Dagur - 03.07.1999, Qupperneq 16

T
32 - LAUGARDAGUR 3. JÚLÍ 1999
Fluguveiðar að sumri (124)

Með allt á hreinu
„Komið þið sælir Stuð-
menn,“ sagði ég í veit-
ingaskálanum Brú í
Hrútafirði þegar ég snar-
aðist mjög svo ólekker
inn í glerskálann með
kaffifant og lagköku.
Mjög svo ólekker. Það er
einmitt það sem maður
er þegar maður hefur
vaknað klukkan sex,
komið sér út í á til að
kasta í grenjandi rign-
ingu og slagviðri með köflum fram eftir
morgni, sem síðan verður blíður dagur
með hita og sól undir lok. Og fiskleysi.
Kvöldið áður hafði verið svipað. Þið vitið
hvernig hárið verður: þegar hatturinn,
jafnvel hatturinn, er svo niðurrigndur að
úr sér sprottinn hárlubbinn blotnar í
gegp. Nær svo að þorna til hálfs áður en
maður fer að svitna verulega undan sól
sem brýst fram. Andlitið verður rauð-
flekkótt og þegar maður tekur niður
veiðigleraugun eftir svona 12 tíma törn
með litlum nætursvefni er hvítur hringur
kringum augun undir þrútnum lokum.
Veiðar eru ekkert bjútí tips. Svo fer mað-
ur úr gallanum, breiðir blautar vöðlur á
sætisbakið, vestið Iiggur yfir sveittum ull-
arsokkum og síðar nærbuxur eru þarna
einhvers staðar. Gufurnar í bílnum verða
þéttar og heitar: maður keyrir af stað úr
Aðaldalnum og er kominn í Brú þegar
maður er að hrynja niður úr syfju og
ákveður að fá sér kaffi og lagköku. Allt
annað en goðum líkur settist ég á næsta
borð við Stuðmenn og gat samt ekki gert
að því að glotta út í annað. Hyjlíkt augna-
blik: Stuðmenn að endæ'við að borða
franskar, sósu og salat!'
Með allt á hréinu
Stuðmenn v/Jru á leið á Hofsós, ég spurði
þá hvernig gengi með umhverfisátakið og
þeir brostu, EgiII lék með tilþrifum
hvernig/ maður grípur tóma kókdós á
Iofti. Græni herinn yrði í aksjón í kvöld.
Ég hélt ég yrði í mikilli aksjón kvöldið
áður. Var að koma úr langri vinnutörn
þegar hlýr andvari og milt norðlenskt
dalaloft snnfærði mig um að best væri að
Stuðmenn hafa allt á hreinu, ég ekkert.
ná sér í veiðileyfi þar sem það væri næst
að fá, sem tókst. Fullur bjartsýni keypti
ég klaka til að hafa í kæliboxinu fyrir afl-
ann. Sem lét á sér standa. Fram eftir
kvöldi kom hvorki haus né sporður upp,
straumflugur og púpur fengu að kemba
strenginn sem átti að iða af lífi - án ár-
angurs. A svona stundum gerist maður
þreyttur. Löng og ströng vinnuvika hleyp-
ur í bakið; svefnleysi undanfarinna nátta
minnir á sig; maður spáir alvarlega í að
fara nú að hvíla sig rækilega. Þarna stóð
ég neðst í Iöngum streng sem ég hafði
lamið í spað með öllum þeim vönduðu
aðferðum sem maður kann - og var orð-
inn þreyttur. Þá kom það. Augnablikið.
Eitt augnablik
Þetta var augnablik af því tagi sem gerir
heilt kvöld að ævintýri. Svona augnablik
sem þurrkar burt þreytu og bakverk og
syfju skjótar en hönd er veifað. Þarna
stóð ég og furðaði mig nokkuð á því að
bjartar vonir höfðu ekki ræst síðustu fjór-
ar klukkustundirnar. Minnist orða sam-
starfsfélaga, sem sagði háðslega þegar ég
sagðist vera að fara að veiða: „Ef það er
kallað laxasvæði er enginn lax, ef það
heitir silungasvæði er enginn silungur."
Var með stöngina í handarkrikanum,
flugutauminn milli fingra og var að velta
því mjög alvarlega fyrir mér hvað í veröld-
inni ég ætti að taka mér fyrir hendur
næst. Til að særa upp fisk.
Þá kom hann.
Það hefði verið svo auðvelt að missa af
þessu. Eiginlega var þetta einn á móti
mörgum milljónum möguleika. Ég hefði
átt að vera lagstur utan í þúfu með lukt
augu; ég hefði átt að vera að rýna ofan í
flugnaboxið; kannski hefði ég átt að
skima upp með ánni, eða niður eftir; eða
bara bora í nefið. En þarna stóð ég og
horfði á nákvæmlega rétta punktinn í
ánni breiðu, beint út frá mér, 10-15
metra í burtu: upp á litlum spegli fyrir
framan stóra flúð kom stór haus; svo kom
—n ÍKAf? v— ~ MEfL\\ lr ■ ; ÓT-t ÉK " S/VAPAf “ TRÉ ' P P'lLfi xjEsaS V
' \ &L1 SrCU'U' J w™ ÉJAR- lÆúm KLVKA : w
r KtlúuK L'lK
Œ{ 1 1 • íiK&zm .• . . ; /xi/xixxx/x;; V f • ." • . \\ ÍÍÉIÍ SiííSSS i ll||: 'lL'fiT KtKU
j/öffOA w- 'ATT Ft«kL- INutA w
U/t _ UMk'OT
L0FOKB 1 1 > kJ MiiS mWM f 3 HLfiUPI FRun- EiRÖ
5 TÆKVR SPIL
k VE5DL HYSKifW Mbm F£LAG löXKA
SKÓ&- UR MW ANuM
LLfÚ BRHlCi H- m CrfiLll 'ALFfii fíOfifi w uriCH'l
W plli LÉ/fil HMCS RVK SK'öU GELTI
0 ÝPl FlóKt- IR L0KUÉ- UST
SKöfil ' Wnr LÆftol m&s ~~5} MiriN- fiST
MUtÖ- UR IfJk u- AÆR/W SJúK- 0'pMuA
HíiOuk
b jajl RLfóF /6 UKÉUÁ N'lSK Mfidris- NfiíN
DYSJA S£KT BOLTl
HLVJA I vaKiA HLÚF-
DFN ORKu
k ' WjMm. UFy- DREm éíÁur LUFQ ufiPHkF KO/VU: lŒFlL HtlMC- HLUT1
TR't M'ÓNO- U LL
9M .5 L’A w J NG 'il'at NuDP miR
LívFi om 'DDflfiOl CiRÓM]
éi\m 2 SK0TT LA&6 2 bHFJ-HI) l|R
MYrMl f’ell SfiMT
II iKvm- tlA. TÖLDU Vf-Rfi' uR STRfiX
II tiaau« UTAfV GttáfilH (P SMDS
bakuggi og Iangur hryggur í sveig upp úr
vatninu, og svo efsti broddurinn á sporð-
blöðkunni. Þarna hékk hann nógu lengi
til að ég tryði mínum eigin augum, lét sig
svo síga virðulega niður aftur uns ekkert
stóð uppúr nema sporðurinn allur, hvílík
blaðka, sem veifaði Ietilega.
Ég þurfti ekki einu sinni að hreyfa mig
úr sporunum til að kasta á hann.
Amfetamín náttúrunnar
Þetta var eins og stór skammtur af
örvandi lyfi sem læknar vara alvarlega
við. Hann fékk að sjá straumflugur, Þing-
eying númer 2, Black Ghost og Muddler
minnow. Ég spáði í hvað hann myndi þá
vilja sjá: sendi honum svarta frances með
gylltum krók þegar ég hafði prófað Collie
dog. Green Highlander fór út. General
Practicioner. Ég reyndi að leggja þessar
flugur með mismunandi hætti fyrir hann.
Fór uppeftir og óð út til að þær næðu að
fara hægt yfir staðinn sem hann kom upp
á. Kastaði svo mjög þvert svo þær næðu
að sökkva rækilega niður til hans og
kæmu beint að honum með straumi.
Endaði svo á því að kasta Iaxaþurrflugu
fyrir ofan spegilinn og láta hana reka yfir.
Rölti niður í bíl og náði í Collie dog túbu
sem ég lét hanga inni á speglinum eins
og framast var unnt.
Spáði í hvernig snillingar myndu hafa
farið að. Var engu nær.
Með ekkert á hreinu
Þegar ég ók frá Brú með Iaxlaust skottið
hugsaði ég um þetta litla andartak sem
hafði gjörbreytt stemmningunni kvöldið
áður, rétt eins og það hafði verið fyndið
að sjá sjálfa konunga gleðinnar sitja og
lifa eigið lag og texta yfir frönskum, sósu
og salati. Hugsaði um hvað ég hefði átt
að gera þegar ég grúfði mig yfir flugna-
boxið eins og Þórður Árnason gítarleikari
yfir vélarhúsi Citroen bíl Stuðmanna á
planinu við Brú. Hvernig ég hefði átt að
kasta. Hvað ég hefði átt að gera þessa tvo
tíma sem ég sýndi laxinum stóra alla
mína bestu - en gagnslausu takta. Olíkt
Stuðmönnum hafði ég ekkert á hreinu.
En samt var þetta stuð.
Helgarkrossgáta 143
í krossgátunni er gerður
greinarmunur á grönnum og
breiðum sérhljóðum. Lausn-
arorð sendist til Dags (Helg-
arkrossgáta nr. 143),
Strandgötu 31, 600 Akur-
eyri eða með símbréfi í
númer 460-6171.
Lausnarorð 141 var „sól-
stöður". Vinningshafi er
Svava Karlsdóttir, Grænu-
mörk 10 B1 í Hveragerði og
fær hún senda bókina Utkall
rauður, sorg og sigrar í starfi
björgunarsveita, eftir Björg-
vin Richardsson.
Verðlaun: Hvar
endar veruleik-
inn? Dulrænar
frásagnir, eftir
Jóhönnu Á.
Steingrímsdótt-
ur. Skjaldborg
gefur ÚL