Dagblaðið Vísir - DV - 02.02.2002, Blaðsíða 28

28
LAUGARDAGUR 2. FEBRÚAR 2002
DV
Helgarblað
Höfundur aö sigri
- Guðmundur Guðmundsson landsliðsþjálfari talar um hjátrú, andvökur og framtíðina með íslenska landsliðinu
Þaö hefur ekki farið fram hjá lands-
mönnum aö síðustu vikuna hefur stað-
ið yfir Evrópumót landsliða i hand-
knattleik en því lýkur nú um helgina
með leikjum um sæti í Stokkhólmi. ís-
lenska liðið hefúr náð frábærum ár-
angri til þessa svo íslenska þjóðin hef-
ur hrifist með og er stolt af strákunum
sínum eins þeir eru oft nefndir. Mál-
tækið að æfmgin skapi meistarann og
að góð heimavinna skili ávallt góðum
árangri á svo sannarlega við um ís-
lenska landsliðið í handknattleik.
Markviss undirbúningur fyrir mótið
hefur skilað sér næstum fullkomlega
en að þessum árangri koma vissulega
margar hendur. Þegar á hólminn er
komið eru það landsliðsmennimir sem
klára verkefnið og láta á það reyna
hvemig forvinnan hefúr tekist. Til
þessa hefur allt leikið í lyndi en mót-
lætið hefúr einnig verið á vegi liðsins
en gegn því hefúr verið unnið með afar
skynsömum hætti. Með skynsemina
að vopni hafa unnist glæstir sigrar og
strákamir okkar hafa glatt hjörtu
landsmanna svo sannarlega í skamm-
deginu, ekki í fyrsta sinn og vonandi
verður áframhald á því.
Man tímana tvenna
Eins og áður sagði koma margar
hendur að því að byggja upp sterkt
landslið svo sómi sé að í keppni við
sterkustu þjóðir heims. Það er þó á
engcm hallað að nefna iandsliðsþjálfar-
ann til sögunnar í þessum efnum.
Hann er Guðmundur Guðmundsson,
41 árs gamail kerfisfræðingur, sem
man tímana tvenna í handknattleik.
Hann lék 236 landsleiki með íslenska
landsliðinu, sneri sér síðan að þjálfun
félagsliða, heima og í Þýskalandi, en á
sl. vori tók hann við stjómun á ís-
lenska landsliðinu. Margir sögðu þá að
hér væri fundinn rétti maðurinn til
starfans, maður með mikla reynslu,
fylginn sér og annálaður fyrir sam-
viskusemi. Guðmundur er giftur
Helgu Björgu Hermannsdóttur og eiga
þau saman þrjá drengi, Hermann, 12
ára, Guðmund Lúðvík, 9 ára, og Amar
Gunnar, 5 ára. Þeir tveir síðamefhdu
em báðir að æfa handbolta og ekki
amalegt fyrir þá að hafa pabba ekki
langt undan til að gefa sér góð ráð í
íþróttinni. Guðmundur vann síðast
sem verkefnisstjóri hjá Reiknistofú
bankanna en þar áður var hann gagna-
grunnstjóri hjá Visa-íslandi.
Öryggið geislar af honum
Guðmundur kemur fyrir sjónir sem
afar heilsteypt persóna og sjálfsörygg-
ið virðist geisla frá honum. Við gefum
honum orðið:
„Ef við víkjirm að Þýsklandsdvöl
minni þá held ég að ég hafi lært gríð-
arlega mikið af henni sem þjálfari. Það
að starfa sem atvinnuþjálfari gefúr
manni tækifæri til að einbeita sér ein-
göngu að þjálfún. Ég rannsakaði með
vem minni í Þýskalandi mikið hand-
bolta, okkar eigin leik hjá Bayer Dor-
magen og handbolta almennt hjá góð-
um liðum. Það var mikil reynsla fyrir
mig að fara í gegnum erfíðustu deild í
heimi, þjálfa lið sem var að leika í
sterkustu deild í heimi þar sem hver
leikur er gríöarlega erfiður. Að upplifa
þann hraða og hörku sem einkennir í
raun og vem alvöm handboltann. Það
að mínu mati var mjög góður skóli og
ég á góðar minningar frá Þýskalandi
þó ég hafi verið látinn taka pokann
minn. Ég veit þó alltaf að liðið sem ég
var með, Bayer Dormagen, var bara
ekki nógu sterkt til að standa sig í
þessari deild. í sjálfú sér var það alveg
sársaukalaust af minni hálfu að vera
látinn fara. Það var bara eðlilegur
hluti í stöðunni, sem þá var uppi, að
minu mati að skipta um þjálfara,"
sagði Guðmundur.
Ögrandi verkefni
- Hver var aðdragandinn að því að
þú gerðist landsliðsþjálfari?
„Þaö var nefnd sett á laggimar hjá
HSí til að kanna þá kosti sem í boði
vom til að þjálfa íslenska landsliðið.
Ég var einn skilst mér sem kom til
Guömundur Guðmundsson landsliösþjálfari
Þetta er maöurinn sem hefur komiö íslenska landsliöinu í handbolta lengra en margir voru tilbúnir aö trúa aö væri
hægt. Ef marka má viötaliö hér á eftir er þetta skapstór og einbeittur kerfísfræöingur sem tekur starf sitt alvarlega
og liggur stundum andvaka yfir því.
Strákarnir okkar og þeirra
Þjóöin stendur öll aö baki „strákunum okkar“ en aö baki þjálfaranum stendur einnig lítill stráka-
hópur. Hér sést eiginkona Guömundar, Helga Hermannsdóttir, fylgjast meö leiknum á fimmtu-
dagskvöld ásamt sonum þeirra þremur, Hermann er elstur, þá Guömundur og svo Arnar.
greina og hinir vom Rúss-
inn Fedjukin, sem þjálfaði
þá Fram á þeim tíma, og
Kristján Arason, fyrrver-
andi landsliðsmaður. Nið-
urstaðan var sú að mér
var boðið þetta starf og ég
var afskaplega þakklátur
fyrir það traust sem mér
var sýnt. Það var mikill
heiður að fá að þjálfa þetta
landslið en um leið gerðar
miklar kröfur til mín og
liðsins.Mér fannst þetta
mjög ögrandi verkefni og
hef reyndar oft sótt í slík
verkefni. Ef þetta starf
hefði ekki komið upp
hefði ég hugsanlega verið
áfram í Þýskalandi og séð
þá hvað hefði komið upp
þar. Þetta var góð niður-
staða og viö fjölskyldan
erum mjög sátt með þess-
ar lyktir mála.“
- Er starf landsliðsþjálf-
ara erfitt og tekur þú það
mikið inn á þig?
„Já, þetta er mjög krefjandi starf.
Mér hefur gengið nokkuð vel til þessa
og kannski hef ég ekki enn þá upplifaö
nein vonbrigði þannig lagað. Mitt
fyrsta verkefiii vora leikimir við Hvít-
Rússa sem tryggðu okkur inn á þessa
keppni sem við erum að leika í þessa
dagana. Síðan hefur þróunin verið sú
að leika æfmgaleiki og þeir gengu
prýðilega fyrir sig. Ég sá fljótlega að
það byggi mikið í þessu liöi og ég sjálf-
ur hafði ekki miklar áhyggjur. Aðalat-
riðið er aö vita hvert maður er að
stefiia og vera sáttur við það sem mað-
ur er að gera. Það er framför í liðinu
og það skiptir öllu máli í þessu sam-
bandi."
Getekki kvartað
- Hvemig umhverfi er þér skapað
sem landsliðsþjálfara?
„Það verður bara að segjast eins og
er að þegar ég kom að þessu var ég
með mínar hugmyndir að fjölga lands-
leikjum til muna. Leika leiki gegn
sterkari þjóðum en áður og var þetta
lykilatriði í minum huga. Ég verð að
segja það að stjóm HSÍ, framkvæmda-
stjóri og landsliðsnefnd hafa staðið ein-
huga að baki mér í þessu starfi mínu
og gert þetta kleift. Ég get ekki kvart-
að yfir starfsumhveriinu. Eins og stað-
an er í dag er HSÍ rekið af þremur
launuðum starfsmönnum. Þetta er
einsdæmi í heiminum að menn nái að
reka sérsamband, sem er með þetta
viðamikinn rekstur, á þetta fáum
starfsmönnum. Samanboriö að í Nor-
egi em á milli 20 og 30 manns í vinnu
hjá norska handknattleikssamband-
inu. Þama sjáið þið muninn og ekki
em færri við störf hjá þýska hand-
knattleikssambandinu. Við erum að
gera sambærilega hluti en með miklu
færra starfsfólki. Það er gríðarlegt álag
á öllum sem koma að þessu."
- Ertu kannski að segja að miðað
við starfsmannafjölda á skrifstofú HSÍ
sé unnið kraftaverk?
„Ég ætla nú ekki að taka svo sterkt
til orða, það verða aðrir að meta það.
Ég ætla þó að segja það að menn era að
leggja mikið á sig. Hér í tengslum við
keppnina er fólk að vhma sjátfboða-
starf, sjúkraþjálfari, sjúkranuddari,
læknir, liðsstjóri og landsliðsnefndar-
menn. Þetta held ég að sé einsdæmi í
veröldinni og sýnir kannski þann vilja
sem er í kringum handboltann á Is-
landi. Þetta em hlutir sem eiga sér
ekki hliðstæðu."
Er ekki að leika
- Hvemig lýsir þú þínum persónu-
leika?
„Ég tel mig vera skipulagðan, sam-
viskusaman, fylginn mér og ég er
skapmikill. Ég hef ríka réttlætiskennd,
tel mig sanngjaman og ég reyni í mínu
starfi að vera heiðarlegur og vera ekki
að leika einhvem annan mann heldur
en ég er. Ég reyni alltaf að vera ég sjálf-
ur, það fmnst mér skipta máli. Þegar
maður er að koma fram fyrir leikmenn
að maður sé ekki að búa eitthvað til sem
maður er i rauninni ekki.“
Með stuttan kveik
- Þá að hinu, Guðmundur. Hverjir
em gallamir, á hvaöa sviöi telur þú
þig geta bætt þig sem persónu?
„Ég hef róast mikið með tímanum
en ég hef átt það til að vera skapmikill
og fljótur upp. Sumir hafa sagt að
kveikurinn sé stuttur en ég held að ég
hafi verið að breytast og róast með ár-
unum. Ætli það hafi ekki gerst með
auknum þroska. I þessu handbolta-
starfi, bæði sem leikmaður og þjálfari,
er ég búinn að vera lengi og hef upplif-
að margar uppákomur.Maður nær
ákveðinni fæmi og þroska með tíman-
um. Ég veit ekki hvort það telst til
galla eða kosts að ég geri gríðarlegar
kröfur til sjálfs mín og þá um leið til
annarra líka. Maður hefúr stundum
ætlað sér of mikið. Ég reyni yfirleitt í
lífinu að setja markið hátt og það hefur
reynst mér ágætlega. Ég held að það sé
ekki galli heldur kostur og það fer auvit-
að eftir því hvemig á það er litið."
Oft andvaka
- Nú segir sagan að þú takir þetta
starf mjög alvarlega og það gangi svo
langt að þú gangir um gólf á nætumar
og eigir andvökunætur. Er þetta rétt?
„Já, ég verð að játa það. Ég lifi mig
mikið inn í þetta starf og eins og mál-
um háttar í keppninni er þetta 24 tíma
vinna á sólarhring í bókstaflegri merk-
ingu. Það er nú þannig með þessa
keppni héma að það er stutt á milli
leikja og maður er með hugann við
þetta allan tímann. Maður hefúr ekki
tima til að fagna einu sinni eftir leik-
ina vegna þess að um leið bíður næsta
verkefni við homið. Ég tek þetta alvar-
lega en hins vegar held ég að með tím-
anum hafi ég verið að ná ró og reynt
að aðskilja starfið, sérstaklega að taka
það ekki inn í fjölskyldulífið. Ég tek
starfið inn á mig, reyni að vimia það
eins vel og kostur er. Ég hef átt and-
vökunætur hér og er i raun búinn að
sofa mjög lítið.“
Fjölskyldan mikilvægust
- Talandi um fjölskylduna. Hvemig
fjölskyldumaður ertu?
„Ég á þrjá stráka og alveg yndislega
eiginkonu. Ég upplifði fjölskyldu mína
upp á nýtt þegar ég fór til Þýskalands
og gerði mér þá grein fyrir í hvaða
munstri ég var búinn vera heima á Is-
landi. Ég var þar í mjög krefjandi
starfi, fyrst hjá Visa-íslandi og síðan
hjá Reiknistofú bankanna og samhliða
því einnig á kafi í þjálfún. Ég eyddi
miklum krafti og vinnu í þjálfunina
heima sem þýddi að ég hafði ekki tíma
aflögu fyrir fjölskyldu mína. Þessari
staðreynd gerði ég mér ekki almenni-
lega grern fyrir fyrr ég var kominn til
Þýskalands og kominn í þjálfarastarfið
sem var mitt eina starf. Þá fór ég að
hafa miklu meiri tíma til þess að sinna
fjölskyldunni og strákunum mínum.
Bara af þessu ekki síst var dvölin í
Þýskalandi mjög ánægjuleg og ég held
að ég geti ekki hugsað mér að fara út í
svona miklu vinnu aftur. Ég met fjöl-
skylduna mjög mikils og hún er fýrir
mér það mikilvægasta í líflnu."
Maöurinn með straujárnið
- Hvemig stendur þú þig í stykkinu
heima fyrir? Ertu duglegur að taka
þátt f húsverkum?
„Já, ég held að ég verði að segja það.
Ég strauja alla vega skyrtumar minar
alltaf en það hefúr enginn annar kom-
ið nálægt því verki síðan ég flutti að
heiman. Ég tel mig duglegan heima
fyrir og er bara nokkuð vinnusamur.
Ég á bara eríitt með að sitja aðgerða-
laus og verð helst að hafa eitthvað fyr-
ir stafhi. Ég geri það sem þarf að gera,
viðhald á húsinu okkar eða öðrum
hlutum þar sem þarf að taka til hend-
inni. Ég kem að heimilisverkum eins
og ég get en sjálfsagt getur maður ef-
laust alltaf gert meira. Maður getur
alltaf bætt sig á öllum sviðum í lífinu,
það verður seint þannig að maður geti
ekki bætt sig á einhverjum sviðum."
- Ertu hjátrúarfullur maður?
„Ég var það þegar ég var leikmaður
en síðan hefúr það breyst. Ég er hætt-
ur að vera svona hjátrúarfúllur en
maður sækir samt í ákveðið munstur,
sérstaklega þegar vel gengur. Mér