Alþýðublaðið - 30.04.1969, Page 10

22 Alþýðublaðið 30. apríl 1969
Pauline Ase:
RÖDDiN
14.
— Segið ekki annað eins og þetta, sagði ísabella
áköf. — Þér þurfið ekki að vera eirrmana framvegis.
Það eru svo margir í yðar stöðu, sem ráða sér einka
hjúkrunarkonur.
Philip vildi helzt forðast þetta umræðuefni og því
sagði hanm — Ég held, að ég ráði heldur til rnín
einkabílstjóra, sem getur jafnframt verið herbergis-
þjónn minn, ef ég verð ekki fær um að sjá um mig
sjálfur.
—En þér þarfnizt konu og þeirrar umhyggju, sem
aðeins kona getur veitt yður, sagði ísabella í mót-
mælaskyni. — Ég gæti annazt yður í hvívetna, ef
ég væri einkahjúkrunarkona yðar. Hvers vegna flýið
þér mig alltaf. Mér er alvara.
Philip vildi alls ekki ræða þetta mál, og svo var
hann dauðþreyttur á ísabellu og öllu hennar daðri.
-— Ég held, að vð ættum heldur að tala um yður
og unnustann, isabella, sagði hann, — Hvers vegna
hafið þér ekki sagt mér, að Tom væri kominn heirn.
" — Við — við hvað eigið þér? stundi Isabella.
— Hann heimsótti mig í dag, sagði Philip og
brosti breitt.
—• Hann hafði ekkert leyfi til þess, fussaði ísa-
bella.
— En hann þekkti mig alls ekki fyrir, sagði Philip
rólega. Hann ieit hingað inn, og það er mér óhætt
að segja, að hann var ofsakátur. Hann sagði mér
einmitt, að hann væri trúlofaður ungu stúlkunni, sem
hefði hjúkrað mér!
16. KAFLI.
Eftir að James Elgin hafði heimsótt Philip fór hann
beint heim til afa og ömmu hans. Ekki vegna þess,
að hann langaði til að fara þangað. Nei, honum leið
þvert á móti aldrei vel þar.
En Susan Winters bjó þar;þetta augnablikið og
Susan var alltaf jafn falleg, vel klædd og töfr
andi. James langaði mikið til að gera hana hamingju-
sama og ánægða, en honum fannst hún sífellt vera
óánægð. Susan hafði verið trúlofuð öðrum en Philip
og enginn maður hafði gert hana sæla, enda var
Philip ekki fyrsti ungi maðurinn, sem hún hafði sagt
upp.
Susan sat við flygilinn í dagstofunni. Herbergið
minnti James strax á glæsilegt safn. Þar voru glæsi-
leg húsgögn og málverk, en alls staðar skorti heim-
ilisumhyggju og yndi.
— Blessaður, James! sagði Susan og leit -á hann.
— Komuð þér til að heimsækja ömmu hants Philips
eða mig?
Hann stóð fyrir framan hana, feiminn og hélt á
skjalatösku undir hendinni ogífyrst var honum tregt
tungu að hræra. Svo sagði hanrn
— Ykkur báðar! Hvað voruð þér að spila?
— Dægurlag! Finnst yöur eins og frú Ancliffe, að
enginn megi snerta flygilinn nema Philip?
James minntist Philips við þennan flygil og laga
eftir Beethoven, Bach, Debussy og Chopin. Það hafði
verið sönn tónlist og ekkert lík glamrirru, sem langir,
hvítir fingur Susan framleiddu. Hann sá fyrir sér ör-
óttar hendur Philips, sem höfðu hvílt á hvítri sæng-
inni ,en hann flýtti sér að hætta að hugsa um það.
— Mér finnst allt fallegt, sem yður snertir, Susan,
hvíslaði hann hásum rómi.
—Gott! En rólegur nú, sagði hún og hló við. — Á
ég að segja frú Ancliffe, að þér séuð kominn?
— Ekki strax! Ég þarf að tala við yður fyrst, sagði
James.
.— Og þá um hvað? spurði hún hvasst.
— Um Philip. Hann vill ekki skrifa undir neitt um-.
boð. Hann ætlar sjálfur að annast sín mál.
— Svo að hann lítur enn á sig sem mikinn auð-
jöfur, þótt blindur sé, sagði Susan hugsandi. — Þá
þarfnast hann aðstoðar. Sjáið þér um það, James, að
hann velji yður!
— Það verður erfitt að stjórna honum. Viljið þér
— hjálpa mér, Susan?
— Ég skal fylgjast með yður af og til, James
Elgin, fullvissaði hún hann um. — Þér getið treyst
því, að yður tekst ekki að stíga svo eitt spor, að ég
verði ekki á hælum yðar.
— En það er nauðsynlegt, að þér standið með
mér, sagði hann. — Ég vildi þó heldur, að þér vær-
uð —- í faðmi mínum! — Og hann henti töskunni
frá sér og gekk í áttina til hennar.
Susan starði á hann galopnum augum. — James,
Mig dreymdi ekki um, að þú værir blóðheitur!
— Ég held, að yður hafi aldrei dreymt um inig,
og því vitið þér ekkert um mig. Hins vegar hef ég
aldrei hugsað um aðra konu en yður.
— En ég er trúlofuð Philip! hvíslaði Susan og
hún fölnaði allmjög.
— Þér berið þó ekki hringinn hans enn! Hvers
vegna hugsið þér sífellt um Philip, Susan? Kannski
er ég ekki jafn ríkur og hann, en ég fuilvissa yður
um, að ég er engan'veginn fátækur maður — og ég
elska yður af alhug!
Hann faðmaði hana að sér, án þess að hún sýndi
minnstu mótstöðu, og fyrst virtist hún næstum þiggja
kossa hans með gleði, en svo ýtti hún honum frá sér
og hvíslaði:
— Ég vissi ekki, að þér gætuð kysst svona, James!
Svona kyssa aðeins þeir menn, sem hafa mikla reynslu
í kvennamálum.
Harrn, roðnaði af gleði, en Susan flýtti sér að hlaupa
bak við flygilinn.
— Það er víst réttast, að ég fari upp til frú
Ancliffe, sagði hún taugaóstyrk.
— Og hvað um okkur? spurði hannL 1
Sendum öllu vinna'nd’i fólki
til sjávar og sveita ,
beztu árnaðaróskir í tilefni dagsins.
Eimskipafélag
íslands hf.
Sameinaða
gufuskipafélagið

!
Ir
br
R.
Iðja, félag verksmiðjufóiks
flytur öllum félagsmönnum sínum
beztu ámaðaróskir í tilefni
1. mal.
STJÓRN IÐJU
Sfarfsmannafélag ríkissfofnana
sendir meðlimum sínum
og öðrum launþegum
beztu árnaðaróskir í tilefni
1. maf.
Beztu árnaðaróskir með daginn
Nóf, Sveinafélag nefagerðarmanna