Dagblaðið Vísir - DV - 14.05.1985, Blaðsíða 16

16
DV. ÞRIÐJUDAGUR14. MAI1985.
Spurningin
Spilarðu á
hljóðfæri?
J6n Þ. Eggertsson kennarl: Já, ég
spila á harmóníku.
Sveinn Sveinsson nemi: Nei, og ég veit
ekki hvaö mig mundi langa til aö spila
á.
Elsa Blöndal nemi: Nei, en ég vildi
helst spila á trommur.
Gunnlaugur Jónsson vegaeftlrlits-
maður: Þaö er nú heidur fátasklegt.
Guörún Svansdéttir: Nei, en ég vildi
helst spila á gítar.
Astráður Þórðarson, starfsmaður
Reykjavikurborgar: Nei, ég spila golf.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Litlar þúfur í líki penna
— í tilefni af opnun Hewlett-Packard á íslandi
Jóhann Gunnarsson, framkvsmda-
stjórl Relknlstofnunar Háskólans,
skrlfar:
Löngum hefur þaö þótt viö brenna,
að íslensk fyrirtæki, sem fást viö
vélainnflutning, stæðu sig illa þegar
aö því kæmi aö sjá notendum fyrir
nauösynlegum rekstrarvörum, vara-
hlutum og þjónustu viö hin seldu
tæki. Gildir einu, hvort heldur talað
er um bifreiöar, saumavéiar, dýrar
vélar eða ódýrar. Þótt finna megi
dæmi, þar sem tæpast veröur aö
fundið, er það því miður undantekn-
ing.
Þaö er alltaf ergilegt og veldur iðu-
lega fjártjóni þegar framleiðslutæki
stöövast vegna skorts á varahlutum
eða rekstrarvörum, en sérlega hvim-
leitt, ef um er aö ræða smáhluti, sem
lítiö kosta, og ef kenna má trassa-
skap einum um, að í óefni er komið.
Reiknistofnun Háskólans á vél-
teiknara frá fyrirtækinu Hewlett-
Packard, kostagrip, sem kosta
mundi nýr um þrjá f jóröu úr milljón
króna. Var hann á sínum tíma keypt-
ur af íslensku umboöi framleiðand-
ans, og eru allmargir slíkir teiknarar
i notkun hér á landi.
Þetta umboð var að mínu mati
skýrt dæmi um ástandiö, sem aö of-
an er lýst. I teiknara af þessu tagi
eru notaðir pennar, ófáanlegir frá
öörum en þessum framleiðanda, sem
þoma upp bæöi viö notkun og
geymslu. Þaö var algengt, að ekki
fengjust pennar í umboðinu, þegar á
þurfti að halda, og olli þetta nokkr-
um vandræðum á stundum.
Því var það, að okkur þótti sem
vænkast mundi hagur Strympu þeg-
ar það vitnaöist á siðastliðnu hausti,
að nú ætlaöi Hewlett-Packard sjálfur
að stofna útibú hér á landi í þeim til-
gangi að geta veitt viðskiptavinum
betriþjónustu.
Utibúiö var opnað formlega síöast-
liðinn miövikudag, en starfsemi
hófst með ýmsum hætti þegar á síð-
asta ári, og lýsti sér meðal annars i
því, að fyrra umboð hætti öllum af-
skiptum af málefnum HP, og farið
var aö visa á annan aöila, sem selja
átti rekstrarvörur fyrirtækisins.
Og það hafa sannarlega orðið við-
brigði. I stað þess að áður þurfti að
bíða i um þaö bil mánuö eftir aö fá
penna, er biðin nú oröin á fimmta
mánuð og ekki bólar á aö úr sé að
rætast. Vandræðaástand hefur skap-
ast og teiknarinn stendur iðjulaus.
Notendur, sem treyst hafa á nákvæm
vinnubrögð hans og hraöa, eiga í
ekkert hús að venda. Mér er því
spurn: Hvaöa erindi á Hewlett-
Packard við okkur, ef þeir geta ekki
einu sinni tryggt þjónustu til jafns
við íslenskt meðaltal? Engum mun
þykja þaö langt til jafnað.
Þeir buðu kynningar í síðustu viku
hjá Hewlett-Packard, „í nýjum og
glæsilegum húsakynnum” eins og
það heitir í auglýsingu. Lítið munu
íslenskum notendum gagna flosteppi
og harðviðarinnréttingar aö Höfða-
bakka 9 á meðan verömæt atvinnu-
tæki standa ónothæf fyrir skort á
pennum, er kosta nokkrar krónur.
Frosti Bergsson, framkvæmdastjóri
Hewlett-Packard ó tsiandi:
Því miður hefur þetta vandamál
komið upp. Þaö er rétt hjá Jóhpnni
aö þessa penna hefur vantaö. Skýr-
ingin er sú að þegar fyrirtækið hóf
undirbúning aö stofnun hafði hún
miklar breytingar í för með sér og
það var ekki passað nógu vel upp á
þessi atriði. Fyrirtækið hefur nú þrjá
söluaöila hér á landi og var hug-
myndin sú að þeir hefðu þessa smá-
hluti í verslunum sínum. Söluaðil-
arnir hafa hins vegar ekki haft næga
þekkingu á sérþörfum sem þessum
og hafa pantanir þeirra verið smáar
og ekki annað eftirspurn. Við höfum
ókveðið að bregðast við þessum
vanda með því að liggja með ókveð-
inn lager hjá okkur sem söluaðilam-
ir geta sótt i. Vonast ég til aö þessi
lager verði kominn upp innan eins
mánaðar. Jóhann og aðrir notendur
H—P mimu ekki verða sviknir um þá
þjónustu sem þeim ber. Ég vil biðja
afsökunar á þessum byrjunarörðug-
leikum.
„Ónáttúra
kynvill-
inga”
9125—8854 skrifar:
I pistli sinum 2. maí sl. verður Dag-
fara tíðrætt um „ónáttúru kynvill-
inga”. Hver skyldi þessi „ónáttúra”
vera? Er þaö „ónáttúra” að veröa ást-
fanginn og elska aðra manneskju? Ef
að það er „ónáttúra” þá hlýtur meiri-
hluti jarðarbúa að vera haldinn
ónáttúrlegum tilhneigingum. Mikið
finn ég til með „náttúrlegu” fólki eins
og Dagfara því að það hlýtur að vera
afskaplega einmana og óhamingju-
samt. Þaö getur ekki skipt neinu máli
af hvaða kyni sá er sem maður elskar
ef tilfinningamar og ástin er sönn. Það
era menn eins og Dagfari sem hafa
komið þeim hugmyndum inn í fólk aö
lesbíur og hommar séu einhver viörini
sem era blettur á mannlegu samfélagi.
Það er stundum eins og að fólk geri sér
ekki grein fyrir því að lesbíur og
hommar era líka fólk sem hefur tilfinn-
ingar eins og aðrir.
Ólöglegur
fasteignasali
Félag fastelgnasala sendlr eftirfar-
andipistli:
Vegna greinar í blaði yðar 4. maí sl.
undir fyrirsögninni „fasteignasali
dæmdur í sektir” vill Félag fasteigna-
sala upplýsa eftirfarandi.
Maður sá sem dæmdur var fyrir
fjársvik og umrædd grein f jallar um er
ekki fasteignasali, eins og fram kemur
í greininni, og hefur aldrei veriö það og
hefur engin réttindi sem slíkur. Hann
hefur hins vegar um órabil rekið fast-
eignasölu hér í borginni í skjóli rétt-
indamanns sem í raun hefur lítið sem
ekkert nólægt viðskiptum þessum
komið.
Oiöglegar fasteignasölur, eins og sú
sem hér um getur, era starfandi víðs-
vegar í borginni og era viðskiptahættir
eins og lýst er í framangreindri blaða-
grein yðar því miður ekkert einsdæmi
enda ekki von á góðu þar sem hver sem
er virðist geta sett á stofn fasteigna-
sölu án þess að hafa til þess tilskilin
réttindi sem þó þarf samkvæmt ský-
lausum ókvæðum í lögum.
Rétt er aö geta þess aö löggæsluyfir-
völd hafa látið ógert aö stöðva siíka
ólöglega starfsemi þrótt fyrir ítrekað-
ar kvartanir.
Þorvaldur Sigurðsson hringdi:
Mig langar til að senda kveðju til
starfsfólks Hrafnistu í Hafnarfirði og
þakka fyrir hina árvissu skemmtun
þess. Það vora allir eins og ein stór
fjölskylda þetta kvöld og starfsfólkið
var fádæma gott við framreiðsiu. Mig
langar að nota tækifæriö og þakka
veittan vinarhug á 70 ára afmæli minu á
síðasta árL Eg biö guö aö blessa þetta
heimili og starfsfólk þess i nútið og
framtíð.
Hrafnista i Hafnarfirði en starfsfólk hennar fœr kveðjur frá brófritara.

„Skjótum upp fóna, skœrt lúðrar hljóma." íslendingi finnst fslenska
fánanum ekki sýnd nœg virðing.
Virðingvið
íslenska
fánann
tsiendingur hringdl:
Nýlega keyrði ég fram hjá Hag-
kaupi í Reykjavík. Þar var verið að
draga fána að húni f tilefni íslenskrar
iðnkynningar. Ungur piltur var að
binda íslenska fánann við band fóna-
stengur og lét hann dragast í jörð-
inni. Mér þótti sárt að sjá svona farið
með merki þjóðarinnar. Fáninn á
ekki að snerta jörð, ef það kemur
fyrir þá ó að brenna hann. Við verð-
um að sýna þjóðfána okkar tilskilda
virðingu en ekki fara með hann eins
og hverja aðra dulu.