Morgunblaðið - 19.05.2001, Blaðsíða 56

MINNINGAR
56 LAUGARDAGUR 19. MAÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Bikarkeppni
Bridssambandsins
Skráning er hafin í Bikarkeppnina
í s. 587 9360 eða bridge@bridge.is
Skráningarfrestur rennur út
föstudaginn 25. maí kl. 16.00, en
dregið verður í 1. umferð þá um
kvöldið. Keppnisgjald er kr. 4.000
fyrir hverja umferð. Síðasti spila-
dagur hverrar umferðar:
1. umferð sunnudagur 24. júní
2. umferð sunnudagur 22. júlí
3. umferð sunnudagur 19. ágúst
4. umferð sunnudagur 16. september
Undanúrslit og úrslit 29.-30. september.
Gullsmárabrids
Eldri borgarar spiluðu tvímenn-
ing að Gullsmára 13 fimmtudaginn
17. mai. Meðalskor 168.
Beztum árangri náðu:
NS:
Bragi Melax og Andrés Bertelsson 192
Sigurþór Halldórss. og Viðar Jónsson 188
Auðunn Bergsv.s. og Sigurður Björnss. 184
AV:
Kristján Guðm.s. og Sigurður Jóhannss. 200
Heiður Gestsdóttir og Unnur Jónsdóttir 186
Kristj. Halldórsd. og Eggert Kristinss. 185
- Eftir eru þrír spiladagar 21., 28.
og 31. maí. Ekki verður spilað á
uppstigningardag. Stuttur tvímenn-
ingur og kaffiveitingar 31. maí. Mæt-
ing 12.45.
Bridsdeild Félags
eldri borgara í Reykjavík
Tvímenningskeppni spiluð
fimmtud. 10. maí. 19 pör. Meðalskor
216 stig.
Árangur N-S
Júlíus Guðmundss. – Rafn Kristjánss. 266
Eysteinn Einarss. – Kristján Ólafss. 261
Þorsteinn Laufdal – Magnús Halldórss. 223
Árangur A-V
Sigurður Pálss. – Ásta Erlingsd. 263
Björn E. Péturss. – Hilmar Ólafss. 253
Alfreð Kristjánss. – Birgir Sigurðss. 251
Tvímenningskeppni spiluð mánud.
14. maí. 18 pör. Meðalskor 216 stig.
Árangur N-S
Alfreð Kristjánss. – Bragi Björnss. 252
Ólafur Ingvarss. – Jóhann Lútherss. 248
Júlíus Guðmundss. – Rafn Kristjánss. 245
Árangur A-V
Ingibjörg Stefánsd. – Þorsteinn Davíðss. 255
Sæmundur Björnss. – Oliver Kristóferss.252
Albert Þorsteinss. – Hannes Ingibergss. 238
Sveit Kristjáns Más
bikarmeistari Suðurlands
Sveit Kristjáns M. Gunnarssonar,
Selfossi, varð bikarmeistari 200l og
vann sveit Péturs Hartmannssonar,
Selfossi, í úrslitaleik.
Með Kristjáni spiluðu auk hans,
Grímur Magnússon, Sigurður Vil-
hjálmsson, Helgi G. Helgason og
Björn Snorrason.
BRIDS
U m s j ó n A r n ó r G .
R a g n a r s s o n
ALDARMINNING
Fyrir hönd fjöl-
skyldu Emilíu Jónas-
dóttur leikkonu langar
mig að minnast henn-
ar með nokkrum orð-
um á þessum tímamót-
um en í dag hefði hún
orðið hundrað ára.
Amma Emilía fæddist
19. maí 1901 á Þing-
eyri við Dýrafjörð.
Foreldrar hennar
voru Jónas Jónasson
og Ingibjörg Bergs-
dóttir. Hún fluttist
ung til Akureyrar og
leikferill hennar byrj-
aði snemma og lék hún frá unga
aldri með áhugamannahópum en
hennar fyrsta „skráða“ hlutverk er
Greifafrúin í „Ambrosíus“ eftir
Christian Molbeck hjá Leikfélagi
Akureyrar undir leikstjórn Harald-
ar Björnssonar. Amma Emilía lagði
leið sína upp á leiksvið Reykjavíkur
upp úr árinu 1940 og lék fjölmörg
hlutverk hjá Leikfélagi Reykjavík-
ur. Hún réðst strax til starfa við
Þjóðleikhúsið við opnun þess. Í hálf-
an þriðja áratug lék amma Emilía
ótal hlutverk á fjölum Þjóðleikhúss-
ins.
Amma Emilía var ævintýri, sann-
kölluð heimskona sem fór sínar eig-
in leiðir og var langt á undan sinni
samtíð í svo mörgu sem hún tók sér
fyrir hendur. Hún ók um í „prívat“
bílum og fór í heimsreisur, hún lét
drauma sína rætast. Það ríkti engin
lognmolla í lífi hennar og það var
spennandi að vera í návist hennar,
fá að kynnast leikhúslífinu og fara
með henni á kaffihús. Hvar sem hún
kom þurftu gestir og gangandi að fá
að taka í hönd hennar til að þakka
henni fyrir skemmtunina og á fjöl-
mörgum leikferðarlögum sínum um
landið var augljóst að hún var elsk-
uð og dáð, heimamenn færðu henni
gjafir og buðu henni inn á heimili
sín. Það var ævintýraheimur fyrir
okkur barnabörnin að fá að fylgja
henni og læra af sjálfstæðri ævin-
týrakonu sem gustaði af. Ekkert var
meira spennandi í þá daga en að fá
að fara með henni á leikæfingar og á
leiksýningar í Þjóðleikhúsinu og
Iðnó. Einnig setti hún upp mörg
leikverk fyrir árshátíð Skátanna í
Reykjavík og þar var gaman að vera
með henni.
Amma Emilía er kannski hvað
þekktust fyrir hlutverk sitt sem
Soffía frænka í Kardimommubæn-
um eftir Thorbjörn Egner og sem
tannhvöss tengdamamma, en það
leikrit var sýnt a.m.k.
100 sinnum. Þar fór
hún á kostum með sinni
djúpu og hljómmiklu
rödd og svipbrigðum.
Enn í dag er hljómdisk-
urinn með Soffíu
frænku vinsælt barna-
efni og löngu orðið
klassískt. Hún var líka
bangsamamma í Dýr-
unum í Hálsaskógi og
miklum vinsældum
náði hún í hlutverki
Nillu í Jeppa á Fjalli
sem hún ferðaðist með
um landið þvert og
endilangt.
En fyrst og fremst var amma Em-
ilía yndisleg kona, skapstór en svo
hjartahlý. Mörgum rétti hún hjálp-
arhönd og til merkis um það þá má
minnast þess að hún tók að sér
konu, hana Pöllu okkar, sem átti um
sárt að binda og bjó Palla hjá henni í
yfir 20 ár. Amma Emilía bjó lengst
af á Óðinsgötunni í Reykjavík en
síðustu æviárin sín dvaldi hún á Sól-
vangi í Hafnarfirði og lést þar 26.
febrúar 1984. Við afkomendur henn-
ar erum almættinu þakklátir fyrir
að hafa fengið að ganga lífsveginn
með henni, hún gaf svo mikið til
okkar og það var svo sannarlega
merkilegur skóli. Við söknum henn-
ar á hverjum degi en vitum að hún
er ávallt með okkur í leik og starfi.
Guð blessi minningu þína, elsku
amma Emilía. Að lokum langar okk-
ur að endurbirta kvæði sem Eiríkur
Pálsson frá Ölduhrygg orti að henni
látinni.
Á Sólvangi hún síðast gisti,
hæglát, hljóð.
En í barmi ennþá ríkti
innri glóð,
er yljaði hafði á árum liðnum
okkar þjóð.
Löng er hérna liðin ævi.
Lánið sitt og hvað.
Erfiðleikar, önn og gleði
ekki er fært á blað.
Aldrei gerast ævintýrin
öll á sama stað.
Allra líður ævi að kveldi.
Einnig þín.
Yfir minning merkrar konu
mánasilfur skín.
Á æðri sviðum er nú búsett
Emilía mín.
Fyrir hönd dætra, tengdasona og
ömmubarna,
Emilía Sigursteinsdóttir.
EMILÍA
JÓNASDÓTTIR
Þegar mér barst sú
frétt að Hjalti vinur
minn væri dáinn hef ég
aldrei á ævinni fundið
eins mikið tóm innra
með mér og ég ætlaði
ekki að trúa því, það
bara gat ekki verið satt.
Vinur minn og jafnaldri sem var
fæddur sama dag og ég dáinn.
Ég var ekki búinn að þekkja Hjalta
lengi en um leið og ég sá hann uppi í
bústað þótti mér strax vænt um hann
og sá strax að þetta væri strákur sem
væri þess virði að þekkja og sú varð
raunin. Hann var með hjarta úr gulli
og var alltaf að koma manni á óvart
með einhverju nýju og skemmtilegu.
Ég á eftir að sakna þess þegar við
vinirnir sátum í herberginu í Hjalta-
bakkanum og vorum að eiga góða
stund saman. Þessi kvöld sem við átt-
um voru þau yndislegustu sem ég hef
átt og munu vera í minningu minni
um allan aldur. Okkar þétti vinahóp-
ur mun aldrei vera sá sami án hans
Hjalta okkar en við munum ávallt
rifja upp og geyma minningarnar
djúpt í hjarta okkar og þó að við mun-
um ekki sjá hann veit ég að hann mun
vera þar hjá okkur. Hjalti sem var
svo sætur og góður við mig og passaði
upp á mig og okkur öll ef eitthvað var
að, hann var alltaf brosandi með
þetta sæta glott sitt sem ég mun aldr-
ei gleyma. Alltaf þegar hann var eitt-
hvað að tala við hundinn minn talaði
hann með þessum skemmtilega rúss-
nenska hreim „Tító kondu til pabba“.
Þegar við vorum öll saman vorum við
alltaf að hlæja, það var alltaf gleði hjá
okkur krökkunum.
Ég er fegin að við áttum þessa
góðu helgi öll saman í Hjaltabakk-
anum og ég fékk þetta síðasta tæki-
færi til að faðma hann oft og segja
honum hvað mér þótti vænt um hann.
Ég bið góðan Guð að geyma Hjalta
minn í ljósinu og gefa fjölskyldu hans
og vinum styrk.
Ásta Ruth Ísleifsdóttir.
Þar sem ég sit hér við tölvuna og er
að hugsa um hann Hjalta litla kemst
ég að því að ég veit í rauninni ekkert
um hann, þ.e. uppvöxt og annað slíkt
HJALTI S.
SVAVARSSON
✝ Hjalti S. Svavars-son fæddist í
Reykjavík 4. júní
1979. Hann lést 10.
maí síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Hallgrímskirkju
17. maí.
sagn- og ættfræðilegt,
sem er ólíkt mér eins og
flestum Íslendingum.
Okkur finnst ekki verra
að þekkja til fólks sem
við kynnumst og spyrj-
um það yfirleitt um ætt-
ir, uppruna eða tengsl
við annað fólk, svona til
að athuga að hve miklu
leyti við getum treyst
því. Í sambandi við
Hjalta held ég mér hafi
aldrei dottið slíkt í hug,
hann var svo góðmenn-
islegur að hann þurfti
enga ætt til að staðfesta
það fyrir mér. Ég komst reyndar að
því fljótlega eftir að ég sá hann fyrst
að hann fékkst við nokkuð sem hon-
um var ekki hollt og varð ég ekki hrif-
in, en það var svo bjart yfir honum að
það var ómögulegt annað en að fá fyr-
ir honum einskonar móðurlega tifinn-
ingu. Hjalti var líka þægilegur í um-
gengni, greiðvikinn og ótrúlega
hugulsamur miðað við ungan aldur –
vel upp alinn, mundi hún mamma mín
segja. Hann var líka ágætlega vel
gefinn og synd að hann gat ekki beitt
orku sinni til að nýta það, sér til
lengra og farsælla lífs. Svo vill til að
ég skrifa þessi orð áður en ég legg af
stað með plötutöskur til að leika fyrir
dansi á 22. Ég mun sakna þess í
diskóbúrinu að fá aldrei framar koss,
faðmlög og bjórsopa frá Hjalta í hita
og svita leiksins, en hann hugsaði vel
um sinn plötusnúð þegar hann var á
svæðinu þótt maður hefði haldið að
hann hefði nóg með að skemmta sjálf-
um sér. Ég sendi foreldrum Hjalta,
systkinum og öðrum aðstandendum
innilegar samúðarkveðjur. Hvíli
þeirra góði drengur í friði.
Andrea Jónsdóttir.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Með þessari ljóðlínu langar mig að
minnast þín, Hjalti minn, ég þakka
Guði þá blessun að hafa fengið að
kynnast þér og hjartagæsku þinni.
Minningar mínar um þig eru margar
og góðar og ef ég ætti að rifja þær all-
ar upp þá yrðu það margar blaðsíður
sem hér myndu birtast. Því vil ég að-
eins kveðja þig með þessum örfáu
orðum. Ég veit að þú ert komin þang-
að sem leið okkar allra liggur og ég
mun ætíð geyma minninguna um þig
á sérstökum stað í hjarta mér því jafn
trausta og hjartahlýja vini er erfitt að
finna. Megi Drottinn blessa sálu þína.
Hvíl í friði, kæri vinur. Ég bið Drottin
um að blessa og hughreysta foreldra,
systkini og ástvini Hjalta í þessari
miklu sorg.
Þín vinkona,
Jóna.
Elsku Hjalti.
Það er erfitt að skilja það að nú sjái
ég þig ekki aftur, brosandi og hlæj-
andi eins og þú varst vanur að vera.
Vita ekki til þess að koma til Helenu
og þar situr þú með stríðnissvip á
andlitinu og segir „ég er kóngurinn“.
En þó er gott að vita að þér líður bet-
ur núna. Hjalti minn, þú varst ynd-
islegur vinur, traustur, skemmtilegur
og góður. Takk fyrir þann tíma sem
ég hafði til að kynnast frábærum vini.
Sjáumst þegar minn tími kemur.
Þín
Lilja Bryndís.
Þá er enn einn hermaður fallinn.
Ég hugsa þessi orð með tregabland-
inni tilfinningu. Hjalti var sko enginn
venjulegur hermaður, hann var heill
her. Við fyrstu kynni gat hann virkað
kaldur, hlédrægur og jafnvel frá-
hrindandi, það var ef maður hitti
hann undir vissum kringumstæðum,
en um leið og maður kynntist hans
innra eðli, þessu „sóðalega“ glotti og
datt inn í þessi stóru, glampandi augu
átti maður sér ekki viðreisnar von.
Hjalti var fluggreindur og hafði óbil-
andi skopskyn en var einnig blíður og
örlátur og hafði heimsins stærsta
hjarta. Hann vildi alltaf vita hvernig
maður hefði það, hvernig gengi og
hvort mann vantaði eitthvað. Hann
var vinur vina sinna, hinir máttu eiga
sig. Hann var þægilegur í umgengni
og það var endalaust hægt að hlæja
að því sem valt upp úr honum, það
var heldur aldrei neitt kjaftæði, hann
talaði hreint út og ætlaðist til að aðrir
gerðu það sama. Það var kannski
ekki alltaf tekið út með sældinni að
þykja vænt um Hjalta, en hvað gat
maður annað? Ég kveð þennan hug-
rakka hermann með djúpri sorg og
mikilli eftirsjá, það verður aldrei ann-
ar Hjalti.
Elsku Hjalti minn, ég vona að þú
sért á betri stað en þessum sem við
hin sitjum eftir í. Þú átt alltaf stað í
hjarta mínu og þar skal ég geyma þig
svo lengi sem ég lifi. Hittumst þegar
þar að kemur! Ekkert rugl! Ég vil
votta fjölskyldu Hjalta mína dýpstu
samúð, hann var yndisleg manneskja
sem þið megið öll vera stolt af. Megi
hann hvíla í friði.
Laufey.
Sofðu, barnið mitt blíða,
ég býð þér góða nótt.
Nú er allt kringum þig
orðið
svo undur kyrrt og hljótt.
Í húminu horfi ég á mánann,
hann brosir svo blítt til þín.
Ég sit hjá þér og syng við þig
og signi þig, ástin mín.
(Kristín Jóhannesd. frá Syðra-Hvarfi.)
SMÁRI FREYR
KRISTJÁNSSON
✝ Smári FreyrKristjánsson
fæddist í Reykjavík
23. júlí 2000, sonur
Margrétar Westlund
og Kristjáns Óskars-
sonar. Hann lést á
Borgarspítalanum 4.
maí síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Hjallakirkju 11.
maí.
Við trúum því að
Smára Frey líði vel og
lífsins dísir leiði hann
um ljóssins fögru lönd.
Ástkæri hugljúfi snáð-
inn okkar, sem varst
tekinn allt of fljótt frá
okkur. Brúnu stóru
augun og fallega brosið
sem yljaði öllum um
hjartarætur.
Guð geymi þig, elsku
Smári Freyr.
Kristján, Margrét,
Stefán Róbert og Ómar
Freyr, við biðjum um
huggun og styrk til
ykkar, svo að þið getið aftur farð að
sjá birtu og gleði lífsins.
Himnanna Drottinn, þínir herskarar syngja,
heyr þú, ég kalla á þig.
Ég bið þig nú, faðir, að bljúgu hjarta,
bænheyr þú mig.
Leið alla að lifandi lindum,
lífsuppspretta ert þú.
Nú bjarmar af degi, nú birtir í veröld,
blíða rödd heyri ég nú.
Í hjarta friðurinn færist,
hið fegursta í mannssál skín.
Leið alla í ljóma og sælu
í ljóssins dýrð til þín.
(Kristín Jóhannesd. frá Syðra-Hvarfi.)
Dúfa, Óskar, Rósa, Eyrún,
Óskar Haukur, Ívar Örn og
Tómas Björn.
Hann elsku litli Smári Freyr hvílir
nú í friði. Við söknum hans mikið og
minningar um hann verða ávallt í
hjörtum okkar.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu,
halt mér fast í spori þínu,
að ég fari aldrei frá þér,
alltaf, Jesús, vertu hjá mér.
Um þig alltaf sál mín syngi
sérhvern dag, þó eitthvað þyngi.
Gef ég verði góða barnið,
geisli þinn á kalda hjarnið.
(Ásmundur Eiríksson.)
Ástar- og saknaðarkveðjur frá
Evu Björgu, Mörtu Kristínu
og Óskari Þór.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.