Morgunblaðið - 23.08.2001, Blaðsíða 37

Elínu og Kristján, eða Dellu og
Stjána eins og þau eru alltaf kölluð,
hittum við fyrst vorið 1994. Þá höfðu
Steinunn dóttir okkar og Pétur sonur
þeirra verið að draga sig saman um
nokkurra mánaða skeið. Með þeim
kynnum var stofnað til vináttu sem
aldrei hefur borið skugga á.
Della var glæsilega kona, hress og
skemmtileg í viðkynningu. Í fyllingu
tímans eignuðumst við sameiginlegt
áhugamál sem eru strákarnir þeirra
Steinunnar og Péturs, barnabörnin
okkar. Höfum við notið þess vel að
fylgjast með þeim vaxa og þroskast
og aldrei orðið þreytt á að dást að
þeim í öllum afmælis- og skírnarveisl-
unum og við önnur tækifæri.
Þegar Steinunn og Pétur voru að
skipta um húsnæði stóð heimili Dellu
og Stjána þeim opið og bjuggu þau
hjá þeim mánuðum saman við góðan
kost.
Della og Stjáni voru einstaklega
samhent hjón. Heimili þeirra og hin
seinni ár sumarbústaðurinn í Borg-
arfirði var þeirra líf og yndi. Í samein-
ingu fegruðu þau og nostruðu allt í
kringum sig og var ávallt gott að
sækja þau heim.
Mikill harmur er nú kveðinn að
fjölskyldunni í Hólabergi.
Minningin um mæta konu og góða
móður, tengdamóður og ömmu er
dýrmæt.
Blessuð veri minning Elínar Pét-
ursdóttur.
Ingibjörg og Jón.
Það er svo erfitt að kveðja þig.
Ég vildi að ég hefði aldrei þurft
þess en það hlaut að koma að því á
endanum þó að mér finnist það svo
ósanngjarnt. Þú varst alltaf svo lífs-
glöð að mér finnst skrítið að þú sért
farin frá mér.
Þú varst líka alltaf svo ánægð þeg-
ar ég hringdi eða kom í heimsókn í
Hólabergið, við höfðum það alltaf svo
gott þar. Ég er samt svo fegin að hafa
getað kynnst þér svona vel. Ég myndi
gefa svo mikið fyrir að fá þig aftur en
það er víst ekki hægt, þannig að það
er komið að því að ég þurfi að kveðja
þig. Ég man eftir að síðustu orðin
sem þú sagðir við mig voru þessi: „Ég
elska þig,“ og elsku amma mín, ég
mun líka alltaf elska þig og ég hugsa
um þig á hverjum degi, ég lofa því.
Þú verður alltaf stór hluti af hjarta
mínu.
Í brjósti mínu
þú býrð sem hljómur.
Mín eyru töfrar
þinn engilrómur,
þótt líði dagar
og líði ár
aldrei gróa
mín innri sár
þú býrð alltaf
í hjarta mér
ég mun aldrei
gleyma þér.
Með fegurð geislans
í fjaðrabliki
sem bjarmi sólar
um barm þinn lyki,
þú hverfur aldrei
úr hugarsýn,
uns ljósin slokkna
og lífið dvín.
(Ók. höf.)
Þín
Kristjana Sunna.
 Fleiri minningargreinar um El-
ínu Pétursdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. ÁGÚST 2001 37
„Dáinn, horfinn“ –
harmafregn!
hvílíkt orð mig dynur yfir!
En eg veit að látinn lifir;
það er huggun harmi
gegn.
(Jónas Hallgrímsson.)
Ég votta foreldrum, systkinum,
frændfólki og vinum innilega samúð.
Valdimar Sigurjónsson.
Nonni, sem kenndur var við Kára-
gerði á Eyrarbakka, er dáinn langt
um aldur fram. Við vorum leikfélagar
og vinir enda stutt á milli heimila okk-
ar. Það var gott og lærdómsríkt að
alast upp á Bakkanum því maður var
svo mikill þátttakandi í lífi fullorðna
fólksins. Útgerð var á Bakkanum og
margir voru með skepnur, svo Eyr-
arbakki var sambland af sjávarplássi
og sveit. Snemma var hægt að gerast
kúasmali, taka þátt í smalamennsku
og heyskap á sumrin. Sjórinn og bát-
arnir höfðu líka mikið aðdráttarafl.
Oft var farið niður á bryggju þegar
bátarnir komu að og spurt um afla-
brögð og fengið að fara um borð. Eft-
irsótt var að fá lánaðan árabát og róa
á lónunum á milli skerja, og þannig
lærðu margir áralagið og að stýra
bát. Leikir gengu mikið út á það að
líkja eftir lífi hinna fullorðnu. Bílar og
bátar voru smíðaðir og bátunum siglt
í fjöruborðinu. Kjallarinn í Káragerði
var eins og heilt smíðaverkstæði enda
er Hjörtur, faðir Nonna, mikill völ-
undur, og kom sér vel að fá oft að-
stöðu þar til smíðanna. Þegar búið
var að taka upp úr kartöflugörðunum
á haustin var búið til heilt vegakerfi
og mikil starfsemi fór þar fram. Á
þessum árum komu allir öllum við og
fólk vandaði um fyrir börnum og ung-
lingum og leiðbeindi ef þörf þótti.
Meiri samkennd og samábyrgð
mætti oftar sjást í nútímanum. Á
unglingsárum Nonna hófust miklar
endurbætur á höfninni á Bakkanum
JÓN ERLENDUR
HJARTARSON
✝ Jón ErlendurHjartarson fædd-
ist á Siglufirði 8.
mars 1946. Hann lést
á Sjúkrahúsi Suður-
lands 16. ágúst síð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá Selfos-
skirkju 22. ágúst.
og höfðum við strákarn-
ir sumarvinnu þarna.
Þetta var meira en
vinna, því okkur fannst
við vera þátttakendur í
uppbyggingu og
framþróun þorpsins og
ákveðin eftirvænting
tengdist framgangi
verksins. Vinnan hafði á
sér vissan ævintýrablæ,
því steypt var á stór-
streymsfjörum og
þurfti að vera búið að
koma sem mestu í mót-
ið fyrir flóðið. Allir urðu
að standa sig. Þegar við
stigum á naglaspýtu var ekkert verið
að fara heim eða til læknis, heldur var
sárið þvegið með bensíni, fimmeyr-
ingur festur yfir gatið með einangr-
unarbandi og spanskgræna, sem
myndaðist látin loka gatinu svo sýk-
ing kæmist ekki í það. Nonni var til
sjós í nokkur ár og þar þurfti líka að
standa sig og ekki hægt að hlaupa til
læknis með allar skeinur Nonni hefur
alltaf staðið sig en einn daginn stóð
hann varla uppi og var farið með
hann til læknis og þá greindist hjá
honum illvígur sjúkdómur sem sigr-
aði hann á stuttum tíma. Hann tók ör-
lögum sínum af einstöku æðruleysi.
Hin óskráðu viðhorf sem ríktu, þegar
Nonni var að alast uppá Bakkanum
voru dugnaður, heiðarleiki og dreng-
skapur, og tileinkaði hann sér þau.
Þessi lífsins skóli gaf honum ákveðna
þjálfun og kjölfestu sem bjó hann
undir lífið. Ástrík og samheldin fjöl-
skylda gaf honum líka sitt veganesti,
sem hann bjó alla tíð að. Hún reynd-
ist honum einstaklega vel núna í veik-
indum hans. Nonni var mjög bóngóð-
ur og fljótur að bregðast við ef leitað
var til hans og hann gat létt undir
með fólki. Viðhorf Nonna var að
greiðasemi kostaði ekki neitt. Nonni
var afskaplega glaðsinna og hnyttinn
í tilsvörum enda á hann ekki langt að
sækja það. Hann hafði gott minni á
atburði og hafði gaman af að segja
sögur og skapaði auðveldlega glað-
værð í kringum sig. Hann var trygg-
lyndur, opinn og einlægur og þó að
við höfðum farið sitt í hvora áttina
eins og gengur í lífinu, þá var alltaf
eins og ég hefði hitt hann síðast í gær,
þegar fundum okkar bar saman.
Blessuð sé minning um góðan dreng.
Brynjólfur G. Brynjólfsson.
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.



 


    

 

  


+
&"

+-

,(, 

 *#B

*!

5
% C

 %  
7    

 
 1
   
   ..
@#,!  

.#( 
 

 !
  

  

#(
  

%%$#%%%$
8 ,


&2"
&2+@


3 ( 3," 
*#

5 3, ! 3!

()* 3))

  

 "' 4
   
   

 
5 
 
   # ; ;3 5 
9
 0
  
 * 0
 :     : 
   

*  '    ' *   * .?-4D&
@
&&

: !#<E

5  
@8 # $ ;F

    ! ! 
,

@2G"

9 %#C

; *!
 %  * 
 5 41 -

 
;    

 ( 4
* 
   ..
"# 
#(!  

! 
** 
#'  

## 
2;# 
  

**!  

'  %!  

 

 


  
  

'@9+


),

H)

  


 
;   
 <'
 

* 

   
" #% $  

 '* 

@    

 .  @

#   

' H'* 

 ' '* 
+,     !'
'++6
"
2+

  

 3'4 
 

 
.   
&'   
 
0
0
 
  
    !  
1 

     
! 5  
   " #6    

    " #6 " # 

       " # 
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer
höfundar/sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali eru
nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og Wordperfect
einnig auðveld í úrvinnslu.
Birting afmælis- og
minningargreina
við Nýbýlaveg, Kópavogi