Eimreiðin - 01.07.1918, Blaðsíða 19
Einíreiðin) TÖFRATRÚ OG GALDRAOFSóRNIR
14?
Nú var það auðvitað, að gegn öllu þessu áttu kristnir
menn afl trúarinnar á guð, og áttu því að vera óhræddir.
En þá kom annað til. Og það var hið sérstaka hatur, sem
djöfullinn lagði á kristna menn. Hann reyndi þvi sí og æ
að leggja fyrir þá allskonar snörur, til þess að verk Krists
skyldi verða ónýtt sem víðast. Og á þennan hátt magnaðist
hræðslan smámsaman, þar til hún hafði gert menn hálf-
vitlausa.
Fornkirkjan var ekki alveg viss í því, hvernig hún átti
að snúast í galdramálunum. Á kirkjuþinginu í Ancyra
(314) * var biskupunum skipað að gæta vandlega að þeim
konum, sem láti illa anda villa sér svo sýn, að þær þykist
vera á ferðalagi á nóttunni með Heródías og Díönu. Hér
er því neitað að konurnar fari nokkuð í raun og veru.
En sú skoðun breyttist þó bráðlega. En aðalatriðið var
það, að allir voru sammála um tilveru illu andanna.
Ágústínus t. d., sem meira var lesinn og víðtækari höfð-
ingdóm átti innan kirkjunnar en nokkur annar, sagði,
að það væri „ósvífið“ að neita því að til væri fánar
og silvanar og annað púka-illþýði úr heiðingdómnum.
pannig stefnir þá alt í hina föstu farvegi, sem töfratrú
miðaldanna fylgir. Má greina sundur þrjá höfuðstrauma:
Vísindalegu töfrana, töfra kirkjunnar og töfra alþýð-
unnar, eða galdrana. En áður farið sé nákvæmar út í
þetta, er nauðsyn að gera sér ljósa heimsskoðun þá, sem
ríkti. Drög hennar eru austan frá Babylon, og hún tók
smámsaman breytingum eftir þvi sem þörf krafði. En
hún er eins og undirstaða allra töfrakenninganna.
[Meira.]
* Þetta ákvæði, sem kallað er „can'on episcopi", kom ekki
fram fyr en um 900 og efast ýmsir um að það sé frá Ancyra-
þinginu.
10*