Þjóðviljinn - 12.05.1956, Blaðsíða 11

Laugardagur 12. maí 1956 — ÞJÓÐVILJINN — (11
- James M. Cain
Mildred Pierce
5. dagur
gekk nær til að skoða hana. Og hún var sannarlega þess
virði að.horft væri á hana. Allar skreytingarnar voru nú
komnar á sinn stað, en þótt þær væru ekki sérlega frum-
legar voruþær gæddar einhverjum eiginleika, ilxni, keim,
heildarsvip sem var einstakur í sinni röð. Tertan bar það
.með sér í öllu að hver moli stæðist hina miklu kröfu:
hann bráðnaði á tungunni.
Með lotningarfullum rómi hvíslaði frú Gessler: „Ég
skil ekki hvernig þú getur þetta, Mildred. Hún er dásam-
leg, beinlínis dásamleg".
„Maöur getur það ef maður má til“.
,,En hún er dásamleg“.
Eftir enn eitt aödáunaraugnaráð bar frú Gessler upp
erindið. Hún hélt á litlum diski í hendinni sem öðx-um
diski var hvolft yfir, og nú lyfti hún efri diskinum. „Mér
datt í hug áð þú gætir notað þaö. Ég gerði úr því fri-^
kassé til kvöldverðar, en Ike þarf aö fara til Long Beach
og ég ætla meö honum, og ég var hrædd um aö það
skemmdist“.
Mildred tók disk, ýtti hænurini yfir á haim og setti
hann í ísskápinn. Svo þvoöi hún diska frú Gessler, þurrk-
aði þá og rétti henni þá aftur. „Ég get notað næstum
hvaö sem er, Lucy. Þakka þér fyrir“.
„Jæja, ég verö að fara“.
„Skemmtu þér vel“.
„Segðu Bert aö ég hafi litið inn“. •
„ .... Ég skal gera það“.
F-rú Gessler stanzaði. „Hvað er að?“
„Ekki neitt“.
„Svona góða mín. Þaö er eitthvað að. Hvað er það?“
„Bex-t er farinn“.
„Áttu viö — fyrir fullt og allt?“
„Rétt áðan. Hann fór“.
„Yfii'gaf þig svona fomiálalaust?“
„Hann fékk kannski dálitla aöstoð. Það hlaut aö koma
að því“.
„Jæja, ég er alveg lrissa? Og þessi feita brussa sem
hann hefur í takinu. Hvernig getur hann þoláö að horfa
á hana?“
„Þetta vill hann“. .
„En hún hirðir sig ekki einu sinni“.
„Æ, hváð þýðir að tala um þetta? Ef hún er hrifin af
honum, þá getur hún fengið hann. Það er allt í lagi með
Bei*t. Og það var ekki honum að kenna, Það var —• allt.
, Og ég var sínöldrandi, lét hann aldrei í friði, sagöi hann
og hann ætti að vita það. En ég get ekki sætt mig við
allt aögerðalaus. Mér stendur rétt á sama hvort það er
kréppa eöá ekki. Ef hún getur þáð, þá ætti þeim að koma
vel saman, því aö þannig er hann einmitt geröur. En
ég hef mínar eigin hugmyndir, og þeim get ég ekki breytt.
• etkki einu sinni hans vegna“.
„Hvað ætlaröu aö géra?“
„Hvað er ég aö gera núna?“
Báöar konurnar þögöu. Svo hristi frú Gessler höfuöið.
,jJæja, þú hefur gengið í stærstu hersveit á iaröríki. Þú
eht bandaríska stofnunin sein aldrei er minnzt á hinn
fjórðá júlí — grasekkja meö tvö ung börn á framfæi'L-
Bölvaöir þorpararnir“.
„Bert er ágætur“.
„Hann er ágætur, en hann er bölvaður þorpari og þeir
eru allir bölvaðir þorparar“.
„Við ei’um ekki sérlega fullkomnar heldur“.
„ViÖ gætum aldrei gert það sama og þeir“.
Útidyrnar voru opnaðar og Mildred lyfti fingri í að-
vöi'unarskyni. Frú Gessler kinkáöi kolli og spui-'ði hvort
hún gæti gert nokkuö fyrir hana í dag. Mildred sár-
langaði til aö biðja hana aö skjóta sér í bílnum meö tert-
una, en úti fyrir hafði nokknim sinnum veiið þeytt bíl-
flauta, og hún hafði elcki kjark til þess. „Ekki eins og
sákir standa“.
„Við sjáumst bráðum“.
srÞakka þér fyrir hænuna“.
Telpan ásem kom nú. inn, i elrihúsið hlammaffist ekki
áfx-am eins og Ray litla hafði gert rétt áðxjr. Hún gekk
settlega inn, fussaöi fyrirlitlega að ilminum sem frú
Gessler skildi eftir og lagði skólabækurnar sínar á boröiö
áöur en hún kyssti móöur sína. Þótt hún væri aðeins
ellefu ára var hún þess viröi að horft væri á hana. Hún
bar föt sín með þokka og eitthvað í yfii'bxagðinu minnti
v"r-mur á fööur hennar en móður, og því sögðu flestir:
„Veda sver sig í Pierceættina“. En svipmótiö hætti um
munninn, því að við munninn á Bert voru veikgeðja
drættir sem ekki bar á hjá henni. Hár hennar var kopar-
rautt og augun ljósblá einsog í móður hennar, og hvort
tveggja varð skýrara fyrir sólbrúnt hörund hennar og
þéttar freknur. En hið eftirtektarverðasta í fasi hennar
var göngulágið. Sennilega vegna þess hve brjóstkassi
hennar var hár og mjaðmir hennar og leggir grannir,
hreyfði hún sig með settlegu yfirlæti, sem var dálítið
broslegt hjá svo ungri telpu.
Hún tók við kökunni sem móðir hennar fékk henni,
súkkulaöi meö hvítu V-i á, taldi kökurnar sem eftir voru
og gaf rólega skýrslu um spilatímann sinn. Þrátt fyrir
eymd undanfarins hálfs annai's ái's hafði Mildred séð
af fimmtíu sentum á viku fyrir spilatíma lxanda henni,
því aö hún hafði þá bjai'gföstu sannfæringu, næstum
trú, að Veda hefði „hæfileika“ og þótt hún vissi ekki vel
til hvers, varð píanóið fyrir valinu sem góð og traust
undirstaða undir hvað sem væri. Veda var góður nem-
andi, því aö hún var dugleg að æfa sig; og sýndi mikinn
áhuga. Píanóið hennar, sem valið hafði verið um leio og
minkapelsinn handa Mildred, haíði aldrei komið, og því
æfði hún sig hjá Piei'ce afa, þar sem til var gamalt
^ /)
Ipimili sþáttsar
j
is&p
Kvittað fyrir
Framhald af 7. síðu
ustumanna heildarsamtaka
verkalýðsins, og mynduð
stjórnmálasamtök: „ Alþýðu-
bandalagið“, opið öllum til inn-
göngu án þess að tekið sé til-
lit til flokkspólitískra skoð-
ana, aðeins með það fyrir aug-
um er valdið geti straum-
hvörfum í lífi og hagsmuna-
baráttu þess mikla fjölda, er
sameiginlegra hagsmuna hef-
ur að gæta, er það ömurleg
staðreynd, að til skuli vera
flokkur eins og Þjóðvai'na-
flokkurinn, sem þrátt fyrir
sternuskrá sína gegnir fyrst
og fremst því hlutverki, að
spilla, rægja og gera tor-
tryggilegt það sem bezt hef-
ur verið gert til raunhæfs
árangurs til bættra þjóðfé-
lagshátta, landslýð til heilla.'
Nei, góðir Þjóðvarnarmenn.
Ég legg ekki það lóð, þótt
li'tið se, til styrktar iðju ykk-
ar, að gei'ast kaupandi að
blaði flokks ykkar. Og svo
vænti ég að sem flestir gjöri.
Þeir, sem varð sú skyssa á
að blása lífsanda í nasir
flokks ykkar við siðustu kosn-
ingar, bæta nú vonandi sem
flestir fyrir það glappaskot
með því að kjósa frambjóð-
endur Alþýðubandalagsins.
Guðm. Jóhannesson,
1 ik.
Vor í lofti
Það voraði snemma hjá okk-
ur í ár og það er tímabært að
fara að íhuga sumarfötin sín.
Hér eru sýndir þrír tékkneskir
kjólar til þess að nota að; sum-
arlagi. Einliti kjóllinn með bát-
laga hálsmálinu er . ef til vill
fallegastur af þeim. Blússan er
tekin sa-man undir brjósinu með
þéttum bísalekum og í pilsinu
fyrir neðan eru fínar plísering-
ar að framan. Fallegt er að
sauraa þennan kjól úr einlitu
silkiefni eða einhvei'ju af nýju
gendefnunum.
i Rósótti kjóllinn er sannkall-
I aður sumarkjóll, því að hinn
kjóllinn er ékki bundinn við árs-
tíðir. Kjóllinn er fleginn og
• kragi utanmeð hálsmálinu og
hylur næstum litlu ermamar. Á
| hvíta hattinum er barðið
bryddað með ræmu úr sama efni
og kjóllinn, og það lítur mjög
vel út.
i
Þriðji kjóllinn er ekki sérlega
sumarlegur, heldur er hami í
;sínu gildi allt árið. Utanyfir
I hvíta blússu og með hvíta. húfu
við er han - Ijómandi vorlegur
útibúningur og er auk þess
hlýr og hentv~ur vetrarkjóll.
blussiirnar
konuiar
Vestun'eri
RiSlOOWS^SINEl Ól*eíaruil: SamelclngaríloKkur alþíSu r- S6a!a!ista£lokkilrlnn. — Rltstlórar: Magnús Kjartansson
(Ab.), SisurBur ÓuSmundsson. — Préttaritstiórl; J6n pjarnaron. — BlaSamenn: Ásmundur Slitur-
■ jónsson, Bjarni Benedlktsson, GuSmundur Vigíússon, fvar H. Jónsson, Magtiúa Toríi Ólafsson. —
AUBiýslngastjóri: Jðnsteinn Baraldsson. — Rttstjóm, atgroiSsXa, aueisslngar, prcutsuniSja: SkólavörSusttg 19. — Siml 7800 13
tínur). — ÁskrmnrvenS kr. 26 4 mánuSl Í Beykjavik og nierennt; kr. 22 annorsstaSar. — úa.usásöíuverS kr. 1. — PrentsmiSJs
WóSvBJans h-.t. ■ i s* Tj&nuMdfiia ■.,