Þjóðviljinn - 07.01.1955, Blaðsíða 11

Föstudagur 7. janúar 1954 — ÞJÓÐVILJINN
Rœða Einars
Framhald af 7. síðu.
munað að Bandaríkin gerðu
styrjöldina í Indó-Kína að
kjarnorkustyrjöld, og Bretland
raunverulega hefði komið í veg
fyrir það, sem hins vegar hefði
þýtt, að þá hefði farið af stað
heimsstyrjöld. Svona tæpt
hefur friðurinn staðið hvað eft-
ir annað, og nú á að taka Vest-
ur-Þýzkaland inn í Atlanzhafs-
bandalagið og fá þýzku her-
foringjunum atómvopn í hend-
ur, að því er utanríkisráðherr-
ann segir til þess að „auka
friðarhorfurnar“!
Má ég minna hæstvirtan ut-
anríkisráðherra á, af því að
við þekkjum báðir dálítið til
Þýzkalands eftir 1918, hvað
viðkvæðið var hjá þeim, sem
sáu hvert þá stefndi, og var
það þó snerryna séð á þeim ár-
um, sem við vorum báðir í
Þýzkalandi. Haft var að mál-
tæki titill á bók eftir frægan
þýzkan höfund, sem hijóðaði
svo: D& Kaiser ging, die Gen-
erale blieben (Keisarinn fór,
en hershöfðingjarnir voru kyrr-
ir). Og það sýndi sig á endari-
um, 1933, að herforingjarnir
með Hitler sem framkvæmda-
stjóra tóku þar völdin og
steyptu heiminum út í skelfing-
ar síðustu heimsstyrjaldar.
1945 gerðist* það' sama aftur:
Hitler ging und die Generale
blieben (Hitler fór, en hers-
höfðingjarnir voru eftir). Og
það er búið að endurreisa þá
í Vestur-Þýzkalandi. Það sama
herforingjavald er komið upp
aftur. Og það eruð þið, mínir
herrar, hér, meirihl. á Alþingi,
sem ætlið að fá þessum hers-
höfðingjum, sem tvisvar sinn-
um eru búnir að steypa Evrópu
út í styrjöld í okkar kynslóð,
fá þeim atómvopnin í hendur.
Sjálfir fara þessir herforingj-
ar ekkert dult með, hvað þeir
ætla sér. Þið þurfið ekki að
afsaka ykkur með þyí, að þeir
séu neitt að ljúga að ykkur.
Þeir vita alveg hvað þeir ætla
að gera, enda tala þeir eins og
stríðsbrjálaðir menn, og svo
segir hæstvirtur utanríkisráð-
herra við okkur: „Þetta er allt
undir öruggu eftirliti, undir
öruggu eftirliti Englands og
Frakkland". Þegar Þýzkaland
væri búið að koma aftur upp
fjölda herdeilda með atóm-
vopn í hönd, þá ættu þessar
fjórar herdeildir Bretlands á
meginlandinu að hafa eitthvað
að segja! Eins og það séu allir
búnir að gleyma Dunquerque.
Nei, við skulum alveg gera
okkur Ijóst, að hafi friðurinn
verið í hættu í sambandi við
styrjöldina í Indó-Kína, þá er
verið að gera leik að því að
stofna honum í hættu með því
að vopna nú herforingjaklíkuna
og endurreistan þýzka herinn.
Ogrun við alþýðu-
ríkin
Við skulum svo ennfremur
gera okkur Ijóst, og hugsa það
rækilega, að hervæðing Vest-
ur-Þýzkalands er slík ögrun
við sósíalistísku ríkin í Aust-
ur-Evrópu að nálgast friðslit.
Við skulum alveg gera okkur
Ijóst að þau ríki og þær þjóðir
Evrópu, sem þjáðust und-
ir árás Hitlers, þau vita bezt,
hvað endurreisn þýzka her-
valdsins þýðir. Þess vegna gera
þessi ríki og þessar þjóðir heim-
inum alveg ljóst nú, hvað það
þýðir, ef Vestur-Þýzkaland
verður tekið inn í Atlanzhafs-
bandalagið og verður hervætt
á ný. Þjóðirnar í Austur-Ev-
rópu, sem Hitler trampaði und-
ir fótum, þær gera sér ljóst, að
það dugir ekki að horfa að-
gerðarlaust á að þýzka her-
valdið verði endurreist og
Þzýkaland vopnað að nýju. Ég
vil að menn geri sér Ijóst að
styrjöldinni 1945 er formlega séð
enn ekki lokið. Það er aðeins
vopnahlé, sem gert hefur verið;
að enn sem komið er eru Sov-
étríkin í bandalagi við Frakk-
land og England, í bandalagi
við Frakkland og England um
að ráða niðurlögum þýzka her-
valdsins. Með samningum eins
og í Jalta og Potsdam er sleg-
ið föstu að þýzki militarism-
inn skuli upprættur með öllu,
og England og Frakkland hafa
samningslega skuldbundið sig
til þess að vinna að því með
Sovétríkjunum að uppræta
þýzka militarismann, þýzka
hervaldið, með öllu. En endur-
hervæðing Vestur-Þýzkalands
þýðir að koma hervaldinu
f þýzka aftur á fót, því hervaldi,
sérh Ölí styrjöfdin 193!)—’45 v8r
háð gegn. Við skulúm gera
okkur þetta ljóst, hvað sem
hæstvirt ríkisstjórn vill gera
með það.
Þá vil ég víkja að einni hlið
þessa máls, sem ég býst ann-
ars ekki við að við ræðum
sérstaklega mikið hérna. Það
er sú hlið, sem snýr meira að
þýzku þjóðinni og okkur ís-
lendingum. Við skulum alveg
gera okkur það ljóst í sambandi
við þennan samning, að með
þessum samningi er Þýzkaland
endanlega, að minnsta kosti
um marga áratugi, klofið í
tvennt. Þýzku þjóðinni er
sundrað. Eftir að þýzku auð-
mannastéttinni og þýzku her-
foringjunum í Vestur-Þýzka-
landi hafa verið fengin aftur
vopnin í hendur koma þeir til
með að beita harðari og harð-
ari ráðstöfunum gegn þýzku
alþýðunni í Vestur-Þýzkalandi.
Koma til með að búa sig undir
styrjöld, austur á bóginn eða
vestur á bóginn. En í öllu falli:
um friðsamlega sameiningu
Austur- og Vestur-Þýzkalands
verður auðsjáanlega' ekki að
ræða. Og við skulum alveg
gera okkur ljóst, íslendingar,
hvort við viljum leggja okkar
lóð í vogarskálina, þegar það
er á okkar valdi og valdi okk-
ar einna, við getum einir ráðið
því, hvort þýzka þjóðin verður
klofin á þennan hátt í tvennt,
hvort við viljum vinna það nið-
ingsverk á þýzku þjóðinni, á
þýzku alþýðunni, að kljúfa
hana þannig í tvo hluta.
Samþykkt þeirrar þingsálykt-
unartillögu sem hér liggur fyr-
ir er sá argasti fjandskapur við
þýzku þjóðina, sem nokkurn
tíma hefur verið lagt til að
fremja hér á Alþingi. Hann er
tilræði gagnvart þjóðareiningu
Þýzkalands, gagnvqrt einni
menntuðustu og gáfuðustu þjóð
í Evrópu. Þjóð, sem er okkur
skyld og þjóð sem við höfum
oft átt margt sameiginlegt með.
,,Herrenvolk“ og ís-
lenzk manngildis-
hugsjón
Hins vegar býst ég við, að
það séu varla til meiri and-
stæður hvað allan þjóðararf
og lífsaðstöðu snertir innan
germanska kynstofnsins heldur
en yfirstéttin í Vestur-Þýzka-
landi og við íslendingar.
Við fslendingar höfum van-
izt því frá upphafi vega að
skoða alþýðuna sem þjóðina.
Að líta á lýðræðið, ef það orð
væri ekki misnotað, sem ráð
hins vinnandi fólks, völd al-
þýðunnar sjálfrar. Yfirstétt
Vestur-Þýzkalands eru auð-
menn og junkarar sem hafa
meira að segja í sínu máli gef-
ið yfirstétt Evrópu öll harð-
svíruðustu orðin yfir yfirstétt,
orðið „Herrenvolk“ orðið
„Herrenmensch“. Allt var þetta
það sem þýzka yfirstéttin,
junkararnir og auðmennirnir
þýzku, höfðu öldum saman
skapað og alið á, hugmynda- ■
heimur herramannsins, sem
drottnar yfir alþýðunni. Yfir-
stétt Þýzkalands hefur, í síð-
ustu 1000 ár fyrst og fremst
vanizt því, að geta trampað á
alþýðu Þýzkalands, trampað á
henni pólitískt og andlega. Við
íslendingar höfúm aldrei eign-
azt þann hugmyndaheim, sem
vesturþýzka yfirstéttin er alin
upp í. Það eru ekki til meiri
andstæður innan germanska
kynstofnsins heldur en íslenzka
þjóðin og vesturþýzka yfirstétt-
in hvað þetta snertir. Og við
sjáum hvernig vesturþýzka yf-
irstéttin nú er að byrja á því
að banna verkalýðsflokkana í
Þýzkalandi.
Við íslendingar höfum vanizt
því frá upphafi vega, að skoða
friðinn sem eitt æðsta hnoss.
Það hefur verið afstaða okkar
þjóðar sem vinnandi þjóðar,
að líta á það sem gæfu, að
eiga frið og öðlast frið og fá
að njóta friðar. Vesturþýzka
yfirstéttin hefur tignað stríð,
hefur tignað hermennsku og
tignar hana enn og reynir að
ala þjóðina, sem hún drottnar
yfir, upp í hermennskuandan-
um. Það eru ekki til meiri
andstæður innan germanska
kynstofnsins heldur en íslenzka
þjóðin og vesturþýzka yfir-
stéttin.
Við íslendingar höfum verið
vanir því frá upphafi vega að
líta á mennina sem jafn rétt-
háa. Við höfum skoðað mann-
gildið sem sjálfsagðan hlut. Og
okkur hefur þótt sjólfsagt að
bóndinn og verkamaðurinn
gætu sýnt fulla djörfung gagn-
vart höfðingjunum. Vestur-
þýzka yfirstéttin hefur slíkan
hroka til að bera, að í hvert
skipti sem maður kemst í kynni
við hann, þá ógnar manni sá
hroki álika mikið eins og manni
blöskrar undirgefnin, sem tek-
izt hefur að skapa hjá hluta af
þýzku alþýðunni gagnvart
þessum hrokafullu drottnum.
Það er engin tilviljun að orð
eins og Kadavergehorsam eða
önnur slík eru orð, sem þýzk-
an ein leggur til. Mál þýzku
yfirstéttarinnar hefur lagt til
í Evrópu öll auðvirðilegustu
dæmin um undirgefni, um alla
þá eiginleika sem við íslend-
ingar hötum mest. Þýzka al-
þýðan hefur þar til nú, að
hluti af henni hefur losnað
undan kúguninni, aldrei megn-
að að gera byltingu, sem gæti
bylt aðlinum og auðvaldinu í
Þýzkalandi frá völdum. Borg-
aralega byltingin sjálf kóriist
aldrei í gegn í Þýzkalandi. Og
við búum að því ennþá, að
þýzka yfirstéttin er þess vegna
sú harðsvíraðasta og ófyrir-
leitnasta í Evrópu.
Glæpaslóð nazism-
ans hræðir
Við íslendingar höfum verið
vanir því að skoða menningu
sem eitthvað, sem við tignuð-
um og vildum gera að okkar
hlutskipti. En sá maðurinn,
sem Morgunblaðið á sínum
tíma dáðist mest að vegna
dugnaðar hans í aðgerðunum
gagnvart þýzku þjóðinni, Gör-
ing, sagði: „Þegar ég heyri
menningu nefnda, þá gríp ég
til skammbyssunnar“. Menning
vesturþýzku yfirstéttarinnar:
Belsen, Buchenwald, Auswitsch,
hefur sett slíkt brennimark á
Evrópu á þessari öld að það
verður seint afmóð. Og þann
dag í dag, nú síðustu vikurn-
ar, er verið að tigna sömu
stríðsglæpamennina, sem stjórn-
uðu fangabúðunum. Það kveða
við ópin í Þýzkalandi í dag,
þegar einhverjir dirfast, að
tala á móti hervæðingu Þýzka-
lands: Þú ættir heima í fanga-
búðunum. Þú hefur sloppið frá
gasofnunum.
Eg held, að meiri hlutinn
hér á Alþingi hefði gott af þvi
að líta á verksummerkin, sem
sjást ennþá eftir þýzka her-
valdið. Eg býst við, að jafnvel
háttvirtir þingmenn meiri hlut-
ans, sem sjaldan virðast hugsa
í þessum efnum, mundu þó
komast við, ef þeir kæmu inn
í stofurnar í Auswitsch, þar
sem bamaskórnir ná upp að
loftinu, hrúgurnar af þeim,
skórnir af börnunum, sem voru
teknir af þeim áður en þau
voru brennd í gasofnunum. Eg
býst við að brosið færi af hátt-
virtum þingmönnum, ef þeir
sæju leifarnar af níðingsverk-
unum, sem nazistarnir hafa
ffamkvæmt, og þeir hugsuðu
sig kannski tvisvar sinnum
um, hvort þeir ætluðu að
sleppa þessum stríðsglæpa-
mönnum lausum á Evrópu
aftur.
Auðhringar og
griðníðingar
Við fslendingar höfum verið
vanir því, að bændur vildu
verða frjálsir sjálfseignar-
bændur á sínum eigin jörðum.
Við höfum átt bágt með að
skilja þá bændur Þýzkalands,
sem hafa orðið að una öld eft-
ir öld við kúgun þýzku júnk-
aranna, það sama júnkaravald,
sem enn í dag drottnar í Vest-
ur-Þýzkalandi.
Við íslendingar erum vanir
því í dag að álíta stóriðjuna,
sem hér er verið að reisa,
sjálfsagða sem ríkiseign en
ekki einstakra auðhringa. í
Vestur-Þýzkalandi er Öll stór-
iðjan í eign þeirra manna, sem
voru dæmdir sem stríðsglæpa-
menn eftir siðasta strið, i eign
örfárra auðhringa, þeirra auð-
hringa, sem komu af stað og
reru undir tveim síðustu heims-
styrjöldum.
Þýzki verkalýðurinn veit,
hvað þetta þýðir og hvert þessi
þýzka yfirstétt stefnir. Þess
vegna mótmælir verl^alýðurinn
í Vestur-Þýzkalandi ...þgj, sem
nú íít verið. að fremja.
Óg að siðustu: Ef einhver
skyldi halda því fram í dag,
að þrátt fyrir alla sögu yfir-
stéttarinnar í Vestur-Þýzka-
landi, þá væri okkur óhætt sff
treysta hennar samningum ný.
þá vil ég minna þá hina sömjR
menn á, að þó að við íslend-
ingar álítum griðrof eitt það
svívirðilegasta sem til sé, þá
er griðrof sú bardagaaðferð,
sem vesturþýzka yfirstéttin
sérstaklega skarar fram úr í.
Eg held þess vegna að það
væri rétt fyrir meiri hlutann
hér á Alþingi, fyrir þingmenn
stjórnarflokkanna, í eitt skipti,
að hugsa um hvað þeir séu að
gera, að reyna að afla sér ein-
hverrar ofurlítillar þekkingar á
því, sem er ætlazt til að þeir
leggi dóm sinn á, að ana ekki
í algeru þekkingarleysi og
blindni út í það, sem ríkis-
stjórnin segir þeim að gera.
Alþýða Evrópu gegn
hervæðingu Vestur-
Þýzkalands
■ Utanríkisráðherra sagði, að
það væri óskipt almenningsálit
í Vestur-Evrópulöndunum á bak
við þennan samning. Það er
ekki satt, eins og Finnbogi R.
Valdimarsson sýndi hér greini-
lega fram á í ræðu sinni. Það
má meira að segja fullyrða, að
meiri hluti brezka verkalýðsins
er á móti hervæðingu Vestur-
Þýzkalands. f atkvæðagreiðsl-
unni í Labour Party vissu
menn hvað litlu munaði. Og
hvernig tókst samt sem áður
þeirn, sem voru fylgjandi end-
urhervæðingu, að fá meiri
hluta? Af því að skriffinnarnir
í nokkrum af brezku verka-
lýðssamböndunum gátu notað
atkvæði stórra verkalýðssam-
banda, þar sem samböndin voru
sjálf á móti hervæðingunni,
til þess að greiða atkvæði með
henni. Það er engum efa
bundið, að meiri hluti brezka
verkalýðsins er á móti her-
væðingu Vestur-Þýzkalands, að
meiri hluti frönsku þjóðarinn-
ar, eins og Finnbogi R. Valdi-
marsson sagði réttilega, er á
móti hervæðingu Vestur-Þýzka-
lands. Því fer fjarri, að það
sé öruggt að þessi samningur
verði fullgiltur. Til allrar ham-
ingju er það ekki öruggt. Og
það er engin ástæða fyrir fs-
land til þess að ana út í for-
aðið á undan öðrum. Ef menn
endilega vilja teyma ísland út
á þá glapstigu, sem hér er lagt
til, þá er a. m. k. nóg að
gera það á eftir.
Örlagarík ákvörðun
Einu sinni ætti þó Alþingl
íslendinga að geta sýnt þann
manndóm að þora að taka sjálf-
stæða ákvörðun, þingmenn að
þora að hugsa eitt mál sjálfir,
brjóta það til mergjar sjálfir,
komast að niðurstöðu sjálfir
og gera ekki bara það, sem
þeim er sagt og það sem þeim
er skipað, án þess að hafa hug-
mynd um hvað þeir séu að
gera. Einu sinni ætti Alþingi
ísiendinga að þora að vera
fulltrúi friðar í heiminum: að
segja nei við því að þýzki naz-
isminn verði endurvakinn, að
þýzka herveldinu verði fengin
atómvopn í hönd. Nú höfum
við valdið, og það vald eigum
við að nota. Við stærum okk-
ur af því, sem okkar forfeður
hafi getað gert á örlagarikum
stundum í okkar sögu. En get-
um við aldrei verið menn til
þess að feta í fótspor þeirra
sjálfir?