Þjóðviljinn - 12.05.1956, Blaðsíða 7

Laugardagur 12. mai 1956 — ÞJÓÐVILJINN — (7
Þœr Sigríður EiríJcsdóttir og Rannveig Tómasdóttir, sem,
aö undanförnu hafa veriö á ferðalagi um Kína í boði
kínversku friðarnefndarinnar, eru hér í heimsókn hjá
fru Yueh Hsin-cheng. Frúin, sem er 71 árs, ritar nafn sitt
á teikningar eftir sjálfa sig, er hún gaf hinum fjarkomnu
gestum sínum. (Rannveig er til vinstri, Sigríður
til hœgri).
Mikil herferð er nú hafin í
•útbreiðslu Frjálsrar þjóðar,
og er kannski að vonum. í
hverju blaði, sem út kemur
eru birtar nýjar tölur, sem
eiga að tákna nýja kaupendur
frá áramótum. Einnig hefur í
blaði þessu verið tekið fram
að einnig sé það sent mönnum
til reynslu. Eru þeir, er fyrir
þeirri umhyggju hafa orðið,
vinsamlegast beðnir að til-
kynna hvort þeir vilji gerast
kaupendur að blaðinu.
Þar sem til mín hefur nú á
þennan hátt verið biðlað, og
það í annað sinn, finnst mér
ekki rétt að halda þessum
þrálátu yonbiðlum í óvissu.
Kemur þar fleira til en sam-
úð og umhyggja fyrir sálar-
heill biðlanna, en það útaf
fyrir sig gæti sennilega verið
þó nokkuð lærdómsríkt rann-
sóknarefni kunnáttumanna.
Mér er það sannarlega ekk-
ert launungarmál, að þegar í
upphafi við stofnun Þjóð-
varnarflokksins fyrir kosning-
arnar 1953, taldi ég lítils af
'honum að vænta til gagns og
þrifnaðar í íslenzkum stjórn-
málum. Það álit hefur nú end-
anlega verið staðfest og und-
irstrikað af þeim mönnum er
í flokki þessum ráða pólitísk-
iim húsakynnum.
Þjóðvarnarmenn telja flokk
einn róttækan, sósíalistiskan
nmbótaflokk, sem beiti sér
fyrir gagngjörðri stefnubreyt-
ingu í efnahags-, viðskipta- og
atvinnumálum, og þó umfram
allt sjálfstæðismálum þjóðar-
innar.
Þeir þykjast í orði vilja
stuðla að myndun öflugrar
vinstri stjórnar. En hver
er svo reyndiri? Skamma,
svívirða, rægja og reyna að
gera tortryggilega þá menn
og þau samtök, sem stuðla nú
að því af ábyrgð og einlægni
að slíkt megi verða að veru-
leika. Og allt þetta á að vera
gert af hinni einstöku um-
byggju fyrir velferð allra
landsmanna.
Það vantaði vissulega ekki,
áð i verkfallinu fyrir rúma
Róbert Abraham Ottóssyni
befur verið boðið að sækja
alþjóðlega tónlistarhátíð, sem
hefst Prag í dag og stendur
til 3. júní. Leggur Róbert af
stað frá Reykjavík í dag, en
bann gat ekki farið fyrr vegna
anna.
Þessi alþjóðlega tónlistarhá-
tíð, sem nefnist Vor í Prag,
er nú haldin í 11. sinn þar í
borginni. Að þessu sinni verð-
ur hátíðin fyrst og fremst helg-
uð Mozart og verkum hans,
en í janúar í vetur voru liðn-
,ar tvær aldir frá fæðingu
hans. Mozart dvaldist um skeið
í Prag, og nú verða ýms verk
hans leikin á stöðum er hon-
um voru kærir í borginni, svo
sem í Bertramka-garðinum og'
Tyl-leikhúsinu, en þar var Don
Giovanni einmitt frumsýndur
árið 1787. Þá verður einnig
flutt tónlist eftir ýms tékk-
nesk samtímatónskáld Mozarts.
En þar að auki verða flutt
ári síðan nudduðu þessir
menn í Frjálsri þjóð sér alltaf
í öðru orðinu upp við verk-
fallsmenn og samtök þeirra,
töldu sig bera mjög hag þeirra
fyrir brjósti, en á hinn bóginn,
bæði í ræðu og riti rauluðu
þeir sí og æ undir þann söng
að aðferðin væri bara alröng,
lækkun verðlagsins væri raun-
hæfasta kjarabótin. Og hverj-
ir véfengdu að svo gæti verið ?
Og mér er spurn, á valdi
hverra. er það? Verkamenn
hafa af lækkunarleiðinni þó
nokkra reynslu, þegar við völd
sitja menn, sem eru þeim og
samtökum þeirra fjandsam-
legir.
í desemberverkfallinu 1952,
var samið um verðlækkanir á
ýmsum neyzluvörum almenn-
ings til ákveðins fima. Var
þess gætt af löggjafanum að
þeir samningar væru haldnir?
Að minnsta kosti ekki hér í
Vík.
Auk þess vita að sjálfsögðu
meira að segja Þjóðvarnar-
menn, að það er ekki á valdi
verkalýðs eða samtaka þeirrra
að ráða verðlagi í landi hér,
það vald er í höndum löggjaf-
arsamkomunnar, háttvirts Al-
þingis. Þeir skrafa því hér,
sem kallað er, i skinnbrók.
Og nú þegar stjórn A.S.Í.
beitir sér fyrir kosningasam-
tökum, án tillits til pólitísks
litarháttar, óháð A.S.Í., sem
slíku, þar sem Þjóðvarnar-
mönnum er boðin þátttaka á
algjörum jafnréttisgrundvelli,
á hátíðinni snilldarverk ann-
arra tónskálda — eftir Bach,
Beethoven, Schumann, Sjosta-
Róberí A. Ottósson
kovits, Martini og enn fleiri.
Meðal stjórnenda ., þessara
verka má nefna hljómsveitar-
verða þeir ókvæða við og
æpa kommúnismi.
Þegar þeim gefst kostur á
raunhæfu samstarfi, sem þess
yrði megnugt að ráða svo
málum til lykta í sölum Al-
þingis í kaupgjalds-, verðlags-
og atvinnumálum, að fyrir-
byggja mætti harðvítugar og
fórnfrekar vinnudeilur, með
vinsamlegum aðgerðum rikis-
stjórnar og löggjafarvalds við
verkalýð, verkalýðssamtökin,
launþega, bændur og búalýð,
eru þeir alls ekki til viðtals.
Fyrir það að stjórnendur
A.S.Í. hafa af ábyrgð, einurð
og raunsæi beitt sér fyrir
sáttum og samstöðu þess
mikla fjolda, er sameiginlegra
hagsmuna hefur að gæta, hvað
sem pólitískum skoðunum
hvers og eins líður, hrópa
Þjóðvarnarmenn að það sé
verið að stefna Alþýðusam-
bandi íslands í voða. Það sé
verið að setja á það hinn
voðalega kommúnistastimpil,
er ríði því að fullu um alla
eilífð.
En á sama tíma og þetta
pólitíska útburðarvæl kveður
við sí og æ á síðum Frjálsrar
þjóðar, biðla svo þeir hinir
sömu menn til okkar er borið
hafa kommamerkið kinnroða-
laust árum og áratugum sam-
an, en það hefur lengst af
verið heiðursheiti allra sannra
andstæðinga hins svartasta
afturhalds.
Stundum af ekki miklu til-
efni voru meira að segja Al-
stjórana Cluytens og Barbir-
olli,- Einleikarar með hljóm-
sveitum verða meðal annarra
fðilusnillingurinn Ostrajk og
píanómeistarinn Julius Katch-
en (sem lék fyrir Reykvíkinga
á liðnu hausti).
Áður en sjálf hátíðin hefst
fer fram í Prag alþjóðlgg
keppni í fiðluleik; og munu
efnilegir ungir fiðluleikarar
hvaðanæva úr heiminum taka
þátt í henni.
Hinn alþjóðlegi svipur, sem
er á tónlistarhátíðinni Vor í
Prag er orðið hefðbundið ein-
kenni hennar. Þar hittast tón-
listarmenn frá fjarlægustu
heimshlutum, karlar og konur
frá löndum með ólíkum stjórn-
arháttum. Og hafa ýmsir mestu
tónsnillingar, sem nú eru uppi,
sótt þessa hátíð á undanförn-
um árum, og tengzt böndum
vináttu og skilnings.
í . sambgndi ‘við hátíðina
verður að þessu sinni haldin
vísindaleg ráðstefna, er fjallar
um verk Mozarts, Mun Robert
Abraham einnig taka þátt í
henni í boði menntamálaráðu-
neytis Tékkóslóvakiu.
þýðuflokkurinn og Framsókn
eitt sinn sameiginlega kallaðir
rauðu flokkarnir. Þeir góðu
dagar þeirra flokka eru því
miður löngu liðnir, þótt mædd-
ir forkólfar þeirra orni sér nú
við þá minningu í vornepju
komandi kosninga.
En að þessir sauðfrómu
Þjóðvarnarmenn skuli nú vera
þekktir fyrir að leita svo mjög
á mið okkar þessara hættu-
legu manna, hlýtur að rétt-
lætast með sárum ótta um
pólitíska líftóru.
Þá hefur það vissulega ekki
farið framhjá neinum, hversu
þeir er stýra penna í Frjálsri
þjóð, þykjast hafa mikinn á-
huga á að losa land og þjóð
við alla þá smán og niðurlæg-
ingu, sem hernáminu er sam-
fara. Ekki hefur það heldur
farið framhjá okkur Skaft-
fellingum hve hjartfólgið það
mál var frambjóðanda. Þjóð-
varnarflokksins í sýslunni við
síðustu kosningar, því að þeg-
ar hann nefndi það, tók hann
al'lur til. að titra og skjálfa
líkt og sölnað strá í vindi,
svo að kaldrifjuðustu karlar
Skaftafellssýslu, hertir í bar-
áttu við elda og ísa, óbrúuð
jökulvötn og brimrót hafn-
lausrar strandar komust við.
Nú kvað þetta blessað strá
eiga að skjálfa fyrir pólitisk
útigangshross norður i Skaga-
firði.
En nú neita þessir þjóð-
hollu menn að taka þátt í þvi
að þjóðin- eigi sem flesta full-
trúa að loknum Alþingis-
kosningum þeim er í hönd
fara, er með samstilltum kröft-
um hrintu því máli í fram-
kvæmd, að losa þjóð sína við
alla þá, óvirðingu, hermang og
spillingu, er hersetunni fylgir.
Er ekki von menn spyrji: í
hverra þjónustu eru þeir?
Já, þeir segjast vilja. vinstri
stjórn, þó ekki með kommún-
istum. En hverjir eru þá þess-
ir kommúnistar? Að sjálf-
sögðu fyrst og fremst þeir,
sem skipað hafa sér í raðir
Sósíalistaflokksins, þriðja
stærsta flokk landsins, lang-
öflugasta flokksins innan allr-
ar verkalýðshreyfingarinnar,
hárbeittasta tæki íslenzkrar
alþýðu. Já, hverjir eru annars
þessir hættulegu kommúnist-
ar, sem Þjóðvarnarmenn segja
að alls ekki megi vinna með?
Til dæmis ég og þú, sem
þeir hafa nú svo mikinn auga-
stað á í sínu pólitiska auðnu-
leysi. Já, hverj:r hafa annars
verið svona ófyr'rieitnir að
treysta Sósíalistaflokkmnn og
hans forustun’ö”””'n f”rir
sínum málum? Meðal annars
fjöldinn allur af Dagsbrúnar-
verkamönnum höfuðstaðarins.
Af hverju skyldu þeir hafa
fylkt sér svo saman undir
merki þess flokks. að and-
stæðingum hans dettur ekki
einu sinni í hug að stilla upp
á móti þeim við stjórnarkjör
í Dagsbrún?
Skyldi nokkur trevsta sér
til að halda því fram, að
reykvískir verkamenn séu svo
skyni skroppnir að þeir fylltu
raðir þess flokks og seudu
fulltrúa þess flokks á þing,
sem verst héldi þar á hags-
munamálum alþýðumanna?
Það er öllum hollt að gera
sér það fyllilega ljóst, að það
hefur verið og eru fyrst Og
fremst Dagsbrúnarverkamenn’,
sem hafa fórnað og sigrnð í
kjarabaráttunni fvrir fjöld-
ann víðsvegar um land.
Og hversu margur hefur
ekki verið feginn að geta siglt
í kjölfar Dagsbrúnar um kaup
og kjör án fórna, þótt hinir
sömu menn hafi ort sýnt
undravert tómlæti fyrir þeim
mætti er í einingu og sam-
tökum felst. Og eins er hverj-
um hugsandi manni, hvar á
landinu sem hann býr, hollt
að gera sér fyllilega ljóst, að
það er einmitt um harðar
hendur Dagsbrúnarverka-
manna, sem lífæð þjóðlífsins
liggur.
Það er sú staðreynd, sem
engum þýðir að stanga hausn-
um við að um þeirra hendur
fara svo að segja öll út-
flutnings- og innflutningsvið-
skipti og verðmæti lands-
manna, jafnt hárra. sem lágra.
Sleppi þe;r vinnu einn einasta
virkan dag, hvað þá svo vik-
um skipti, veldur það röskun
í lífi og athöfnum hvers
manns, jafnt út til stranda,
sem inn til dala, að ógleymd-
um þeim þjóðarverðmætum,
sem þá er kast.að á glæ. Það
er því hinn stóri glæpur að
búa nokkru sinni svo að þe;m,
að þeir þurfi að leita réttar
síns og bæta kjör sín með
mætti samtaka sinna. En
einmitt nú, þegar brotið hefur
verið blað í íslenzkri stjórn-
málasögn fyrir forgöngu for-
Framhald á 11. siðú.
--------—------------------------------------------4>
Róbert A. Ottósson boðinn á
alþjóðlega tónlistarhátíð