Þjóðviljinn - 12.05.1956, Blaðsíða 9

<§

Kíndurnar mínar þrjár
Kæra Óskastund.
Ég þakka þér kærlega
íyrir allar góðu sögum-
ar, sem þú hefur birt.
Nú langar mig að segja
þér sögu af kind, sem
ég átti, þegar ég var lít-
ii Hún var bógótt og
var kölluð Bóga. Mér
þótti ósköp varið í hana,
cg ekki sízt þegar hún
átti litlu lömbin á vor-
in Þá fór ég með pabba
til hennar og klappaði
litlu lömbunum. Stund-
um gaf ég þeim mjólk.
Ég man alltaf þegar hún
„Hðuk geðjaðis!
gísutism"
Þá er komið *að því að
svara einhverju úr bréfi
S I.S., sem birtist í síð-
asta blaði. S.I.S. spurði
m.a.: Hvort er réttara að
segja: Hauk geðjaðist vel
að þessu eða: Hauki
geðjaðist vel að þessu?
Nú skulum við hugsa
okkur, að Háukur væri
gestur þinn, S.I.S. og’ þú
bærir m.a. á borð fyrir
hann ijómandi góðan á-
vaxtagraut, sem • honum
þætti afbragðsmatur.
Þegar Haukur væri far-
inn, segðir þú mömmu
þinni frá borðhaidinu.
Hvort myndir þú þá
segja: — „Hauk geðjað-
ist grautinn“ eða: „Hauki
geðjaðist grauturinn“. —
Þetta er nú til umhugs-
unar til næsta blaðs. Þá
skulum við segja álit
okkar hvort i’éttara sé.
átti tvö lömb. Annað var
flekkótt og hitt svart. Ég
fór þá til hennar oft á
dag og klappaði henni
mikið vel, því hún var j
svo spök við mig. Sumar-
ið, sem ég var 6 ára,
kom pabbi með Bógu í
heim, því hún val’ svo
veik og setti hana heim
í hlöðu. Ég fór strax
inn í hlöðu til Bógu og
sat hjá henni allan dag-
inn. Mamma ætlaði ekki
oð geta fengið mig til
að koma inn um kvöld-
ið, því ég vildi vera hjá
Biógu. Ég vorkenndi henni
svo mikið. Um morgun-.
inn, þegar ég fór út í
hlöðu, var Bóga dáin. Ég
hjjóp strax til pabba og
sagði honum að Bóga
væri dáin. Pabbi sagðist
skyldi gefa mér aðra
kind í staðinn. Ég mátti |
velja mér. Ég valdi mér I
svarta. Ég átti hana ekki
lengi, því henni var )óg-
að þegar garnaveikin
kom. Nú á ég hvíta kind,
sem ég. vona að fái að
iifa lengi.
María Öskarsdóttir
Brú, Biskupstungunt
Leiðrétting
í upphafi frásögunnar
Grasaferð inn á heiða-
löndin, var höfundurinn
Ásta Alfreðsdóttir, sagð-
ur „21 ára“. Þetta
var óviðkunnanJeg' prent-
villa. Stafirnir höfðu tek-
ið skökk sæti, — átti að
vera 12 ára.
„Ambassadör
eSa dortt
S.I.S. sagði i bréfi sínu,
sem birt var í síð-
asta biaði: „Fyrst er nú
orðið ambassadör eða
dor, ég man nú ekki
hvort er. Ekki v'eit ég,
hvað þetta getur eigin-
lega þýtt“.
Svar: Já, nú erum við
skyndilega farnir að
heyra orðið ambassador
um sendimenn íslenzka
ríkisins, er dvelja sem
höfuðfulltrúar þjóðarinn-
ar meðal ýmissa er-
lendra þjóða. Þetta er
ekkert aðlaðandi orð í
íslenzkurini. f orðabók-
um er þýðing þess:
Sendiherra. — Eftir að
íslendingar hafa tekið
upp titilinn ambassador
um fyrrgreinda fulltrúa
sina, til samræinis við
aðrar þjóðir, hefur verið
gerð ný þýðing á orðinu
ambassador; þ.e. sendi-
ráðherra.
Pósthólfið
Ég óska að komast í
bréfasamband við pilt
eða stúlku á aldrinum
15 — 17 ára.
María Öskarsdóttir
Brxi, Biskupstungúm
Ámessýslu.
Mig langar að komast
í bréfasambarid við pilt
eða stúlku á aldrinum
10—11 ára.
Lilja Jóhanna Óskarsd.
Brú, Biskupstungtnn.
Ámeusýsht.
Laugardagur 12. mai 1956 — 2. árgangur —- 17, töíublaá’
Ritstjóri: Gunnar iyi. IVtagnúss -- Útgefandi: Þjóðviljinn
„Stulkan með slæðuna“og
„Konan með prjónana"
hlutu fyrstu verölaun í Ijósmynda-
samkevpninni -
Ijósmyndasamkeppninni
J er lokið. Myndir
bárust úr Árnessýslu,
Rangárvallasýslu, Vest-
ur-Skaftafellssýslu, Aus't-
ur-Skaftafellssýslu, Suð-
ur-Múlasýslu, Norður-
Múuasýslu, Guilbringu-
og Kjósarsýslu, frá ísa-
firði og Reykjavík, og
r.okkrar myndir frá sum-
um þátttakendum. Dóm-
endur voru ijósmyndar-
arnir Guðmundur Hann-
esson og Sigurður Guð-
mundsson í Reykjavík.
Að þeirra áliti er þetta
góð byrjun þar sem
keppnin fór fram seinni-
hluta vetrar, en vitan-
lega er meira um mynda-
tökur að sumrinu, Dóm-
endur leggja því til, að
eínt verði til annarrar
Ijósmyndasamkeppni
seinni hluta sumars t.d.
í ágúst, og verði þá ein-
göngu teknar til greiria
l.iósmjmdir af dýrum.
Óskastundin mun taka
þessa tillögu til greina
cg auglýsa hana nánar
siðar. En þeir sem hafa
íáð á ljósniyndavél og
hafa hug á að taka þátt
í slíkri keppni, geta nú
r.otað tækifæri sem gef-
ast til þess að taka
skemmtilegar myndir af
vinum okkar, dýruhum.
Úrskurður dómnefndar
var þessi: í flokki 12—16
ára hlaut fyi'stu verð-
laun myndin: Stúlka nxeð
s)æðu eftir Helga ViÞ
hjálmsson, 12 ára, Berg->
staðastræti 38, Reykja-
vik. Þess má geta að
Helgi hefur dvalizt ,und->
anfarna vetur í Þýzka-i
landi og er myndin það-*
an send. — Önnur verð-
laun hlaut myndiní
Skipsstrand eftir Egil
Jónsson, 16 ára, Keíla-
vík. Sú mynd birtist $
15. tölubiaðl og eí' afl
grísku skipi, er strand1-
aði nálægt Keflavík I
vetur. — Þriðju verðlauhl
hlaut Inga Svahberg, 1Q
ára, Engi, ísafii'ði fýrifl
myndina Kötturinn:
Brandur og hundurintf
Snati. . „Þarna eru þeib
að kyssast eins og vin-
um sæmir“, segir Inga
í skýringu. ’— Viðuxv
kenningu í þessum flokkl
iær Jón Viktor Þórðar-
son, 13 ára, Eyvindar-
múla í Fljótshlíð fyrir
myndina Trippin okkar,
og Margrét Krlstjrns-
dóttir, 12 ára, Villii'.ga-
holti í Árnessýslu fyriij
myndina Þrílembingax'.
í flokki 11 ára og
yngri hlaut fyrstu verð-
laun Hrönn Jónasdóí tii',
11 ára, Guðmundarstöð-
Framhald á 3. Siðu.
r
JRITSTJÓRI: FRÍMANN IIELGASON
Það verður ekki annað sagt
en að veðurguðirnir þafi lagt
blessun sína yfir þennan fyrsta
stórleik sumarsins, Stafalogn
var og sólarlaust en þó hlýtt,
enda létu áhorfendur ekki á sér
standa og munu um Q t.ijt 7 þús-
und manns hafa vei-ið vitni að
því að þeír Skagamenn unmi
úrval Reykjavíkur með 6 imörk-
um gegn 2.
Áður eri. leikur hófst afhenti
Ríkarður fyrirliða Reykjavíkur-
liðsins, Einari Halldórssyni,
blómvönd; hefði farið vel á því
að afmælisliðið hefði eímúg
fengið minjagjöf.
Það er oft nokkur tilhlökkun
og eftirvEénting að sjá lið Akra-
ness á vorin, og í þetta sinn
ekki sízt þar sem nokkrar
breytingar höfðu verið gerðar á
liðinu. Þó að þrjár breytingar
hafi verið gerðar á liðinu verð-
'ur ekki sagt að hinn nýi mark-
maður væri nein ráðgáta; Helgi
Daníelsson er engimi viðvan-
ingur í faginu, það sýndi hann
í þeesum leik og er mikill styrk-
ur fyrir liðið. Helgi Björgvins-
son, sem raunar hefur aðeins
Laugardagur 12, maí 1956,— ÞJÓÐVILJINN —- (9
ALFUR UTANGARÐS!
Gróðavegurmn
sézt með liðinu áður og þá sem
útherji, kom nú sem næstum
fullmótaður leikmaður, leikinn,
‘ Ríkaröur Jónsson
frískur og með auga fyrir sam-
leik og féll sannariega iiuú hina
hrej-'fanlegu framlími liðsins.
Þriðji nýliðinn, Benedikt Vest-
mann,' er lék sem hægri bak-
vörður, var þeirra. veikastur, og
í þessum leik e.kki eins góður
lavíkurliðið
mörk gegn 2;
og þeir bakverðir sem undan
farið hafa leikið með liðinu. Sem
heild koma þeir Skagamenn eins
sterkir og áður, ef ekki sterk-
ari, og e.t.v. hefur Ríkarður
aldrei verið eins frískur og leik
inn og einmitt nú.
Samleikur þeirra var öruggur )
og oft mjög skemmtilegur. Það j
var oft eins og það væru miklu '
fleiri Akurnesingar á vellinum)
en Reykvíkingar, en það staf- \
ar af hreyfanleik þeirra og
skilningi á því að leika. með
þegar þeir eru ekki með knött-
inn. í þessum efnum hafa þeir
mikla yfirburði yfir Reykja-
víkurliðið. Þeir eru líka í miklu
betri þjálfun en Reykvíkingar
og ráða betur við það sem þeir
eru að gera. Velflestir knatt-
spyrnumenn Reykjavíkur hafa
ekki mikla trú á undirbúnings-
þjálfun, en þarna höfum við
dæmi um það.hvernig það hefn-
ir sín að vanmeta þennan
nauðsynlega þátt í þjálfun
keppnismanna. Og svona heldur
þetta áfram þar til þeir hafa
iagt meiri alvöru í þjálfunina.
Framhald á 10. síðu
|S2. dagur
Menn voru næstum því hættir aö furöa sig' á því aö
Vegleysusveit var orðinn svo þýöingarmikill st-aður aö
Reykjavík og Amríka einar stóöu henni framar. Þaö iá.
því viö horö aö þaö færi fyrir ofan garö og neöan hjá ft' Iki
í sveitinni er merin úr Reykjavík meö lánga forstjórati fcla,
aö auknefni komu í heimsókn þeirra erinda aö líta á g tss
sín og óöul er þeir höfðu eignast þarí sveit fáum mán ö-
um fyrr. En þó þeir komi þar víöast áö tómúm kofi m,
og jafnvel eingum kofum eru þeir ekki aö fást um ) iö\
Náttúran er ævinlega fegurst og eftirsóknarveröust ó
snortin og úng einsog hún væri nýkomin úr afli skai vr-
ans. Þeir eru ekki heldur komnir til þess að setjast " ér
aö, ekki aö sinni. í bráö er þeim nóg aö eiga hér sk ka.
af Iandi. Áö eiga jörö er að vera góöur Íslendím ir,
Þaö hlýtur aö vera. eitthvaö bogiö viö þá þjóðrækni fena
lætur sig þaö eingu varöa aö eignast jörö. Hús, bí’ar,
skip, jafnvel peníngar! Ekkert af þessu jafnast á viö
þaö að eiga jörö!
Lífsaga flestra þeirra sem eitt sinn byggðu þessar jr rö-
ir var of almenn og hversdagsleg til þess aö menn le; ðu
hana á minniö. Töp þeirra og ósigrar tilheyra for íö-'
inni, og skýríngamar á þeim eru mönnum misjafnl ga
læsilegar í ásýnd náttúrunnar sjálfrar. Nýju jaröeige d-
urnir éru nánast gáttaöir yfir skammsýni og hverfly vdi
þeirra manna sem létu blekkjast af gulli og græn im
skógum fjarlægöarinnar og yfirgáfu þessi Gósenlc id.
Hvergi á öllu íslandi er þó meiri sjóbirtíngur í á og
silúngsvötn framá heiðum. Ef ekki er hægt aö grr Öa
á svona jöröum er hvergi hægt aö komast i álnir. A id-
rúmsloftiö eitt er nægilegt til þess aö gera menn áð
nýjum og- betri mönnum, og þýðíng þess ein útaf fj iir
sig veröur aldrei ofmetin.