Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1909, Blaðsíða 2

Eimreiðin - 01.05.1909, Blaðsíða 2
82 Hún hefir lagst á mig á kvöldin, þegar ég þurfti að sofna og hvílast. Og hún hefir tekið mig fastan á morgnana, þegar ég vaknaði. Eg hélt að ég gæti losnað við hana kringum io. sept- ember, þegar kosningarnar væru afstaðnar. En því fór íjarri. Hún er enn þá hin sama. Eg get ekki létt henni af mér nema með einu móti — að snara hugsuninni á pappírinn. Kosningarnar á hausti síðast liðnu komu á óvart báðum flokk- um. Eg á við úrslitin. Pað hafa þeir játað afdráttarlaust, sinu í hvoru lagi, feir virðast vera í vafa um .orsökina. En hún er alveg augljós. Hún var sú, að minnihlutinn hafði að herópi orðið sjálfstæði. Minnihlutinn gamli fylkti sér undir þessu merki og taldi þjóðinni trú um, að meiri hlutinn, sem þá var, vildi drepa sjálfstæði þjóðarinnar með innlimun hennar í annað ríki. Petta hreif. Parna var snöggi bletturinn á landanum, sem hvert einasta vopn beit á, sem eitthvert eyfi hafði af egg eða oddi. Kosningarnar seinustu eru stórmerkilegar að því leyti, að þær sýna töfrakyngi og áhrifavald þessa orðs á tilfinn- ingar almennings. Álíka viðbrigði komu í ljós á dögum heima- stjórnarinnar, sém kölluð var hin gæsalappaða. Pá var þjóðlega þjóðernið haft að herópi og reyndist það afarmáttugt. En nú varð þó uppskeran meiri, enda voru nú leiknari menn og fimari, til að stappa »sjálfstæöis«-stálinu í lýðinn, heldur en þá voru, til aö blása að »þjóðernis»-kolunum. Kosningarnar í haust sýna sjálfstæðishug þjóðarinnar — drauma hennar og löngun í þá átt. En þær sýna annað jafnframt: það, að þjóðinni er ekki ljóst, þ. e. almenningi, hvað til þess þarf, að hún geti orðið sjálfstæð á stjórnmálavísu, í raun og veru. Pjóð- arsjálfstæði þarf sem sé að grundvallast á sjálfstæði einstakling- anna. Sjálfstæðir einstaklingar eru grunnsteinar sjálfstæðishallar þjóðarinnar. Ég á bæði við hugsunarsjálfstæði og efnahagssjálf- stæði almennings. Eetta er sannleikur. En svo virðist, sem hann sé dulinn þorra manna, leiðtogum jafnt sem liðsmönnum. Baráttan hefir verið háð þannig í landinu, sem sjálfstæðin væri auðfengin með einfaldri og illvígri atkvæðagreiðslu.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.