Tíminn Sunnudagsblað - 25.11.1962, Blaðsíða 10
Efsta myndin: Gömul hús meö sérkennum sins tíma i túnfæti á Dvergasteini. —
Næsta mynd: Svarthamar i Áiftafirði dregur nafn af lágu, svörtu klettabelti í
hlíðinni ofan við bæinn. Hér fæddlst Jón Indíafari 4. nóvember árið 1593. —
Neðst: Svarfhóil I Álftafirði, bær ungu hjónanna, sem settust þar að, þegar jörðin
hafði verið i eyði húsalaus i tíu ár.
Innar með Hrðinum eru bæirnir
Hlíð, Svarthamar, Svarfhóll og Sel.ia-
land, og er þá komið í fjarðarbotn.
Svarfhóll fór í eyði fyrir allnokkru,
og var þá ölium bæjarhúsum rutt
brott. En tæpum tíu árum síðar flutt-
ust þangað ung hjón, sem tóku þráð-
inn að nýju, byggðu sér lítinn, snotr-
an bæ og hafa ræktað þar mikið land,
enda góð skilyiði til slíkra athafna.
Af þessuin slóðum er ekki óravegur
suður í Dýrafjörð í Lambadal eða
vestur í Önundarfjörð i Korpudal eða
Heatdal, en yfir firnindi mikil og veg-
leysur að fara.
í fjallinu inn frá Seljalandi er gljúf-
ur mikið', sem heitir Valagil. Þegar
Jón Indíafari var barn heima í Álfta-
firði og þekkti ekki það líf, sem
skyttur í sjóliði Danakortungs áttu við
að búa, bar það við, að kona sú, er
er Bóthildur hét, lagði leið sína yfir
fjöllin vestur í Önundarfjörð, og hafði
með' sér dreng, sem hét Ketill, eins
eða tveggja ára gamlan. Virðist það
ekki hafa þótt tiltökumál, þótt kona
færi þessa leið fylgdarlaust með ó-
göngufært barn. En glæfralegt myndi
það talið nú á dögum. Ferð' konunnar
virðist hafa gengið að óskum vest-
ur yfir, og þegar hún hafði lokið er-
indi sínu, sneri hún sömu leið til
baka. Var það á Maríumessu fyrri,
með öðrum orðum í fyrri hluta ágúst-
mánaðar.
í þetta skipfi hreppti hún þoku á
fjallinu og villtist. Komst hún að
Valagili og lagðist þar fyrir, örþrota
af langri göngu með barnið á baki
sér. Er skemmst af því að segja, að
konan dó þarna á gilbarminum, og
var ekki að henni leitað', því að Ön-
firðingar vissy ekki annað en hún
hefði komizt á leiðarenda og Álft-
firðingar höfðu ekki spurnir af ferð-
um hennar.
Nú bar svo til, að menn í Álftafirði
heyrð'u kveinstafi mikla í fjallinu, og
héldu þeir helzt, að þetta væru hljóð í
einhverju dýri. Virðist þeim hafa stað
ið allmikill stuggur af þessum hljóð-
um Prestur þessara sókna var si'. Jón
Grímsson, og b]ó hann á Svarfhóli,
næsta bæ utan við Seljaland. Skrifaði
hann nú boðseðil, sem hann lét ganga
bæja á milli og skipaði hverjum
bónda í byggðarlaginu að koma hið
skjótast á vettvang með vopn í hönd,
því að forvitnast skyldi um það, hvað
dýra ýlfraði í f jallinu. Hefur það ekki
þótt góður gestur og tryggast að gera
því þegar aðför.
Þegar þetta gerðist, höfð'u fyrir
skömmu verið sendir til landsins þrí-
skúfað'ir atgeirar að fyrirlagi konungs,
og mun þ»ið hafa verið árangur af
viðleitni Magnúsar prúða til þess að
koma á vopnaburði í landinu að nýju.
Skattbændur í firð'inum komu nú með
atgeira sina heiín á prestsetrið og
896
TÍMINN — SUNNUDAGSBLAÐ