Sunnanfari - 01.03.1896, Blaðsíða 7

71
sig á alt, sem Vigfús sagði stundum, er þó eptir-
tektarvert, að þetta kemur að nokkru heim við
það, sem Brynjólfur frá Minnanúpi hefir eptir hon-
um í Arbók fornleifafélagsins (Rvík 1886 bls. 51
—52, 54). f>að sem mest skakkar er það, að
þar segist Vigfús sjálfur hafa átt fyórsdœlu (Gauks
sögu Trandilssonar), en mist hana í láni. En
hversu hæpið sem það kann að vera að tiúa Vig-
fúsi hér, þykir ábyrgðarmanni Sunnanfara þó nógu
gaman að fá að vita, hvort menn eystra (í Skapta-
fellssýslu) hafi nokkurn tíma vitað af þjórsdælu eða
þessum sögum þar í eigu nokkurs manns, og þá
hvers, eða hvar þær þá væri nú niður komnar eða
skinnbók sú, sem þær hefði verið á. Sá sem
kemur með þær ófalsaðar á fornri skinnbók getur
búist við góðri borgun fyrir bókina.
Samnr við sig er Bogi Melsteð enn. í neðan-
málsgrein við íslenzku kvennasýninguna í Khöfn
1895 skrökvar Bogi því (Eimreiðin II, 58—59)
uppá ]ón þorkelsson, að það hafi verið honum að
kenna, að þingið 1893 veitti ekki fé til þess að
kaupa Strokk og Geysi. Eins og þingtiðindin (B,
b!s. 418 og 420) bera með sér lagði Jón ekki
annað til þess máls, en að hann skoraði á flutn-
ingsmerin málsins að leggja fram tilboð Einglend-
inga um kaupverð, og í öðru lagi að frumvarpið
væri látið biða þar til séð væri, hvernig frumvarpi
um bann gegn því, að útlendingar mætti eiga
fasteignir á íslandi, reiddi af. Ekki einu orði rneira
hefir Jón sagt um þetta mál. Geysis frumvarpinu
var vísað til 2. umræðu með 19 atkvæðum. En
flutningsmennirnir hreifðu þvi máli aldrei framar,
en Bogi var annar þeirra. Svöna litur nú þessi
sannsögli Boga út. Annars gæti marrni dottið í
hug, af því hvar Bogi kemur þessari klausu fyrir,
að hann imyndi sér, að F.inglendingsskrattinn, sem
keypti Geysi, hafi látið hann á Kvennasýninguna
í Khöfn 1895.
Ólafur Finsen, sonur Hilmars landshöfðingja,
er 17. Marts skipaður dómari i sakamálaréttinum
í Kaupmannahöfn.
»VerðÍljÖSÍÖ« er ekki farið að láta sjá sig hér
ennþá. það litur þvi eklci út fyrir, að það eigi
að upptendra mjög hjörtu Islendinga í Kaup-
mannahöfn uppá það að guðs dýrð megi útbreiðast
meðal þeirra.
Smekkvísi.
I. Páll Melsteð í Norðurlandasögu sinni, sem
á að vera vönduð bók (Rvík 1891, bls. 262):
»þegar litið er til hins mikla kostnaðar, er
allar þessar stórsmíðar höfðu i för með sér, til
hins langvinna ófriðar, sem þá átti sér stað, og
til þeirra ýmsu óhappa, sem geingu yfir Danmörk
um daga Friðriks fjórða t. d. drepsóttin mikla á
Sjálandi 1710—1711, er deyddi 23 þúsundir manna
i Kaupmannahöfn, eða frekan helming allra bæjar-
búa; stórflóðið um jólaleytið 1717, þá er flóðgarðar
vestan á þéttmerski brotnuðu og margar þúsundir
manna drukknuðu; húsbruninn mikli í Kaupmanna-
höfn 1728 (20, Okt.), þegar brann allur norður og
vesturhluti borgarinnar, samtals 2500 húsa, er
einstakir menn áttu, auk hinna, sem voru opinber
eign; þá brann háskóiinn og bókasafn hans og
mikill hluti af bóka og handritasafni Arna Magn-
ússonar. Er svo sagt að eigi stæði eptir, nema
þriðjungur borgarinnar. [K.ærir bræður, komma, stryk,
periodus, punktur og klausa]. þegar litið er til alls
þessa, þá má kalla að fjárhagur Dana hafi verið i
góðu lagi um daga Friðriks fjórða . . .«
II. Bogi Melsteð í Eimreiðinni (II, 61):
»Mikið var þar af íslenzkri tóvinnu, og á
gólfinu sat stúlka í peysubúningi við rokkinn sinn
og kvað:
Ur þeli þráð að spinna
mér þykir næsta inndæl vinna o. s. frv ,
en svo lágt að einginn heyrði það, því stúlkan var
úr vaxi og spýtum . . .«
[þetta mun eiga að vera skáldskapur].
Ársrit hins íslenzka kvenfélags, fyrsta ár
(Rvik 1895), er gott í heild sinni, og hefir það
sérstaklega sér til ágætis, að það er þó einhver
stefna og hugsun i því. Er þar meðal annars rit-
gerð um háskólamálið eptir Olavíu Jóhannsdóttur.
það er vonandi, að það leiði mart gott af fé-
lagi þessu og að kenningar þeirra manna fái
lítinn byr, sem prédika það, að kvenfólkið megi
ekki hugsa um annað etl koppa og kyrnur (sbr.
Eimreiðina II, 76), ef það hefir færi á öðru. I félag
þetta ættu sem flestar konur að ganga.
Um holdsveiki á islandi hefir Dr. Eichmúller,
sem var með Dr. Ehlers, ritað bók nýlega á frakk-
nesku og feingið doktorsnafnbót fyrir í París
(Notes sur la lépre en Islande); er hún grundvölluð
á sjúkdómssögum mörgum, er Dr. Ehlers hefir
hjálpað honum um.
„Sameiningin“, mánaðarrit til stuðnings kirkju og
kristindómi íslendinga, gefið út af hinu ev. lút. kirkjufélagi
í Vesturheimi og prentað í Winnipeg. Ritstj. Jón Bjarna-
son. Verð í Vesturh. I dollar árg., á ísiandi nærri því helm-
ingi lægra: 2 kr. Mjög vandað að prentun og útgerð allri.
IO. árg, byrjaði í Maits 1895. Fæst í bókaverzlun Sig. Krist-
jánssonar í Reykjavík og hjá ýmsum mönnum víðs vegar út
um alt land.
„Heimskringla“,
útbreiddasta (2600 eintök) og stærsta ísl. blað í heimi kemr
út í Winnipeg, Man. í Heimskringlu-húsinu að 663 Pacific
Ave, hvern laugardag, 24 dálkar tölublaðið. Kostar jf2
Árg., 7 kr. i Danmörku, 6 kr. á íslandi,
„Öldin“,
mánaðarrit, 32 dálkar hvert hefti, kemr út einu sinni á
mánuði. Kostar $1, 3 kr. 60 au. í Danmörku, 3 kr. á Is-
landi.— Allir kaupendr “Heimskringlu* fá »Öldina« ókeypis.
— Ritstjóri beggja þessara blaða er hr. Eggert Jóhannsson,