Dagblaðið Vísir - DV - 04.07.1985, Blaðsíða 14

14
DV. FIMMTUDAGUR4. JULI1985.
Spurningin
Finnst þér hafa rignt nóg í
sumar?
Margrét Hreinsdóttir húsmöðir:
Upp á síðkastið, já, en ekki fyrr í
sumar.
Gunnar Jóhannesson trésmiður:
Nei, aldeilis ekki. Það vantar meira af
rigningu en hún kemur sjálfsagt von
bráðar.
Áslaug Friðriksdóttir verslunar-
maður:
Mér finnst afskaplega gott hvað það
hefur veriðmikiðsólskin.
Katrín Jóhannesdóttir húsmóðir:
Er ekki alltaf nógu mikil rigning?
Sigriður Kristjánsdóttir lagerstarfs-
maður:
Já, það f innst mér tvímadalaust.
Sigurður Sigúrðsson verslunarmaður:
Ég kem frá Isafiröi og það hefur lítiö
rignt þar. Það er slæmt fyrir gróöurinn
og líka laxveiðina því það er mikil
eftirspum eftir möðkum en ekkert
framboð.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Olíufélög á villigötum
—vantraust á viðskiptavini
Bensínkaupandi skrifar:
Eftir síðasta hneykslið í
verðhækkunarmálum keppast
forstööumenn oliufélaganna um að
gefa yfirlýsingar um stuðning við
frjáls olíuviöskipti. — Auövitað trúir
þeimenginn.
Verðlagsstofnun býr til gerviverö
á olíu eftir pöntun einokunar-
hringanna í olíusölu hér á landi.
Bifreiðaeigendur lúta höfði og
gangast undir okiö, tína beinharða
peninga úr vösum sínum til að
afhenda oliufurstunum sem
vantreysta viðskiptavinum nema
þeir hafi harðan gjaldmiöilinn
tilbúinn, um leið og slangan er tekin
úr bíltankinum.
Olíufélögin neita að taka upp
nútíma viðskiptahætti eins og flest
önnur fyrirtæki hér á landi sem
annars staöar.
Hvarvetna þar sem bensín er selt
erlendis getur maður notað
greiðslukort — og þykir sjálfsagt.
Hér bera olíufélög viö hvimleiðri
ósannsögli þegar þau ræða kredit-
kortaviöskipti, segja þaö passi ekki
inn í „kerfiö”, slíkt sé of mikil vinna
eöa þá að þau geti ekki „lánað”
viðskiptavinum meö slíkum
viðskiptum! — Allt er þetta álíka
lygi og annað sem boriö er á borð
fyrir íslenskan almenning þegar
hann á undir högg að sækja hjá
hinum steinrunnu einokunar-
fyrirtækjum hérlendis.
Ekki er betur vitað en t.d. Olís
bjóði kreditkortaviðskipti í smávöru-
verslun. sinni. Hvaö er það þá annað
en stirfni af því fyrirtæki að færa
ekki slík viðskipti til bensínkaup-
enda?
Það olíufélag sem fyrst yrði til að
bjóða viöskipti gegn greiöslukortum
myndi bókstaflega sópa til sín
mestum viðskiptum í bensínsölu, svo
dæmi sé tekið. — Þaö er nefnilega
mjög þægilegt aö geta greitt bensín
með kortum þar sem slík viöskipti
fara fram löngu eftir að bankar loka
og mjög oft getur staðið þannig á að
menn séu ekki með reiðufé.
Ekki viröist heldur meiningin að
bensín sem selt er með sjálfs-
afgreiðslu eigi að vera á lægra verði
þótt slíkt sé viðtekin regla
hvarvetna.
Þaö verður ekki sigrast á tregðu
olíufélaganna til nútímahátta í
viðskiptum með aöstoö stjórnmála-
manna. Þeir ræöa ekki slik mál sem
þjónusta við almenning er. — Hér
verður fólk sjálft aö gripa inn í með
gagnráðstöfunum. Það er hægt að
sýna olíufélögunum í tvo heimana
með ýmsum hætti.
Einn er sá að menn taki sig saman
og kaupi aðeins þann minnsta
skammt af bensíni sem þeir komast
af með hverju sinni og haldi þeim
hætti í 1—2 mánuði t.d. Við skulum
ekki bíða til næstu hækkunar.
„Vifl skulum ekki bifla til nœstu hækkunar," segir bensinkaupandi og
hvetur til gagnráflstafana.
EINSTÖK KVÖLDSTUND
Vigdís Kristín Pálsdóttir hringdi:
Fyrir skömmu fór ég og fékk mér aö
borða I Kvosinni ásamt fleirum. Eg
hef farið á flesta veitingastaöi í
Reykjavík og mér finnst þessi bera al-
veg af. Allt hjálpaðist aö. Þjónustan
var frábær, maturinn afbragð og verði
stillt í hóf. Mér finnst þessi staöur
meira að segja standast það besta sem
ég hef kynnst erlendis.
Mig langar aö koma á framfæri
þakklæti til starfsfólksins fyrir ein-
staka kvöldstund. Ég kem örugglega
aftur.
Vinnuvélar
stjórna umf erðinni
Óskar Þorgeirsson hringdi:
Alveg tel ég ótækt að vinnuvélar
stjómi umferðinni í Reykjavík. Þetta
er því miður allt of algengt. A þeim
tímum sem flestir eru á leið úr og í
vinnu aka þessi tæki á 20 kílómetra
hraða eftir stærstu umferðaræðum
borgarinnar. Það hlýtur að vera hægt
að fá vinnuvélaeigendur til að sýna
samborgurum sinum meiri tillitssemi,
annaðhvort með þvi að aka um á öðr-
um tímum eða hleypa öðrum bílum
framúrsér.
KRÍTARKORTIN ERU ÚRELT
Lesandi skrifar:
I Bandarikjunum fer áhugi á kredit-
kortum minnkandi enda er þaö fyrir-
komulag meingallað og hafa margir
farið flatt á því.
Nú er nýjung að ryðja sér til rúms í
staðinn. Eru það debet-kort, eignar-
kort eða sjóðskort mætti kalla það á
islensku.
I stuttu máli er notkunin þannig:
Maöur á inneign á bankareikningi en
verslanimar eru með tæki sem tengist
tölvu í bankanum með símalinu.
Maöurinn verslar í búð, kaupir t.d.
bensín og fær það á staðgreiðsluverði.
Hann réttir afgreiðslumanninum
sjóðskort sitt sem stingur því inn í tæk-
ið en viðskiptavinurinn sjálfur stimpl-
ar inn leyninúmer, sem ásamt kortinu
opnar fyrir bankatölvuna. Hún gefur
þá upp hvort nægileg inneign sé fyrir
úttektinni en inneignin á reikningnum
kemur hvergi fram. Ef svo reynist
vera þá dregur tölvan þessa upphæð
frá reikningi mannsins en færir sömu
upphæð inn á reikning verslunarinnar.
Maðurinn fær síðan kvittun þegar
viðskiptunum er lokið.
Við mánaðaruppgjör frá bankanum
kemur f ram h já hvaða verslun var tek-
ið út, hvenær og hversu mikið.
Þetta fyrirkomulag hefur þá kosti að
maður á alla sína peninga á vöxtum
fram til þess að þeir eru notaðir, vörur að ganga með mikla peninga á sér og því ekki að borga refsivexti og kostnað
fást á staðgreiðsluverði, það þarf ekki menn eyða ekki um efni fram. Þaö þarf eins og af kredit-kortunum.
Brófritari mralir mafl nýrri tagund greiflslukorta.