Lesbók Morgunblaðsins - 06.08.1944, Blaðsíða 7

IÆSBÓK MORÖUNBLAÐSINS
359*
eftir heitan dag. Náði þokan niður
í miðjar fjallshlíðar og vorum við
hálf smeikir um að við myndum
villast, og ekki finna skarðið.' En
það fór nú ekki svo illa. Við vorum
á skarðinu laust eftir lágnætti. Var
þá þokulaust á sjálfri fjallsbrún-
inni og sást yfir þokuhafið til fjalls
lirúnarinnar beint á móti, sunnan
megin við Mjóafjörð. Tindar og
níþur stóðu þar upp úr þokunni
eins óg klettaeyjar. Fannst okkur
þetta æfintýralegt fyrirbrigði.
Svo hjeldum við niður í þoku-
hafið, og sukkum alltaf dýpra og
dýpra. Loks var komið niður úr
þokunni. Blasti þá við fjörðurinn
rennisljettur og hinar stóru bygg-
ingar á Asknesi, þar sem reyki lagði
upp frá háum reykháfum. En þar
sloknuðu eldar ekki nótt nje dag
um þenan tíma ársins. Við settum
prammann á flot, og rjerum vfir
að hvalstöðinni. Þá var ekki tími
til að fara að sofa, því að nýr
dagur var tekinn að ljóma, og
dagsverkið beið framundan. .
★
Það bar stundum við að ein-
hverjir fóru til kirkju á sunnudög-
um. Varð þá að fara yfir fjörðinn,
því að kirkjan var norðanmegin
fjarðarins, út í Brekkuþorpi. Var
ujn hálftíma róður þangað frá stöð-
inni. Oftast var farið á pramma,
sem Norðmenn nefna svo. Á hval-
stöðinni voru nokkrar slíkar fleyt-
ur, sem notaðar voru í skjökt um
fjörðinn. Sjaldan voru þessar fleyt-
ur hrein fágaðar, þær voru notaðar
til svo margra hluta, og enginn
hikaði við að nota prammá, hvort
sem hann ætlaði til kirkju eða á
dansleik út í Brekkuþorp. Þessir
menn áttu heldur ekki svo fínan
skrúða, að þeim væri ekki sama
um þó að kæmi nýr blettur í hann,
það þýddi minnsta kosti ekki að
kveinka sjer við því. Það bar líka
við, að hvalverðabátur fór með fólk
til kirkjunnar. Það átti sjer minnsta
kosti tvívegis stað meðan jeg var
á Asknesi. Auk þess kom það fyrir
að líkfylgd fór á hvalveiðabátum
út að Brekkukirkju, því að nokkr-
ir Norðmenn, sem dvöldu á Asknesi
hlutu hinsta hvííustaðinn í Brekku-
kirkjugarði. Á síðari árum Ellef-
sens á Asknesi, var hvalveiðin far-
in að tregast mjög. Eitt vorið, þeg-
ai- lítið hafði veiðst fram að Hvíta-
sunnu, var stöðvarmönnum boðið
far með hvalveiðabát til kirkjunn-
ar á Hvítasunnudag, og urðu þá
margir til að fara. Ellefsen fór þá
einnig sjáfur, og hans nánustu
menn. Höfðu sumir í flymtingum
vrt af þessu, og sögðu að nú ætlaði
Ellefsen að fara að biðja forsjónina
að senda sjer hvali, og gera það í
kirkjunni, ef það kynni að hafa
meiri áhrif. Og svo brá nú við í
þetta sinn, að upp úr Hvítasunnu
kom góð veiðihrota, og var þá
spaugast með það að Ellefsen hefði
verið bænheyrður. — Brekkukirkja
var nýleg á þessum árum. Hún var
bygð á síðasta tug nítjándu ald-
arinpar. Áður hafði Mjóafjarðar-
kirkja verið í Firði um aldaraðir.
En oft mun hafa verið erfitt að
sækja þangað kirkju fyrir þá sem
lengst áttu. Frá Dalabæjum, við
Dalatanga mun vera 5-—6 stunda
ferð inn fyrir fjarðarbotn, svo að
það var engin furða þó að kirkjan
væri loksins færð nokkuð á leið.
Brekkukirkja er fremur lítil timb
urkirkja. ITún var snotur og við-
kunnanleg. En altaristaflan fannst
mjer þó vera höfuðprýði kirkjunn-
ar. Er hún af Kristi á krossinum.
Máluð af dönskum málara. Þessi
altaristafla var áður í Fjarðar.
kirkju.
★
Veturinn 1908 varð snjókingi
mikið á fjöllum eystra. Bilaði þá
símalínan milli Mjóafjarðar og
Seyðisfjarðar, og brotnuðu margir
símastaurar. Þetta varð að færa
aftur í lag þegar voraði, og voru
Mjófirðingar fengnir til að flýta
fyrir því. Einu sinni ljeði Ellefsen
10 eða 12 menn til að vinna við
þetta eina nótt. Var jeg einn meðal
þessara manna. Við fórum á
pramma yfir fjörðinn, að Skógum,
og áttum svo að glíma við síma-
staurana, en þeir biðu á ýmsum
stöðum inn með firðinutn. Mest af
þeim var þó inn undir fjarðarbotni,
skamt frá Firði. En þar upp af lá
línan yfir fjallið, um svonefnt
Króadalsskarð , þarna höfðu brotn-
að staurar á löngu færi. Átti nú
að koma nýjum staurum á staði
þeirra brotnu. Það tóku fjórir
menn staurinn á axlir, og báru upp
brekkurnar, þegar kom dálítið upp
var stundum hægt að draga þá
á snjófönnum. Þeir voru margir
staurarnir, sem við bisuðum þarna
upp um nóttina, og vorum við
jorð'nir bálf þreyttir þegar því
var lokið. Verkstjóri þarna var
Björnes gamli símaverkstjóri.
Klukkan 8 um morguninn var
verki okkar Iokið, og hjeldum við
þá út að Asknesi aftur. Var okkur
þá gefið leyfi til að fara að sofa,
og sváfum við fram yfir hádegL
Þá var okkur tilkynt það frá Ell-
efsen að við ættum að fá pening-
ana sjálfir, sem greiddir yrðu fyr-
ir þessa vinnu. Og það mætti ein-
hver okkar fara inn að Firði til
Sveins Ólafssonar til að sækja þá,
varð jeg fyrir því að fara. Það er
stifur klukkustundargangur frá
Asknesi inn að Firði. Fór jeg þá
leið oft í einhverjum sendiferðum,
sjerstaklega þegar flutningaskip
Bergs hvalveiðamanns komu frá
útlöndum, en hann átti hvalstöð
inn við fjarðarbotn. — Var jég þá
sendur að vitja um póst.