komið um samskeytin o. s. frv.; einkum er skemd við neðri sam-
skeytin og hefir því miður verið klínt þar í á dálítilli rönd yfir töfl-
una (eins og sést á meðf. mynd) líkum litum á síðari tímum til þess
að »endurbæta« töfluna. Taflan virðist máluð á sama hátt og út-
skoruar myndir og ýms málverk frá þessum öldum og líkt og lýst
er i kafla þeim eða bréfl um líkneskjusmíð, sem er í handr. nr. 194
í 8 bl. br. í Árnasafni1); er það skrif eingöngu um hversu farið
skyldi að mála líkneski og töflur.
Á miðri töflunni er mynd af biskupi í biskupsskrúða; mítrið er
hvítt með gyltum borðum; lagið á því er fornlegt. Andlitið skegg-
laust og fremur unglegt; hár mikið og þó ekki sítt. Hægri hendi
er upplyft til blessunar, fingrum haldið sem katólskum klerkum ber;
gullbaugur á löngutöng. Vinstri hendi heldur hann á hvítri stöng
með krossi gullnum á efri enda. Hvítir glófar á höndum. Hökull
rauður og pallium (er erkibiskupar bera), hvítt með svörtum kross-
um sem vera ber, yflr herðum og nær það niður fyrir hökulinn;
kögur á endanum. Með sama lit og lagi er handlínið og stólan;
sjást endar hennar neðanundan dalmatikunni, sem er græn með
rauðu fóðri. Höfuðlínið og serkurinn vitanlega hvít og gullskreytt
Skór rauðir. Biskupinn situr á bekk (stól), hvítum og gullnum.
Súlur beggja vegna og oddbogar; yflr sjást hallir og turnar, er munu
eiga að tákna hina himnesku Jórsali; eru veggir hvítir, gluggar
‘) Alfræði íslenzk, udg. ved Kr. Kalund, Köbenhavn 1908, bls. 89—91. Sbr.
og ritg. eftir hr. D. Erdmann i Aarsberetning 1912, bls. 79 o. s. frv.