Þjóðviljinn - 21.03.1984, Qupperneq 8

8 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Miðvikudagur 21. mars 1984
Efnt til
góðrar
Dúfnaveislu
í Borgarnesi
Símaskráin er eina bókin þar sem merkilegir menn standa við hliðina á ómerkilegum mönnum (Hreggviður
Hreggviðsson í hlutverki pressarans).
UMF Skallagrímur. Leikdeild:
Dúfnaveislan
eftir Halldor Laxness.
Leikstjóri: Kári Halldor.
Honum til aðstoðar: Carmen Bonitch
Tónlist: Hilmar Sverrisson.
Mér er sagt, að oftar en ekki séu
áhugahópar út um landið, sem hafa
áhuga á að koma leiksýningu í
verk, eins og milli steins og sleggju.
Ef þeir velja sér þá tegund af
hlátursleik sem líklegastur er til að
skapa mikla aðsókn, þá er eins víst
að þeir sjálfir hafi takmarkað gam-
an af, þeir hafa of lítið til að spreyta
sig á. Ef þeir á hinn bóginn sýna
metnað góðan og ráðast í erfitt
verkefni sem getur orðið þeim
þroskadrjúg raun, þá er eins víst að
þeim sé refsað með sinnuleysi.
Því er þetta nú rifjað upp að
Skallagrímsleikarar í Borgarnesi
hafa komist hjá þessari klemmu.
Þeir hafa ráðist í erfitt verkefni,
ekki vantar það. Dúfnaveislan er
enginn barnaleikur í flutningi,
húmor verksins ekki fljótandi á
yfirborðinu, margt sem líklegt er
að fólk gefist upp fyrirfram við að
skilja og vísi frá sér. En leikarar og
Kári Halldór leikstjóri hafa fylgt
eftir djarfri ákvörðun með þeirri
listfengu útsjónarsemi og þraut-
seigju að úr verður vönduð sýning
og um margt skemmtileg - og ekki
ber á öðru en að Borgnesingar og
aðrir kunni að meta. A sjöttu sýn-
ingu nú um daginn var uppselt.
Sem sagt: hér hefur komist á sú
samstillta vinna, sem gerir það
fullkomlega ómaksins vert að
leggja land undir fót og sækja til-
breytingu og upplifun í það að
heyra aðrar raddir og sjá ný andlit.
Árni Bergmann
skrifar um
leikhús
Það hefur reyndar verið búinn til
heill ferðamannspakki í kringum
þessa sýningu með hótelgistingu og
fleiru og því ekki það? Þetta gera
Akureyringar og Þjóðleikhúsmenn
og „því ekki við“?
Náttúrlega hefur sýningin ekki
styrk og öryggi atvinnumennsk-
unnar, það segir sig sjálft. Stund-
um var eins og hraðinn dvínaði
meira en leyfilegt var og orðin
hljómuðu ekki nógu skýrt. Dúfna-
veislan sjálf varð til dæmis í
daufara lagi, þótt einstök tilsvör
kæmu vel út - þar urðu þagnir of
miklar, það vantaði þó nokkuð til
þess að áhorfandi fyndi á sér þau
undur og stórmerki, að maður sem
hvorki tekur mark á hagfræðinni
né þjóðfélagsgerðinni er að halda
upp á afmæli sitt með því að bjóða
til veislu ágripi af símaskránni.
En sem fyrr segir: miklu fleira
ber þessi sýning Borgnesinga af lofi
en lasti. Hreggviður Hreggviðsson
fer með hlutverk buxnapressarans
fágæta, allt hans fas minnir á bless-
að blíðalogn eins og vera ber (og
kannski hefðu þeir leikstjórinn
mátt reyna fleira til að trufla það
öðru hvoru) - en það leyndi sér
heldur ekki í þessari túlkun það
skemmtilega frelsi, sem sá maður
nýtur, sem hefur ekki áhyggjur af
þeim lögmálum sem gilda fyrir
aðra. Hrafnhildur Sveinsdóttir er
pressarakonan og náði upp hlýlegri
sambúð við karl sinn og var líka vel
og rækilega til staðar á sviðinu,
einnig þegar ekki var margt sagt.
Theódór Þórðarson var Gvendó og
komst vel frá þeim hamskiptum
sem sú persóna þarf að taka. Það
var lagt til í mín eyru nú um helg-
ina, að Dúfnaveislan væri líkast til
harmleikur Gvendó fyrst og
fremst, þessa ósérplægna manns
sem einatt þurfti að reisa við lítils-
virta menn og gera þá að smáborg-
urum - og túlkun Theódórs bendir
vel og skynsamlega í þessa átt.
Leikstjórinn hefur tekið þann
kost, að láta skötuhjúin ungu,
Öndu (Jenný Lind Egilsdóttir) og
Rögnvald Reykil (Ingvar Sigurðs-
son) koma nokkuð svo annarlega
fyrir sjónir: hún er rauð, hann er
grænn. Kannski eigum við að skilja
það sem svo, að þau séu bæði kom-
in nokkuð langt frá því sem er upp-
runalegt eða náttúrlegt - sem er
satt og rétt, nema hvað Anda á sér
endurkomu von reyndar. Það var
margt gott í þeirra samspili og Ing-
var var einatt ótrúlega útsmoginn í
hlutverki þessa tæknimalandi
falsgreifa. Það var líka til mikillar
prýði hvernig hann hreyfði sig á
sviði.
í Borgarnesi eru ýmis hús
myndarleg: íþróttamiðstöðin til að
mynda, eða þá hótelið. Þar er
danssalurinn líklega á við tvö Sam-
komuhús eins og það sem Dúfna-
veislan var haldin í. Þetta litla hús,
gluggalaust og bakkabræðralegt
við fyrstu sýn, reyndist samt furðu
stórt að innan á þessari sýningu,
það varð rúmt um persónurnar á
opnu sviðinu, sem nýttist einmitt
mætavel til að sauma ýmiskonar
nauðsynleg hreyfingamynstur.
Síðan bættist ein miljónin við aðra þangað til öll mennsk hlutföll voru týnd. (Jenný Lind Egilsdóttir í hlutverkl
Öndu og Ingvar Sigurðsson sem Rögnvaldur Reykill).
Úr ýmsum áttum
í eftirfarandi pistlum er vikið að
viðgerð á Bægisárkirkju, fram-
kvæmdum á Seyðisfirði, hótel-
rekstri á Breiðdalsvík, framleiðslu
einingahúsa á Patreksfirði, tón-
mennt á Djúpavogi, byggingafram-
kvæmdum í Neskaupstað, íbúðum
fyrir aldraða í Keflavík og starf-
semi Verkalýðs- og sjómannafélagi
Keflavíkur.
Viðgerð
á Bægisárkirkju
Bægisárkirkja i Öxnadal er óef-
að ein af elstu kirkjum landsins.
Hún varð 125 ára á sl. ári. Var þess
minnst á viðeigandi hátt. Við það
tækifæri færði Elísabet Haralds-
dóttir á Öxnhóli kirkjunni að gjöf
16 nýjar sálmabækur, til minningar
um andaða ættingja sína og vini.
Bægisárkirkja var á sinni tíð hið
vandaðasta hús enda þótti hún
nokkuð dýr í byggingu. Fullgerð
kostaði hún 1279 ríkisdali, 2 spesí-
urogóskildinga. En presturinn, sr.
Arngrímur Halldórsson, og söfn-
uðurinn voru á einu máli um að
gera bygginguna svo úr garði, að
ekki væri tjaldað til einnar nætur.
Öðru hverju hefur verið dittað
að kirkjunni því „ellin hallar öllum
leik“. Aðalviðgerðin fór fram á sl.
sumri.
Á Ytri-Bægisá hefur verið kirkja
allt frá kristnitöku og í Ljósvetn-
ingasögu er minnst á kirkjubygg-
ingu þar um 1007.
Framkvœmdir
á Seyðisfirði
Seyðfirðingar sátu engan veginn
auðum höndum á sl. ári. Hvað
áhrærir framkvæmdir á vegum
bæjarfélagsins má nefna að lokið
var við að byggja grunn nýs skóla-
húss. í ár er svo fyrirhugað að reisa
kennsluálmu fyrir greinar í hand-
menntum. Er að því stefnt að taka
hana í notkun á árinu.
Og áfram var unnnið við heilsu-
gæslustöðina og nú að þriðja
áfanga. Endurhæfinarstöðin er
fullgerð orðin. Á yfirstandandi ári
er hugmyndin að vinna áfram að
þeim hluta hússins þar sem heilsu-
gæslunni er ætlað að fara fram. Ef
allt gengur að óskum á hann að
verða tilbúinn í byrjun næsta árs.
Og þá er það smábátahöfnin.
Unnið var að dýpkun hennar og
gerð grjótvarnargarðs. Lauk því
verki. Eftir er að'ganga frá flot-
bryggjum en við þær er meiningin
að vinna í ár. „Þegar allt er komið í
kring“ er talið að aðstaða fyrir smá-
báta á Seyðisfirði verði með því
besta sem gerist á landinu.
Enn er þess að geta, að búið er
að ganga frá ágætum vatnshreinsi-
útbúnaði. Hreinsar hann vatnið af
öllum óhreinindum og gerilsneyðir
það síðan. Ferillinn er þessi: Fyrst
fer vatnið í gegnum mekaniskar
síur, sem hreinsa vatnið til fulls.
Loks fer vatnið í geislagreiningar
þar sem það er gerilsneyðist með
útfjólubláu ljósi. Þessi vatns-
hreinsiútbúnaður Seyðfirðinga er
talinn vera sá fullkomnasti hér-
lendis. Hann var keyptur í Noregi
en framleiddur í Englandi, Dan-
mörku og Sviss.
Hótel Bláfell
Á sl. sumri var hótel opnað á
Breiðdalsvík og heitir Bláfell. Er
það rekið af þeim hjónum
Guðnýju Gunnþórsdóttur og
Skafta Ottesen.
Hótel Bláfell er timburhús frá
Trésmizju Fljótsdalshéraðs. Bygg-
ing þessi hófst haustið 1982. Húsið
er 238 ferm. Herbergin eru 8, 6
tveggja manna og 2 eins manns, og
svo setustofa, matsalur þar sem um
50 manns geta borðað í einu, og
gestamóttaka. Lovísa Kristjáns-
dóttir innanhússarkitekt sá um
skipulagningu hússins innan-
stokks. í félagsheimilinu Staðar-
borg eru 8 gistiherbergi. Er í ráði
að tengja þau rekstri hótelsins
næsta sumar.
Reksturinn hefur gengið vel og í
sumar reyndist húsrými of lítið. Þá
voru það ferðamenn sem gistu
hótelið en í vetur er rekið þar
mötuneyti og auk þess munu hópar
teknir í mat þegar þörf gerist. Þau
hjón vinna ein að rekstrinum svo
trúlega er vinnutími þeirra stund-
um nokkuð ríflegur.
Einingahús
á Patreksfirði
Fyrirtækið Iðnverk á Patreks-
firði hóf fyrir nokkru framleiðslu á
einingahúsum og mun vera
brautryðjandi á því sviði á Vest-
fjörðum. í kynningarbæklini frá
fyrirtækinu segir m. a. að með því
að byggja einingahúsu sparist veru-
legir fjármunir á verðbólgutímum,
vegna þess hve byggingartíminn sé
stuttur. Þá á stöðlun og fjöldafram-
leiðsla einnig að geta lækkað
kostnaðinn. Fluttningskostnaður á
einnig að lækka fyrir þá
Vestfirðinga, sem byggja úr eining-
um, við að þurfa þó ekki að sækja