Þjóðviljinn - 31.01.1980, Blaðsíða 12

12 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 31. janúar 1980
Þær raforkuframkvæmdir,
■ sem Rarik gerir ráö fyrir að
unnið verði á Suöurlandi á
næstu 5 árum, 1980-1984, eru
eftirtaldar:
Arið 1980 verður lokið við
spænnuhækkun úr 19 kv i 33 kv i
Vik.
Höfn Hornafirði veröur tengd
landskerfinu með nýrri aðveitu-
stöð á byggðallnu viö Höla 1981
eða 1982. Þar verður þá komin
fjarvarmaveita og kallar þá á
nýja 11 kv línu suöur I kyndi-
stöð. Gamla llnan verður þó
rekin áfram og tengist i Hóla-
stöð. Færa þarf 33 kv TVJ llnu
Smyrlabjargaárvirkjunar frá
Mánagarði til H61a.
Nauðsynlegter á árinu 1980 að
spennuhækka linurnar frá
5 ára raforkuáætlun
Rarik á Suðurlandi
Hvolsvelli til Hellu, Selfoss og I
Ljósafoss. Er þá komin 66 kv
hringtenging um Suðurland frá
Sogi I Búrfell. Þá er hægt að
anna álaginu á Suðurlandi þó að
línurnar Ljósafoss-Selfoss eða
Búrfell-Hvolsvöllur bili. Vegna
spennuhækkunarinnar er
nauðsynlegt að framkvæma
breytingar I tengivirkum á
Hvolsvelli árið 1983. Arið 1982
þarf að spennuhækka línuna
Búrfell-Flúöir, vegna álags-
aukningar, og þá um leið aö
byggja aðveitustöð að Flúðum.
Hveragerði þarf að létta af Sel-
fosslinu 1982 vegna spennufalls.
Verður þá byggö 66 kv Hna úr
Sogi I Hveragerði, Þorlákshöfn,
Stóra-Hraun, Selfoss, Sog.
Eykur þetta mjög rekstrarör-
yggi þessara staöa og sérstak-
lega Þorlákshafnar. Fyrsta árið
Umsjón: Magnús H. Gislason
verður linan tekin á 11 kv. Auka
þarf spennuafl á Hellu 1981.
Yfirlit
Suðurlandskerfi er ekki ofvel
i takk búið til að taka við álags- I
aukningu næstu ára. Nauðsyn- «
legt er að auka flutningsgetu I
kerfisinsog miða framtiöarupp- I
byggingu við aflúttak á Þjórsár- I
svæðinu. *
Upp úr 1990 verður að auka ]
flutningsgetu linunnar frá Búr- |
felli I Hvolsvöll og mætti hugsa J
sér það i' 132 kv. Fyrir 1990 .
verður að byggja 66 kv línu frá I
Hvolsvelli út á Krosssand, |
vegna Vestmannaeyja, og setja J
upp millispennistöð þar. ,
Nauösynlegt verður aö ljúka ]
spennuhækkun á hringtenging- |
unni Selfoss, Stóra-Hraun, ■
Þorlákshöfn. A Suðurlands- I
undirlendinu er mikil þörf á |
góðu rekstraröryggi, vegna |
þess að engar varastöðvar eru ■
Arnór Þorkelsson skrifar:
Trúmálaórar og
hugarsýtt
björt
„Það er ekkert á himnum,
sem ekkigengur
um þessa grænu jörð”,
segir Gunnar Dal i ljóðabók
sinni: Kastiö ekki steinum.
Þegar maður fer að glugga I
þessa setningu dettur manni
ósjálfrátt I hug það sem Einar
Ben. sagöi:
,,Við erum sjálfir vorum
himni næst”. Það er einmitt það
sama, sem bæöi þessi skáld eru
að segja. Við jarðarbúar erum
staddir ihimninum en skynjum
það bara ekki. Þessar ljóðlinur
þeirra Gunnars Dal og Einars
Ben. eru tilraunir til þess aö
vekja athygli okkar á því, að
hversu fagurt sem himnariki
er. þá jafnast það ekkert á viö
fagurt mannlíf á þessari jörð.
Lykill lifshamingj-
unnar
„Gerðu þinn himin svo fagran
sem helst þú vilt hafa-ann
I huga þlnum og búöu svo að
’onum hér
þvl hver þin athöfn 1 anda hins
góða þér gaf ’ann,
sem gleöivekjandi afl I sjálfum
þér”(segir einhversstaðar.
„Gárið ekki vatnið en gleðjist
yfir þvi
að himinn getur speglast hafinu
i”.
Þessar fáu ljóðllnur G.D. láta
litið yfir sér en samt eru þær að
færa okkur lykilinn aö lifsham-
ingju manna og þjóða. Þær eru
aö segja:
Reittu ekki náunga þinn á
þessari litlu heimskringlu til
reiöi þvi i góðleika hans býr
himinninn sjálfur.
Það sagði mér einu sinni
prestur orðið amen þýddi
nákvæmlega já, já, svo skal
verða. Ég varð fár við. Mér
fannst þetta orðalag ákveöið,
„afsolut”. Ég hef þá skoöun, að
skriödýrið, sem eftir árþúsundir
varð hugsandi maður, Homo
sapiens, hafi skapaö sér með
sinu hugarflugi guð, þegar hann
var kominn I strand i visinda-
kukli slnu, en jafnframt þurfti
hann að móta hann eftir sinni
þjóðfélagslegu þörf og þá varö
hann ýmist að vera refsiguð,
eða þegar best lét og menn
hlýddu þeim boðoröum, sem
guðinum voru blásin I brjóst,
mildur og kærleiksrikur.
,,Eitt rif úr mannsins
siðu...”
Höfundur sköpunarsögunnar
vitnar um karlmanna-þjóö-
félagslegan þrælahaldara. Auð-
vitað skapar guö fyrst karl-
manninn. En Adam leiöist og
Ukar ekki I Paradis, svo Drott-
inn tekur það ráð, einhverntfma
þegar Adam karlinn svaf, aö
taka úr honum eittrif og breyta
þvl i kynferðisbelg, sem var
gefið heitið kona og auðvitaö
átti hún aö vera karlmanninum
undirgefin og eins og Páll anti-
postuli frá Tarsos sagði: Þegar
konan kemur á mannamót með
eiginmanni sinum, skal hún
standa að baki honum og ekki
tala. Svona var nú hinn svo-
kallaöi Páll postuli mikill andi
og viðsýnn.
Spámannsorð
Þaðer oft erfitt að komast hjá
þvl að reita náungann til reiöi.
Þaö þarf ekki nema aö hafa
skoðun og setja hana fram. En
sá, sem það gerir, veröur að
vera við þvl bUinn, að honum
verði svaraö á rökrænan hátt og
ef til vill léttvægur fundinn, ef
hann hefur vanrækt þekkingar-
leitina.
En hvaða máli skiptir fólk
setning eins og þessi:
„Vér erum sjálfir vorum
himni næst”,
eða:
„Sjá, hin ungborna tíð
vekurstorma ogstrið,
leggur stórhuga dóminn
áfeðranna verk.
Samt eru þetta spámannsorð
og ætti E. Ben. nú að vera búinn
að vera nógu lengi dauöur til
þess að hljóta þá bibliulegu
viðurkenningu að teljast spá-
maður.
Aftur á móti dettur mér I hug I
sambandi við Gunnar Dal það,
sem Björnstjerne Björnsson
sagði um frændur okkar Norð-
menn:
„Hvað þýðir aö tala um
frjálsan Noreg þegar 36 Norö-
menn eru ekki þursar?”.
Það hefur ætið verið svo, að
hin víðfeömustu og djúpsæustu
skáld okkar hafa verið spámenn
þjóðarinnar. Engu ómerkari en
spámenn Bibllunnar.
Hvað segja menn um áminn-
ingu Davlðs Stefánssonar I til-
efni af loforðinu, sem Banda-
rlkjamenn gáfu á Þingvöllum
1944:
„Þegar loforð þrýtur efnd
þá er fjallsins andi reiður”.
Burtséðfráþví, hvaðsumiraf ■
æðstu mönnum þjóðarinnar
gátu tekiö til sln af svikunum |
við þjóöina og-landið. ■
Meira á morgun.
Arnór Þorkeisson I
I