Alþýðublaðið - 07.07.1962, Síða 4

Myndir:
★ HÁU eindálka-
MYNDIKNAR:
SERGE JAROFF, hinn ó-
•breytandi og óbugandi verndar-
andi Doh-kósakkanna og stjórn-
andi þeirra í fjörutíu ár. Hann
stjórnar á sérstæðan hátt, að því
er sagt er. Með knöppum afmörk-
uðum táknum og jafnvel svip-
brigðum. Ef til vill muna ein-
hverjir íslendingar eftir lionum
og félögum hans, en hingað kom
kórinn endur fyrir löngu.
★ TVEGGJA DÁLKA
MYNDIN:
HLUTI af söngskemmtunum
Don-kósakkanna enn þann dag í
dag eru rússneskir dansar, og
þá gjarna dansar, sem voru dans-
aðir fyrir tíma rússnesku bylt-
ingarinnar.
★ ÞRIGGJA DÁLKA
MYNDIN:
DON-kósakkarnir. Beztu söng-
menn í heimi. Stífir og beinir,
eins og hermenn, jafnvel á söng-
palli. En raddirnar mjúkar og
þrungnar sérstæðri fyllingu.
á því að hvetja kórinn til að
syngja við guðs|<jónustur.
Serge Joroff, sem tók að sér
stjórnina sá strax hve stórkost-
Iegur efniviður þessir söng-
.jmenn voru og hann ákvað að
þelga sig allan því starfi að
gera kórinn stórveldi.
KójsakkaiViir voru flutfeir til
Sofia skömmu seinna og sungu
þar í kirkju rússneska sendiráðs-
ins. Söngvararnir unnu fyrir sér
með erfiðisvinnu. Serge Jaroff
var sá eini, sem var svo heppinn
að fá vinnu við sitt hæfi, sem
tónlistarkennari.
Um tíma leit svo út sem kór-
inn yrði að gefast upp á ferli
sínum til frægðar, en þá gerðist
það, að kórnum var í heild boð-
in vinna í verksmið.iu í frönsk-
um bæ, Montargie.
í verksmiöjunni var fyrir
lúðrasveit, en eigandi verk-
smiðjunnar vildi endilega koma
sér upp kór líka — rússneskum
kór, þar eð kona hans var rússn-
esk. Jaroff tók þessu boði.
En áður en kórinn kæmist alla
leið til Montargic, þurfti hann
að fara um Vínarborg og þar
mætti þeim fulltrúi frá Þjóða-
bandalaginu, er breytti allri
framtíð kórsins. Hann kynnti
söngvarana fyrir leikhúsmanni,
sem réð þá til að syngja í hinni
ferðast land úr landi og allur
heimurinn hefur hyllt þá að verð-
leikum.
EINN. FRÆGASTI allra karla-
kóra heims er Ðon-kósakkakór-
inn. Tilvera hans og starf hefur
verið óslitin sigurganga. Það eru
nú liðin 40 ár frá því að hann
var stofnaður og hann er enn á
„toppinum“.
voru fluttir burtu frá Rúss-
landi að lokinni byltingu.
Þeir voru í sótkví , undir
strangri gæzlu og heimþrá og
leiði sótti mjög að þcim. Til
þess að dreifa huga fanganna
tók foringi herdeildarinnar upp
frægu tónleikahöll „Hofburg"
í Vín. Þar með var Montargie
gleymd með öllu.
Söngskcmmtun kórsins í Vín
varð upphafið að mikilli sigurför,
sem enn er ekki lokið. Síðan
hafa hinir heimilislausu kósakkar
í dag eru aðeins fáir af fyrstu
kórmeðlimunum með kórnum,
fjörtíu ár setja sinn svip á allt
mannlíf, en einn maður starfar
enn með þeim eins og á fyrsta
degi í tyrknesku herbúöunum. —
Serge Jaroff, hinn óþreytandi
stjórnandi og leiðbeinandi.
Sumir líkja honum við krafta-
verk, sem er óháð tímanum.
Hann hefur lifað af styrjaldir,
byltingar og tækniframfarir, en
tímarnir hafa liðið hjá án þess
að hafa sett sitt mark á kórinn
svo séð verði.
Don-kósakkarnir hafa haldið
söngskemmtanir í flesíum lönd-
um licims á þeim fjörtiu árum,
sem þeir hafa starfað. Enn þann
dag í dag halda þeir yfir 200
söngskemmtanir á ári og oftast
fyrir fullu húsi. Enginn kór hefir
lilotið slíka frægð, enginn kór á
aðra eins sögu.
Saga kórsins hcfst í eymd
fangabúða, þar sem kólera til-
heyrði daglegum þjáningum fang-
anna. Það var árið 1921, skömmu
eftir lok rússnesku byltingar-
innar.
í tyrknesku herbúðunum
Tschilingir nálægt Istanbul kom
kórinn fyrst fram opinberlega
og þá undir stjórn Serge Jaroffs.
Kósakkarnir, sem skipuðu raðir
kórsins við það, tækifæri voru í
hópi fjölmargra kósakka sem
4 7. júlí 1962 - ALÞÝÐUBLAÐiB
UUftS.’A
4