Alþýðublaðið - 18.04.1967, Blaðsíða 4

Ritstjóri: Benedikt Gröndal. Simar 14900—14903. — Auglýsingasíml:
14906. — A'ðsetur: Alþýðuliúsið við Hverfisgötu, Rvík. — Prentsmiðja
Alþýðuhlaðsins. Sími 14905. — Áskriftargjald kr. 105.00. — í lausa*
sölu kr. 7.00 eintakið. — Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Bílar og sjónvarpstæki
Lúðvík Jósefsson talaði fyrir ’hönd Alþýðubanda-
lagsins í eldhúsumræðunum og tilkynnti þjóðinni að
sjálfsögðu, að alit væri í kalda koli og efnáhagslegt
ihrun framundan. Hann lét ekki sitja við almennar
ásakanir. Eitt versta dæmið um lélegt sjórnarfar var,
að hans sögn, sú óþarfa eyðsla þjóðarinnar að flytja
inn 5.000 bíla og 10.000 sjónvarpstæki á síðasta ári.
Annað var það, sem hneykslaði Lúðvík jafnvel enn
meir en þessi voðalega eyðsla. Það var, að útgerðar-
menn hefðu ekki nóga peninga með höndum.
Þetta var athyglisverð ræða. Leiðtogi Alþýðubanda-
lagsins á þingi hneykslast á því, að almenningur
skuli nú hafa ráð á að kaupa Volkswagen og sjón'
varpstæki. Og í sömu ræðu er þessi alþýðuforingi að
sálast úr áhyggjum yfir peningaleysi útgerðarmanna!
Einhvern tíma hefðu Alþýðubandalagsmenn lofað
útgerðarmönnum sjálfum að kljást við bankana um
lánsfé. Þeir eru vanir að bjarga sér.
Einhvern tíma hefðu leiðtogar Alþýðubandalagsins
haft meiri áhyggjur af því fólki, sem ekki hefur ráð
á litlum bíl eða sjónvarpstæki — eða einhverju enn
nauðsynlegra.
Einar Olgeirsson talar nú tíu sinnum á dag — síð
ustu vikurnar, sem hann situr á Alþingi, en aldrei
kvartar hann um peningaleysi útgerðarmanna. Og
seint mundi það koma fyrir Hannibal Valdimarsson.
Ætli það sé þess vegna, sem bandamenn hans, komm
únistar í Reykjavík, hafa nú svikið hann og snúið
við honum bakinu?
Að sjálfsögðu má alltaf deila um, hvort bankarnir
Jána útgerðarm., heildsölum eða iðnrekendum of mik-
'ið eða of lítið fé. En skoðanir formanns þingflokks
Alþýðubandalagsins að fjölskyldubílar og sjónvarps-
:tæki séu óþarfa eyðsla eru 20 ár á eftir tímanum. M'að
jurinn virðist alls ekki gera sér grein fyrir þeim breyt
iingum, sem hafa orðið á högum þjóðarinnar. Hann
Jifir enn í löngu liðnum heimi hafta og gjaldeyris-
skoT’ts. En mundi Alþýðubandalagið t. d. ef Lúðvík
jyrði aftur ráðherra — stjóma í þeim anda, að fjöl-
Iskyldubílar og sjónvarpstæki séu óþarfa eyðsla og
ístöðva innfluttning þeirra?
NETTE
tækin eru seld í yfir 60
löndum.
Sérhæfðir menn frá verk-.
smiðjunum í Noregi annast
alla þjónustu af kunnáttu.
Radionette-verzlunin
Aöalstræti 18
sími 1 69 95
Aðalumboð: Einar Farestveit & Co. hf. Vesturgötu 2
j.v. .
Kornelíus
Jónsson
úra- og
skartgripaverzlun
Skólavör'ðustíg 8.
O rs w ITZE R LA N D
Algerlega sjálfvirk
Svissnesk fagvinna
100% vatnsbétt
Tilkynnlng
um lóðahreinsun í
Hafnarfjarðarkaupstað
Samkvæmt öðrum kafla heilbrigðissamþyktar
Hafnarfjarðarkaupstaðar er lóðareigendum og
umráðamönnum lóða skylt að halda lóðum
sínum hreinum og þrifalegum.
Eigendur og umráðamenn lóða eru því hér
með ámynntir um að flytja burt af lóðum
sínum allt rusl sem veldur óþrifnaði eða ó-
prýði og hafa lokið því fyrir 10. maí n.k.
Hreinsunin verður að öðrum kosti franr
kvæmd á kostnað lóðareiganda. Óheimilt og
sranglega bannað að fleygja rusli og fiskúr-
gangi eða hvers konar óþverra sem er í
lækinn, höfnina, innan hafnargarðanna, í
fjöruna eða annars staðar á land bæjarins og
er aðeins heimilt að losa slíkt rusl eða úr-
gang á sorphaugana austan Krísuvíkurvegar
eða eftir fyrirmælum umsjónarmanns.
Að gefnu tilefni er mönnum bent á að skylt
er að hafa lok á sorptunnum og fást slík lok
í áhaldahúsi bæjarins við Vesturgöu.
Hafnarfirði 17. apríl 1967.
HEILBRIGÐISFULLTRÚINN.
Augiýsið í Aiþýðublaðinu
krossgötum
★ VINNUÞÖRF UNGLINGA.
Síðustu dágana hefur orðið mikil
breyting á veðri, eftirhreytunum af kuldakastinu
um páskana er lokið, hlýir vindar leggja leið sína
inn yfir landið og snjórinn hjaðnar og hverfur,
enda er sumarið á næstu grösum.
Hver árstími hefur sín vandamál og
úrlausnarefni, sem glíma þarf við og leysa, sum-
arið líka. Fljótlega líður að því, að hleypt verður
út úr síðustu kennslustund í barna- og unglinga-
skólum bæjanna og þeim slitið. Auðvitað er það
börnunum tilhlökkunarefni að losna úr langri inni-
setu og kennslustagli á skólabekkjum vetrarlangt.
Foreldrar og áðrir umráðendur barna og unglinga
nafa hins vegar meiri og minni áhyggjur af því að
erfitt kunni að verða að ná í eitthvað handa þeim
að gera, þegar skólaverunni lýkur. Nokkuð stór hóp-
ur er að visu svo lánsamur að ná í sendistörf og
annað þvíumlíkt hjá ýmsum fyrirtækjum og stofn-
unum í bæjunum, kannski þekkja foreldrarnir ein-
hvern, ,seni er þeim hjálplegur með vinnu handa
krökkunum. Aðrir eru svo heppnir að hafa sam-
band við eitthvert sveitaheimili, sem þörf hefur
fyrir börn yfir sumartímann, enda verður varla á
hollari vinnu kosið fyrir unglingana. Fjölbreytileg
störf á. góðu sveitaheimili, einatt undii’ beru lofti,
ásamt nánum kynnum af gróðri og fugla- og dýra-
lífi úti í náttúrunni, eru hin ákjósanlegustu upp-
eldisskilyrði fyrir hina ungu borgara bæjanna, enda
bíða þau jafnan með óþreyju eftir að komast í
sveitina.
I
★ AUKA ÞARF UNGLINGA-
VINNUNA.
Hins vegar verður með hverju ár-
inu sem líður æ stærri sá hópur, ,sem hvorki er
svo lánsamur að ná í vinnu á sveitaheimilum eða
annað að gera, þótt allra ráða sé leitað. Hér hefur
skapazt mikið vandamál á undanförnum árum, sem
brýn nauðsyn er á að leysa á farsælan og heppi-
legan hátt. Sú leið hefur verið farin, að bæjarfé-
lögin hafa stofnað til unglingavinnu, en naumast
á nógu víðtækum grundvelli. Áfram verður að
lialda á þessari braut, þannig að enginn verði út
undan, en allir fái eitthvað að gera, hver við sitt
hæfi. Bæjarfélögin mega ekki horfa um of í kostn-
aðinn, sem óhjákvæmilega hlýtur einhver að verða.
Hér er þó ekki eingöngu um það að ræða, að ungl-
ingarnir vinni sér inn einhverja aura eða vasa-
peninga, þótt það skipti líka máli a.m.k. á sumum
heimilum, heldur er aðalatriðið, að þau fái full
nægt athafnaþörf sinni á heilbrigðan og þroska-
vænlegan hátt. — S t e i n n .
4 18. apríl 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ