Morgunblaðið - 10.01.2001, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. JANÚAR 2001 43
staddur á Akureyri og heyrði fréttir
af flugslysi í sjónvarpinu. Stuttu
seinna fæ ég upphringingu og þær
fregnir að Stulli og Jón Börkur hafi
verið í flugvélinni. Nánari fregnir
fékk ég ekki um sinn nema það litla
sem krakkarnir, vinir okkar, gátu
sagt mér gegnum símann. Ekkert
annað komst fyrir í höfðinu á mér
fyrr en ég var kominn í bæinn og sat
við rúmið hjá Stulla. Ég efaðist aldrei
um að hann berðist af alefli og vissi
að hann gæfist ekki upp fyrr en í fulla
hnefana. Enda barðist Stulli eins og
hetja en undir lokin var við ofurefli að
etja.
Þegar ég hugsa til baka eru þær
ófáar minningarnar sem ég á um
Stulla og ýmislegt brall okkar strák-
anna saman. Eitt er víst að það var
aldrei nein lognmolla kringum Stulla.
Hann hafði ótrúlega lífsgleði og lífs-
orku sem við félagarnir nutum góðs
af með honum. Hann var alltaf til í
allt og ekkert óx honum í augum. Ég
minnist þess þegar við strákarnir
fórum í skíðaferð og Stulli með. Við
vorum allir reyndir snjóbrettamenn
nema Stulli sem var að fara í fyrsta
skipti. Hann átti engar snjóbuxur svo
hann skellti sér bara í joggingbuxur
og fór í gallbuxurnar sínar utan yfir.
Við fórum í fjallið og eins og skilj-
anlegt er voru gallabuxurnar hans
orðnar einn snjóklumpur stuttu síð-
ar. Stulli lét það ekki aftra sér og með
þrjóskunni hélt hann í við okkur allan
tímann, sem verður að teljast mikið
afrek. Já, Stulli stóð alltaf fast á sínu
og fylgdi skoðunum sínum út í ystu
æsar. Hann lét engan troða á sér né
okkur vinum sínum. Við gátum allir
treyst á hans hjálp í hverri raun. Það
mætti segja að hann hafi verið stóri
bróðirinn í hópnum. Því er missir
okkar mikill.
Þegar ég stóð yfir Stulla lífvana í
sjúkrarúminu á nýársdag þutu allar
samverustundir okkar gegnum koll-
inn á mér og ég hugsaði líka um allt
sem við hefðum gert í framtíðinni. Að
missa vin, sautján ára gamlan, með
allt lífið framundan er þraut sem ég
vona að fáir þurfi að ganga í gegn um.
Ég veit að hann myndi segja okkur
að harka af okkur og lifa lífinu áfram
og það er víst það eina sem vit er í.
Stulli gleymist seint. Minningin
um hann mun lifa áfram hjá öllum
þeim sem hann þekktu. Þessi fáu en
góðu ár sem við áttum með honum
verða okkur ávallt dýrmæt og kær.
Fyrir mína hönd og Mána vinar okk-
ar þakka ég honum fyrir þau og vin-
áttuna sem hann gaf okkur.
Árni Egill Örnólfsson.
Elsku vinur. Ég á erfitt með að
trúa því að þú sért dáinn. Það er allt
svo tómlegt án þín. Ég sakna þín
mjög mikið. Ég elskaði þig og var
óskaplega stoltur af því að vera vinur
þinn.
Ég er alltaf að hugsa um þegar við
vorum litlir að leika okkur saman í
Miðstrætinu. Ég mun geyma minn-
ingarnar um allt sem við gerðum
saman á góðum stað í hjarta mínu.
Þú varst svo lífsglaður strákur og
það var gott að vera nálægt þér. Upp-
átækin þín voru skemmtileg og það
var gaman að vera með þér. Ég hef
þekkt þig í meira en ellefu ár og þú
varst stór hluti af lífi mínu. Þú varst
góður vinur.
Ég vildi óska þess að þú værir hér
enn og að þú hefðir ekki lent í þessu
slysi. Ég skil ekki af hverju þú og Jón
Börkur þurftuð að lenda í þessu.
Ég veit að þú ert að gera eitthvað
gott þar sem þú ert núna og ég veit
að ég get hugsað til þín og fengið
styrk frá þér þegar mér líður illa. Ég
ætla að vera duglegur að passa Jón
Börk okkar hérna niðri og ég veit að
þú passar hann ofan úr himninum.
Elsku Kristín, Lilló, Trausti,
amma og afi Sturlu og allir sem eiga
um sárt að binda. Ég sendi ykkur
mínar innilegustu samúðarkveðjur
og bið Guð að gefa ykkur styrk. Ást-
arkveðjur.
Þinn vinur,
Hilmar Pétur.
Elsku hjartans Sturla okkar. Það
er svo sárt að hugsa til þess að eiga
ekki eftir að hitta þig aftur í þessu lífi,
finna fyrir þinni sterku nærveru, lífs-
krafti og þrótti. Síðustu fimm mán-
uðir hafa í senn verið ótrúlega erfiðir
og yndislegir fyrir þig og alla þína.
Líkamleg meiðsl þín voru mikil en
lífsviljinn og krafturinn höfðu betur
um stund. Við gátum sagt þér hve við
elskuðum þig mikið og þú sagðir okk-
ur frá væntumþykju þinni. Takk fyr-
ir, vinur.
Elsku Sturla okkar. Við verðum
alltaf þakklát fyrir hve heppinn son-
ur okkar Hilmar Pétur var að eignast
þig, Baldur og Jón Börk fyrir vini.
Frá unga aldri voruð þið fjórir bestu
vinir og það hefur verið svo ljúft að
fylgjast með ykkur standa saman í
gegnum árin. Þú varst stór hluti af
lífi okkar í yfir tíu ár og munum við
alltaf þakka fyrir þann tíma. Það var
heiður að fá tækifæri til að taka þátt í
lífi þínu. Takk fyrir, vinur.
Elsku Sturla okkar. Þú varst sér-
staklega duglegur, ljúfur, góður,
skemmtilegur og hlýr drengur og
snertir alla sem kynntust þér. Við
þökkum fyrir tímann sem við fengum
með þér; tímann sem átti að vera svo
miklu lengri. Takk fyrir, vinur.
Elsku Sturla okkar. Við vitum að
við þurfum ekki að biðja þig um að
passa Jón Börk okkar. Við vitum að
þú munt vaka yfir honum, styrkja
hann og vernda eins og þú gerðir fyr-
ir Hilmar Pétur okkar. Þú varst og
verður alltaf sannur vinur. Við elsk-
um þig. Takk fyrir, elsku vinur, og
Guð varðveiti þig.
[Hann] mun ekki eldast eins og við,
sem látin eru eldast. Aldur mun ekki
hrjá [hann] og árin munu ekki þjá [hann].
Við sólsetur og að morgni dags munum
við minnast [hans].
(Þýð. Hilmar Foss.)
Elsku Kristín og Lilló, Trausti og
Karó, Lóló og Birgir og aðrir að-
standendur. Guð styrki ykkur í sorg-
inni. Minningin um góðan dreng mun
ætíð lifa í hjarta okkar. Ástarkveðj-
ur,
Rósa og Hilmar.
Elsku Stulli. Ég sakna þín alveg
rosalega mikið. Þú varst svo stór
þáttur í lífi mínu.
Ég veit að þú ert hjá okkur, bara
svífandi í loftinu og passar okkur.
Þú varst algjör engill, svo góður og
skemmtilegur strákur og ég þakka
guði fyrir að hafa fengið að kynnast
þér. Ég hefði ekki viljað missa af því.
Þú gerðir líf mitt miklu betra og þú
varst alltaf svo góður við mig.
Ég sendi þér ljóð sem mér finnst
svo fallegt og það lýsir þér svo vel.
Stjarnan [Sturla], skært hún skín
og sendir geisla bjarta,
þannig var ætíð ævi þín,
þú verndar okkar hjarta.
(Haraldur Ágústsson/
Tara Pétursdóttir.)
Þú lifir alltaf í hjarta mínu og
minningu.
Kveðjur frá hjartanu.
Sólveig Heiða.
Sturla…
Það er sorglegt að sitja hérna og
skrifa þessa grein sem við héldum og
vonuðum að hægt væri að fresta um
tugi ára. Allt gekk svo vel í byrjun og
útlit var fyrir að Guð hefði gefið okk-
ur eina stærstu gjöf sem hægt er að
gefa. En nú er þessu erfiða stríði lok-
ið og þjónustu þinnar greinilega ósk-
að annarstaðar. Nú vitum við að ein-
hver fjarlægur staður fær að njóta
þess ljóss og hlýju sem við nutum um
stund sem í alla staði hefði mátt vera
lengri.
Þótt það sé stutt síðan við kynnt-
umst fengum við engu að síður að
kynnast þér til hlítar og sjá þessa
yndislegu persónu sem þú varst.
Lífsgleðin og orkan sem geislaði af
þér fyllti líf okkar gleði og hamingju.
Þegar við komum nýir inn í vinahóp-
inn, sem við eigum enn þann dag í
dag, sást þú til þess að okkur væri
tekið vel og það er gjöf sem við verð-
um alltaf þakklátir fyrir.
Ætli þú hafir ekki verið lélegastur
í því að eignast óvini og hvar sem við
vorum virtist öllum líka mjög vel við
þig og það skilja allir sem hafa fengið
að njóta nærveru þinnar. Svo ótal
margar góðar minningar sem við eig-
um saman gleymast aldrei þar sem
alltaf var hægt að treysta á þig með
góða skapið. Uppátæki þín og húmor
voru sem gleði beint í æð og munu
verða sögur sem ávallt verður
skemmtilegt að hlusta á. Feimni virt-
ist aldrei há þér að neinu leyti og það
hefur líklega gert það að verkum að
flestir kynntust þér mjög náið mjög
fljótt. Öll þessi skemmtilegu fíflalæti
gerðu vináttu okkar sérstaka og
hvernig okkur tókst að breyta t.d.
venjulegum þriðjudagsrigningar-
kvöldum í ódauðlegar minningar.
Nú þegar þú ert farinn er stór
hluti af lífi okkar einnig farinn, það er
svo dauflegt að gera án þín hluti sem
okkur þótti svo skemmtilegir. Það
vantar eitthvað stórt í lífið. Eftir sitj-
um við og finnum ekkert sem gæti
réttlætt það sem gerst hefur. Þinnar
sérstöðu er greinilega þörf annar-
staðar og sjálfkrafa röðumst við upp í
langa biðröð í að fá að hitta þig aftur
á endanum því dauðinn er jú víst
óumflýjanlegur.
Okkur óraði ekki fyrir því hversu
mikils virði vinir okkar eru og það er
leiðinlegt að svona atburð hafi þurft
til að augu okkar opnuðust fyrir því.
Þú kenndir okkur margt en við erum
enn ungir og eigum enn margt eftir
ólært.
Þú verður alltaf besti vinur okkar.
„Það besta sem Guð hefur skapað er nýr
dagur.“ (Sigur Rós.)
Þórir og Logi.
Sturla, manstu þegar við vorum
lítil ég, þú, Bergdís og Trausti og
gistum oft heima hjá ömmu og afa í
Skeifunni öll saman, amma hafði
mikið fyrir því að búa um okkur í einu
af herbergjunum uppi á lofti. Oft
gistum við heima hjá ykkur og þið hjá
okkur og alltaf skemmtum við okkur
jafn vel.
Ég veit að þú ert kominn á betri
stað núna og þér líður betur. Þetta
var búin að vera erfið barátta fyrir
þig sem endaði á ósanngjarnan hátt,
því þú varst farinn að ná góðum bata.
Nú ertu kominn til Guðmundar afa
þíns og Viggós afa og ég veit að þeir
munu taka vel á móti þér og passa
þig. Megi Guð varðveita þig.
Þín frænka,
Hrafnhildur.
Stórt skarð hefur verið höggvið í
vinahópinn. Á fyrsta degi nýrrar ald-
ar dó vinur okkar Stulli af völdum
áverka, sem hann hlaut í flugslysi í
sumar.
Fyrir okkur félagana gátum við
ekki hugsað okkur verri byrjun á
nýrri öld. Af hverju, af hverju hugs-
uðum við. Hvernig gat Guð gert þetta
eftir allan þennan erfiða tíma sem
hann hafði gengið í gegnum eftir
slysið? Eftir að hafa séð hann hress-
an og kátan trúði enginn okkar að
hann mundi fara frá okkur. Þrátt fyr-
ir hetjulega baráttu vannst þessi
leikur ekki. Það er erfitt fyrir okkur
sautján ára félagana að sætta okkur
við fráfall hans. Eftir að hafa átt góð-
ar stundir með honum í gegnum árin
er erfitt að trúa því að þær verði ekki
fleiri. Það var aðdáunarvert að fylgj-
ast með baráttu hans við að ná bata
og þeim mikla árangri sem við sáum
jafnan þegar við heimsóttum hann.
Hann stóð sig eins og hetja í veikind-
unum og var aldrei á því að gefast
upp. Stulli var einstakur. Hann var
gæddur sérstökum persónutöfrum,
hafði fjörugt og frumlegt ímyndunar-
afl og framkvæmdi allt sem honum
datt í hug, sama hversu flippað það
var. Hann var alltaf í góðu skapi og
kom okkur ætíð til að hlæja og þess
eigum við eftir að sakna mest. Eng-
inn okkar átti jafn auðvelt með að
eignast vini og hann og erum við viss-
ir um að hann verður áreiðanlega
hrókur alls fagnaðar á þeim stað sem
hann er nú. Einhvern tímann eigum
við eftir að hittast á ný og þá verður
þráðurinn tekinn upp að nýju.
Við sendum Kristínu, Friðriki og
Trausta okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að gefa þeim
styrk til takast á við lífið án Stulla.
Takk fyrir allar góðu stundirnar
Stulli.
Þínir vinir,
Atli, Guðmundur Örn og
Steinar Bjarki.
Nú samvist þinni ég sviptur er,
– ég sé þig aldrei meir!
Ástvinir, sem ann ég hér,
svo allir fara þeir.
Ég felli tár, en hví ég græt?
því heimskingi ég er!
Þín minning hún er sæl og sæt,
og sömu leið ég fer.
Já, sömu leið! En hvert fer þú?
þig hylja sé ég gröf;
Þar mun ég eitt sinn eiga bú
um ævi svifin höf.
En er þín sála sigri kætt
og sæla búin þér?
Ég veit það ekki! – sofðu sætt!
– en sömu leið ég fer.
(Kristján Jónsson.)
Sturla, sem eitt sinn rakaði af sér
augabrúnirnar að gamni og við
Trausti gerðum svo mikið grín að.
Sturla, sem birtist allt í einu í út-
skriftarferðinni minni í Portúgal,
mér hefur sjaldan verið komið jafn-
mikið á óvart og ég sagði öllum að
þetta væri litli frændi minn og við
sungum Wonderwall með Oasis á
Karaoke-bar ásamt Loga. Sturla,
sem ég gat alltaf tuskað til þangað til
hann óx upp 12 ára og varð miklu
stærri og sterkari en ég og hann vissi
það og vildi alltaf fara í gamnislag en
ég kom alltaf með einhverja afsökun.
Sturla, sem hafði svo mikinn vilja-
styrk og þrjósku að hann fékk að
klæða sig eins og hann vildi þegar
hann var í leikskóla og vildi bara vera
í ósamstæðum sokkum og fannst það
mjög flott og montaði sig af því.
Sturla, fólk sem þekkti hann sagði að
þarna væri strákur sem væri hjart-
góður og hefði gaman af að skemmta
sér en þá sérstaklega vildi hann að
vinir hans skemmtu sér einnig.
Sturla, sem var eins og litli bróðir
minn er farinn og allir munu sakna
hans.
Tómas Hrafn Sveinsson.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glæðast
þau bera með sér birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss glæddi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(F.G.Þ.)
Sonur þeirra Kristínar og Friðriks
er nú farinn frá okkur og hefur fengið
hina hinstu hvíld. Það er erfitt að
þurfa að sætta sig við að svona ungar
og fallegar sálir séu teknar frá okkur
svona snemma. Það hefur hjálpað
mér í gegnum árin að hugsa um það
að Guð hafi þurft á þeim að halda
annars staðar.
Sturla var einn af þessum. Hann
hafði góðan mann að geyma, var oft-
ast glaður og hress. Hann hafði mjög
gaman af því að vera á hjólabretti
(a.m.k. á þeim tíma sem ég var þarna
í Miðstrætinu). Ég man líka alltaf eft-
ir því hvað ég hamraði alltaf á honum
að byrja aldrei að reykja og fékk þá
alltaf sama glottið frá honum, það var
eins og hann hugsaði: Ég er ekki eins
vitlaus og þú. Svo var það líka þegar
hann og Trausti voru að flytja í her-
bergin niðri og hann var að velja sér
liti inn í herbergið sitt, hann valdi sér
eldrauðan og málaði það með svampi.
Þið voruð svo ánægðir með að fá her-
bergin ykkar.
Þar sem að ég er einkabarn fannst
mér rosalega skrítið þegar ég kynnt-
ist Sturlu og Trausta og þeirra samb-
andi, hvað hann var öðruvísi heldur
en aðrir litlir bræður sem alltaf voru
að trufla eða stríða. Hann var bara
einn af okkur. Það var virkilega gam-
an að vera nálægt honum. Ég man
sérstaklega eftir laugardagskvöldun-
um í Miðstrætinu, þar sem öll fjösl-
skyldan kom sér fyrir yfir Stöðinni
og skellihló og svo voru teknar marg-
ar myndbandspólur og horft langt
fram eftir kvöldi. En dvölin þín var
alltof stutt og nú hef ég bara minn-
inguna um hann og þann stutta tíma
sem hann var hjá okkur.
Elsku Sturla, ég kveð þig að sinni
og vonandi líður þér vel hvar sem þú
ert.
Elsku Friðrik, Kristín og Trausti,
megi Guð gefa ykkur styrk og vaka
yfir ykkur, megi hann lýsa ykkur
veginn á þessum erfiðu tímum. Hug-
ur minn dvelur hjá ykkur.
Ingibjörg Birna
Kjartansdóttir.
Við vinkonurnar viljum minnast
ástkærs vinar okkar, Sturlu Þórs.
Stulli var engum líkur. Hann kom
okkur sífellt á óvart og var einstak-
lega laginn við að koma öllum í gott
skap. Hann tók oft upp á furðuleg-
ustu hlutum, hlutum sem engum öðr-
um en Stulla hefðu dottið í hug.
Strákar eins og hann sjást ekki oft.
Hann var bráðmyndarlegur, góð-
hjartaður, lífsglaður og hamingju-
samur strákur. Hann hafði gríðar-
lega útgeislun. Útgeislun sem sást í
fjarlægð.
Við erum innilega þakklátar fyrir
að hafa kynnst og varið tíma með
þessum yndislega dreng. Eftir að
hafa barist hetjulega fyrir lífi sínu í
fimm erfiða mánuði kvaddi hann
þennan heim. Hann var tekinn frá
okkur alltof fljótt. Minning hans mun
lifa að eilífu í hjarta okkar.
Við munum aldrei gleyma þér
Sturla, þú ert sannkölluð hetja.
Kæru Friðrik, Kristín og Trausti,
við samhryggjumst ykkur innilega
og megi guð styrkja ykkur í þessari
miklu sorg.
Aðalbjörg, Ásta, Erna, Hildur,
Sigrún Huld og Þórdís Anna.
Elsku Stulli.
Núna þegar þú ert farinn skilurðu
eftir stórt skarð í lífi okkar allra, þú
varst vinamargur og besti vinur sem
hægt var að hugsa sér að eiga. Sama
hversu illa okkur leið fékkst þú okkur
alltaf til að líta á björtu hliðarnar og
komst okkur til að brosa.
Þú lifðir lífinu lifandi og gerðir allt
það sem þér datt í hug þótt þessar
hugmyndir hefðu verið misgóðar og
fæstir hefðu framkvæmt þær. Eins
og þegar þú hélst uppá Íslandsmeist-
aratitil KR með því að fá þér KR-
tattoo. Ekki voru allir jafnsammála
þér um að þetta hefði verið sniðug
hugmynd, samt léstu aldrei neitt
annað í ljós en að þú værir hæst-
ánægður með það.
Eitt af því sem þú sýndir áhuga á
voru dvergar og voru þeir einhverjir
sem þú leist „upp“ til. Þú fékkst
draum þinn uppfylltan þegar þú hitt-
ir dverg um verslunarmannahelgina í
Eyjum og hann bauð þér á bak. Á
innan við klukkustund varstu búinn
að hringja í alla vini þína og láta vita
að þú hefðir fengið að fara á lághest á
dvergi.
Við gætum setið hér endalaust og
þulið upp allt sem þú hefur tekið þér
fyrir hendur en margt af því er ekki
fyrir allra eyru.
Þrátt fyrir að það hafi verið erfitt
að koma hér saman í þessum tilgangi
þar sem engin okkar bjóst við að þú
færir frá okkur svona ungur þá höf-
um við brosað í gegnum tárin við að
rifja upp allar þær góðu minningar
sem við eigum um þig.
Við erum þakklátar fyrir að hafa
fengið að kynnast þér og eigum aldr-
ei eftir að gleyma þér, elsku Stulli
okkar. Þú stóðst þig eins og hetja í
þessari baráttu þar sem styrkleiki
þinn kom skýrt í ljós.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
þín ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleym-
ist eigi
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sig.)
Þín minning verður ætíð ljós í lifi
okkar. Elsku Kristín, Lilló og
Trausti. Við vottum ykkur dýpstu
samúð og viljum þakka ykkur fyrir
að hafa fengið að eiga svona mikinn
þátt í þessari baráttu með ykkur.
Einnig viljum við þakka ykkur fyr-
ir allan þann stuðning sem þið hafið
veitt okkur og vonum að við höfum