Dagblaðið Vísir - DV - 15.06.1999, Blaðsíða 15

ÞRIÐJUDAGUR 15. JÚNÍ 1999
15
Flugvöllinn úr
Vatnsmýrinni
Kjallarinn
Friðrik Hansen
Guðmundsson
verkfræðingur
Flugvelli má
víða finna stað
þannig að hann
verði áfram i nán-
um tengslum við
miðbæinn, t.d. í
Skerjafírði eða
við Engey. Aðal-
málið er að losa
miðbæ Reykjavík-
ur við flugvöllinn
og styrkja miðbæ-
inn með nýrri
byggð í Vatns-
mýrinni. Það er
lykilatriði fyrir
atvinnuþróunina
á höfuðborgar-
svæðinu og
reyndar á landinu
öllu að til verði
stór, nýtískuleg
og glæsileg miðborg á næstu ára-
tugum.
Miðborg vinnustaður
Erlendis er litið á það sem for-
réttindi að fá að starfa og búa i
miðborgum enda fasteignaverð í
samræmi við það. í miðborgunum
vilja allir vera, þar eru kaffihúsin,
veitingahúsin, verslanimar,
menningarstarfsemin og mannlíf-
ið. í Reykjavík ætti þetta einnig að
vera þannig. Vissulega er miðbær
Reykjavíkur glæsilegur á góðum
degi. Miðborgir eru og verða þó
alltaf fyrst og fremst vinnustaðir
og það er ekki síst í þessum mið-
borgarkjörnum þar sem pening-
arnir í dag verða til.
Ef við ætlum að vera þátttak-
endur í þessari þróum þá verðum
við að bjóða upp á eitthvað sam-
bærilegt við það sem er að fmna í
miðborgum Evrópu og Bandaríkj-
anna. Við eigum alla möguleika á
því, við þurfum einfaldlega að gefa
miðbæ Reykjavíkur tækifæri til
að stækka og vaxa. Miðbærinn á
að stækka út í Vatnsmýrina og
„Að flytja flugvöllinn úr Vatnsmýrinni og byggja þar miðborgarbyggð í staðinn er eitt stærsta framfaraspor sem
Reykjavíkurborg getur stigið“, segir m.a. í grein Friðriks.
það ætti að leyfa að ein-
hver hluti yrði tekinn
undir háhýsi sem rúma
myndu stærstu fyrirtæki
landsins.
Glæsileg nýtísku
miðborgarbyggð
Margir íslendingar
þekkja það að standa
niðri á Lækjartorgi með
erlenda gesti sér við hlið
og baða út hendinni og
segja: „this is IT“, og við
blasir Bakarabrekkan og
gömlu timburhúsin sem
Danir byggðu hér á síð-
ustu öld. Miðbærinn
rúmar ekki þau stóru fyr-
irtæki og þá atvinnustarf-
semi sem gjarnan ætti að
vera i miðbænum.
Nefna má fyrirtæki eins og Fjár-
festingarbanka atvinnulífsins og
Landssímann sem bæði eru að
leita sér að lóðum undir höfuð-
stöðvar sínar um þessar mundir.
Þá má nefna að Fosshótel vilja
byggja stórt hótel í miðbænum svo
fátt eitt sé nefnt af þeirri miðbæj-
arsæknu starfsemi sem látlaust
óskar eftir aðstöðu í eða við mið-
bæ Reykjavíkur.
Eðlilegt er að skapa í miðbænum
aðstöðu fyrir fjármálastofnanir,
tryggingafélög, höfuðstöðvar
stærstu fyrirtækja landsins og
helsta vaxtarbroddinn, hátækni- og
tölvufyrirtæki. Spurningin sem
verður að svara í dag er hvort við
ætlum á komandi árum og áratug-
um að vísa starfsemi, sem vill vera
og á að vera í miðbænum, eitthvað
annað eða hvort við ætlum að visa
flugvellinum eitthvað annað.
Stærsta framfarasporið
Að flytja flugvöllinn úr Vatns-
mýrinni og byggja þar miðborgar-
byggð í staðinn er eitt stærsta
framfaraspor sem
Reykjavíkurborg
getur stigið. Við
eigum að gefa
fleiri kost á því að
því að búa og
starfa í miðbæ
Reykjavíkur og
njóta þeirra gæða
sem fylgja því að
vera í miðbæn-
um. Flugvöllur-
inn getur verið
næstum hvar sem
er en við getum bara byggt mið-
borg á einum stað.
Friðrik Hansen Guðmundsson
„Spurningin sem verður að svara
í dag er hvort við ætlum á kom-
andi árum og áratugum að vísa
starfsemi sem vill vera og á að
vera i miðbænum eitthvað annað,
eða hvort við ætlum að vísa fiug-
vellinum eitthvað annað.“
Þrælahald Ríkissjónvarpsins
Mestan part eru ættingjar mín-
ir, vinir og kunningjar ágætisfólk
sem alltaf greiðir afnotagjöldin.
Ekkert þeirra skilur samt þá of-
uráherslu sem sjónvarpið leggur á
að sýna frá íþróttaviðburðum ým-
iss konar. Svo rammt kveður að
kappleikjadýrkuninni að öðru efni
er miskunnarlaust ýtt til hliðar
eða jafnvel sleppt ef því er að
skipta. Þetta mælist misvel fyrir.
Barnaefnið þarf oft að víkja.
Erfitt getur reynst,
þar sem börnin
eru orðin spillt af
eftirlæti, að út-
skýra fyrir þeim
að þann daginn sé
enginn Bangsím-
on, sem þó var
auglýstur, heldur
karlar í boltaleik.
Svo ekki sé talað
um að tjónka við
þá forpokuðu öld-
unga sem vanir
eru því að fá
fréttatímann sinn
á sama tíma dag
eftir dag. - En ekki þarf ég að vera
að segja frá þessu. Þetta vita allir
sem eru þrælar Ríkissjónvarpsins.
Snókerinn í Angmassalik
íþróttaviðburðir sem sýnt er frá
í íslenska Ríkissjónvarpinu ein-
skorðast heldur ekki við að íslend-
ingar séu að láta niðurlægja sig í
heimsmeistara- eða Evrópukeppn-
um. Það er enski boltinn, sá
ítalski, þýski, japanski. kappakst-
ur í Mónakó, frjálsar íþróttir allra
sem koma nálægt þeim og
þurrpumpulegir Bretar í golfl, svo
aðeins fátt sé nefnt.
í stuttu máli sagt: Hver stauli
sem nennir að glenna sig í stökk-
um, eltast við bolta eða handleika
snókerkjuða allt frá Ástralíu til
Angmassalik. Og þrælunum er tal-
in trú um að allt sé þetta yfirmáta
merkilegt og ómissandi.
íþróttabullurnar eru nefnilega
eina fólkið sem sýnd er tilfínn-
ingasemi í sjónvarpinu. Það birtist
ekki bara í vali á efni, heldur má
einnig sjá það af hverjum einasta
ellefufréttatíma, þar sem við-
kvæmir eru ekki lengur varaðir
við sundurskotnum líkum, heldur
íþróttaúrslitum ... „Þeir sem ekki
vilja heyra úrslitin ættu þá að
lækka í tækjunum núna“... og svo
er beðið nokkra stund
meðan bullan er að
stimpast við að koma
sér að sjónvarpstæk-
inu. - íþróttamennina
má ekki styggja...
Bitið í nef og eyru
Og hvað skyldu nú
bömin og gamlingjarn-
ir sjá ef þau tækju
áskorun Ríkissjón-
varpsins og slepptu
fréttunum og barnaefn-
inu fyrir kappleikina?
Hvað má til dæmis
læra af hegðun íþrótta-
manna? Jú, að sigra
skiptir öllu. Það hefúr
margoft komið fram.
Og leikgleðin?
Helst ber að vara sig
á að ganga ekki of langt í henni,
því ef það gerist þá fær einhver
högg á lúðurinn. Það er nefnilega
ekki hægt að ráða svo glatt við
þau systkin testósterón og adrena-
lín. Eða kannski er bara sparkað í
afturenda eða bitið í nef og eyru.
Þetta þykir eðlilegur fylgifiskur
íþróttanna, enda sérstökum nefnd-
um og ráðum iðulega falið að fjalla
um slik mál.
Nú ber svo við að ég hef engan
áhuga á íþróttum. Hreyfing er
manneskjunni nauðsynleg, en
þvert á móti fmnst mér dýrkun á
kappleikjum, sem fyrir löngu hef-
ur keyrt um þverbak, til vitnis um
úrkynjun samfélagsins. Förum
ekki nánar út i það.
Það sem ég er að
kveina yfir hér er
að ég vil ekki vera
neydd til að greiða
áskrift að sjón-
varpsstöð sem gerir
ekki annað en að
þjóna þessari vit-
leysu.
Hinn þögli
meirihluti
Ættingjar, kunn-
ingjar og vinir sem
ekki kannast við að
vera í hópi þeirra
sem horfa á íþróttir
kvarta samt ekki. í
huga flestra er Rik-
issjónvarpið nefni-
lega orðið slíkt
bákn að þeir sem borga fyrir
ósköpin leggja ekki í að láta óá-
nægju sína í ljós. Ríkissjónvarp-
inu stjórnar ósýnileg hönd og það-
an liggja engar lífæðar út í samfé-
lagið. Þegar barnið fer enn einu
sinni að vola vegna margra tíma
kappleikja sem valta yfir stundina
þeirra grípur mann bara magn-
leysis- og reiðitilfinning enn einu
sinni.
En ég neita að samþykkja hug-
myndina um báknið lengur. Ég vil
fá að vita hver ber ábyrgð á þessu.
Ég vil að þessi stríðaldi, tillitslausi
íþróttaidjót sé dreginn fram í dags-
ljósið og látinn svara til saka.
Þórunn Hrefna Sigurjónsdóttir
„íþróttabullurnar eru nefnilega
eina fólkið sem sýnd er tilfinn-
ingasemi í sjónvarpinu. Það birt-
ist ekki bara í vali á efni, heldur
má einnig sjá það af hverjum ein-
asta ellefufréttatíma, þar sem
viðkvæmir eru ekki lengur varaðir
við sundurskotnum líkum, heldur
íþróttaúrslitum..... “
Kjallarinn
Þórunn Hrefna
Sigurjónsdóttir
blaðamaður
Með og
á móti
Smartkort
Ný greiöslukort, svokölluð smartkort,
eru aö koma á markaðinn hér á íslandi.
Þessi kort eru að því leyti ólík venjuleg-
um greiðslukortum að þau eru með litl-
um örgjörva sem getur geymt margvís-
legar upplýsingar sem híngað til hafa
verið geymdar á mörgum stöðum. Hægt
verður að nota þetta kort sem greiðslu-
kort, rafbuddu, vildarkort, símakort,
miöakort, aðgangskort o.fl. Þvi' kann að
vakna sú spurning hvort gömlu segul-
randagreiðslukortin séu að verða úrelt.
Gömlu
kortin út
„Það er enginn vafi að gömlu
greiðslukortin eiga eftir að detta
út. Smartkortin eiga eftir að taka
alveg við.
Gamla segul-
röndin hefur
þjónað vel sínu
hlutverki en
gagnageymsla
hennar er
miklu, miklu
minni heldur
en örgjörvinn sigmjón péturs-
sem geymir son, stjórnarfor-
upplýsingamar mað,,, Korts hf-
sem settar era inn á smartkortið.
Öryggi í viðskiptum á eftir að
aukast og þetta mun bæta um-
gengni fólks um upplýsingar sem
verður ekki mokað til þvers og
krass um allt. Þetta nýja kort sem
við komum með fyrstir til Islands
á eftir að taka algerlega við innan
fimm ára. Ný tækni í fjölmiðlun
og fjarskiptum þróast sífellt hrað-
ar og hraðar og það er augljóst að
mörg tæki, svo sem tölva, farsím
ar og kortanotkun, á eftir að
renna algerlega saman. Eftir
flmm ár verður fólk ekki aö nota
farsíma heldur eitthvað allt annað
og hraðinn á gagnaflutningunum
mun aukast til mikilla muna. Sið-
ast en ekki síst hafa alþjóðlegar
greiðslukortakeðjur lýst því yfir
að posar fyrir segulrandakort
verði ekki framleiddir eftir árið
2004 heldur aðeins posar ætlaðir
örgjörvunum, þannig að það verð-
ur ekki hægt að halda áfram með
gömlu segulrandakortin."
Verðum
leiðandi
„Það er ljóst að kortin eiga eftir
að þróast verulega og við verðum
mjög framarlega hér hjá Visa. Við
höfum sendingu
af kortum með
örgjörvum á
leiðinni til
landsins og ger-
um ráð fyrir að
hún verði kom-
in hingað innan
örfárra mánaða.
Fyrirtækin hafa
rúman tíma og
það er hægt að
reka segul-
randakort og örgjörvakort allt
fram til 2005 en við hjá Visa höf-
um áætlun um það að öll kort hjá
okkur verði örgjörvakort strax
árið 2002 þannig að þaö er ekki
eins og þeir hjá Korti hf. veröi
einir meö þessi kort. Visa ísland
og Visa Intemational ætla sér
ekki að fylgja bara þróuninni,
heldur ætlum við að vera leiðandi
þessari tegund kortaviðskipta
þannig að viðskiptavinir okkar
geta fengið snjallkort eins og við
nefnum þau innan örfárra mán-
aða.“ -HG.
Einar S. Einarsson,
forstjóri Visa
Kjallarahöfundar
Athygli kjallarahöfunda er
vakin á því að ekki er tekið við
greinum í blaðið nema þær ber-
ist á stafrænu formi, þ.e. á tölvu-
diski eða á Netinu. DV áskilur
sér rétt til að birta aðsent efni á
stafrænu formi og í gagnabönk-
um.
Netfang ritstjórnar er:
dvritst@ff.is