Dagblaðið Vísir - DV - 05.04.1986, Blaðsíða 23

DV. LAUGARDAGUR 5. APRÍL1986.
23
Herra Pétur Sigurgeirsson biskup á skrifstofu sinni - nokkrir forverar hans á biskupsstóli að baki honum, faðir hans lengst til vinstri, Ásmundur Guðmundsson beint fyrir aftan og Sigur-
björn Einarsson biskup lengst til hægri.
en svo hafa skuldirnar margfaldast
og allt hrynur. Þetta er mikið vanda-
mál því fólkið finnur að þjóðfélag
þess er öfugsnúið svo að fjárhags-
vandinn er óviðráðanlegur. Ég vona
að því fólki, sem verst er sett að þessu
leyti, verði bættur skaðinn."
Fermingin og efnishyggjan
Árlega streyma árgangar unglinga
inn að ölturum kirkna og staðfesta
þar skírnarheit sitt - klædd hvítum
kyrtli og með sálmabók í hönd fara
börnin með utanaðlærð vers - og svo
er haldin veisla.
Engu er líkara en að skímin og
fermingin sýni að á Islandi búi fólk
sem er öðrum staðfastara í kristn-
inni, því fáar aðrar þjóðir ganga
jafnfjölmennar undir fermingar-
heitið.
„Ég fagna því að þessi hátíðasiður
á sterk ítök í þjóðinni því að dýpra
skoðað er hér um miklu meira að
ræða en sið. Fermingin er hátíð af
kristilegum uppruna. En nú gengur
yfir þennan sið - sem aðrar trúar-
hátíðir - efnishyggjualda vegna þess
að við búum í nægtaþjóðfélagi.
Það á að „kaupa ferminguna" eins
og jólin. „Fégirndin er rót alls þess
sem illt er“ stendur í Ritningunni.
Þetta er almenningi að verða ljósara
og við viljum vekja andóf gegn þess-
ari þróun.
Heimilin bíða tjón við þær auglýs-
ingaherferðir sem hafðar eru í
frammi. Auglýsingar geta verið eðli-
legar og sjálfsagðar, en þegar í þessu
er rekinn kröftugur áróður svo. að
maður veit næstum því ekki hvað er
verið að auglýsa - þá eru auglýsingar
ekki réttlætanlegar.
Ég er þeirrar skoðunar að ekki
ættu að vera auglýsingar í sjónvarpi
og ég er viss um að fólk vildi borga
ögn meira fyrir sjónvarpið sitt og
losna þannig við auglýsingaáróður-
inn. I okkar þjóðfélagi er það orðið
þannig að fermingin er orðin stórt
fjárhagslegt atriði fyrir heimilin sem
þau mörg rísa varla undir. En ferm-
ingin er ekkert annað en játning um
að vilja halda tryggð við „Jesú bróð-
ur besta“, eiga hann áfram að vini í
gegnum þykkt og þunnt, út yfir gröf
og dauða. Auðvitað er það eðlilegt
að fólk geri sér dagamun, haldi hátíð.
Heimilin þurfa að eiga sínar hátíð-
ar.“
- En þessi almenni fermingaráhugi
hér á landi - er ekki eitthvað bogið
við þetta? í nágrannalöndum okkar,
þar sem menn eru ekki verr kristnir
en hér, heyrir það jafnvel til undan-
tekninga að börn séu fermd.
„Ég held nú að hér sé of djúpt tekið
í árinni. - Mér finnst það göfuglyndi
að afrækja ekki heilaga hluti, sem
verið hafa þjóðinni hjálp í lífsbar-
áttunni. Já. Mér finnst sjálfsagt að
kirkjan komi til móts við einstakl-
inginn á þessari einu ferð hans í
gegnum lífið.
Éf að það tekst að koma á sambandi
kirkjunnar og unglingsins þá er það
mál sem varir alla ævi og verður
unglingnum styrkur. En mér er það
ljóst að það er ekki alveg víst að
þetta falli svona ljúflega saman eins
og við vildum að það væri.
Stundum eru menn að segja að
fermingin sé of snemma á ævi manns-
ins. Það hefði kannski mátt segja hér
fyrr á árum, þegar þjóðfélagið var
öðruvísi en nú; en ég vil sérstaklega
benda á að i nútímaþjóðfélagi er
barnið krafið um það að verða full-
orðið. Það er ekkert undanfæri. Það
verður að mæta mörgum sömu
vandamálunum og þeir fullorðnu.
Blessuð litlu börnin verða að glíma
við freistingarnar - svo það er ekki
ótímabært að kalla ungmennin inn
á þá braut sem kirkjan veit fyrir víst
að erbarninu fyrir bestu.“
Afskiptaleysi drottins
Páskar eru helsta hátíð kristinna
manna. Á upprisu Krists á páskadag
grundvallast trú hinna kristnu. A
þeim tíma sem Kristur var uppi -
þegar þeir atburðir gerðust sem
greinir frá í guðspjöllum - átti Guð
það til að tala beint til manna. Hann
greip inn í líf Páls postula og sneri
honum til fylgis við kristnina. Drott-
inn virðist að mestu leyti hafa lagt
af þann sið að ávarpa fólk. Og mörg-
um finnst erfitt á hann að trúa -
fmnst hann svo fjarlægur og á stund-
um óréttlátur. - Guð minn, hví hefur
þú yfirgefið mig, sagði jafnvel Krist-
ur á krossinum. Hvað þá með okkur
óbreytta, biskup - er nema von að
við efumst?
„Þarna er erfið og viðkvæm spurn-
ing. Þessa þarf hver einasti maður
að spyrja sjálfan sig. Við verðum í
þessu sambandi að velta því fyrir
okkur hvað skaparinn vilji með
sköpun sinni; verið fullkomnir eins
og faðir yðar á himnum er fullkom-
inn - stendur skrifað. En leiðin að
þessari fullkomnun virðist liggja í
gegnum reynslu. Maðurinn verður
fyrst maður þegar hann hefur horfst
í augu við ýmislegt sem honum sýnist
stundum vera óyfirstíganlegt, svo
takmarkalaust miklar raunir. Ef Guð
tæki af manninum þetta frelsi sem
hann hefur, frelsi til að velja og
hafna, og maðurinn hefði engan
annan kost en þann sem Guð setur
honum þá næði maðurinn aldrei
þessari fullkomnun sem bent er á.
Þá færum við beint niður á stig
dýrsins.
Kristur opinberaðist lærisveinun-
um eftir krossdauðann og upprisuna.
Lærisveinninn Tómas var ekki við-
staddur þegar hann kom á þeirra
fund. Frá þessu segir í Jóhannesar-
guðspjalli. Viku seinna voru læri-
sveinarnir aftur saman komnir og
Kristur kom til þeirra, sneri sér beint
til Tómasar og sagði: sælir eru þeir
sem ekki sáu en trúðu þó.“
- Gyðingar bíða enn.
„Já. Þeir bíða. Heimurinn væri
öðruvísi hefðu þeir tekið við hon-
um.“
- Kristi er vandi á höndum; hann
getur eiginlega ekki birst heiðingjum
því að þar með tekur hann frá mönn-
um þroskabrautina, ekki satt?
„Það er nokkuð til í því. Per ardu
ad astra - lífið er þrotlaus barátta
við að ná því marki sem búast má
við að verði aldrei náð. Hér hlýtur
því að vakna spurning lærisveinanna
er Kristur spurði hina tólf hvort þeir
ætluðu að yfirgefa sig. - Símon Pétur
svaraði: „Til hvers ættum vér að
fara? Jesús hefur orð eilífs lífs.“ -GG
,,Heimilin bíða tjón við þœr
auglýsingaherferðir sem hafð-
ar eru íframmi((
„Kirkjan á að benda fólki á
að það eigi ekki að vera ánœgt
með sitt ástand<(