Þjóðviljinn - 19.07.1962, Blaðsíða 11

ERICH KÁSTNER:
eða
ÆVINTÝRI SLÁTRARANS
aðeins á skóginn sem timbur
sem íramleitt er í sögunarmyll-
unum úr trjám hans, minnugur
þess að enginn maður þarf
meira en fjórar fjalir í klakk-
lausa, en reyndar gluggalausa.
hinztu ferð.
Og alltaf þýtur í skógunum.
Og alltaf mun vindurinn þjóta
léttfættur yfir krónur trjánna.
— Æ. það væri mikils virði ef
hægt væri að trúa á sálnaflakk.
En hver hefur þrek til þess?
Á engi í útjaðri heiðarinnar
tylltj írena sér í grængresið.
Svo lagðist hún útaf og starði
gegnum mynstur stráa og smá-
blaða upp í bláan himíninn.
Mennirnir tveir settust með sem-
ingi á hækjur- í grasið og sátu
•þar eins<ng þ'éít' væfu fí 'heim-
sókn hjá Kíh‘vrihjS.J:ivi!:,/‘ ! 8;f:n!
Bjöllurnar léku á mandóiín
sín. Engisprett’urnar æfðu sig í.
langstökki. Óg auðtrúa fiðrildi
— eða var það aðeins. nær-
sýnt? — settiáf á iillarb’.ómið
sem saumað var fast í hattinn
hennar ungfrú Trubner. Það
liðu margar mínútur áður. en
það uppgötvaði mistökin og
flögraði burt vonsvikið og. hun-
angslaust. ,
Rudi Struve 'sagði: ,.Hér ætt-
um við að ilendast. Við gætum
reist okkur þrjá kofa. Hvernig
lízt ykkur á það? Herra Kiilz
gæti búið til kál'falifrarpylsu úr
litlu ' 'villikanínunúm og' vínar-
snitSel. Ungfrú Triibner gæti
tint bláber og soðið kamiilute.
Og úr akörnurn nrá baka bbll-
ur, er mér sagt.“
„En þér?‘< spurði írena
Trubner. „Æt’ið þér ekki að
gera neitt?“
„Ég' mundi koma heim með ál
og heilagfiski.“
„Kunnið þér þá að veiða?“
spurði Kiilz.
„Nei, ég mundi fara á hverj-
um degi með sporvagninum til
Fastir "iiðir eins o.g venjulega.
13.00 ,,Á fríyaktinni“ Sjómanna-
þóttúl'.
10.30 Óperulög.<
20.00' Tónleikar: Píanókonsert í
í D-dúinop. :21 eftir Haydn.
20.20 Erindi: Svipast um á Kili
(Erlendur Jónsson).. ,
20.45 Ýnris ópefett.uiög: Austuf-
rískii: listamenn’syngja og
ie.ika.
2U05 „Éáviíinn't, smásaga eftir
eítir Ingibjöi-gu Ólafsson,
þýdd að séra Gunnari
Árnasyni (Bríet Héðinsdótt-
ir).
21.20 Tónleikar: „1812“, forleik-
u.r op. 49 eftir Tjaikowsky
21.35 Úr ýmsum áttum (Ævar
R. Kvaran leikari).
22.10 Kvöldsagan: „Bjartur Dags-
son“ eftir Þorstein Þorsteinsson;
VIII. (Séra Sveinn Víking-
ur)
22.30 Harmonikulög: Thoralf
Tollefsen leikur.
23.00 Dagskrárlok.
Warnemunde og kaupa fiskinn
í reykhúsinu þar.“
Þau hlógu og voru g’.öð ág
ánægð.
Þangað til þau uppgötvuðu að
þau sátu í mauraþúfu.
— * —
ÞF.GAR þau komu aftur til
Warnemúnde. var komið myrk-
ur. Áður en bau fóru heim,
gengu þau út á hafnargarðinn,
þar sem þau stóðu lengi og
höiluðu sér upp að steinveggn-
um sem aðskilur haf og land.
Það er svnd og skömm að
þetta umhverfi skui vera öllum
bpið og heimilt. Margir eiga
það ekkj skjlið.
:Þegar þrennmgm gekk iram-^
ihj'á vitanum á heimleiðinnf,.
mættu þau marini sem kom
’herra Struve kunnuglega fyrir
sjónir. En hann vissi ekki vel
hvert hann ætti að teyma ná-
ungann og hann minntist ekkert
á hann víð samferðáfólk sitt.
Fyrir framan danshús dokaði
ungfrú Trúbner við og horfðf
á auglýsingaspjöidin. sem hengd
höfðu verið út. Á þéssum skilt-
um var baðgestum ' tilkynnt að
um kvöldið yrði ha.ldið grímu-
balf. Undir ikjörorðnu: , „Nótt í
St. Pauli.“ Það var æskilegt,
stóð á spjöldunum, að fólk mætti'
grímuklætt. en þó var það
ekkert.aki^ðÍEÍ . ., ,i .,
„Við fdrúm á þéttd; þall,‘! éagðii
ungfrú Trúbner.
,.Æ, látum það eiga sig,“ sagði
Kúlz gamli. „Ég heíd Við 'áétt’-
um að láta sem minnst á okkur
bera til mo.rguns.‘‘
Rudi Struve studd hann í
þessu. „Við getum dansað nægju
okkar í Berlín,“ sagði hann.
Ungfrú Trúbner maldaði ákaft
i móinn og kallaði mennina tvo
dragbíta.
„Þér eruð krakki,“ sagði Kúiz.
„Við fáum okkur góðan kvöld-
verð og glas af víni og förum
svo í rúmið. Við þurfum að
fara snemma á fætur í fyrra-
málið.
Eri það var1 engu • taúti við
hana :komandi. Doks’ hótáði -húri
að fara éin á darisleikinn. Og
það væri ; ekki hehni að kénná'.
„Hraéðilegt, hræðilegfj1 ságði
Kúlz: ,;Ég vérð nefnilega áð' játa
að ég sofna urri leið og ég heyri
'fórilist. 'Einkurri :ög sérílagi þeg-
ár ég er nýbúinn að borða
kyöldverð. Alla míná ævi hef ég
orðið að ftífc’a á fætur kliikkari
finirri. Auk' þés’s éf ég ófeöng-v-
inn eins og flóðhestur.*1
En hvað gátu mennirnir tveir
tékið til bragðs? Þeir létu auð-
vitað undan.
Þegar þau voru ko.min aftur
á Hótel Beringer, skildu þau
stundarkorn. Svo borðuðu þau
kvöldverð samán á svölunum.
„Við ihöfum alveg gleymt,“
sagðj Rudi Struve. „að spyrja
yður um símasamtalið við eigin-
konu yðar.“
Kúlz gamli var ekki alveg
með á nótunum fyrst í stað. ,.Nú
já,“ hrópaði hann loks. „Þegar
Emi’.ía er kölluð eiginkona mín,
iþá verður ihún ókunnug mann-
es'kja. Af hverju segið þér ekki
alvég eins ektavif? Emllía er
konan min! Allt annað eru ýkj-
ur.“
„Fenguð þér slæma ádrepu?“
spurði ungfrú Trúbner. „Var hrm
hörð í ihorn að taka?“
„Tia. þetta v^r nú svo
skringileet,“ sakði Kúlz. . Ér? gat
með ensu móti kcmið því inn í
ko’-’inn á mér. Emilía skamm-
aðist a’.ls ekki neitt. í fyrsta
i’kipti siðan við giftum o.kkur.“
„Hvað gerði hún þá?“
Kúlz gamli varð vandræðaleg-
ur og saup á glasinu áður en
hann útskýrði þetta nánar. „Hún
grét,“ sagði hann siðan. „Hún
grét í fyrsta skipti.“
. Af g’.eði?‘‘ snurði Struve.
Gamli maðurinn kinkaðí kolli.
..Ó'hugnan’.egt, finnst yður ekki?
Ég var bara logandi hræddur.
En hún grét: sem ég er lifandi.'
Eins og krakki. Hún gat ekki
komið upp orði.“
„Svona er betta.“ sagði herra
Struve. ,.Ef þér hefðuð ihlaup-
izt að heiman í fyrsta skipti fyr-
ir tuttugu árum. bá hefði eigin-
kona yðar — afsa'kið — konan
yðar grátið af gleði 'þá þegar.“
„Nákvæmlega þetta hugsaði ég
líka þegar’ eg lagðf tólið á áft-
ur,“ svaraði Kúzl. „Allt mitt líf
hefði orðið öðruvísi.“
„Fegurra,“ sagði ungi maður-
inn.
Slátrarinn fékk sér anriari
teyg og’ sagði svó: „Behút’-dich
Gott. er hat ttioht sollen sein.
O.iaeja, þettá var nú svó 'sem
bará skemmtilegt eins Qg það
var.“
.JTngi h-’t rér við
efni.ð. „Engu að síður.“ sagði
hann. „Maður verður að draga
sína. lærdóma , a£ tilfellinu.
•Byggja á því kenningu “ ,
„Hvers konar?“ sþurði írena
Trúbner með eftiryaenti,ngu.
„Ef, :þg skyldi einlhvern. tíma
gifta mig,“ i sagði Rudi Struve,
,.þá rnyndi ég strax og eigin-
konan mjn — afsakið t— konan
miti • fer : að ybba sig. bregða
.m.ér tii Knupmannahafnnr.“
l' Unga stúlkan reis á. fætur..
„Herrarnir yirðast -vera sjálfum
sér inógir í svipinn. Ég kann
ekki að meta svo.na vísdóms-
kenningar. — Eftir fimm min-
útur sæki ég herrana. Á ballið!“
Hún hneigði sig og fór upp á
herbergi sitt.
Mennirnir tveir lyft glösum
sínum og depluðu augunum hvor
til annars.
„Svona samtöl getur kvenfó’.k
ekki iþolað,“ sagði Kúlz. „En i
fullri alvöru, kæri vinur: Þeg-
ar þér eruð giftur, þá farið
endilega til Kaupmannahafnar,
áður en það er um seinan!“
„Þarf það endilega’ áð vera
til Kaupmannaihaínar?“
.„Nei; mikil ósköp. Á Nórður-
póiimn : mín 1 vegn'a: Kvenfólkið
finriur bá fyrst hvers virði við
. erúm, begar við erum ekki
J.lengur heima.“ t»,Ui iU í.„,i
| „Og þá“ vitum við það ‘ um
i.ljandafrláéði hjóhabandsins,“ sagði
I ungi maðurinn. ■ .'.Má ég bióða'
i yður uþþ á áð drekkia hinum
ájþreifanlegú -sdf^un^ okkai * j,Wi|
fiösku 'aí B.þúj^íé.oiéitíy'- «li if »i’w
„Það megið þór.“ gagðj Kúlz.
„Skálf ungi maður!“
„Skál, gamla 'kempa.“ hrópað.i
Rudi Struve, ,.E£ kvenfólkið
væri ekki li!, kæmumst víð
aldrei í geðshræringu. Og hvað
væri lífið án geðshræringa!“
—■.. ★ —
EFTIR þjóðveginum sem liggur
frá Rostoek til Warnemúnde
þaut heii bílalest. Það voru sex
ÓSafur Einarsson. Þiótancja
M I N N I N G

Hinn 30. júní sl. var jarð-
su.nginn^að Villingaholti í Flóa
Ólafur Einarsson, bóndi og bif-
reiðastjófi að.’ Þjótanda við
Þjórsá. Hann íézt 25. júní á
sjúkrahúsinu á Selfóssi. Hann
b.afði átt við vanheilsu mikla
að stríða láhga tíð, 'eri'þó eink-
u.m síöastliðin tvö ár.
Ólafur var fæddur að Þjót-
anda þann 30. júní 1902. Hann
var sonur Einars Brynjólfsson-
ar, bónda að Þjótanda og konu
hans, Guðnýjar Hróbjartsdóttur
frá Grafarbakka í Hruna-
mannahreppi. Ólst Ólafur upp
hjá foreldrum sínum að Þjót-
anda og tók við búinu eftir
föður sinn. Auk búrekstursins
var hann bifreiðarstjóri (tók
bifr.próf 1926), og gerðist sér-
leyfishafi fyrir hrepp si.nn og
stundaði í því sambandi bif-
reiðaakstur um 15 ára skeið.
Hann kvæntist áríð 1928 eftir-
llfandi konu si.nni, Ingileif
Guðmundsdóttur frá Seli í Ása-
hreppi. Eignuðust þau 7 börn
og eru 4 þeirra á lífi.
Ég, sem þessar línur rita,
finn mig knúinn til að minnast
þessa vinar mir.s og samstarfs-
manns urn 35 ára skeið, Reynd-
ist hann mér frábær di’gngur'
í smáu og stóru, eins og öllum,-
sem kynni höfðu af honum^
enda var hann vinsæll rneð .af-
brigðum. Munu margi'r Viriir
hans og vandalausir sakna.hans
með trega. Sárast múniil’ snkná,
hans kona hans og börn, svo og
móðir hans sem nú er 87 þra
að aldri.
Ólafu.r var mikill að valiar-
sýn, fríður maður sýnum, pvip-
hrei.nn, glaðlegur og ' æðrúlaus
fram á síðustu stund þrátt fyrir
vanheilsu sína.
Hann var hreppsnefndarodd-
viti um langt árabil og vann
mikið fyrir sveit sína.
Vil ég með línum þessutn
votta konu hans, börnum o?
tengdabörnum innilega. stímúð
rnína við fráfall þessa ástvinaf
þeirra.
Reykjavík. 7. júlí Í962
Sigurgeir Vigfússon.
Ðanskir íjallgÖRgumenn segja:
Irtgar klifa fjöl
w "" ""
1 ......
Fréttamaður frá Beriingske
Tidande tók á Irugardaginn á
móti þrem dönykum fjatlgöngu-
görpum, er þ’eir sriéru aftur
heim eftir að hafa gengið á
Vatnajökul.
í viðtali við þremenningana
Shhiilii.iJWiÍíiiHI
SKIPAUTGCRÐ RIKISINS
m/s BALDUR
fer a‘ ‘mor^un Úl Skarðstöðvar,
Króksfjarðarriess, Hjállanéss og‘
Búðardá’.s. Vörumóttaka í dag.
Gestir til ASÍ frá
Norðurlöitdum
. í gærkvöld komu hingað till
lands í boði Aliþýðusambands ís-
lands þrír fulltrúar Alþýðusam-
bandanna í Danmörku, Noregi
og Svilþjóð.
Gestirnir eru: Hermnn Blom-
gren, varaforseti sænska Ail-
þýðiusambandsing, • ,P... Méhtsen,
varaforseti norska Álþýðúisam-
bandsins,' og J. Risgá'ard’ Knud-
,.sen. rítari tlattska Alþýðúsam-
bandáiris. •■ ■ =
Þessir á^ætó TiuJlfrútír mör-
rænria v'erktílýðssamta'k.a muriu
dveljast hér í ' vikutíma: kýriria
'sér ‘ýérkalýðsiháí''og’einriig‘ferð-
ast nokkuð um Tandið tiJ að
kynnaSt''iiári'ar ísiérizlrú tíVýinriú-
lífí, sv0 ög láricii ogííþjóðCn',:/rií!
_ Héðari fará þeir attur' þriðju-
'jaginn 24. júlí. ‘ M , ''
Háaleijtishverfi
kemur það fram, að Danirnir
voru mjög ánægðir með ferðina,
en óheppnir með veður. Þeir
sögðust hafa gengið á Ihæsta tind.
ísiands, 2.119 m, og á Hrútsfjall,
sem er 1.875 rri, og'það .hefði
verjð erfitt. Hrútsfjall hefur ekki
^ðitr verið klifið frá þeirri hlið
íjtr íþeir fóru. ■
Fréttamaðurinn spyr siðan-:
Hvað sögðu ísTendingari þegar
komnir voru fjaHgörigumenn frá
Iandinu lumlhyerfis j iHintmel-
bjærget?
-i Þeir tóku mjög vel á..mótl
.oktjur og það er ’ sjaldan sem
maður mætir meiri gestrisni. En
hváð íþrótt' ökkar viðikemur,
verðuim við að játa, að þeir vora
kurteislega áhuga'litlir. Það er
sikoðun okkar. að íslendingar líti
ekki á fjaillgöngur sem 'íþrótt.
Þegar þeir eru á ferð um fjöll,
er það í vísindalegum tilgangi.
Iþróttir
Framhald af 9. síðu.
(keppni ekki lokið) — Galatá
Serai — Tyrklandl
11. Pólski meistarinn (képpni
ekki lokið) — Panathinaikos,
Grikkland.
12. Fredrikstadv-’I-NerhfeT —■
Vasas, UngyerjahTnd.,
13. Au.stria, Austurríki —
HfFK' HeÍsirigfors.'iFinnítírici.
Í4. Cdna, Búlgaría t Partiz-
ánj, Júgóslavía.
Sigwrvje^iijn. f^ . sí^pstu
keppni — Benefica
1 í fyrstu u.mferð.

Nýr ntsöfustaður Þjóðviljans í biðskýlinu við
Háaléitisbraut.
'ÞlÍ'I „l'.C ... .. ;... > - ' ‘ • ‘ '• '

11U1

Ij*
situr yfir
.-.Ui RÍ): <£!(
,jr uni i ilhi. Íuísf’ '
FimrriftiÍítíkúirUÍSÍriúíí Á962 — ÞjSÐVÍLjTííiy”—
Sörii' Hiii .«;•• 'iugjsbuftnotiT — HfcfilJiyftC
(0