Alþýðublaðið - 24.10.1963, Blaðsíða 13

Við drögum 7. nóvember
um Taunus 12 M- Cardinal
ENDURNYJUN
STENDUR YFIR
HAB AUGLYSIR!
n 1) s
\ Q >
co
m
lI%- f
b\% 1

LUDWIG ERHARD
Framfa. af 7. síðu
að stærsta flokkinum í þessum
kosningum.
Erliard var án efa ómetanlegur
atkvæðasmali fyrir CDU einnig í
kosningunum 1953 og 1957, og í
kosningunum 1961 þótti allt benda
til þess, að flokkurinn hefði misst
fylgi vegna Adenauers, en álit Er-
hards hefði komið í veg fyrir að
fylgishrunið yrði meira.
Nú er hann orðinn kanzlari um-
fram allt vegna þess, að flokkur-
inn sér nokkra von til þess að
verða stærsti flokkurinn eftir
kosningar að tveimur árum liðn-
um, aðeins með því að hafa Er-
hard fyrir flokknum.
★ ÓFLEKKAÐUR
FERILL
LUDWIG Erhard fæddist 4. febrú-
ar 1897 í Fiirth í Norður- Bayern.
Þar rak kaþólskur faðir hans lín-
sölubúð, og Ludwig var sá hinna
fimm sona, sem faðirinn hafði ætl-
að að taka við verzluninni:
Móðirin var mótmælendatrúar
og börnin gengu í kirkju hennar.
Ludwig fór í gagnfræðaskóla og
verzlunarskóla og var verzlunar-
nemi þegar hann var kallaður í
herinn í heimsstyrjöldinni 1914—
18.
Hann særðist alvarlega á öxl á
vesturvígstöðvunum og varð að
ganga sjö sinnum undir aðgerð á
sjúkrahúsinu áður en hann var út-
skrifaður þaðan.
Þegar hann sneri heim 1917 höf
hann nám í hagfræði við verzlun-
arháskólann í Núrnberg og því
næst í háskólanum í Frankfurt.
Uppáhaldskennari hans var pró-
fessor Franc Oppenheimer, Gyð-
ingur og jafnaðarmaður. Undir
handleiðslu hans tók Erhard dok-
torspróf. í?
Hann aðhylfcist aldrei stjórn-
málaskoðanir lærimeistara síns, en
mynd af Oppenheimer hefur ætíð
prýtt einn vegginn í skrifstofu
Erhards í ráðuneytinu. ------
Árið 1928 hélt Erhard aftur til
Nurnberg og hóf störf við nýtil-
komna stofnun við verzlunarhá-
skólann, er fékkst við markaðs-
rannsóknir.
Honum var ætluð prófessors-
staða, en varð að hætta að gera sér
vonir um að fá það embætti þegar
nazistar komust til valda, þar eð
hann vildi ekki ganga í samtök
þeirra. Árið 1942 varð hann að
hætta störfum við stofnunina-þar
eð hann vildi ekki ganga í „Yerka-
mannafylkinguna”.
Útför eiginmanns míns
Björns Jóhannssonar
kennara, Hverfisgötu 63, Hafnarfirði
fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju, föstudaginn 25. þ. m., kl,—2,00.
Blóm vinsamlega afþökkuð.
Elisabet Einarsdóttir.
Föðursystir mín
Fanney Jónsdóttir
Vitastíg 11,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni, föstudaginn 25. þ. m., kl.
10,30.
Þeim sem vildu minnast hinnar látnu, er bent á Krabbameins-
félagið.
Fanney Jónsdóttir.
★ SKIPUUAGÐI
VIÐREISN
ERHARD fékkst við markaðsrann-
sóknir við stofnun, sem hann kom
sjálfur á fót, það sem eftir var
stríðsins. Þar hafði hann náið
samstarf við marga foringja hinnar
misheppnuðu tilraunar til bylting-
ar gegn Hitler 1944.
Ásamt öðrum hagfræðingum,
sem andvígir voru nazisma, samdi
hann leynilegar greinargerðir um
það, hvernig koma mætti fótunum
undir efnahagslíf Þjóðverja að
nýju eftir stríðið.
Þegar bandarískar hersveitir
höfðu hernumið Bayern setti Er-
, hard sig strax I samband við her-
' námsyfirvöldin og lagði áætlanir
f sínar fyrir þau. Hann ávann sér
' traust þeirra og yfirvöldin skip-
uðu hann efnahagsmálaráðherra í
I Bayern.
Þetta stóð aðeins í eitt ár, því
að haldnar voru fylkiskosningar og
flokksstjórn skipuð 1946. En þeg-
ar árið eftir var Erhard, sem á
meðan liafði verið skipaður pró-
fessor í Múnchen, kvaddur til
Frankfurt og skipaður yfirmaður
nefndar, sem átti að leggja síð-
ustu hönd á áætlanir um lækn-
ingu öngþveitis í efnahagsmálum
Þjóðverja.
Árið 1948 var honum síðan falin
yfirstjórn allrar stefnunnar í efna-
hagsmálum. og þá hefur hann haft
á hendi þar til nú.
í KANZLARAEMBÆTTINU fær
hann nú rétt til að ákveða stefnu
stjórnarinnar. Ólík afstaða hans
og Adenauers til mikilvægra utan-
ríkismála — t. d. Efnahagsbanda-
lagsins og hugmynda de Gaulles
um evrópskt ,,sjálfstæði” — hef-
ur ugglaust stuðlað að því á únd-
anförnum árum, að auka á ágrein-
inginn með þeim tvímenningunum.
Stjórnin í Bonn undir forystu
Erhards er því talin munu verða
viðráðanlegri samstarfsmaður.
Bandaríkjanna og kuldalegri
bandamaður de Gaulles en Aden-
auer hefur verið.
Annars er þess vænzt, að mikil-
vægasta breytingin sem karzlara-
skiptin hafi í för með sér lýsi sér
í starfsaðferðum stjórnarinnar,
bæði inn á við og í samskiptunum
við þingið og stjórnarandstöðuna.
Erhard vill nýjan „stíl”, bæði af
því að það er nauðsynlegt fyrir
kanzlara, sem ekki hefur myndug-
leika Adenauers til að bera, og af
því að Erhard er í eðli sína ekki
einræðishneigður, heldur maður
samvinnu og umburðarlyndis.
(Arbeiderbladet).
USTSÝNINGAR
Framh. af bls. 7.
fossi. Bogasalurinn er vistlegur
sýningarsalur og hlýlegur. víst
sá eini í R-vík að undaskild-
um kaffihúsum. í sama húsi
kúrir Lisbasafn ríkisins sem
einhvers konar niðurseta Þjóð
minjasafnsins; en enginn minn
ist á húsbyggingarhappdrætti
fyrir það í forföllum ríkisvalds
ins.
Á þessarj sýningu mátti sjá
samvalið safn myndlistar vitn-
andi um fágætlega óbrigðulan
smekk; miklir lánsmenn eru
Árnesingar að frú Bjarnveig
skuli telja til skyldleika við þá.
Höfðinginn í þessum salar-
kynnum var vitaskuld Ásgrím-
ur Jónsson sem þar átti 17
myndir, djásn eins og olíumynd
irnar tvær úr Borgarfirði nr 1
og 2, Tré í Húsafellsskógj og
Hvítá og Eiríksjökull, teikn-
ingar, og vatnslitamyndir
hverja annarri fegurri. Af þeim
nefni ég bara eina litla perlu,
- Félagslíf -
Körfuknattleiksfélag'
Reykjavíkur.
Æfingar eru byrjaðar og verða
fyrst um sinn sem hér seglr:__
M fl. og II. fl.: að Hálogalandi
laugard. 15.30 — 17.10
þriðjud. 22.10 — 23.00
III fl.: 1 Langholtsskóla
þriðjud. 20,30 — 21,20
í íþróttahúsi Jóns Þorsteins-
sonar
fimmtud. 20.00 — 21.00
IV. fl.: í Langholtsskóla:
föstud. 18.50 — 19.40
í íþróttahúsi Háskólans
sunnud. 11.10 — 12.00.
Stjórnin.
Frá Vopnafirði (nr. 7). Gunn-
laug Scheving og Þorvald
Skúlason ber einnig hátt í
þessu safni; þar eru nokkrar
afbragðs myndir frá eldri list
skeiðum þeirra og vitna allar
um það sem koma skal. Mikið
er stutt í abstraktsjónina úr
þessum myndum Þorvalds; og
mikið er þröngt um húsin og
sjómennina á dúkum Gunnlaugs
Aðrir listamenn, eiga fæstir
nema eina mynd í safninu, en
allt eru það valin verk. Hér er
‘t.d. ofurlítil snilldarmynd í
vatnslitum eftir Jóhannes Kjar-
val, Strandatindur við Seyðis-
fjörð, og ber hærra en niargt
málverkið á öðrum veggjum;
hér er ein af þessum þungu
traustu myndum Jóns Stefáns-
sonar, Esjan og Laugarnestang-
inn; hér er Höfnin í Reykjavík,
ljóðræn speglun í pastell eftir
Gunnlaug Blöndal; gullfalleg
uppstilling eftir Snorra Arin-
bjarnar og rétti einu sinni tvær
manneskjur við strandlínu;
Jóhann Briem. Hitt má vera
skiljanlegt, að yngri málararn-
ir eiga fátt markvert í þessu
safni; þó eru hér snotrar smá-
myndir eftir Eirík Smith, Vet-
urliða Gunnarsson Sverri Har
aldsson. Og gaman er að sjá
Ijómandi fallega vatnslitamynd
eftir Jón Jónsson; hann er bróð
ir Ásgríms heitins Jónssonar.
Árnesingum er vandi á hönd-
um að taka við slíkri gjöf. Vand
inn er ekki mestur að varðveita
dýrgripina — öllu heldur að
forðast að varðveita þá í lok-
uðu skríni. Gjöf sem þessari
hlýtur að fylgja sú kvöð að reka
lifandi listasafn þar sem þess-
ar myndir yrðu kjarni, halda á-
fram að eignast myndir, halda
myndir í heiðri, og umfram allt
að sýna fólki myndir. En hitt
er meiri furða að þetta Bjarn-
veigarsafn skuli verða fyrsta
safn íslenzkrar myndlistar ut-
an Reykjavíkur. Það er lítt
skiljanlegt að t.d. Akureyrj —
sem áreiðanlega verður bráð-
um farið að kalla borg — skuli
ekki hafa eignazt eigið safn
myndlistar. Er þetta kannski
ranghermi? Eða hefur engum
dottið mynd í liug fyrir norð-
an?
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 24. okt. 1963 |,3