Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1916, Blaðsíða 84

84
bogi Th. Mclsteð
lendingar það. Að kunna að nota plóg er eins nauð-
synlegt eins og að kunna að nota ljá og orf; í öðrum
mentuðum löndum væri enginn vinnumaður talinn full-
gildur, sem kynni það eigi. Að leggja a k t ý g i á hest
ættu menn að kunna eins vel og að leggja söðul eða
reiðing á hest; en þótt nú — eins og betur fer — sje
mjög farið að tíðkast, að minsta kosti á Suðurlandi, að
nota kerrur og vagna, hafa þó enn sárfáir vit á að
nota dráttarólar, og er slíkt mjög vítavert.
En þrátt fyrir alt þetta og margt fleira, sem eigi er
tækifæri til að nefna hjer, eiga þó vinnuhjú skilið, að
stofnaður sje verðlaunasjóður handa þeim, sem eru góð
og dugleg. Pað mun verða eigi að eins þeim, heldur
og mörgum húsbændum, til góðs.
Að eins mega menn e k k i t r ú a því, að eigi megi
með tímanum laga þetta og bæta að mörgu leyti, því
að þá er hætt við, að framfarirnar verði litlar.
Jeg skal geta þess hjer, að jeg þekki mörg góð hjú,
eins og hin myndarlegu hjú, sem sextuga konan talar
um. Pau voru hjá foreldrum mínum, þá er jeg var barn;
það er meðfram af virðingu og þakklætistilfmningu til
hinna bestu þeirra, þótt þau sjeu sum fyrir langa löngu
komin undir græna torfu, að jeg tók að mjer að koma
tillögu þeirri, sem hjer ræðir um, á prent.
VI.
Ef verðlaunasjóður þessi kæmist á fót, mundi
stjórn hans eigi þurfa að hafa sjerstakan kostnað í för
með sjer, fremur en stjórn ýmsra annara sjóða á Islandi.
Söfnunarsjóðurinn ávaxtaði hann, en best mundi, að
hann stæði undir yfirumsjón landsstjórnarinnar. Árs-
reikning mætti birta í Stjórnartíðindunum og Búnaðar-
ritinu, en stjórnarnefnd fyrir hann þyrfti þó að