Morgunblaðið - 20.04.2002, Side 59

Morgunblaðið - 20.04.2002, Side 59
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. APRÍL 2002 59 Nú er hún Begga amma okkar farin og við byrjum að rifja upp nokkur ár aftur í tímann, það er svo margt sem kemur upp í hugann þegar við áttum okkur á því að nú hefur hún amma fengið hvíldina sína. Við trúum að þér líði vel þar sem þú ert núna elsku amma og að þú haldir áfram að fylgjast með okkur eins og þú hefur alltaf gert. Við systkinin sóttum alltaf mikið í að gista hjá ömmu þegar við vor- um lítil. Það voru bara nokkur skref á milli húsanna og því stutt að fara. Það var reyndar vinsælt meðal allra barnabarnanna og leið varla sú vika að ekki væri einhver í ömmubóli. Amma var alltaf svo dugleg að lesa fyrir okkur og að segja sögur af fólkinu í gamla daga. Hún sagði svo skemmtilega frá og rakti sögurnar alveg í smá- atriðum enda minnið í góðu lagi. Hún gat auðveldlega rifjað upp hvenær hinir og þessir atburðir gerðust nánast upp á dag þótt langt væri liðið frá þeim. Það var alltaf nóg fyrir okkur að gera hjá ömmu, hvort sem það var að gramsa í gömlu dóti inni í dimmu- kompu eða að fá að sauma á gömlu fótstignu saumavélina sem var við hliðina á rúminu hennar. Reyndar kom nú ekki margt nýtilegt út úr þeim saumaskap en þolinmæði ömmu var takmarkalaus og feng- um við að æfa okkur eins mikið og við vildum. Þolinmæði hennar náði líka inn í eldhúsið þar sem barna- börnin fengu að brasa ýmislegt, allt frá litlum fiskum sem veiddum í Fossánni til pönnukökubaksturs. Rúnar náði stundum í nokkrar loðnur í loðnubátana við bryggj- una, og eina vonin til að fá að elda þær var að koma með þær til ömmu þar sem allt var leyfilegt. Sandra tók snemma að sér að sjá um allan pönnukökubakstur og fljótt var komin regla á að fara í pönnukökuveislu til ömmu um helgar þegar Sandra gisti. Að ógleymdum lummunum sem voru stundum gerðar eftir hálfgerðri naglasúpuuppskrift og jólagrautn- um sem pabbi fékk alltaf og þótti ómissandi. Að eldamennsku lokinni var oftar en ekki tekið til við að spila lönguvitleysu við eldhúsborð- ið og yfirleitt var það frekar fjörug spilamennska þar sem báðir aðilar reyndu sitt besta til að svindla. Amma var alltaf til í að gera eitthvað skemmtilegt með barna- börnunum sínum og var oft nóg að gera hjá henni því mörg voru börn- in. Amma kenndi okkur undir- stöðuatriðin í prjónaskap og voru prjónaðir ófáir treflarnir kvöldin sem við gistum. Hún sat sjálf alla daga og prjónaði enda þurfti að hugsa fyrir mörgum afmælis- og jólagjöfum þar sem afkomendur hennar voru orðnir yfir hundrað talsins. Hún hafði alla tíð mikinn áhuga á ættfræði og vissi mikið á því sviði. Það sem hún ekki mundi, það fann hún í bókum til þess að geta sagt okkur alla söguna. Henni var mikið í mun að ættfræðikunnáttan bærist milli kynslóða. Hún hafði ákaflega gaman af að segja frá gamla tímanum og hvernig lífið gekk fyrir sig þegar hún var ung og tókst það svo vel að við lifðum okkur inn í sögurnar með henni. Elsku amma, Anna María litla dafnar vel og sýndi um daginn að hún man vel eftir langömmu sinni þótt ung sé, þegar hún benti á ljós- mynd og sagði hátt og skýrt, BERGLAUG SIGURÐARDÓTTIR ✝ Berglaug Sig-urðardóttir fæddist í Heiðarhöfn á Langanesi 11. nóv- ember 1915. Hún lést á St. Jósefsspítala í Hafnarfirði annan í páskum og fór útför hennar fram frá Þórshafnarkirkju 12. apríl. amma. Við eigum öll eftir að sakna þín og að koma til þín í heim- sókn og hlusta á sög- urnar þínar. Þó svo að heilsan hafi verið orðin döpur áður en þú fluttir frá Þórshöfn spurðir þú alltaf um nýjustu fréttir úr þorpinu, og gast alltaf hlegið og haft gaman af. Þú varst alltaf svo ung í anda og hress og ert það ábyggilega enn. Við kveðjum þig nú elsku amma og þökkum allar sam- verustundirnar. Karen Rut, Rúnar Þór og Sandra Ösp. Elsku amma, nú er komið að kveðjustund. Minningarnar eru góðar og hægt verður að ylja sér við þær áfram. Við systur nutum þess að búa í næsta húsi við þig. Þú varst alltaf til staðar, áhugasöm og uppörvandi. Búkonur höfðu ætíð nóg að gera hjá og með þér. Við bökuðum pönnukökur, prjón- uðum, fórum í gönguferðir, t.d. inn á Fossá með nesti, sulluðum í vatn- inu og galsinn var mikill þegar þú skvettir á okkur og hlóst mikið og dátt. Þú varst góð vinkona. Við skröfuðum mikið og þú kenndir okkur svo margt um lífið. Við söknum þín. Þó að kali heitur hver, hylji dali jökull ber, steinar tali og allt hvað er, aldrei skal ég gleyma þér. (Vatnsenda-Rósa.) Jóhanna, Linda og Heiðdís. Svo kær var hún okkur að við kölluðum hana alltaf Beggu ömmu, en hún var amma eiginmanna okk- ar. Hún var sterk og kraftmikil og hafði reynt sitt í lífinu. En húm- orinn hennar var það sem okkur þótti vænst um. Oft reyndi hún að leiðbeina okk- ur og segja til og gerði það á þann hátt að við höfðum mikið gaman af. T.d. þegar Fanney var eitt sinn að baka og amma tilkynnti henni að konur bökuðu ekki í gallabux- um, heldur í kjól eða pilsi. Og pent sagði hún Auði að losa sig við þetta ljóta sófasett úr því hún væri að breyta á annað borð. Svona kom hún hreint og skemmtilega fram við okkur, alltaf með svörin á reiðum höndum, létt og kát, og okkur þótti vænt um svona tilsagnir af hennar hálfu. Við og fjölskyldur okkar erum heppin að hafa notið návistar henn- ar og geymum góðar minningar og sögur um ömmu sem munu lifa þótt hún sé horfin á braut. „Hamingjan býr ekki í búpeningi og ekki í gulli. Sálin er heimkynni hamingjunnar.“ (Demókritos.) Auður og Fanney.                1%   ?8 / . 6 %$ &$#  $ $ & #&3<&$42' 3&4JK 6  4  &   1      )& 1   22 (544 6   & 1    &    / 00     1  " $#&$% ## &86$# $$ 3&%   4$% ## B% # $% ## !  +  $$ > C'& +$% ## $# $% ## G$#G$$ +& 4'$ !!$$ **+, ✝ Helga Moth Jóns-son fæddist í Elb- erfeld í Wuppertal í Þýskalandi 2. júlí 1914. Hún lést á Landspítalanum í Fossvogi 15. mars síðastliðinn. Foreldr- ar hennar voru Anna Elisabeth f. Schenk og Franz Paul Moth konsertmeistari í Fíl- harmoníusveit Ham- borgar. Helga fluttist með foreldrum sínum til Hamborgar á fyrsta ári, en fluttist til Íslands 11. apríl 1939. Helga giftist árið 1942 Pétri Jónssyni frá Nautabúi í Skaga- firði, f. 6. apríl 1892, d. 30. sept- ember 1964. Pétur var ekkjumað- ur og átti níu uppkomin börn. Fljótlega eftir giftinguna setti Helga á stofn saumastofuna Sóley og starfaði þar sem klæðskeri um árabil. Barn þeirra Helgu og Péturs er Elísabeth Solveig Pétursdóttir, f. 26. september 1946, maki Gísli Ólafsson, f. 24. apríl 1944. Börn þeirra eru 1) Solveig Helga, f. 28. júlí 1967, gift Herði Jónssyni, f. 23. apríl 1967; börn þeirra eru Karitas Ósk, f. 24. ágúst 1993, og Róbert Gísli, f. 4. júní 1997. 2) Anna Elísa- beth, f. 5. febrúar 1974. 3) Pétur Óli, f. 30. apríl 1975. Frá 1970 bjó Helga með Sæmundi Bergmann Elimundarsyni, f. 8. október 1915. Hann á fjóra upp- komna syni. Síðustu árin bjuggu þau á Vistheimilinu Seljahlíð. Helga var jarðsett í kyrrþey 25. mars frá Litlu kapellunni í Foss- vogskirkjugarði. Hún Helga er dáin. Þótt löngu hafi verið orðið ljóst að hverju stefndi var fréttin þó óvænt. Kraftur hennar og lífsvilji í gegnum veikindi síðustu ára hafði nærri talið okkur trú um að endalokin væru enn fjarri. Með þess- um orðum langar mig til að minnast hennar á fátæklegan hátt. Stærsta minningin lifir þó í hugum okkar sem þekktum hana og fengum að um- gangast hana. Helga kom inn í líf okkar bræðra þegar hún varð ástvinur pabba, fimm árum eftir að mamma dó. Hún hafði einnig misst manninn sinn nokkrum árum áður. Fljótsagt er að hún tók okkur sem vinum og ættingjum strax frá fyrsta degi og reyndist okkur vel. Tveir okkar áttu eftir að búa á heimili þeirra um lengri eða skemmri tíma og njóta umhyggju hennar og góðs atlætis. Við hinir sem flognir vorum úr hreiðrinu eða bjuggum annars staðar fengum að njóta þess að vel væri tekið á móti okkur þegar við heimsóttum þau. Það var ómetanlegt, og fyrir allt þetta þökkum við. Við er- um einnig þakklátir fyrir það hve vel hún reyndist börnunum okkar sem aldrei þekktu aðra ömmu í föðurætt en hana. Kveðjur fjölskyldna okkar og barna fylgja þessum orðum – frá Guðrúnu dóttur minni og fjölskyldu hennar, og frá sonum mínum, Ólafi, Atla, Heimi og Kristóferi, – frá Örn- ólfi, syni Hreiðars, – frá Sæmundi syni Sigurðar og fjölskyldu hans og frá tvíburasonum Sigurðar, Arngrími og Matthíasi, – og nú síðast frá Jó- hönnu Steinu, dóttur Matthíasar. Helga fylgdist vel með öllum þess- um börnum, sýndi þeim áhuga og tók vel á móti þeim. Heimir sonur minn nefndi það við mig sérstaklega hvað hann myndi vel að alltaf þegar við komum í heimsókn til þeirra hafi hún átt appelsín handa honum. Helga var pabba ómetanleg stoð og stytta. Kannski hefur hann sjálfur komið best orðum að því, en í end- urminningabókinni sinni sem út kom fyrir tveimur árum skrifaði hann m.a.: „Hún kom ung til Íslands og var ekkja eftir Pétur Jónsson og hafði sjálf tekið upp ættarnafnið Jónsson. Helga bjó í eigin íbúð í Drápuhlíð 1 með dóttur sinni, Elísabethu. ... Ég fluttist fljótlega til þeirra og átti þar síðan heima næstu árin. Hreiðar son- ur minn flutti þangað líka og átti heima hjá okkur í nokkur ár. Helga átti þarna fallegt heimili og mér leið ákaflega vel þar, enda er Helga mikil mannkostakona og okkur hefur kom- ið vel saman alla tíð, aldrei borið neinn skugga á. Hún var mikill ferða- langur og við ferðuðumst saman til útlanda á hverju ári í yfir 20 ár.“ – Og síðar: „Um þýsku konuna mína, hana Helgu, segi ég þetta: Enginn getur trúað því hvað þessi kona færði mér mikla hamingju, þegar hún kom inn í líf mitt, og var ég þá kominn á sex- tugsaldur. Ég þakka þér fyrir allt, Helga mín.“ Kæra Helga mín, ég vil að lokum þakka þér fyrir hvað þú hefur reynst okkur öllum vel. Sérstaklega vil ég þakka þér fyrir hve vel þú hefur hugsað um hann pabba. Frá honum flyt ég þér einnig ástar- og saknaðar- kveðjur. Ingu systur þinni og Elísa- bethu dóttur þinni og fjölskyldu hennar færum við einnig innilegustu samúðarkveðjur. Ykkar missir er mikill. Guðmundur Sæmundsson. Elsku amma mín. Mig langar að þakka þér fyrir allt. Alla þá ást sem þú sýndir mér alltaf, frá þeim degi þegar ég fæddist til dagsins þegar þú lést. Dyrnar þínar voru alltaf opnar og oft leitaði ég skjóls hjá þér. Alla þriðjudagana, en þá komst þú alltaf í heimsókn til okkar á meðan við systkinin vorum lítil. Þetta voru góðir dagar, oftast voruð þið mamma að vinna einhverja handavinnu, við sátum við eldhúsborðið og mikið var spjallað. Þú komst alltaf með sama strætisvagninum um morguninn og tókst vagninn á sama tíma um eft- irmiðdaginn. Allt var í föstum skorð- um, en það var einmitt þinn stíll. Allt það sem þú saumaðir og bjóst til handa mér, en þú varst mikill snill- ingur í höndunum. Það gladdi mig mikið að geta gift mig í fallega kjóln- um sem þú saumaðir á sínum tíma handa mömmu og litli fallegi skírn- arkjóllinn hefur líka verið vel nýttur í fjölskyldunni. Allar góðu gjafirnar sem þú gafst mér í gegnum tíðina. Mér er ofarlega í huga pelsinn sem þú gafst mér núna undir lokin. Þú varst mjög veik uppi á spítala en þér var umhugað um að ég fengi pelsinn því það var svo kalt úti. Síðan er það hringurinn, hringurinn sem þú sagðir alltaf að ég fengi þegar þú myndir deyja. Hann er með rauð- um rúbín, mánaðarsteini júlímánað- ar, en þá eru einmitt afmælisdagarn- ir okkar beggja. Allt þetta mun ég bera með stolti og minnast þín, amma mín. Góða ferð, elsku amma, góða nótt. Þín Solveig Helga. Mig langar með fáum orðum að minnast og þakka Helgu fyrir rækt- arsemi og góðmennsku, en Helga var seinni kona afa míns Péturs Jónsson- ar. Það hlýtur að hafa verið erfitt ungri konu, og þá ekki síst erlendri, að aðlagast því að honum fylgdu níu uppkomin börn, tengdabörn og aragrúi barnabarna. Öllu þessu tók Helga af stakri ró og festu og hélt flottustu jólaboðin í bænum fyrir okkur, barnabörn afa. Það er ekki síst Helgu að þakka að við kynntumst afa og einnig að barnabörnin kynnt- ust. Hún veitti honum öryggi og ró og áttu þau saman rúm tuttugu góð ár, en afi lést 1964. Þar sem Helga var stjúpmóðir móður minnar og þeirra systkina gekk hún alltaf undir nafninu Helga stjúpa í stórfjölskyldunni. Það vissu allir við hvern var átt þegar sagt var Helga stjúpa og fyrir kom að spurt var hvað heitir hún Helga stjúpa ef einhver þurfti að ná til hennar. Helga og afi eignuðust eina dóttur, Elísabeth Sólveigu, og voru hún og maður hennar, Gísli Ólafsson, og börn þeirra, Sólveig Helga, Anna El- ísabeth og Pétur Óli, stærsta gleði Helgu, enda hafa þau sýnt henni mikla alúð og væntumþykju. Það var alltaf gott samband milli hennar og móður minnar og naut ég góðs af því. Helga og afi reyndust móður minni mikil stoð þegar faðir minn lést og fyrir það vil ég þakka. Ég minnist margra heimsókna sem barn í Drápuhlíðina og þar var stundum boðið upp á öðruvísi mat en maður átti að venjast og þar sá ég t.d. í fyrsta skipti aðventukrans svo fátt sé nefnt. Helga var klæðskeri að mennt og vann um árabil við sauma og þeir voru ófáir sem notuðu sér þá þjón- ustu, enda var hún einstaklega vand- virk og nákvæm í sínum störfum. Helga hélt alltaf góðu sambandi við fjölskyldu sína í Þýskalandi, eink- um systurina Inger, og naut þess að fara í heimsóknir meðan heilsan leyfði. Sambýlismaður hennar til margra ára var Sæmundur Elimundarson og votta ég honum samúð mína sem og Lísbeth og hennar fjölskyldu. Góð kona er gengin. Guð blessi minningu Helgu Moth Jónsson. Sigrún Jörundsdóttir. HELGA MOTH JÓNSSON MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentun- inni. Það eykur öryggi í texta- meðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í tölvu- pósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúm- er höfundar/sendanda fylgi. Um hvern látinn einstak- ling birtist formáli, ein uppi- stöðugrein af hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk, A-4, miðað við með- allínubil og hæfilega línu- lengd, - eða 2.200 slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Til- vitnanir í sálma eða ljóð tak- markast við eitt til þrjú er- indi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum. Frágangur afmælis- og minningargreina

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.