Dagblaðið Vísir - DV - 14.05.1985, Blaðsíða 36

36
DV. ÞRIÐJUDAGUR14. MAl 1985.
Tíðarandinn Tíðarandinn Tíðarandinn Tíðarandinn Tíðarandinn
„Vn lifum
eftir dauðann”
„Spíriösmi er ekki trúarfcrögð held-
ur lifsmáti. Við notum þetta til þess
að hjálpa fólki i sorg og erfiðleik-
um.” Miðillinn Olavía Giles leggur
áherslu á þessi orð sin. Þetta er góð-
leg eldri kona, rauðhærð og mikil um
sig. Klaedd í stóran rauöröndóttan
kjól með hvitum kraga. Hún talar af
mikilli sannfæringu.
„Ég hef starfað sem miðill í 39 ár.
Fram að þessu hef ég mestmegnís
starfað í Englandi, Wales og Canada.
En nú er ég farin að ferðast víðar og
er koma mín til Islands liður í því. Eg
kom hingaö til Islands um svipaö
leyti i fyrra og kunni þá mjög vel við
mig. Næst held ég til Nýja-Sjá-
lands.”
Persónuleg skilaboð
Auður Hallgrimsdóttir er starfs-
maður Sálarrannsóknarfélagsíns.
Hún túlkaði einnig fyrir Olavíu á
fundinum.
— Hvaða fólk kemur á fund sem
þennan?
„Það kemur alls konar fólk. Ekk-
ert endilega fólk sem er i félaginu.
Þessir fundir eru opnir öllum og aug-
lýstir sérstaklega sem slíkir. Aftur á
móti eru einkafundir með miðlinum
aðeins fyrir félagsmenn.”
— Hvers vegna kemur fólk, hvað
vill þaöfá að vita?
„Fólk getur haft ýmsar ástæður
fyrir því að koma á skyggnilýsinga-
fund. Sumir koma af forvitni, aðrir
til aö komast í samband við látinn
ættingja eða vin. Það getur gert
miðlinum ákaflega erfitt fyrir ef fólk
gerir sig ekki ánægt með neitt annaö
en að fá samband við einhverja
ákveðna manneskju. Það fólk verður
iðulega fyrir vonbrigðum. MiðiUinn á
auðveldast með að starfa með fólki
sem er opið fyrir öUu.”
— Hvemig bregst fólk við þeim
skUaboðum sem það fær? „Þaö er
mjög mismunandi. Sumir fara alveg
í baklás og neita að kannast viö nokk-
uð af þvi sem miðUUnn segir. Skila-
boðin eru oft mjög persónuleg og fóUc
er feimið i margmenni. Siðan kemur
viðkomandi oft til okkar daginn eftir
og vUl fá að vita nánar hvað miðiU-
inn sagöi. Þetta er nokkuðalgengt.
En þvi jákvæðara sem fók kemur á
fundi þeim mun betri verður fundur-
inn.”
Tengiliður milli
tveggja heima
„Eg hlusta og segi það sem mér er
sagt,” sagði Olavfa Giles þegar hún
var spurð hvemig sambandi hún
næði viö framliðna á skyggnUýsinga-
fundum. „Þeir framliðnu tala í gegn-
um mig. Eg er aöeins tengUiður á
mUU tveggja heima. Hverjir koma í
sambandið að handan er tUviljunum
háð. Þetta er ekki ósvipað því sem
gerist hér á jörðinni þegar hópur
fólks safnast saman úti á götu. Hin-
um megin em aUir á ferðinni. Þeir
sjá fólk í þyrpingu og vUja athuga
hvað sé um aö vera. Það vilja margir
komast að, láta vita af sér eða koma
skUaboðum til okkar sem erum á
jörðinnL Svona ersambandið.”
— Er sambandiö alltaf jafngott?
„Nei, það fer alveg eftir fólkinu í
salnum hvemig sambandið er. Það
gengur vel þegar fólk er jákvætt. En
sumt fólk reynir að streitast á móti.
Eg fann nokkrum sinnum fyrir því á
þessum fundi og viö það dofaar sam-
bandið.”
Lífiðer
undirbúningur
„Þetta líf okkar hér á jörðinní er
aðeins undirbúningur. Við Ufum
áfram eftir jarðneska dauöann. Þess
vegna verðum við að reyna að haga
Ufi okkar í samræmi við það. Það
góða sem við gerum hjálpar c*kur
þegaryfir erkomið.
Það skeður ýmislegt á jörðinni
sem fólk viU ekki kannast við að séu
verk þeirra sem komnir em yfir.
Dæmi um þetta eru margir kraftar
sem eru i kringum okkur.
Eg sat einu sinni miðilsfund þar
sem ljósin voru slökkt í 10 sek. í upp-
hafi fundar. Þegar kveikt var aftur
sat miöUUnn i stólnum sinum i hinum
enda herbergisins, nánar tUtekiö
hékk í iausu lofti neöan við dyra-
karminn. Við sáum hann síðan síga
hægt og rólega niður á gólfið. Það er
útllokað aö stóUinn hafi getað færst
með miðUnum öðruvísi en af völdum
einhvers krafts. Samt neituðu marg-
iraðtrúaþessu.
Þegar fólk að handan gerir vart
við sig er það að færa okkur sönnur á
aö það sé Uf eftir dauðann. Það er
hlutverk miðla að koma þessum
skilaboðum áleiöis svo að fólk geti
búið sig undir að lifa eftir „dauð-
ann”.”
****m*0m»
Miðillinn Ólavía Giles ásamt túlki sinum, Auði Hallgrímsdóttur. „Hlutverk miðla er að koma skilaboðum
áleiðis svo að fólk geti búið sig undir að lifa eftir „dauðann".

Texti: ÞorsteinnJ.
Vilhjálmsson
Myndir: Vilhjálmur H.
„Góða kvöldið og guð blessi ykkur.
Þegar við deyjum skiljum við jarð-
neska líkamann eftir og höldum áfram
í andlega likamanum. Það er tilgangur
þessafundar aðsannaþað.”Miðillinn,
Olavía Giles, er að ávarpa gesti áður
en skyggnilýsingin hefst. Það er bjart í
samkomusal Hótel Hofs. Fjöldi gesta
er á bilinu 40—50. Flestir eru á miðjum
aldri, sumir eldri. Fólkið situr við
borð. Andrúmsloftið er hálfvandræða-
legt.
„Þeir framliðnu koma ekki til að
hræða okkur heldur til að sýna ást sina
á okkur. Guö hefur lofað manninum
eilífu líf i. Allir rétttrúarmenn kenna og
prédika líf á Iiimnum, en á einhvern
hátt virðast þeir ekki treysta á lif eftir
dauðann. Þess vegna er þörf á miölum
sem geta verið tengiliðir milli þessara
tveggja heima. Þeir sem eru dánir
vísa okkur leið til betra líf s.
Eg finn fyrir návist framliðinna. Við
skulum nú öll fara með hljóða bæn.”
Fólklýturhöfði.
„Njóttu lifsins"
Samband er komið á. Olavía fellur
ekki í trans. Hún er glaðvakandi og
skimar um salinn. Við hlið hennar
stendur túlkurinn, Auöur Hallgríms-
dóttir.
„Þú með rauða bindið, svaraðu
mér. Eg þarf að heyra rödd þína.”
Gamall maður innarlega í salnum
svarar Olavíu. „Faðir þinn er þama
hjá þér og bróðir þinn líka. Þeir koma
hingað í kvöld til að senda þér sínar
bestu kveðjur. Faðir þinn var stór
maður. ”Já.” „Og bróðir þinn var
yngri en þú?” „Nei, ég var yngstur.”
„Nú, ég hélt að hann hefði verið yngri
en þú þegar hann lést?” „Já, það er
rétt, hann var 36 ára þegar hann dó.”
„Hér er kominn annar fjölskyldu-
meðlimur. Hann lést af hjartaáfalli.
Olafur, kannastu við það nafn?” „Nei,
gæti það ekki verið Olöf?” „Ég veit
það ekki, það hljómaði líkt þessu. Mág-
ur þinn er ekki heilsuhraustur.” „Það
er alveg rétt,” skýtur kona gamla
mannsins inn í. „Hugsiði vel um hann
þvi hann þarf mikla ummönun.
Lífið er þér auðveldara en áöur,”
segir Olavía og beinir orðum sínum
aftur til mannsins. „Ertu hættur að
vinna?” „Já, ég er nýlega kominn á
eftirlaun.” „Skilaboðin til ykkar
beggja eru þau að taka það rólega og
njóta lífsins. Ykkur er send blessun.”
„Þetta gæti verið
systir mín"
„Systir ykkar er komin í samband-
ið.” Olavía beinir þessum orðum sín-
um til tveggja kvenna. „Já, við eigum
báðar systur.” „Þú sem situr nær mér,
kannastuviðnafniðAnna? „Nei.”
„Ég fæ mikið af nöfnum í samband-
inu. Ekki bara nöfn ættingja, heldur
líka nöfn vina og kunningja, jafnvel
nágranna. Það er því mikilvægt að þið
leggið þessi nöfn á minnið, þó að þið
komið þeim ekki strax fyrir ykkur.
Þetta gæti rifjast upp fyrir ykkur
síðar. Þið verðið að fyrirgefa hvað
mér gengur illa að bera fram íslensku
nöfnin. Þau hljóma svo skringilega.
Hér er kona sem gekkst undir upp-
skurð og lést skömmu síðar. Hún vill
að þú vitir að sér líði vel. Hún finnur
ekki fyrir neinu. Kannastu við hana?”
. „Já, ég þekki hana” „Hér er Hka lítið
barn sem tilheyrði fjölskyldunni. Það
var ekki lengi á jörðinni.” „Þetta gæti
verið hún litla systir min,” svarar kon-
an strax. „Hún dó þegar hún var fimm
ára.”
Bíllinn bensínlaus?
Olavía talar næst til eldri hjóna sem
sitja i miðjum salnum. „Það stendur
ungur maður bak við ykkur, hár og
grannvaxinn. Hann fór yfir fyrir
nokkrum árum. Kannist þið við
hann?” „Nei,” svarar konan og lítur á
mann sinn. „Ekki ég heldur,” segir
hann. „Ég sá hann svo skýrt að mér
fannst þið hljóta að kannast viö hann.
Þið komið honum kannski fyrir ykkur
seinna.
Það kemur Anna í Sambandið.
Þetta er eldri kona. Hún átti í vand-
ræðum með fætuma á sér í jaröneska
lífinu. Hún biöur þig um aö gæta fót-
anna þinna. ’ ’ Þessu er beint til konunn-
ar. „Þú ekur bíl,” spyr Olavía mann-
ina „Jú, það er rétt.” Gættu þess að
hafa nóg bensín á honum. Það er ein-
hver hinumegin sem hlær að þessu.
Var bíllinn erfiður í gang í kvöld?”
„Nei”. „Faröusamtgætilega.”
„Það er vernd yfir þér"
Kona úti í horni. „Eg sé unga stúlku
með þér. Hún er mjög fögur og er að