Lesbók Morgunblaðsins - 10.07.1966, Blaðsíða 4

Píslarvotturinn WANG
Þjóðhetja Peking-stjórnarinnar
Þessi mynd af góða dátanum Wang Chieh (undir veggskildi af Maó Tse-
tung) birtist í Dagblaði alþýðunnar í Peking 14. nóv. s.L Bókin, sem Wang
heldur í fangi sér, er að sjálfsögðu „tJrval úr ritverkum Maó Tse-tungs“.
Kínverskir kommúistar hafa
eignazt nýja hetju —
Wang Chieh, 23ja ára gamlan sveit-
arforingja í hernum, sem Peking-
stjórnin segir hafa „fórnað lífi sínu
á dýrlegan hátt“ til að bjarga lífi
tólf hermanna af völdum dýnamit-
sprengingar í júlí sl.
Holskefla áróðurs hefir gengið
yfir meginland Kína síðan í nóv-
ember, þar sem lof hefir verið bor-
ið á dyggðir Wangs og arfleifð hans.
100,000 orða dagbók, sem „fannst
í fórum hans“, hefur verið birt.
Chou En-lai, forsætisráðherra, og
Lin Piao, landvarnarráðherra, eru
í hópi háttsettra foringja í Peking,
sem borið hafa persónulega lof á
„hinn góða dáta Maós“.
Blöð og útvarp eru látin kyrja
vígorðið „lærið af Wang Chieh“,
og þau skýra einnig frá því, að
fræðsludeildir hersins, verkamenn,
æskulýðshópar og aðrir hafi fengið
skipun um að „vígbúa“ fjöldann,
svo að hann kynni sér dagbók þessa
„byltingardýrlings“. Útdrættir úr
dagbókinni voru birtir í helztu
blöðum og tímaritum, en síðar var
dagbókin birt í heild.
Starfsmenn flokksins í stórborg-
inni Nanking skýrðu brátt frá því,
að baráttan til að líkja eftir Wang
væri „háð af miklu kappi“.
E n hvers konar maður var hann,
þessi félagi Wang sálugi? Og hvers
vegna hefir ævi hans og skrif orðið
svo mikilvæg á meginlandi Kína?
Samkvæmt frásögn yfirvalda í Pek-
ing var Wang ósérhlífinn og óeigin-
gjarn maður, svo að af bar, og hver
hans hugsun, hvert orð hans og athöfn
miðaðist við að auka veg „byltingar-
innar", það er að segja Kína komm-
Únista.
Þess hefir verið getið til dæmis, að af
því að ríkisstjórnin hvatti fólk til að
giftast ekki of snemma, bæði til að
halda fæðingum niðri og gera ungu
fólki kleift að starfa í þágu ríkisins
lengur en ella, frestaði Wang hjúskap
sínum hvað eftir annað, til þess að
geta þjónað hernum dag og nótt.
egar nýr riðilsstjóri kom til
þjónustu við sveit Wangs, fór Wang á
fund hans og sagði:
„Riðilsstjóri, þú ættir að gefa mér
skipanir um meiri vinnu framvegis. Þú
ættir að gera mjög strangar kröfur til
mín, að því er snertir daglegt líf mitt.
Hvenær sem þú verður var einhverra
Hiistaka, áttu að gagnrýna mig“.
í mörgum herjum hefði riðilsstjóri
að líkindum vítt Wang fyrir ósvífni,
sem nálgaðist óhlýðni og uppreisn, en
haft er fyrir satt, að foringi Wangs
hafi verið „mjög hrærður" af þessum
orðum hans.
ang notaði ekki vettlinga í
kulda, svo að félagar hans gætu notað
þá, hann neitaði að nota regnfrakka
gveitar sinnar í illviðrum; og þegar nýir
skór voru fáanlegir, beið hann, þar til
allir aðrir höfðu fengið skó; þá fyrst
fór hann og valdi sér. Þegar sveit
Wangs hafði verið á göngu allan dag-
inn, tók hann að sér að standa vörð í
sex klukkustundir samfleytt, svo að
þreyttir félagar hans gætu sofið og
safnað kröftum til göngu næsta dag.
Þegar sveit hans voru gefnir nokkrir
aðgöngumiðar að leikhúsi, sagði Wang
alltaf: „Parið og njótið sýningarinnar,
drengir. Ég skal gæta herbúðanna. Ég
get séð næstu sýningu".
Þessi óeigingimi Wangs varð til þess,
að hann var lofsunginn í blaðinu Rauða
fánanum. Blaðið bar lof á Wang fyrir
að gera aðeins það, sem flokkurinn
vildi að hann gerði, og sagði, að „í fari
hans vottar ekki fyrir einstaklingsein-
kennum“.
E n það, sem hóf Wang til hásala
hetjudóms kínverskra kommúnista, var
þrotlaus könnun hans og lestur á hin-
um viðamiklu ritum Maó Tse-tungs —
og það er aðalatriðið, sem mönnum er
ætlað að læra af áróðrinum fyrir því
að „læra af Wang Chieh“. Því að ef
menn „læra“ af Wang, „læra“ menn af
ritum Maós, sem hafa, að sögn stjórnar-
valda í Peking, inni að halda allan vís-
dóm veraldar — alla heimsins vizku.
Því er lýst í fjölda greina, hvernig
Wang notaði hvert tækifæri, til að
kynna sér rit Maós. „Hann lærði í
frístunduim, á frídögum og í hvíldar-
tímum“. Á hverjum degi, og jafnvel
Eftir Fredrick Hansen
um miðjar nætur, þegar hann varð að
notast við vasaljós við lesturinn, kynnti
Wang sér rit Maós.
„Dagbók félaga Wang Chiehs", sagði
f „Dagblaði frelsishersins“, „er heimild
um traustan öreigahugsunarhátt og
kenningafræði, sem hann öðlaðist með
því að kanna og beita kenningum Maós
á sveigjanlegan hátt“.
IVÍaó er raunar þakkað, að Wang
varð píslarvottur. Það var þegar Wang
var að flytja fyrirlestur fyrir hermenn
um eyðileggingu mannvirkja, að sú
sprenging varð, sem hann vildi hindra
með líkama sínum, að yrði hinum her-
mönnunum að bana.
„Þessi hetjudáð er alls ekki tilviljun-
um háð“, sagði þetta hermanablað þá.
„Þessi hetjuathöfn átti rætur sínar í
hugsunarhætti Maó Tse-tungs“.
Dagblað alþýðunnar, aðalblað komm-
únistaflokks Kína, kvað dagbók Wangs
sýna, að hann var „innblásinn bylting-
aranda". Heiti dagbókarinnar er „Allar
athafnir af öllu hjarta í þágu bylting-
arinnar".
Með þvi að kynna sér rit Maós,
kvaðst Wang hafa „öðlazt þrek til að
hugsa og starfa í daglegu lífi“.
Á einum stað segir svo í dagbók-
inni, og er það gott dæmi um hana:
„Hvert er hið háleita markmið? Full-
komnun byltingarinnar. Hver er fram-
tíð manns? Byltingin. Hvað er ham-
ingja? Þjónusta við fólkið“.
I einni grein var sagt meðal annars:
„Hvert orð, hver setning í dagbók
Wang Ohiehs sýnir snilldina í hugsun-
arhætti Maó Tse-tungs....“.
ar sem dagbók Wangs er enn
ein upptuggan á kenningum Maóista —
hinm kínversku þjóð hefir um árabil
verið skipað að kynna sér kenningar
Maós — hvers vegna gerði stjórnin þá
Wang að hetju?
Þegar blöð flokksins voru látin hleypa
af stokkunum Wang-dýrk'un, var það
enn ein sönnun á þeim vanda, sem
stjórn kommúnista á sífellt við að
glíma. Leiðtogar Kínverja í Peking
hafa þörf fyrir að halda þjóð sinni í
sífelldum „byltingareldmóði", því að
ella eru völd þeirra í hættu. Til þess
að þjóðin gleymi ekki markinu, verður
ríkisstjórnin „sífellt að fræða hana og
endurfræða“.
Könnun „hugsunar Maó Tse-tungs“
fyrir meðalgöngu Wangs og dagbÓKar
hans var nýjasta tilraunin til að hrinda
af stað „nýrri sókn“ á svi’ði landbúnað-
ar og iðnaðarframleiðslu („þriðja fimm
ára áætlunin", sem var langt á eftir
áætlun, átti að hefjast 1966); til að
hvetja einvalalið flokksstarfsmanna til
að auðsýna aukið kapp og uppræta
„veika bletti í hugsunarhætti þeirra“;
til að innræta hernum óttaleysi, en það
auðsýndi Wang með því að vera „fús
til að fara til Vietnam"; og til að kenna
öllum að vera „ósigrandi og óbilandi“
gegn „erlendum og innlendum stéttar-
fj andmönnum' ‘.
]WÍ ikilvægasta atriðið er að móta
ungu kynslóðina sem „arftaka“ Maós,
sem nú er kominn á áttræðisaldur, og
nánustu samverkamanna hans, sem
einnig eru komnir á efri ár. Dagblað
frelsishersins hefir kornizt svo að orði
um þetta í forystugrein um Wang
þann 8. nóvember:
„Maó forseti benti á, að þegar aUt
kemur til alls, fjallar spurningin um
þjálfun arftaka málstaðar byltingar ör-
eiganna um það..., hvort afkomendur
okkar eiga að halda hina réttu braut,
sem mörkuð er af Marx-Leninisma eða
ekki .... í fáum orðum sagt, þetta er
einstaklega mikilvæg spurning, svo að
á henni getur líf eða dauði flokks okk-
ar og lands oltið“.
Þessi málsgrein var nær orðrétt end-
urtekning á yfirlýsingu, sem birt var
samtímis í „Rauða fánanum“ og „Dag-
blaði alþýðunnar“ á miðju ári 1964,
þegar endurvakin var og hert herferð
fyrir þjálfun arftaka núverandi for-
ingja. Var yfirlýsing þessi gefin eftir
Framhald á bls. 12.
4 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
10. júlí 1966