Dagblaðið Vísir - DV - 14.07.1986, Blaðsíða 10

10
MÁNUDAGUR 14. JÚLÍ 1986.
UtLönd
„Kóreumenn
eru að komaáá
Goldstar og Samsung. Þetta gæti
verið nafn á vinsælum leynilög-
regluþætti fiá Bandaríkjunum, en í
raun eru þetta nöfn á ódýrum kór-
eskum rafeindatækjum. I rafeinda-
iðnaðinum, sem veltir 25 milljörðum
dollara á hverju ári og Japanir hafa
einokað í mörg ár, er nú farið að
bera á skæðum keppinautum þar
sem eru Kóreumenn. Aðferðin er
nógu einföld. Þeir byija á einfóldum
og ódýrum tækjum og fara af stað
með gífurlega auglýsingaherferð til
að kynna nafii fyrirtækisins og síð-
an, þegar fólk er farið að treysta
vörumerkinu, er komið með flóknari
og dýrari tæki, sem gefa rneiri hagn-
að. Þessi aðferð virðist kunnugleg.
Þetta er nefhilega sama aðferð og
Japanir notuðu á sínum tíma.
Kóreumenn hafa betur
Enn sem komið er hafa Kóreu-
menn betur í verðstríðinu. Vegna
þess hve framleiðslukostnaður er lít-
ill í Suður-Kóreu hefur þeim tekist
að ná samningum við mörg banda-
rísk stórfyrirtæki um að framleiða
vörur með vörumerkjum banda-
rískra fyrirtækja. Má nefha að í
Kóreu eru framleidd lítil litsjón-
varpstæki fyrir General Electric. En
Goldstar og Samsung, sem eru nær
einráð um markaðinn í Kóreu, þurfa
nú að auka útflutning til að halda
vextinum gangandi. Það verður að
vera i stærra mæli en að framleiða
nokkrar vörutegundir fyrir banda-
rísk fyrirtæki. Mestu möguleikamir
eru í því fólgnir að skapa sér nafh á
Bandaríkjamarkaði. Samningur
milli Kóreu og Japans, sem veitir
Kóreumönnum aðgang að japanskri
tækni í framleiðslu myndbands-
tækja, hefur reynst þeim mjög
hagstæður. Á síðasta ári stormuðu
Goldstar og Samsung inn á banda-
ríska markaðinn með ódýr rafeinda-
tæki. Þeir notuðu slagorðið
„Kóreumenn eru að koma“ og
neyddu japönsk fyrirtæki til að hörfa
burt af markaðnum fyrir ódýrustu
rafeindatækin. Það auðveldaði
Kóreumönnum mjög að þurfa ekki
að standa í löngu og ströngu verð-
stríði við Japani. Hækkun á gengi
jensins gagnvart Bandaríkjadollar
hefur einnig auðveldað Kóreumönn-
um leikinn, vegna þess að japönsku
fyrirtækin eru treg til að hækka
verðið og missa um leið markaðs-
hlutdeild. Þess í stað ganga þau mjög
á hagnaðarhlut sinn.
Stríðið ekki byrjað
En hið raunverulega stríð milli
Japana og Kóreumanna er enn ekki
hafið. Samkvæmt fréttaritinu Tele-
vision Digest er markaðshlutdeild
Goldstar og Samsung á sjónvarps-
markaðnum ekki nema 3% og á
myndbandstækjamarkaðnum er hún
óveruleg. Blaðið segir að Kóreu-
menn verði að bæta mjög markaðs-
setningu á sínum vörum ef þeir ætli
að eigá von til þess að geta einhvem
tíma náð upp kynningu á vöm-
merkjum sínum. Enn sem komið er
em þeir ekki tilbúnir í að fara í stríð
við Japani á Bandaríkjamarkaði,
sem er mjög erfiður. Hvomgt kór-
eska fyrirtækið hefur efhi á að nota
rándýrar sjónvarpsauglýsingar til að
kynna vörur sínar. Þau treysta
meira á auglýsingar í dagblöðum,
tímaritum og útvarpi og veggspjöld,
sem em miklu ódýrari en sjónvarps-
auglýsingar. Kóreumenn halda því
fram að með tímanum muni sala á
vörum þeirra aukast og þá muni
þeim mögulegt að verja miklu meiri
fjármunum en nú er gert í dýra aug-
lýsingaherferð. Television Digest
bendir á að það kunni að verða lang-
ur og hægur aðdragandi að slíku
umfangi þessara fyrirtækja.
Nýjungar frá Kóreu
Á meðan verja Goldstar og Sam-
sung miklum peningum í ramnsóknir
og vömþróun í rafeindaiðnaði. Á
rafeindasýningu í júní kynnti Sam-
sung myndbandstæki sem getur flutt
myndir af 8 mm filmu yfir á mynd-
bandsspólur. Samtök kvikmynda-
framleiðenda, sem óttast mjög að
tækni sem þessi kunni að hafa í för
með sér mikla aukningu á ólöglegri
fjölföldun efhis, hafa hótað að kæra
fyrirtækið fyrir þetta. Svipaðar hót-
anir urðu til þess að japanska fyrir-
tækið Sharp, sem ætlaði að kynna
sams konar tæki, hætti við að setja
það á markaðinn. Ekki hefur enn
verið tekin ákvörðun um það hjá
Samsung hvort tækið verður sett á
markaðinn. Goldstar ætlar á næst-
unni að kynna tæki, sem er sjónvarp
og myndbandstæki í einum og sama
hiutnum, og einnig sambyggt útvarp
með vekjara og 4,5 tommu svart-
hvítum sjónvarpsskermi.
Ætla að finna réttan „stíl“
Kóreumenn segja að eftir því sem
vörur þeirra verði vinsælli muni þeir
Það vita efcki allir að Olof Pabne var tvigiftur maður. Á unga aldri gekk hann í gervihjónaband með tékkneskri konu
öl að aðstoða hana við að komast frá Tékkóalóvakíu. Þau fengu skilnað um leið og þau voru komin til Svíþjóðar.
Nú hafa gyðingaaamtðk i Boston í Bandarrkjunum teklð upp þessa aðferð og fó nú Svia til að fara tll Sovétríkjanna
og gWast sovéskum ríkísborgurum ttl að hjálpa þeim að komast úr landi.
Kóreumenn hafa enn sem komið er ekki nægilegt fjármagn til að nota
bandariska sjónvarpið sem auglýsingamiðil. Þess í stað hafa þeir ákveðið
að notast við útvarp, dagblöð og veggspjöld. Reikna má með því að vegg-
spjöld sem þessi verói algeng sjón í Bandaríkjunum á komandi árum.
einnig bæta markaðssetninguna.
Þeir segjast ætla að fá vissan „stíl“
bak við vörumerki sín. Þangað til
er líklegt að fólk taki frekar eftir
nöfhunum Goldstar og Samsung á
veggspjöldum en í sjónvarpi.
Gewihjónabönd
frelsa fólk úr ánauð
Gunnlaugur A. Jcmsson, DV, Lundi:
Samtök gyðinga í Boston í Banda-
'ríkjunum standa á bak við um-
fangsmikla skipulagningu gervi-
hjónabanda milli sænskra og
sovéskra ríkisborgara. Starfsemi
þessi er skipulögð frá Stokkhólmi
og er þannig uppbyggð að sænskir
ríkisborgarar ferðast til Sovótríkj-
anna og ganga þar í gervihjónaband
til þess að hjálpa sovéskum ríkis-
borgurum að flytjast úr landi.
Miðpunktur starfseminnar er í
Stokkhólmi og er það Eistlendingur
nokkur sem veitir henni forstöðu.
Miðlun þessi hefur staðið í um það
bil eitt ár, að því er Svenska Dag-
bladet skýrði frá á dögunum.
Samkvæmt upplýsingum blaðsins
hafa hundruð sovéskra ríkisborgara
komist úr landi á þennan hátt.
Kostnaðurinn fyrir þann sem vill
komast frá Sovétríkjunum með því
að ganga í gervihjónaband er yfir
2(X).fXX) íslenskar krónur. Margir
hafa ekki svo mikla peninga og þá
veita samtök gyðinga í Boston fjár-
hagsaðsfixð.
Engum eríiðleikum reynist nú
bundið að fá Svía til þess að ganga
í gervihjónaband og aðstoða þannig
þá er komast vilja frá Sovétríkjun-
um. f byrjun átti Eistlendingurinn
þó í orfiðleikum með að fa fólk til
að hjálpa til, en orðrómurinn um
þrrssa starfsemi barst fljótt um borg
og bæ, og nú mun svo komið að
Svíar, sem vilja til Sovétríkjanna í
þessum tilgangi, eru fleiri en þörf er
fyrir.
Fyrir hjónabandið fer sænski
brúðguminn/brúðurin í að minnsta
kosti þrjár ferðir til Sovétríkjanna,
sem allar eru greiddar af Eistlend-
ingnum. í fyrsta skiptið hittast
hjónaefhin og kynnast hvort öðru. í
annarri ferðinni er gengið frá allri
skriffinnsku varðandi hjónabandið
og í þriðju ferðinni gifta þau sig.
Eftir giftinguna er sótt um leyfi til
að flytjast frá Sovétríkjunum. „Það
hefurekki reynsterfiðleikum bundið
að fá slík leyfi,“ segir Eistlendingur-
inn ísamtali viðS.venska Dagbladet.
Starfsemin er rekin frá veitinga-
stað einum í Stokkhólmi, þar sem
Eistlendingurinn er við eftir klukk-
an 12 alla daga. Hann flutti sjálfur
frá Eistlandi fýrir sex árum. Hjóna-
bönd þau, sem stofnað hefur verið
til með þessum hætti, munu án und-
antekninga hafa endað með hjóna-
skilnaði í Svíþjóð.
Ixigreglan í Stokkhólmi sogist vita
um þessa sUirfsemi, en erfitt sé að
sýna fram á að eitthvað ólögkigt sé
á seyði. Vissulega varði gcrvihjóna-
bönd við lög, en þá þurfi að sýna
fram á að ekki hafi verið um að
ræða réttar tilfinningar þegarstofn-
að var til hjónabandsins og erfitt sé
að sýna fram á slíkt.
Þess má geUi að Olof l’alme gekk
á unga aldri í gervihjéinaband m<A
Uikkneskri konu, sem hann aðstoð-
aði á þann hátt við að flytjast frá
Tékkóslóvakíu til Svíþjóöar. Þau
skildu strax eftir komuna t.il Svíþjóð-
aren héldu vináttuUmgslum alllþar
til I’alme var myrf.ur síðastliðinn
vetur.
Umsjón: Hannes Heimisson og Ólafur Amarson