Lesbók Morgunblaðsins - 29.09.1940, Blaðsíða 8
312
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
FJAÐRFOK
Prestur (hafði verið sæmdur
krossi, sem hann var mjög hróð-
ugur af): Hvernig stendur á því,
að þjer hafið ekki fengið kross
ennþá, prófastur góðurí
Prófasturinn: En má jeg spyrja,
hvernig stendur á því að þjer
hafið fengið kross.
★
Jens: Jeg hefi heyrt, prestur
minn, að þjer ætlið að flytja frá
okkur í vor.
Presturinn: Já, Jens minn, það
er Guðs vilji.
Jens: Já, jeg veit það, að prest-
urinn hefði ekld annars gert það.
En jeg hefi heyrt að þetta brauð
sje tekjumeira og betri bújörð.
Presturinn: Það er satt að tekj-
urnar eru meiri.
Jens: Svo það er þá satt. Það
sýnist vera merkilegt, að í hvert
skifti, sem Guði þóknast að láta
prestana flvtja sig í nýtt brauð,
þá miðar hann ætíð við tekjurnar,
en ekki við söfnuðinn.
★
Frúin: Hvað má jeg bjóða þjer.
Pjetur? Brennivínsstaup, bjór eða
toddy?
Pjetur; Jeg held að það væri
best að fá staupið strax og svo
get jeg dundað við bjórinn meðan
þú hitar Aratn í toddýið.
★
Kerling ein var við jarðarför í
næstu sókn og spyr vinkonu sína:
„Hver er venja hjer hjá ykkur,
er grátið strax í krikjunni eða
ekki fyr en við gröfina?“
★
Presturinn (var að þjónusta):
Það er hughreystandi fyrir þig,
að hinum megin hittir þú hjeðan
farna vini og konuna þína sálugu.
Hans gamli: Það vantaði nú
ekki annað — ef jeg á að fara
að stríða við hana í annað sinn.
★
Læknirinn: Þjer hafið vatn í
hnjáliðnum.
Sjúklingurinn: Vatn — nei —
það er ómögulegt. Vatn smakka
jeg aldrei. Líklegra þætti mjer
að það gæti ef til vill verið brenni-
vín.
4
omannason^ur
Út á hafið liiminvíða
hetjur sækja nú sem fyr,
sigla djarft, og söngvum hlýða,
sækja fram og hljóta byr.
Bregðast ei þótt öldur hranni,
ýfist sjór og þyngist ráð,
trúir hug og heimaranni,
heill sem vefur fósturláð,
æskublóminn ýtursanni,
ættjörð fórnar sonardáð.
Lifir enn á öldum breiðum,
íslands heita víkingsblóð.
Vinna frægð á farmannsleiðum,
frjálsir menn og auðga þjóð.
Sækja brauðið barni og móður,
borgir reisa grunni frá.
Þar sem lýsir göfgi og gróður
gleðin vekur sjómannsþrá.
Stælir vilja styrkir hróður,
starfsins önn um víðan sjá. ■
Gyllir hauður haf og strauma,
heiður þinn og fórnardáð;
hetjulið sem djarfa drauma
dreymir framtíð vonum stráð.
Sigur þinn er sigur hinna,
sóknin glaða örfar blóð,
þú átt mest að voga og vinna,
vaska sveit á fremdarslóð,
dýrust hjartans heit að inna
helgast guði landi og þjóð.
Kjartan ólafsson.
Eyðimerkurfari á reiðskjóta sínum