Lesbók Morgunblaðsins - 03.03.1968, Blaðsíða 12

Helzf vildi ég
Framhald af bls. 7
Og á þessEri upptalningu sérðu, eins
og bcndinn sagði um prestinn, að margt
hefi ég nú borið við um dagana.“
„Og nú vinnurðu hjá Rafveitunni?“
„Já, ég byrjaði að vinna hjá Raf-
veitunni 1955 og hefi unnið þar síðan.
Þar hefi ég eignazt marga góða vinnu-
félaga, sem ég met mikils."
„Já, þú segir, að Haffjarðará sé mikil
veiðiá. Kynntistu ekki mörgum vonglöð-
um veiðimönnum á búskaparárum þínum
á Stóra—Hrauni?“
„Jú, það er óhætt að segja það. Og
sumum ekki af lakara taginu. Þar kynnt
ist ég til dæmis mörgum af Thorsbræðr-
unum, sonum Thors Jensens. Einkum
eldri bræðrunum. Þeir áttu þarna 3
veiðihús við ána. Richard og Kjartan
Thors voru sérstaklega áhugasamir
veiðimenn, en Ólafur var minni áhuga-
maður um laxveiðar. Hann sat frekar
inni og lagði kapal, tók á móti gestum
og gaf þeim vín og aðrar veitingar. —
Já, ég kynntist þeim vel.
Ólaf Thors tel ég mikilhæfasta stjórn
málamann okkar, það sem af er þessari
öia, og höfuðstyrkur hans var í því
fólginn, hve laginn hann var að sam-
eina ýmis sundurleit öfl. Þar átti hann
held ég engan sinn jafningja. Eg tel
það mikið áfall fyrir Sjálfstæðisflokk-
inn að missa Ölaf svo tiltölulega
snemma, þótt hann ætti raunar orðið
mikið æfistarf að baki og vel tækist
til með eftirmann."
„Þú ert Sjálfstæðismaður, Þórarinn?"
„Ég hefi aldrei verið sérstaklega póli
tískur, þegar átt er við stjórnmála-
flokka. Ég hefi meir hneigzt til aðdáun-
ar á einstökum stjórnmálamönnum. Til
dæmis var ég mjög hrifinn af Jónasi
á Hriflu á tímabili".
„Hvað kom til?“
„Mér fannst Jónas mikið vilja gera
fyrir sveitirnar og heppnast sumt af
því vel. Auk þess féilu mér vel per-
sónuleg kynni við hann. Innan síns
flokks mun hann að vísu hafa verið
helzt til ráðríkur, og reyndar í lands-
málum yfirleitt, og heiftúðugur gat hann
verið út í pólitíjka andstæðinga, sjálf-
sagt um of. En þetta var prýðismaður
í kynningu. Ég vissi um fátæka menn
í sveitinni, sem hann tók upp á sína
arma, útvegaði þeim vinnu og vildi allt
fyrir þá gera.
Ég held, að Jónas hafi farið of
snemma af vígvellinum. Yngri mennirn-
ir boluðu honum frá, eins og sagt er,
að þeir ætli að hafa það með Eystein
núna. Sagan endurtekur sig.
Mér er ljóst, að þær miklu fram-
farir, sem hér hafa orðið siðustu ára-
tugi eru ekki verk neins eins stjórn-
málaflokks, heldur hafa ýmsir flokkar
að þeim staðið í félagi og á víxl. En
ég er ekki frá því, að sumar fram-
kvæmdir í þjóðfélaginu hafi verið of
örar, við höfum jafnvel stundum "eist
okkur hurðarás um öxí. Það hefur stund
um verið of mikill gauragangur : fram-
kvæmdum, að mínu áliti. Ég held, það
séu takmörk fyrir því, hvað þegninn
þolir mikinn hraða í þeim efnum, og
á ég þá ekki við hina fjárhagslegu hlið,
nema að litlu leyti. — En kannski mér
finnist þetta, vegna þess, hve gamall
ég er orðinn.
Hitt held ég, að sé ekki elli að
kenna, að ég feili mig miður vel vi'ö
ýmsan málflutning stjórnarandstöðunn
ar nú. Ég skil það aldrei, hvernig hægt
er í senn að krefjast ítrasta sparnaðar
á fjárlögum ríkisins og gera jafnhliða
síauknar kröfur um vaxandi fjárfram-
lög til flestra mála. Þetta gerir stjórnar-
andstaðan óspart í dag, og því miður
er það ekki ný saga.“
„Ert þú sjálfur ekki dável stæður
fjárhagslega, Þórarinn, eftir þær marg-
víslegu athafnir, sem þú hefur stundað
um dagana?“
„Líklega hefur það aldrei verið vilji
12 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Drottins, að ég yrðl rlkur matrur, sem
kallað er, þótt ég hafi ávallt komizt
þokkalega af, þrátt fyrir nokkra ómegð
á tímabili. — Eins og ég gat um áðan,
búnaðist mér allvel á Stóra—Hrauni
framan af, og hver veit nema ég hefði
orðið ríkur bóndi með tímanum, ef mæði
veikin hefði ekki komið og gert þar
strik í reikninginn.
Nú, eftir að ég hætti að búa á
Stóra—Hrauni, hóf ég, eins og ég gat
áðan, útgerð í Drangsnesi. Síldarút-
gerð. En þá bregður svo kynlega við,
að skaparinn hættir að senda „silfur
hafsins" á miðin og bægði mér þannig
kurteislega frá því að verða útgerðar-
milljónari. Og loks þegar ég vendi mínu
kvæði í kross og ætla að gerast um-
svifamikill prjónavélaiðjuhöldur, þá tek
ur allt í einu að flytjast inn þetta
fína úrval af alls konar prjónavörum.
og þá samkeppni þoldi ég ekki.
En ég er ekkert hnugginn yfir því,
þótt æðri forsjón hafi hindrað mig í
ab verða ríkur maður að veraldar-
auði. — Ég hefi þó ávallt verið fremur
veitandi en þiggjandi fjárhagslega, svo
er Guði fyrir að þakka.“
„Ég þykist hafa skilið af ummælum
þír.um, að þú sért trúaður á æðri for-
sjón og handleiðslu Guðs“.
„Já, ég trúi að sjálfsögðu á Guð og
framhaldslíf. Um skeið hneigðist ég
nokkuð að spíritisma, en hvarf frá hon
um aftur. Síðan hefi ég fylgt þeirri
kenningu biblíunnar, að menn eigi ekki
að leita frétta hjá framliðnum. En ég
álít þó, og hefi reynslu nokkra fyrir
því, að hægt ér að leita frétta eftir
leiðum spíritista, enda segir biblían ekki
að slíkt sé ókleift. Einungis að slíkt
eigi menn ekki að gera. Og því trúi
ég.
„Og hvers konar framhaldslíf held-
urðu, að okkur sé búið? Alsæla?“
„Ég held, að við verðum að ganga
í eins konar skóla hinum megin fyrst,
til að verða móttækilegir fyrir ný við-
horf og skilja ráðstafanir Drottins.
Svona allflestir menn, að minnsta kosti.
Það getur náttúrulega verið, að ginn-
heilagir menn, eins og t.d. Franz frá
Assisi eða slíkir þurfi ekki neinn undir-
búning. En langflestir hygg ég að verði
að ganga í skóla, til að verða mót-
tækilegir fyrir náð Guðs.“
„Halda menn áfram að lifa fjölskyldu
lífi hinum megin og geta afkvæmi eins
og hér á jörðu?“
„Nei, ég held, að varanleg ást,
nautnahyggja og þrá eftir heimilislífi,
eins og við þekkjum það, hverfi frá
okkur. Þegar við erum á góðum aldri
og sæmilega frísk, gengur okkur auð-
vitað illa að sætta okkur við tilhugs-
unina um slíkt framhaldslíf. En ég hefi
stundum legið allþungar sjúkdómsleg-
ur. Og liggi maður í sjúkdómsmóki, finn
ur maður stundum, hvernig veraldar-
hyggjan, ástríður og áhyggjur fjara
smátt og smátt frá manni í bili, víkja
fyrir einhverri mildri kennd, sem erfitt
er að skilgreina nánar.
Þetta álít ég, að sé forsmekkur þess
ástands, sem við komumst í eftir likams-
dauðann. Umhugsun um veraldleg mál-
efni hverfur okkur þá alveg, en mildi,
friður og áhyggjuleysi verður ríkjandi.
Er. vafaiaust bíða okkar þar ný verk-
efni, þótt annars eðlis verði en þau,
sem við eigum að venjast hérna megin
grafar.“
„Jæja, Þórarinn, hvað gerirðu sjálfur
ráð fyrir að komast af með marga vetur
í undirbúningsskólanum hinum megin?“
„Ég vona, að mér nægi svona þrjú
til fjögur undirbúningsár þar, þótt
breyskur sé. Það mundi að tímalengd
til nokkurn veginn samsvara því að
læra til prests hérna í Háskólanum,
eftir að menn hafa lokið stúdents-
prófi. —
Kannski gamall draumur minn um
langskólanám gangi þá loks í uppfyll-
ingu“.
Sveinn Kristinsson.
Ingibjörg
Guðmundsdóttir
segir frá.
Það er Ingibjörg Guðmundsdáttir,
kona Þorvaldar Guðmundssonar,
hótelstjóra í Holti, sem svarar spurn-
ingu þáttarins að þessu sinni. Ingi-
I björg er lyfjafrœðingur að mennt,
og hún rifjar það upp til gamans,
að það var einmitt á námsárunum,
1 sem hún hlaut sína fyrstu tilsögn í
I matreiðslu, þó að hún hefði reyndar
vanizt almennri matargerð, eins og
| öðrum húsverkum, heima hjá móður
. sinni. Hún stundaði lyfjafrœðinámið
á daginn, en sótti matreiðslunám-
' skeið hjá Soffíu Skúladóttur á
kvöldin.
Irigibjörg hefur starfað í Kven-
I stúdentafélaginu og er núverandi
formaður þess. Hún segir markmið
1 félagsins aðallega vera tvíþœtt, ann-
1 ars vegar að halda uppi skemmti-
I og frœðslustarfsemi innan félagsins
i og hins vegar að styrkja efnilega
kvenstúdenta til náms. Fjáröflun til
| styrkveitinganna fer fram með ýmsu
rrióti, og núna er t.d. í undirbúningi
1 að hálda síðdegisskemmtun í Há-
I skólabíói 9. marz með margvíslegu
skemmtiefni, öllu nýju.
En nú er bezt að venda sínu kvœði
í kross og snúa sér að matnum.
,,Albezti matur, sem maðurinn
minn fœr, er reyndar glæný, soðin
I ýsa með kartöflum og brœddu
smjöri“, segir Ingibjörg, „en það
l verður harla litil uppskrift úr því,
ekki satt? En ég get líka minnzt á
veizlumat, sem er í miklum metum
hjá honum. Það er reykt grísalæri,
og þá nota ég að sjálfsögðu reykt
| ALI-grísalœri, en ALI er merkið á
framleiðslunni frá búi mannsins
, míns á Minni-Vatnsleysu. í forrétt
hef ég venjulega graflax með sinn-
epssósu“.

Reykt ALI-grísalœri:
1 ds. ananas,
1 bolli púðursykur,
kjötkraftur,
sveppir,
madeira.
Grísalœrið er soðið í vatni, þannig
að fljóti yfir það, í 2—2l/2 klst. Par-
an er síðan skorin af og lœrið látið
í ofnskúffuna. Negulnöglum er
stungið í, ananashringjum raðað of-
an á og þeijr festir með trépinnum.
Steikt í 1—11/2 klst. v. 160—180.
Púðursykrinum er blandað saman
við ananassafann og hellt yfir steik-
ina öðru hverju og verður að gæta
þess að hún þorni ekki. Steikin er
borin fram heil og húsbóndinn fær
það hlutverk að skera hana niður
við borðið.
Með steikinni eru bornar brúnað-
ar kartöflur, spergill, hrásalat úr
rifnu grœnmeti og einhverjum á-
vöxtum, t.d. eplum eða appelsínum
og madeirasósa.
Madeirasósa er brún kjötsósa með
niðurskornum sveppum, bragðbætt
með madeira. Rétt er að taka frarn
að í hana skal ekki notað soðið af
reykta kjötinu.
Eftirréttur er sitrónubúðingur:
5 eggjarauður,
5 msk. sykur,
1 Vi sítróna,
5 bl. matarlím,
5 eggjáhvitur.
Eggjarauðurnar eru hrœrðar með
sykrinum, matarlímið brœtt yfir
gufu og blandað saman við ásamt
sítrónusafanum. Síðast er stífþeytt-
um eggjahvítunum blandað varlega
útí. Búðingurinn er skreyttur með
rjóma þegar hann er borinn fram.
SMÁSAGAN
Framhald af bls. 3
brúnu, leðurkenndu teinu. Það væri
víst bezt fyrir hann að fara að koma
sér, þegar hann væri búinn með það.
Mamma myndi bíða eftir honum með
annan tebolla. Hvað hafði náunginn í
myndinni verið að drekka? Eitthvað
rautt. Campari eða eitthvað svoleiðis.
Eitthvað sem hljómaði eins og spánska.
— „Til hvers viltu vera að fara
burtu,“ hélt frú Brown áfram og gætti
þess að hún hefði talið allar lykkjurn-
ar. „Líður þér ekki vel hérna lengur?“
— „O, það er ekkert gaman hérna,
finnst þér það nokkuð Charlie? Alltaf
sömu gömlu búðirnar og sömu ölkrárn-
ar og allt það.“
— „Ég veit ekki. Ég held að það
sé alls staðar það sama,“ sagði Charlie
og athugaði neglurnar til þess að sjá
hverja hann þyrfti að naga.
— „Ég heid að þú hafir horft allt
og mikið á sjónvarpið, piltur minn. Þú
ert ekki ánægður með neitt. Þið eruð
öll eins, unga fólkið. Þið viljið fara
út og skemmta ykkur og fá allt fyr-
ir ekkert. Mamma þín sagði mér, að
þú hefðir reynt að fá þér vinnu í
Kanada. Fara bara að heiman rétt si
svona. Jæja, það er enginn að aftra
þér. Hann Charlie minn hérna hefur
svo sem rétt til þess að yfirgefa hana
mömmu sína ef hann vill. En hann ger-
ir það ekki, vertu viss. Hann vill held-
ur halda sér við góðan, heimatilbúinn
mat. Það þarf mikið til þess að slá
út góðan, heimatilbúinn mat.“ Len lauk
við dreggjarnar með dálitlum við-
3. marz 1968