Þjóðviljinn - 12.05.1984, Blaðsíða 24

24 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 12. - 13. maí 1984
bæjarrött
Einsemdin í borginni er mikil
Ég er stundum að ganga um
bæinn mér til skemmtunar og ég
mæti mörgu fólki, það vantar
ekki. Sumir eru á bílum og hinir
hreyknustu og halda líklega að
bensínið endist í hundrað ár, aðr-
ir eru spígsporandi með barna-
vagn og trúa líka á þá framtíð sem
sefur vært í vögnunum og enn eru
þeir sem eru gangandi, flestir ansi
eitthvað einbeittir á svip.
Það eru allir að flýta sér og allir
fara eitthvað og allir hafa tilgang í
lífinu. Allir nema ég. Ég bara
geng si svona og horfi á greinar
trjánna sem eru rétt byrjaðar að
taka við sér eftir langan vetur.
Velkomnar til lífsins segi ég, en
ég fæ ekkert svar.
Það hugsa allir um eitthvað
stórt. Friðrik Sófusson ætlar að
vera ráðherra og Albert ætlar að
koma í veg fyrir það svo að þarna
er í uppsiglingu mikið drama eins
og þau gerðust best á Sturlunga-
öld. Ekki verð ég spurður ráða
um það. íþróttamenn ætla á Ól-
ympíuleikana og ætla sér að verja
heiður landsins, en ég sit í heita
pottinum í Sundhöllinni og það
yrðir enginn á mig. Ég veit ekki
hvemig á því stendur. Ólafur
Ormsson er fluttur í Norðurmýr-
ina, hann var að segja frá því í
Morgunblaðinu. Hann er búinn
að raða upp fataskápnum og
borðstofuborðinu og sófasettinu
og hengja myndir upp á vegg og
um allt þetta hefur hann skrifað
svo listilega og svo lipurt. En
hvað geri ég? Ég hefi ekki einu
sinni flutt mig milli húsa í
fimmtán ár og það eru fimm ár
síðan ég málaði. Ég bara geng
héma á götunum. Og þegar ég er
ekki að ganga á götunum þá sit ég
svona og horfi fram fyrir mig.
Stundum finnst mér eins og ég
ætli að fara að sjá eitthvað merki-
legt stíga út úr þoku fortíðarinnar
eða sprengjubólstrum framtíðar-
innar, en svo hverfur það aftur og
ég get ekki sagt neinum frá því,
ég náði því ekki.
Ég á heima inni í Heimum, ein-
hversstaðar á sömu slóðum og
strákarnir sem léku sér að dúfun-
um í skáldsögu Einars Más Guð-
mundssonar, Vængjasláttur í
þakrennum. En ég hefi aldrei átt
dúfur, það er að segja ég reyndi
að ala upp eitt par, en það tókst
ekki. Þær stmku. Kannski að
fyrirmyndirnar í skáldsögunni
hafi stolið þeim og selt þær fyrir
gos. Maður veit það aldrei, það
er svo mikið af illsku í veröldinni
og enn situr Reagan í Hvíta hús-
inu.
Þegar ég er orðinn þreyttur á
að ganga um í Heimunum þá held
ég áfram niður Laugardalinn og
heilsa upp á trén eins og ég var
búinn að segja. Þetta era vinir
mínir, þeir einu sem aldrei bregð-
ast. Svo held ég áfram, fram hjá
Ásmundarsafni og öryrkjunum
og áður en ég kem niður á
Hlemm, þá beygi ég til vinstri og
labba um Norðurmýrina. Kann-
ski ég rekist á unga menn sem
standa í flutningum eða eitthvað
og hafa fundið sér tilgang í lífinu.
Hver veit?
En það gerist ekki. Það gerist í
raun og veru aldrei neitt, tíminn
gengur í hring og það er verið að
segja sömu fréttirnar og í fyrra og
hitteðfyrra. Ég geng um Norður-
mýrina og ég er að velta því fyrir
mér hvers vegna allur ástarhring-
urinn i Laxdælu hefur verið tek-
inn og hafður til að skíra hverja
götuna af annarri - Hrefnugata,
Kjartansgata, Guðrúnargata,
Bollagata. Einkennilegt uppá-
tæki reyndar og erfitt að skilja
það eins og svo margt í fari Is-
lendinga. Sumir halda reyndar að
þetta sé einhver náttúmnafna-
tíska á villigötum, en ég held
reyndar að það sé ekki rétt.
Orsökin liggur dýpra,.
Ég finn hana á sjálfum mér
þegar ég geng um þessar götur
þar sem ástir Laxdælu em orðnar
að gráum húsum undir skelja-
sandi og farið að molna úr þeim
sumum. Það er einsemdin sem
ræður þessum nafngiftum. Ein-
semdin í borginni sem menn hafa
ómeðvitað reynt að yfirstíga með
því að tengja saman hús með
fornum ástum. Þetta er hinn fomi
draumur hins einmana um að
stökkva yfir einangmnarmúrana
sem borgarlífið reisir um okkur
sem einu sinni vorum náttúra-
böm, stökkva yfir þá og efna til
sannkallaðrar rilgulreiðar.
Hilmar.
Sögur
af Irum
Enn spyrjum við Sean McCann
hvað hann hafi í pokahorninu um
landa sína, íra. Fyrst koma nokk-
ur ummæli sem höfð era eftir
framámanni einum sem Boyle
Roche hét, sir að nafnbót. Hann
sat á þingi.
•
Hr. forseti, hvernig gæti ég
verið á tveim stöðum í einu nema
ég væri fugl.
Helmingurinn af þeim lygum
sem andstæðingarnir segja um
okkur era ekki sannar.
•
Ég hefði átt að svara bréfi yðar
fyrir hálfum mánuði, en ég fékk
það ekki fyrr en í morgun.
•
Ógæfan er aldrei ein á ferð og
versta ógæfa dregur venjulega á
eftir sér enn verri.
•
Meðan ég rita þetta held ég á
sverði í annarri hendi og skamm-
byssu í hinni.
•
Út í þjáningakaleik írlands
hefur flóð öldum saman og hann
er ekki fullur enn.
•
Meðfram hinum ótroðnu
brautum framtíðarinnar sé ég
spor eftir óséða hönd.
•
Sir Boyle gekk með fótarmein
og þurfti að láta sníða sér sér-
staka skó. Hann húðskammaði
skósmið sinn með svofelldum
orðum:
- Þú ert ljóti andskotans tré-
hausinn, gerir þveröfugt við það
sem þér er sagt. Ég sagði þér að
láta annan skóinn vera stærri en
hinn, en þess í stað hefur þú látið
annan vera minni en hinn.
sunnudagsHrossgiátan
Nr. 423
/ Z 3 9 r v (o ~s~ Ý 10 U 12
12 19 12 <P / 15 ¥ )(d <£ M 12 /? V 9 9
18 /8 20 20 12 V 2 2! /9 V ¥ 12 10 19 10
12 0 20 )8 3 22 12 )C, 23 )0 /8 V 29 / 0 £
0 10 /2 S? 0 12 !8 23 0 2H /(o )9 V /o
V 5 /0 /o 12 3 /2 (p> /0 21 V 2 20
)0 27- /2 10 21 ié )2 3 V V 3 2 /8 19
)2 10 )¥■ 10 2) 0 12 l9 18 2F~
ir 12 /V- V 2Z 3 /2 /? 12 V !8 19 2! !2
28 3 2T lO 12 S? 0 29 23 /2 V 23 T
ö V % J2 f n 0 10 12 1/ 0 /2 l<? 10
!*/■ 30 zö V TT 0 )</ V )/ $ 17- 8
2 bL /2 7 8 í¥ 1¥ /0 ~T~ 2? /J/
A Á B D ÐEÉF GHlf JKLMNOÓPRSTU Ú V XYÝÞÆÖ
Setjið rétta stafi í reitina hér fyrir neðan. Þeir mynda þá nafn á
þorpi á Norðurlandi. Sendið þetta nafn sem lausn á krossgátu til
Þjóðviljans, Síðumúla 6, Reykjavík, merkt: „Krossgáta nr. 423“.
Skilafrestur er þrjár vikur. Verðlaunin verða send til vinningshafa.
1/ 29 /? 12 W // 2¥ 2

Stafirnir mynda íslensk orð eða mjög kunnugleg erlend heitu
hvort sem lesið er lá- eða lóðrétt.
Hver stafur hefur sitt númer og galdurinn við lausn gátunnar er
sá að finna staflykilinn. Eitt orð er gefið og á það að vera næg hjálp
því með því eru gefnir stafir í allmörgum orðutn. Það eru því
eðlilegustu vinnubrögðin að setja þessa stafi hvern í sinn reit eftir
því sem tölurnar segja til um. Einnig er rétt að taka fram, að í
þessari krossgátu er gerður skýr greinarmunur á grönnum sér-
'hljóða og breiðum t.d. getur a aldrei komið í stað á og öfugt.
Verðlaunin
Vinningshafi í krossgátu núm-
er 420 er Sigríður Ragnarsdóttir,
Forsæludal, 541 Blönduós.
Lausnarorðið er „Reykjavík“
Verðlaunin eru Skáldsögur
Steinunnar Sigurðardóttur.
Vinningshafi í krossgátu núm-
er 421 er Friðjóna Hilmarsdóttir,
Holtsbúð 34, 210 Garðabæ.
Lausnarorðið er .Jakobsglím-
an“.
Verðlaunin eru íslandsmetab-
ók Amars og Örlygs.
Verðlaunin að þessu sinni er
hið fræga verk John Steinbecks
„Mýs og menn“. Ólafur Jóhann
Sigurðsson hefur þýtt verkið,
sem Almenna bókafélagið í
Reykjavík gefur út.