Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1975, Blaðsíða 14

3. Við ákvörðun á meltanleika lífrænna efna má nota
síun í stað skilvindunar. Þetta flýtir mjög fyrir söfnun
ómeltrar leifar og er aðalástæðan fyrir auknum afköstum í
Alexander aðferðinni.
í Tilley aðferðinni er ekki mögulegt að nota síun, því að
ómeltar trénisleifar stífla síuna. Þetta má þó koma í veg
fyrir með því að bæta út í, rétt fyrir síun, smágerðu ólífrænu
dufti — kísilgel, sem flýtir mjög síun.
í Tilley þurrefnisaðferðinni þarf að vega kísilduftið ná-
kvæmlega í hvert meltiglas, því að það bætist við þurrefnis-
massa ómeltu síukökunnar. Þetta kostar mikla vinnu, og
skilvindun reynist ekki eins seinleg. Kísilduftið eykur hins
vegar ekki lífrænan massa síukökunnar. Það er algjörlega
ólífrænt sjálft, og við ákvörðun á meltanleika lífrænna efna
þarf ekki að vega það í hvert glas, um það bil 1 g (1 tsk.)
nægir.
4. Þrátt fyrir mikil afköst — eða 250—300 sýni á viku, er
nákvæmni Alexander aðferðarinnar eins mikil og í Tilley
aðferðinni.
C. Nánari lýsing á Alexander aðferðinni.
1. Taka vambarvökva.
Vambarvökvinn, sem notaður er við gerjunarstigið, er
tekinn úr tveim eða þrem kindum, sem gengizt hafa undir
uppskurð, er opnar leið beint inn í vömbina frá hlið. Er
þá hægt að ná vökvanum þar út fljótt og sársaukalaust. Án
uppskurðar væri hægt að ná vökvanum gegnum munninn,
en það tæki langan tíma, ylli skepnunni óþægindum og væri
ógerlegt reglulega í hverri viku. Uppskurðurinn er fremur
einfaldur og tekst yfirleitt vel. Dýrin ná eðlilegum aldri,
ef vel er um þau hugsað. R.N. á nú þrjá slíka sauði, sem
hafðir eru til húsa á Rangárvöllum, búi SNE við Akureyri.
Einn hefur gefið vökva síðan í janúar 1973, hinir tveir síðan
í ágúst sama ár.
Vökvinn er dreginn út með handdælu, svo að myndast
rétt nægilegt lofttæmi fyrir rennsli hans niður í hitabrúsa.
16