Eimreiðin - 01.01.1919, Blaðsíða 28

28
TÖFRATRÚ OG GALDRAOFSÓKNIR
[EIMREIÐIN
unni og plánetunni. Af þessu leiddu stjörnumeistararnir
mikla lærdóma.
»það var fyrir mennina, að guð lét frumefnin myndast
úr engu, og fyrir mennina reisti hann á sex dögum þessa
stórfenglegu höll. Maðurinn er sköpunarverksins djásn
og prýði. í honum er saman á einum litlum stað alt, sem
í heiminum er til — hann er smáheimur (mikrokosmos)
— og guðs eigin mynd.
»En úr því að maðurinn innifól öll heimsins efni, þá
varð hann líka að hafa grófasta efnið, jarðefnið, og þvl
varð bústaður hans, ekki hinn æðsti himinn, heldur hin
lága jörð. Til þess að jörðin skyldi verá sæmilegur bú-
staður fyrir manninn, bjó guð hana skrúði Paradisar, svc>
að jafnvel englar á bimnum litu með öfund á fjöllin og
dalina, skógarrunna og spegilvötn, sem ljós dagsins og
skuggar næturinnar léku yfir og lituðu með purpura
morgunsins, gulli sólarinnar og silfri mánans. Og höllin
er svo úr garði gerð, að hún sjálf bendir mönnum á tign-
arstöðu þeirra i heiminum og ríki guðs. Hvert sem mað-
urinn fer, hefir hann ávalt hádepil hvelfingarinnar beint
yfir höfði sér. Alheimskúlan hefir ávalt manninn í mið-
depli sinum. Hringdans stjarnanna er leikur honum tit
sóma. Sólin og tunglið eru til þess að lýsa honum og
gleðja hann.
»Fyrstu mennirnir lifðu alsælir i þessari Paradís — —
— — Heimurinn var eitt óslitið samræmi. Að vísu var
mismunur anda og efnis til. En enginn munur ills og góðs
var fram kominn. En svo stóð þó ekki lengi.
»Lncifer, þ. e. ljósberinn eða Morgunstjarnan hét hinn
æðsti allra engla, fursti serafanna, augasteinn skaparans.
Að hreinleika, valdi og tign var hann öllum æðri, a5
þrenningunni sjálfri undanskilinni. Enginn veit hvernig
það gat orðið, en þessi hái andi varð hrokafullur og öf-
undsjúkur. Hann vildi steypa guði og setjast sjálfur í
hásæti almættisins. Englar úr öllum flokkum flæktust inn
i þetta ráðabrugg. Og þegar merki var gefið, streymdi
ótölulegur sægur af andaverum neðan frá lægri himnun-
um upp til eldhiminsins og sameinuðust seröfum, kerúb-