Þjóðviljinn - 07.01.1955, Blaðsíða 6

í Í6) — ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 7. janúar 1955 -
þlÓÐVIUINN
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýöu — Sósíalistaflokkurinn.
Ritstjórar: Magnús Kjartansson, Sigurður Guðmundsson (áb.)
Fréttastjóri: Jón Bjarnason.
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Bjarni Benediktsson, Guð-
raundur Vigfússon, Ivar H. Jónsson, Magnús Torfi Ólafsson.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg
19. — Sími 7500 (3 línur).
Áskriftarverð kr. 20 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 17
annars staðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
Vinnubrögð ríkisstjórnarinnar
Eins og vænta má eiga stjórnarblöðin erfitt með að
"Verja stöðvun bátaflotans. Fréttablaðið Tíminn virðist
ekki enn hafa uppgötvað að flotinn er allur bundinn
fyrir atbeina ríkisstjórnarinnar, og Morgunblaðið grípur
í gær til þess ráðs að halda því fram að nú sé Þjóðvilj-
inn farinn að verja bátagjaldeyrisskipulagið og vilji ólm-
nr að því sé haldið áfram óbreyttu!
Það tekur því auðvitað ekki að spyrja þetta málgagn
forsætisráðherrans hvenær Þjóðviljinn hafi lýst fylgi sínu
við bátagjaldeyrisskipulagið. Aðstandendur Morgunblaðs-
ins vita fullvel að þeir eru að fara með ósannindi, vegna
þess að þeir geta ekki varið sig með neinum rökum.
Þjf' ðviljinn hefur ævinlega barizt gegn þessari ranglátu
skr ttheimtu — sem jafngildir gengislækkun — og gerir
það enn.
Og það er ekki einu sinni svo vel að ríkisstjórnin húgsi
sér að lækka bátagjaldeyrisálagið; það hefur henni aldrei
til hugar komið. Hún hefur aðeins verið að reyna að
flytja einhvern hluta af skattinum frá bátunum til tog-
aranna — og jafnframt mun meira að segja hafa komið
til fals að auka enn listann yfir þær vörur sem báta-
gjaldeyrir leggst á. Það er því enn ein fölsun hjá Morg-
nnblaðinu að gefa í skyn að um það sé að ræða að draga
«r bátagjaldeyriskerfinu.
Auk þess er þetta öldungis ekki kjarni málsins. Það eru
fyrst og fremst vinnubrögð ríkisstjórnarinnar sem vekja
furðu og reiði. Ríkisstjórnin hefst ekki handa um viðræð-
ur við útvegsmenn fyrr en um leið og vertíð á að hefjast
— og þau vinnubrógð hafa það 1 för með sér að flotijnn
stöðvast allur. Enda þótt góðgjarnir menn vildu ímynda
sér að eitthvert vit væri í tillögum ríkisstjórnarinnar um
nýia skiptingu á bátagjaldeyrinum eru vinnubrögðin al-
gerlega ófyrirgefanlegt hneyksli og þau verða ekki afsök-
uð með neinu móti. Hvers vegna gat ríkisstjórnin ekki
3agt fram tillögur sínar tímanlega fyrir áramót og lokið
viðvæðum og samningum áður en vertíð átti að hefjast?
Það er mikið rætt og ritað um erfiðleika atvinnuveg-
anna og að þeir þurfi á fjárhagsaðstoð að halda, t.d.
er sagt að togaraflotinn þurfi 40 milljónir króna. En
þáð er varlega áætlað að gjaldeyristapið af stöðvun bát-
anna nemi tuttugu milljónum króna þá fimm daga sem
liðnir eru frá áramóum. Þetta eru fjármunir sem kastað
hefur verið á glæ og fást ekki aftur. Það er ekki von
að vel fari þegar þannig er á málum haldið, og sú rík-
isEtiórn sem þannig hegðar sér getur engu um kennt
öðru en sjálfskaparvítum.
Burt með herinn
Utanríkisráðherra hefur lýst yfir því að hann hafi
svikið fyrri loforð sín um að Hamilton-félagið hætti öll-
iim störfum hér um þessi áramót. Mun það halda áfram
að starfa hér að margháttuðum framkvæmdum „fram
eftir þessu ári“ — og er enn óséð hvað það orðalag kann
að merkja. Jafnframt er svo samið um að annar erlend-
ur aðili — kallaður verkfræðingadeild hersins — sjái um
flugvallargerðina, og mun ekki langt bilið milli hans og
Hamilton-félagsins.
Annars er allt tal Framsóknar um Hamilton sett fram
til þess að blekkja. Það á að reyna að láta líta svo út
sem starfsemi þessa félags sé meginatriði hernámsins og
að allt sé fengið þegar búið sé að hefta það — og jafn-
vel koma því af landi burt. En auðvitað er Hamilton-
félagið algert aukaatriði hjá vist herliðsins sjálfs, enda
eru þær hvatir sem stjórna átökum ríkisstjórnarinnar
við Hamilton fyrst og fremst runnar frá hagsmunum
grc Jamanna, sem vilja fá sem mestan hermangaraauð til
skintanna.
Krafa íslendinga er: Burt með allan erlendan her af
islaiidi, og sú krafa verður hvorki þögguð niður með
íltítekkingiim né beinni andstöðu.
Hér fer á eftir síðari hluti
af ræðu Einars Olgeirssonar
í umræftunum á Alþingi uni
hervæðingu Vestur-Þýzka-
lands og inngöngu þess í
Atlanzliafsbandalagið.
Hver er þá tilgangur Banda-
ríkjanna með því að óska nú
eftir Vestur-Þýzkalandi inn í
Atlanzhafsbandalagið? Hver
var seinasti aðilinn, sem Banda-
ríkin gerðu sáttmála við,
bandalag við?
Það var Spánn. Franco-
Spánn. Bandaríkin eru nýbúin
að gera samning við Franco-
Spán, ég efast ekki um, að það
sé til að vernda lýðræðið, —
og Bandaríkin munu núna vera
að hefja miklar flotaæfingar á
Atlanzhafi með Spáni. Og sam-
tímis hafa kröfur Francos gegn
Bretum farið mjög vaxandi.
Og Bandarílsin hafa greinilega
lýst því yfir, að Spánn sé trygg-
asti bandamaður þeirra á meg-
inlandi Evrópu. Bandaríkjun-
um er alveg ljóst, að England
og Frakkland, Noregur og Dan-
mörk, máski meira að segja fs-
land, séu ótryggir bandamenn.
En Spánn, það er öruggur
bandamaður fyrir „lýðræðið“
í veröldinni!
Bandalag við Spán —
gegn hverjum?
Hvað er aðferð Bandaríkj-
anna, hver er taktík þeirra í
sambandi við það að fá Spán
í bandalag með sér? Spánn er
e. t. v. ekki þýðingarmestur
fyrir Bandaríkin í því stríði,
sem þau hefur oft langað til
að koma af stað við sósíalist-
ísku ríkin í heiminum, en
Spánn er hins vegar þýðingar-
mikill sem ógn við Frakkland
og England. Og við, sem mun-
um Hitlerstímann, munum eft-
ir bardagaaðferð Hitlers í þessu
sambandi. Bardagaaðferð Hitl-
ers var sú að vinna Spán,
steypa lýðræðisstjórninni á
Spáni, koma á einræðisstjórn
á Spáni og fá þar með öruggan
bandamann á móti Frakklandi.
Og Hitler beitti þessari bar-
dagaaðferð með slíkum klók-
indum að honum tókst að fá
England og Frakkland, ensku
og frönsku stjórnina, til að
hjálpa sér við þetta, fá þær til
þess að svíkja lýðræðið á Spáni,
þegar það barðist upp á líf og
dauða. Og Bandaríkjum Norð-
■ur-Ameríku er að takast þetta
sama í dag. Bandaríkjum Norð-
ur-Ameríku helzt það uppi að
gera bandalag við Franco-
Spán, gera bandalag við fas-
ismann á Spáni, án þess að
England og Frakkland hreyfi
legg né lið, án þess að þau mót-
mæli einu orði, án þess að þau
hafi nokkuð við það að athuga,
að auðvitað sé Atlanzhafs-
bandalagið þetta ágætís lýð-
ræðisbandalag eftir sem áður!
Bandalagi Bandaríkjanna við
Spán er beint ekki hvað sízt
gegn Frakklandi og Englandi,
ef þau tvö ríki skyldu fara að
verða óþægari heldur en þau
eru nú. Og nú eftir að Banda-
ríkin eru búin að fá Franco-
Spán, búin að fá fasismann í
opinbert bandalag við sig, þá
á nú að taka næstöruggasta
bandamann Bandarikjanna á
meginlandi Evrópu, hálffasist-
ískt Vestur-Þýzkaland í Atlanz-
hafsbandalagið. Með öðrum orð-
um: Bandaríkin eru smám sam-
an að hirða allar leifarnar af
Hitlersbandalaginu: Spán, Vest-
ur-Þýzkaland, Japan. Það er
. verið að endurreisa anti-Komin-
tern-bandalagið undir forustu
Bandaríkjanna, sem sjálf með
hverjum mánuði sem líður eru
að verða meira og meira fas-
istísk.
V estur-Þýzkalancl
næstöruggastur
bandamaður
Illt var að setja okkur ís-
lendinga inn í Atlanzhafsbanda-
lagið, bandalag nýlendukúgar-
anna í veröldinni. Enn verra
er að bæta nú Vestur-Þýzka-
landi, hálffasistísku Vestur-
Þýzkalandi, þama inn í og fara
þannig, auk þess sem fasistísku
öflin vaxa í Ameríku, að gera
Atlanzhafsbandalagið mun fas-
istískara heldur en það var áð-
ur. Og við skulum nú athuga,
hvað Bandaríkin ætla sér með
því að taka á þennan hátt Vest-
ur-Þýzkaland inn í Atlanzhafs-
bandalagið.
Það er tvenns konar tilgang-
ur tneð því. í fyrsta lagi sá,
sem alltaf hefur verið mjög
opinber og alltaf er sá hættu-
legasti í sambandi við Atlanz-
hafsbandalagið, það er sá til-
gangur að fá með Vestur-
Þýzkalandi hæfilega hermanna-
sveit, sem hægt sé að beita
gegn sósíalistísku ríkjunum í
því heimsstríði, sem Bandarík-
in vilja reyna að hleypa af
stað við þann þriðjung mann-
kynsins, sem nú þegar hefur
komið á hjá sér sósíalistísku
skipulagi. Þetta höfum við rætt
það oft að ég ætla ekki að
gera það frekar að umtalsefni.
Það hlýtur öllum að vera ljóst,
að það, sem Bandaríkin og
þeirra fasistar á Spáni og Vest-
ur-Þýzkalandi stefna að með
pólitík sinni er hvað snertir
baráttuna við sósíalistísku rík-
in að undirbúa það að hleypa
af stað heimsstyrjöld, og okkur
hlýtur að vera ljóst, hver af-
leiðingin yrði af því. Þar er
hinsvegar við svo voldugt afl
að eiga að það er ekki að vita,
hvenær þessi ríki, Bandaríkin
og þau, þora að leggja til slíkr-
ar skelfingar.
Þýzkaland svipa á
Frakkland og
England
En það er annað líka sem
Bandaríkin miða að með því
að fá nú Vestur-Þýzkaland inn
í Atlanzhafsbandalagið. Það er
auðsjáanlega miðað að því að
fá aðila á meginlandi Evrópu,
sem hægt sé að beita gegn
Frakklandi og Englandi, og
jafnvel fyrst og fremst gegn
Frakklandi. Og af hverju? Af
hverju hugsa Bandaríkin sér
að geta notað Vestur-Þýzka-
land sérstaklega á móti banda-
mönnum sínum í Vestur-Ev-
rópu?
í fyrsta lagi af því að auð-
mannastéttir Englands og
Frakklands hafa sýnt sig nokk-
uð nízkar á það að gefa upp
þær nýlendur, sem. þær hafa
í heiminum, eða að sleppa
þeim forréttindum, eins og í
sambandi við brezka heimsveld-
ið, sem þau hafa tryggt sér
í sambandi við sín efnahags-
mál. Bandaríkin hafa alltaf
verið að knýja á með að ná
frá Englandi þeim nýlendum,
sem þau áður áttu, ná tökúm
á þeim og ná þannig undir sig
þeim auðlindum, sem brezka
auðvaldið hafði sölsað undir
sig víðá um heim. Sama er
með það fránska. Af eðlilegum
ástæðum er enska og franska
auðvaldið nokkuð nízkt í þessu
sambandi, og það er litlum efa
bundið, að þýzka auðvaldið og
rýtingur þýzka hervaldsins að
baki Frökkum á að vera nokk-
urt vopn, beitt vopn, til þess
að knýja Frakkland og Eng-
land til þess að láta að vilja
Bandaríkjanna í þessum e£n-
um.
Þá er enn ein ástæða íll
r
stafar
€
€
Þýzki
þess, að Bandaríkin telja sér
nauðsynlegt að fá VestUr-
Þýzkaland til þess að geta beitt
því gagnvart Englandi og
Frakklandi. Þess hefur nokkuð
orðið vart, að enska auðmanna-
stéttin gerir sér ljóst, að heims-
stríð, nýtt heimsstríð munöí
þýða algera tortímingu fyrjr
brezku þjóðina. Brezka auð-
mannastéttin virðist í æ ríkari
mæli gera sér þetta ljóst, og
það er meira en sagt verður
um íslenzku auðmannastétt-
ina. Þar af leiðandi er brezka
auðmannastéttin og öll brezka
þjóðin hrædd við nýtt heirns-
stríð, hrædd við atómstríð. Og
þess vegna, eins og greinilega
hefur komið fram í yfirlýsing-
um brezka utanríkisráðherrans,
Mr. Eden, þá hefur brezka
stjórnin jafnvel afstýrt því,
þegar Bandaríkin hafa verlð
komin á fremsta hlunn með að
hleypa af stað nýrri heimS-
styrjöld, eins og í sambandi
við Indó-Kína. Bandaríkja-
stjórn þykir Bretastjórn veraí
of þung í taumi hvað þessa
hluti snertir, þykir hún ekkl
nógu talhlýðin. Þess vegna viU
Heimsfriði