Lesbók Morgunblaðsins - 06.08.1944, Blaðsíða 1

1
i
27. tölublaö.
Sunnudagur 6. ágúst 1944.
XIX. árgangur.
Mfcfo)(lnn>renUmið)a b.t
Heldur er Helja köld,
háð sem cr alt vort ráð,
vakir nteð voldug tök
vör — yfir hvcrri för.
Ilaldin er h.vggjusnild
hjúp — um það megindjúp
takmarks, — er tíð oss sköp.
—Tóm er um myrkan dóm.
Aldur er ekki gild
orsök, — er niarkar spor.
Snillingsins gáfa snjöll
snjáist og bliknar þá.
Snild á þó voldugt vald
— vcrk þau, er meginsterk
Hel ekki hrófla skal.
— Hi'ggun er það mót ugg.
Ilonum það lífsins láu
lagðist — og snildarbragð:
Mcrk skapa vísdómsverk
vökul — um dýpstu rök,
þjóðleg og þroskafríð,
þörf manns við dagleg störf,
— þann meiðinn tímans tönn
töggur ei brátt með rögg.
— Orbirgð í æsku var
unglings við fætur þung,
ógnaði göngu gegn,
gekk hart að djörfum rckk.
Viljans og vitsins stál
vann gilda múrinn þann,
braut veg í menta met.
-J- Máttugt var það — og hátt.
Hófsemd stóð hverri af
liálætðri fræðaskrá,
heiðríkja islensks óðs
cinkendi verkin hreln.
Islenskan ^auðug, vis
átti í honum þátt
snaraii, sem virtur var
vart þó sem bar um rnargt.
Lýðsms var mcnt og mið
mál, er hans unni sál.
Henni margt hugult vann,
hlýr mest — og einkum skír.
Spekimál torráð tók
tökum, sem vóru stök,
skýrði svo viskan varð
viti miðlungs ci strit.
Nærgætimi, næinur var
neistum, er gat hann treyst.
Hlúði að ungum óð,
eins þeim, er vænti ei neins.
— Ifcldur cr mund hans mild
/
minnisstæð, — og nú finn
sárt til, að veitti cg vart
vinsemd lians endurskin.
Gáfna hans greindist haf
giæstast, er skygnst var næst.
Fól bak við fræðaskil
forðans sín dýpstu orð.
Orðstír hans cnda varð
allur sem tigins fjalls,
sumars sem liausts í hann
hreif jafnt, — er greri og drcif.
— Elli hann ekki fjell.
Annað hjer tjónið vann.
Skírum lit skipti ei þar
skör — síður augu snör.
— Eftir hann cr sem skipt
öryggi um sumra för.
Ilver kvisti högg af ber?
Hljóð eru nú inín Ijóð.
Fjallkonan fögur öll,
i'rjáls — með sitt djásn um liáls
syrgir í hljóðri sorg
soninn — og göfga von.
Dýrt er hans dæmið bjart
drcng, cr í þungum streng
veður — að horfa á hæð
hans — þessa sigra manns.
Kolbeinn Högnasoon.