Eimreiðin - 01.05.1909, Blaðsíða 36

Og ég varð bæði sár og reiður. Hinsvegar þótti mér það langt
fyrir neðan mig, að láta siga mér eins og hundi í alt smásnatt.
Helzt hafði ég hænst að Bjössa vinnumanni. Hann var þó
oft karlmannlegur í tali við mig og sagði mér ýmislegt í alvöru,
þó að hann væri dálítið meinyrtur og önugur stundum. Hann
leysti úr mörgum spurningum, sem ég lagði fyrir hann, og sneri
sjaldan út úr því, sem ég sagði.
Um aðra var mér lítið — ekki af því, að þeir væru ekki
góðir við mig, heldur af hinu, að þeir gerðu altof lítið úr mér.
Einkum var það þó Imba, sem mér var beiniínis illa við.
Hún var vinnukona hjá foreldrum mínum og var um tvítugt.
Bóttist hún þá heldur en ekki komin af barnsaldrinum. Mér
fanst hún nú ekki vera neitt annað en montið, og alt gerði hún
til þess að storka mér. Hún .kallaði mig órabelg, búrsnata og
öllum illum nöfnum. Eg bar mig upp undan þessu við Bjössa.
Hann ráðlagði mér að kalla hana Skankalöng — því það er hún,
fálan sú arna, sagði hann. Betta þótti mér þjóðráð og nafnið
ágætt, því að hún var ákaflega háleggjuð og stórstíg og alstaðar
pilsaþytur og dunur og dynkir, þar sem hún var á ferðinni. Tvö
skref mín hefur hún sjálfsagt tekið leikandi í einu, og dró ég þó venju-
lega ekki af mér. Eg hugsaði mér að láta þetta fjúka við hana,
þegar færi gæfist, og hlakkaði til að vita, hvort það kæmi ekki á
hana og lækkaði dálítið í henni drambið.
Pað var laugardagskvöld. Piltarnir voru að gera við kamp-
inn á hlaðskemmunni og höfðu verið að því allan daginn. Eg hafði
staðið þar með þeim í stórum moldarskafli. Fyrst rifu þeir vegg-
inn, en nú vorum við að moka moldinni frá með skóflu, til þess
að slétta undirstöðuna. Gagn gerði ég víst ekki mikið, en mér
fanst eitthvert mannsbragð að því, að standa þarna með hinum
piltunum með verkfæri í höndunum og láta aðra sjá til. Eg var
að óska þess allan daginn, að einhver kæmi nú ókunnugur og
sæi, hvað ég væri kappsamur og vel að manni. Piltarnir létu mig
að mestu óáreittan, því að ég var við og við að hlaupa inn eftir
mysu handa þeim að drekka. Peim leizt því ráðlegra að hafa
mig góðan.
Pabbi var að gera ýmislegt smávegis í smiðjunni, setja fætur
undir potta, dytta að vallarklárum og sitthvað þessháttar.