Dagblaðið Vísir - DV - 28.04.1983, Page 35

DV. FIMMTUDAGUR 28. APRlL 198JI.
35
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
Ljósmyndatæknin og
armbandsúr liðþ jálfans
—f urðuverurnar gætu horft á okkur án þess að við yrðum
þeirravarir!
Tímahlutfalliö 1:500, semarmbands-
úr Armando Valdes gaf til kynna, veit-
ir okkur tilefni til þess að velta vöngum
yfir eöli hinna fljúgandi furöuhluta. Aö
sögn Olafs Steins Pálssonar hallast
sífellt fleiri rannsóknamenn í þessum
fræðum aö þeirri skoðun, aö þessir
hlutir séu ekki hingað komnir frá öör-
um sólkerfum, heldur séu þeir nánast
gestir úr annarri vídd — óljóst orðalag
aö sönnu, en það sem viö er átt er þaö,
að þessar framandi verur hafi komist
upp á lag meö aö nota einhverjar þær
víddir í tíma eöa rúmi sem okkur eru
ókunnugar.
Til eftirþanka birtum viö hér mjög
skemmtilegar ljósmyndir úr „Ljós-
myndabókinni”. Þær eru teknar um
svipaö leyti fyrir utan safn nokkurt í
erlendri stórborg, þar sem fólk er stöð-
ugt á ferli. Á annarri myndinni sést
fólk á leiö niður tröppurnar, en á hinni
er byggingin ein sér og mannlaus aö
sjá. Hvemig víkurþessu við?
Ljósmyndarar munu þegar skilja
hvemig fariö er aö þessu: í fyrra skipt-
iö er myndin tekin á venjulegan hátt á
1/15 úr sek. og £11, en í seinna skipt-
iö er myndin tekin á 5 sekúndum og
f22, sem sagt 75 sinnum lengri tíma.
Afleiöingin verður sú í seinna skiptið
aö fólkið sem er á ferli nær ekki að
setja mark sitt á filmuna, vegna þess
hve skamman tíma þaö stendur viö á
hverjum staö. Þessa aöferð getur
flinkur ljósmyndari einnig notaö til
þess aö setja svipi eða drauga inn á
myndir.
Nú er mannsaugaö mjög svo áþekkt
ljósmyndavélinni aö mörgu leyti. Lág-
markstími mannsaugans til þess aö
greina mynd er nálægt 1/25 úr sek-
úndu, og það þýöir aö hafi einhver
furöuvera þann hæfileika að staldra
ekki lengur viö en 1/25 úr sekúndu, þá
getur hún horft á okkur en ekki viö á
hana!
Samkvæmt reynslu Armandi Valdes
samsvarar 1/25 úr sekúndu á okkar
tímakvarða heilum 20 sekúndum á
þeirra tíma. Slík furöuvera gæti því
staðið álengdar nærri 20 sekúndum og
framkvæmt ýmsar athuganir á fram-
feröi okkar, án þess að viö yrðum
hennar nokkru sinni varir. Ef þetta
væri rétt mætti gera því skóna að slík-
ar furöuverur væru óbein orsök
margra dularfullra fyrirbæra, sem
sögur hafa gengiö af, svo sem drauga-
gangs, huldufólks, mannshvarfa og
fleira.
En rétt er aö endurtaka aö þessar
vangaveltur hafa út af fyrir sig lítiö aö
styðjast viö annaö en vissar líffræöi-
legar staöreyndir um næmi mannsaug-
ans og reynslu hins suöur-ameriska
liðþjálfa sem margir munu þó draga
mjögíefa.
Þessar tvær myndir eru teknar á sama stað um svipað leyti, en önnur
þurrkar út fólk á hreyfingu. Á sama hátt er hugsanlegt að furðuverur séu á
ferli meðal okkar án þess að við verðum þeirra varir. Myndin er fengin úr
„Ljósmyndabókinni" og er hún þar notuð sem dæmi um sérstaka Ijós-
myndatæknisem hver og einn getur tamið sér.
FFH og armbandsúr liðþjálfans
—furðulegur atburður í Chile leiddi í Ijós tímamismun jarðar og fljúgandi furðuhluta
Þaö er afar sjaldgæft aö verur úr
fljúgandi furöuhlutum sýni mönnum
beinan fjandskap, en þó eru þess nokk-
ur dæmi að til stimpinga hafi komiö. I
Suður-Ameríku er vitaö til að þær hafi
slasað menn illa, þegar þær reyndu aö
neyöa þá um borð en mennimir sýndu
harðvítuga mótspymu og sluppu á
braut illa klóraöir. Iðulega veröa
verumar felmtri slegnar þegar menn
koma þeim í opna skjöldu og grípa þá
stundum til vopna í skyndi. Þær
viröast þó einungis beita vamarvopn-
um, til dæmis geislabyssum sem lama
eöa blinda um stundarsakir, meöan
þær eru aö koma sér á brott. Þaö mætti
líkja vopnum þeirra viö þau sem menn
myndu fá í hendur til þess aö hafa sér
til vamar í dýragarði, þar sem strang-
lega væri bannað að granda dýrunum.
Yfirleitt viröist þeim standa stuggur af
drápsvopnum manna, svo sem.skot-
færum. Dæmi er til um aö maður hafi
beitt hnífi gegn furðuveru, en hnífurinn
skrapp af henni eins og brynju og
sakaöi hana ekki.
Herflokkurinn í Chile
Sérlega merkilegur atburöur gerðist
í Chile fyrir nokkrum ámm og hefur
Olafur Steinn Pálsson góðfúslega leyft
mér að birta f rásögn úr óbirtu fræöiriti
sínu um FFH, þar að lútandi.
Fljúgandi
furðuhlutir
— seinni hluti —
Baldur Hermannsson
Sjö manna herflokkur var á eftirlits-
ferð í eyðimörk nokkurri í noröurhluta
Chile fyrri hluta árs 1977. Flokk-
urinn svaf vært í búðum sínum þegar
varömaöurinn kom auga á undarleg
ljós á flugi. Hann vakti af svefni
foringja flokksins, Armando Valdes
liðþjálfa, og saman fylgdust þeir meö
því er ljósin lækkuöu flugið uns þau
staönæmdust rétt yfir jörðu, kippkorn
frá búðunum.
Hinir hermennirnir höföu nú verið
vaktir. Liðþjálfinn skipaöi þeim aö
standa „öxl viö öxl” og hreyfa sig ekki,
en sjálfur gekk hann hægt í átt að ljós-
unum. Aö sögn hermannanna sex
hvarf hann svo allt í einu algeriega.
Þeir reyndu aö kalla til hans en fengu
engin svör. Um stundarfjóröungi síðar
birtist hann aftur eins skyndilega og
hann haföi horfiö. Hann kom til baka
til manna sinna, hlæjandi og greinilega
vankaöur. Svo missti hann meövitund
og félltil jaröar.
Þegar Armandi Valdes komst til
meðvitundar á ný stóö hann upp, horföi
á hermennina eins og hann þekkti þá
ekki og endurtók mörgum sinnum:
„Ljósið, ljósið”. Svo sagöi hann: „Þið
munuö aldrei vita hverjir viö erum eöa
hvaöan viö komum, en við munum
koma aftur.” Svo hristi liöþjálfinn
höfuðið nokkrum sinnum og virtist að
því búnu veröa nokkurn veginn sjálf-
umsér líkuráný.
Það einkennilegasta var hinsvegar
aö dagataliö á úri liöþjálfans haföi
færst fram um fimm daga og hann var
skyndilega kominn með nokkurra
daga skegghýjung!
Mennimir voru yfirheyrðir vandlega
af hemaöaryfirvöldum. I fyrstu lagði
herinn bann viö því aö dagblöö skýröu
frá atburðinum, en síöar var bannið
afturkallað og borgaralegum rann-
sóknarmanni var leyft að tala við
mennina. Pedro Aranada háskóla-
prófessor tók frásögn þeirra upp á
segulband. Málið vakti mikla athygli
svo sem vonlegt er og var meðal ann-
ars sagt frá því í breska blaðinu
Sunday Express, 29. maí 1977.
Hlutföli tímans
Þessi frásögn chileanska her-
f lokksins er stórmerkileg að einu leyti:
úr liöþjálfans stoppaði ekki, eins og oft
vill veröa þegar menn eru leiddir um
borð í fljúgandi furðuhlut, það gekk í
fimm sólarhringa eða samtals 120
klukkustundir, þó að hermennimir
mældu aðeins stundarf jóröung á sínum
úrum. Vera má að þeirra tímasetning
sé nokkuð ónákvæm eins og verða vill
þegar áhrifamiklir atburöir gerast, en
engu aö síður bendir frásögnin ein-
dregiö til þess að tímahlutfall jarðar-
innar og þeirrar víddar sem fljúgandi
furðuhlutir hrærast í að jafnaði sé
nálega 1:500.
Vitaskuld emm viö komnir út á flug-
hálan ís þegar viö fjöllum um tíma-
mælingar á þennan hátt, en þess er aö
gæta aö samkvæmt afstæðiskenning-
unni er þaö staöreynd að klukkur
ganga misjafnlega hratt eftir því hvort
þær em kyrrar eða á mikiili ferð, og
þó að fljúgandi furðuhluturinn hafi
staðið þama kyrr má vel hugsa sér aö
þar hafi verið fyrir hendi einhverskon-
ar ástand rúms og tíma sem okkur er
ekki ennþá kunnugt um.
Tugþúsundir manna hafa séð fljúgandi furðuhluti og sumir hafa kynnst
verunum sem stjórna þeim, en eru þetta raunverulegir hlutir eða einhvers-
konar ofskynjun? Sálfræðingurinn Carl Jung taldi að þessar sýnir ættu sér
sálrænar orsakir.