Dagblaðið Vísir - DV - 29.07.1987, Blaðsíða 14

14
Spumingin
MIÐVIKUDAGUR 29. JÚLÍ 1987.
Ertu orðin(n) leið(ur)
á lægðunum?
Hugrún Óladóttir: Já, veðrið var að
vísu gott í júní en þetta fer að verða
nóg.
Ingibjörg Björnsdóttir: Veðrið er nú
búið að vera svo gott í sumar að það
gerir ekkert til þótt rigni svolítið.
Helena Hólm: Nei, veðrið er búið að
vera mjög gott í sumar.
Guðmundur Björnsson: Já frekar, ég
vona að þetta fari að breytast því ég
er að fara í frí.
Ársæll Valfells: Já, ég vil að það fari
að stytta upp.
Lesendur
Viðskiptavinir verða að standa
við skuldbindingar sínar
svar til Leifs og Ragnhildar á Höfh
Vegna lesendabréfs, sem birtist í
DV þann 17. júlí sl. undir fyrirsögn-
inni „Stórfurðuleg viðskipti: Sam-
vinnuferðir-Landsýn," frá þeim Leifi
Helgasyni og Ragnhildi Þorsteins-
dóttur, Sunnubraut 4, Höfri, vill
ferðaskrifstofan koma á framfæri
eftirfarandi skýringum:
1. Þegar Ragnhildur og Leifur
pöntuðu sumarhús í Danmörku fyrir
milligöngu umboðsmanns Sam-
vinnuferða-Landsýnar á Höfh var
það skýrt tekið fram af hálfu skrif-
stofunnar að vegna þess hve stutt
væri fram að brottför (húsið pöntuðu
þau frá 24. júlí) yrði að sérpanta
húsið. Þau yrðu því þegar í stað að
greiða staðfestingargjald. Á þetta
féllust þau Ragnhildur og Leifúr. Til
upplýsinga skal þeim Ragnhildi og
Leifi bent á að upphafleg staðfest-
ingagreiðsla þeirra, kr. 10 þús.,
nægði umboðsskrifstofu sumarhús-
anna í Danmörku ekki til að festa
pontunina og lögðu Samvinnuferð-
ir-Landsýn fram það sem á vantaði
svo húsið yrði fest.
2. Viku síðar, þegar Ragnhildur
og Leifúr fóru fram á að breyta pönt-
un sinni frá Danmörku til Rimini á
Italíu, var ekkert sjálfsagðara svo
framarlega sem þau og Samvinnu-
ferðir-Landsýn stæðu við skuld-
bindingar sínar gagnvart
umboðsaðila dönsku sumarhúsanna.
Eðlilega skyldi staðfestingargreiðsla
Ragnhildar og Leifs ganga upp í af-
pöntunargjald í Danmörku. Sam-
vinnuferðir-Landsýn töldu það
hluta af sinni áhættu og þjónustu
við viðskiptavini sína að taka á sig
mismuninn á staðfestingargreiðslu
Ragnhildar og Leife og þeirrar upp-
hæðar sem dönsku aðilamir settu
upp.
3. Hvemig skilgreina þau Ragn-
hildur og Leifur „óliðlegheit og
ókurteisi" sem þeim ku hafa verið
sýnd í Ijósi þess að óskyldur aðili
að fjárhag þeirra, þ.e. Samvinnuferð-
ir-Landsýn, skuli hafa neitað að
standa við þeirra eigin fjárhags-
skuldbindingar? Kurteisi og þjón-
usta Samvinnuferða-Landsýnar
bauð þó alténd starfefólki skrifstof-
unnar að krefja Ragnhildi og Leif
ekki um mismuninn á staðfestingar-
gjaldi þeirra og afþöntimargjaldi
dönsku umboðsaðilanna.
4. Hvemig tengist eftirfarandi full-
yrðing Ragnhildar og Leife málatil-
búnaði þeirra: „Við sem búum úti á
landi erum ekkert annars flokks
fólk“? Sérstaklega þegar til þess er
tekið að Samvinnuferðir-Landsýn,
ein íslenskra ferðaskrifstofa gefur
viðskiptavinum sínum kost á ókeyp-
is innanlandsflugi í tengslum við
hópferðir (þ.e. ef ferðin er pöntuð
nægilega snemma, að öðrum kosti
býðst viðskiptavinum 50% afsláttur
af innanlandsflugi) og umboðsmenn
Samvinnuferða-Landsýnar em yfir
40 um land allt.
5. Að lokum: Samvinnuferðir-
Landsýn harmar að svo skuli hafa
tekist til við undirbúning ferðalags
þeirra Ragnhildar og Leife. Starfs-
fólk skrifstofunnar vildi gjaman fá
tækifæri til að aðstoða þau við að
komast í farsælt frí til útlanda. I til-
felli Ragnhildar og Leife var það frá
upphafi ítrekað af hálfu Samvinnu-
ferða-Landsýnar að yrði þeim fest
húsið í Danmörku yrði ekki aftur
snúið án útgjalda. Að okkar mati
var því full alvara á bak við pöntun-
ina. Vart ætti að þurfa að taka fram
að í viðskiptum við ferðaskrifstofur
gildir það sama og i öðrum viðskipt-
um: þar er verið að selja þjónustu
og fyrirgreiðslu í skiptum fyrir
greiðslur og viðskiptavinum er ætlað
að standa við skuldbindingar sínar.
Á sama hátt og starfsfólk Samvinnu-
ferða-Landsýnar gerir allt sem í þess
valdi stendur til að rýra ekki traust
erlendra viðskiptaaðila á íslenskum
ferðamönnum verður að ætlast til
hins sama af innlendum viðskipta-
vinum skrifefofunnar.
„Ferðaskrifstofur selja þjónustu og fyrirgreiðslu í skiptum fyrir greiðslur."
Tómas Þór Tómasson,
kynningadeild Samvinnuferða-
Landsýnar
Sjónvarpsgláp
Viðar hringdi:
Mér finnast bíómyndir Stöðvar 2
ekki nógu góðar. Þetta eru yfirleitt
einhæfar vandamálamyndir, heldur
þreytandi. Einnig finnast mér stöðug-
ar endursýningar þessara sömu mynda
á föstudags- og laugardagskvöldum
með öllu óþarfar.
Mér telst til að áskriftartekjur
Stöðvarinnar séu um 21 milljón krón-
ur á mánuði. Þetta, auk auglýsinga-
tekna, ætti að gera þeim kleift að
kaupa betri myndir.
Mér finnst Stöð 2 að vísu mun betri
en ríkissjónvarpið en hún hefur dalað
mjög upp á síðkastið og er ekki van-
þörf á að það sé gagnrýnt.

j
Margir kvarta yfir miklum endursýningum
Hringið í síma 27022
milli kl. 13 og 15,
eða skrifið
Jakki í misgrípum
Kona hringdi:
Strákurinn minn var í fótbolta á
vellinum við Breiðholtsskóla núna á
laugardaginn var. Honum hitnaði
og fór þá úr jakkanum og lagði hann
frá sér.
Einhver tók jákkann, sem er dökk-
blár Adidasjakki,
gripum.
sjálfeagt í mis-
Okkur þætti vænt um að honum
væri skilað því að hann var alveg
glænýr og sárt að missa hann. Sonur
minn heitir Gulli og er í síma 73549.
Þreyttur plötusnúður
Einn edrú skrifar: Broadway séu ekki góðir geatir.
Ég hef farið tvisvar í Broadway Þetta er ekki mönnum bjóðandi.
með stuttu millibili. 1 bæði skiptin Er ekki tími til kominn að gefa þess-
var sami plötusnúður á vakt. Mér um manni smáfrí, til dæmis sumarfrí.
leiðast plötusnúðar sem tönnlast á Hljómsveit Sigríðar Benteinsdóttur
sömu tuggunni „góðir gestir, góðir er þó þokkaleg danshljómsveit en
gestir“ lag eftir lag og raunar í miðj- mætti taka sig aðeins á varðandi
um lögum, rétt eins og allir gestir rokklögin.
Hvar er kennitalan?
Sigurður hringdi:
Nú um áramótin síðustu var því
lýst yfir með pomp og pragt að hið
útjaskaða og raunar fáránlega naíh-
númerakerfi, sem hefur átt íslenskar
peningastofhanir að þrælum um ára-
bil, væri loks búið að ganga sér til
húðar.
í staðinn átti að koma merkilegt
kerfi er byggja skyldi á „kennitölu“
eða fæðingamúmeri undir nýju
flaggi. Þannig skyldi í eitt skiptí fyr-
ir öll tölusetja landann svo eitthvert
vit væri í en eins og alþjóð er kimn-
ugt hafa misindismenn löngum
stundað þann ljóta leik að skipta um
nafri og þar með um nafhnúmer.
Kennitalan var letmð á skatt-
skýrslur fólks en það þótti vænleg-
asta leiðm til að hitta menn í
hjartastað því sá sem einu sinni hef-
ur barið augum slíkt plagg, sem
óútfyllt skattskýrsla er, gleymir
þeirri sjón seint.
Þetta voru mikil mistök því íslend-
ingurinn hefur alla tíð neitað að
horfast í augu við óþægilegan veru-
leika og flýr jafhharðan á náðir
gerviveraldar þeirrar sem aðeins
fæst með fjárútlátum. Þannig gerir
næturvinnan Islendinga að ham-
ingjusömustu þjóð veraldar.
Með því að letra kennitöluna á
skattskýrsluna var hún gerð að
hluta þess sern óþægilegast er í til-
vemnni og hefur þvf meginþorri
manna samviskusamlega gleymt til-
vem hennar.
Því spyr ég. Hvar er kennitalan
góða?