Lesbók Morgunblaðsins - 16.08.1986, Blaðsíða 7

A götu íMadrid.
Borgin hefur stækkað
gífurlega á skömtnum
tíma. Þar búa nú um
5 miUjónir manna.
Mánuður í Madrid
Hvernig væri að skella sér til
Madrid, sjá sig um í
heimsborginni og hressa uppá
spænskukunnáttuna á
námskeiði? Sjö íslenzkar konur
létu sér ekki nægja að
bollaleggja um það en drifu sig
af stað.
að var fyrir nokkrum árum að ég tók mér
ferð á hendur til Spánar. Ekki til að stunda
baðstrendur eins og nokkrum sinnum áður,
heldur skyldi nú halda til Madrid og taka þátt
í spönskunámskeiði fyrir útlendinga. Ég var
EFTIRELLY
VILHJÁLMS
búin að lesa heil ósköp um þessa fögru
borg og hlakkaði mikið til að sjá eitthvað
af dýrðinni með eigin augum. Sérstaklega
hafði ég í huga Prado-safnið, sem hefir að
geyma stórfengleg verk gömlu meistaranna
ásamt ijölda mörgu öðru markverðu.
SJÖ konur í leit að
Spænskukunnáttu
Halldór Þorsteinsson hjá Málaskóla
Halldórs átti upptökin að ferð þessari og
hafði veg og vanda af henni. Skólastjóri
skólans í Madrid kom hingað til lands vorið
1980 ásamt konu sinni, sem kenndi við
skólann, og hélt hann einskonar fyrirlestra
sem mér fannst mjög góðir. Við vorum sjö
konur sem ákváðum að fara og borguðum
við allt fyrirfram, húsnæði, fæði, kennslu
og ferðalög tengd náminu. Að vísu var verð
hóflegt miðað við okkar verðlag, en vel
hefðum við getað sleppt því að borga fæðið
fyrirfram, að minnsta kosti sumar okkar,
en ég kem að því síðar. Hér heima hafði
verið ákveðið hvar hver og ein okkar skyldi
búa, en það var hjá spönskum fjölskyldum.
Ferðin hófst snemma morguns og haldið
til Lúxemborgar og þaðan til Frankfurt, þar
sem beðið var í nokkra tíma eftir vél til
Malaga. Þetta ferðalag tók allan daginn. í
Malaga voru tvær konur sem ég þekkti og
ætluðu einnig til Madrid í sömu erindagjörð-
um og ég, en það voru þær Ema Sigurbergs-
dóttir og Áslaug Jónsdóttir frá Keflavík,
mestu sómakonur og fram úr hófí skemmti
legar. Við vorum saman í tvo daga í Malaga
og nutum sólarinnar. En auðvitað höfðu
töskumar mínar orðið eftir í Lúxemborg og
þess vegna varð ég að leita á náðir vinkvenn-
Rakel Ruiz, fallega stúlkan, sem þær
Áslaug, Erna og greinarhöfundurinn
bjuggu hjá.
anna með fatnað fyrri daginn í Malaga. En
að góðum og gömlum íslenskum sið lagði ég
í ferðina hlýlega klædd, eða í ullardragt,
og ógjörlegt annað en skipta jrfír i eitthvað
léttara, þar sem hitinn var all mikill. Reynd-
ar skiluðu töskumar mínar sér svo áður en
í algjört óefni var komið.
Þetta kostaði dálítið vafstur vegna þess
að Áslaug er stærri en ég og Ema minni,
þannig að mikill tími fór í mátingar og
„spekulasjónir". En með góðum vilja og
góðu skapi tókst að leysa úr fataleysi mínu
að lokum og allar urðum við ánægðar.
Seinni daginn í Malaga sáum við undar-
lega sjón á ströndinni. Klukkan var u.þ.b.
fjögur síðdegis þegar ungur maður kom
askvaðandi, leit hvorki til hægri né vinstri
og óð beint út í sjó og hélt áfram uns hann
fór á bóla kaf. Þetta var undarlegt fýrir þá
sök að hann var kiæddur dökkum kvöld-
klæðnaði og með hatt á höfði og hélt á
hvítvínsflösku, sýndist okkur. Eftir að hafa
horfið sjónum okkar andartak sást til hans
þar sem hann tók strikið í land aftur, hattin-
um fátækari, settist í sandinn og saup dijúgt
á flösku sinni. En við vomm sannfærðar
um að einhver selta hlyti að hafa komist í
mjöðinn, en það virtist ekki koma að sök.
Stuttu seinna komu einkennisklæddir ná
ungar og tóku hann í sína vörslu, og mikið
lifandi skelfíng urðum við sælar þegar við
heyrðum að þarna fór ekki íslendingur, eins
og við óttuðumst, heldur var það Svíi, eftir
málfarinu að dæma.
Að Iiðnum tveimur dögum í Malaga var
haldið til Madrid og alvaran tók við. Flug-
ferðin var þægileg og við vomm hálffegnar
að komast í loftið frá byssubófunum í
Malaga, því á flugvellinum var fullt af þeim,
margir meira að segja eins og bolabítar á
svipinn og illúðlegir mjög. Það hafði heyrst
um hryðjuverk, sem ekki varð af í þetta
skipti sem betur fór. Útsýnið úr flugvélinni
var stórfenglegt og nutum við þess í ríkum
mæli. Madrid liggur nærri miðsvæðis í
landinu á mikilli hásléttu. Hugsunin sem lá
að baki því að hafa höfuðborgina inni í
miðju landi var sú, að iandinu ætti að stjóma
frá miðju þess.
Annars er lítið vitað um upphaf borgar-
innar, en það mun hafa verið um 1605 að
Filipus III Spánarkonungur gerði hana að
eiginlegri höfíiðborg sinni.
„NotiðÞið
VIÐTENGINGARHÁTT"
Allmikið var tekið að rökkva þegar við
lentum í Madrid og fannst okkur allt dálítið
framandi. Bæði er loftslagið miklu þurrara
þar en í Malaga og „Los Madrilenos"
(Madridbúar) frábrugðnir Andalúsíumönn-
um, sem eru blandaðir márum, því þar varð
ríki þeirra mest á fyrri tíð. Við náðum okkur
í ágætan leigubíl og eftir að hafa ráðgast
við ökumanninn, var ákveðið að fara fyrst
þangað sem ég skyldi búa og síðan til
dvalarstaðar Áslaugar og Emu. Á leiðinni
tók ég eftir að bílstjórinn var hrifinn af
mínu hverfí, sagði nefnilega sjálfan borgar-
stjórann búa þar. Ég spurði hann þá hvort
ekki væri hætta á sprengingum og svoleiðis
ónæði, og taldi hann það ekki ólíklegt. En
á þessum tíma var órói í Madrid eða hafði
verið það, og öfgamenn reyndu að sprengja
við mikilsverða staði. Ökumaðurinn okkar
var viðfelldinn maður á miðjum aldri. Ég
brann í skinninu eftir að fá að segja eitthvað
gáfulegt á spönsku og ákvað því að skella
á hann spurningu sem tengdist málfræðinni.
— Notið þið mikið viðtengingarhátt í
spönsku máli?
Vesalings maðurinn leit snöggt aftur fyrir
sig og leit mig rannsakandi augnaráði
andartak.
— Hvað sagðirðu við aumingja manninn
manneskja, varstu eitthvað óþægileg við
hann? sagði Ema, og fannst ég ekkert snið-
ug. Ég útskýrði málið, en henni fannst alveg
nógur tími til að pæla í svona leiðindum
eins og viðtengingarhætti.
— Það er öragglega hægt að tala reið-
brennandi spönsku án þess að nota við-
tengingarhátt, sagði hún.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 16.AGÚST 1986 7