Tíminn Sunnudagsblað - 02.05.1971, Blaðsíða 4

Fóstrinn hlustar á lömuðu stúlkuna víetnömsku leika á píanó.
Harmkvælabörn, sem
eignazt hafa heimili
Alkunna er, að Jósefína Baker
tók að sér fjölda barna af ólikum
kynþáttum og ól þau upp. Ýmsir
hafa farið að dæmi hennar. Meðal
þeirra er danskur yfirlæknir í Ála-
borg, Óli Brems, og kona hans,
Lísa. Um þetta leyti eru þau að fá
áttunda fósturbarnið, tuttugu mán-
aða gamlan dreng frá Tælandi.
Af fósturbörnunum átta er
aðeins ein telpa, tíu ára gömul,
danskrar ættar. Hún heitir Anna
María, og var áður munaðarleys-
ingi á barnaheimili. Læknishjónin
voru eftir þrjú óhöpp, orðin úr-
kula vonar um að eígnast barn, og
tóku þessa telpu að sér. Þau
höfðu ekki þá hugsað sér, að fóst-
urbörnin yrðu fleiri, en hafði þó
alltaf langað til að eignast mörg
afkvæmi.
Anna María er ljóshærð og blá-
eyg, ein allra barnanna, og í
fimm ár var hún eina barnið á
heimilinu. Þá fór þeim hjónum að
verða hugsað til þess, hve ein
mana hún hlyti stundum að vera.
Nú leyfa lög í Danmörku fólki
ekki að taka nema eitt danskt kjör-
barn, og þess vegna fóru þau að
skyggnast um eftir barni erlend-
is.
Þau fundu það á uppeldisheim-
ili í Þýzkalandi. Það var ársgömul
telpa, sem hét íben — móðirin
þýzk, en faðirinn Ghanamaður. Ári
síðar bættist við drengur, sem einn
ig átti þýzka móður og föður frá
Ghana. Hann hét Pétur, líka sótt-
ur á uppeldisheimili. Pétur hefur
r«ynzt sérlega greindur drengur,
greindarvísitalan 148, og þegar
orðinn sjóðfróður um marga
hlutiy
Fjórða barnið var telpa frá
Víetnam, Tí, stálpuð orðin, feng-
in með hjálp danskra samtaka,
sem gengust fyrir því fyrir tveim
árum, að særð börn væru flutt
til Danmerkur til hjúkrunar. Hún
þurfti ekki að fara aftur til síns
hrjáða föðurlands. En hún mun
aldrei geta stigið á fæturna. Mæn-
an skaddaðist, er stálflísasprengja
sprakk þar í grennd, sem hún var
að leik, og hún er máttlaus fyrir
neðan mitti. Hún á einnig við
nýrnasjúkdóm að stríða.
Hún getur þess vegna ekki
dansað eins og hin fóstursystkin-
in, en þess í stað hefur hún tekið
miklum framförum í píanóleik.
Hún er talin gædd tónlistargáfum.
Fimmta barnið heitir Lísbet.
Hún er ekki nema tuttugu mánaða
gömul. Hún er þýzk og alsírsk
að ætterni, sótt á barnaheimili eins
og hinir kynblendingarnir tveir.
Til þess að henni leiðist ekki
heima hjá fósturmóður sinni, þeg-
ar hin börnin, sem eldri eru,
byrja skólagöngu, voru drög lögð
að því að fá dreng á svipuðu reki
frá Tælandi, Úffa. Það er hann,
sem nú er að koma í fóstrið.
í fyrra kom enn barn frá Víet-
nam, Non að hafni, stálpaður
strákur, og fyrir tveim mánuðum
bættist Noil í hópinn — telpa frá
Tælandi, komin vel á legg. Hún
var umkomulaust flökkubarn í
Bankok, og þær tvær jafnöldrur
saman. Þær áttu hvergi höfði sínu
að halla. Dag einn höfðu þær
lagzt til svefns á járnbrautarspori.
Noil missti hægra handlegginn og
vinstri hönd en slapp þó lífs, en
stallsystir hennar beið bana. Non
er litlu betur á sig kominn, því
að fæturnir höfðu verið skotnir
undan honum í stríðinu í Víet-
nam.
ÖIl austurlenzku börnin þrjú
hefðu verið dæmd til að veslast
upp og deyja aumkunarverðum
dauða í ættlöndum sínum, þar
sem fleira en svo er af bágstöddu
fólki, bækluðu og örkumluðu, að
mulið sé undir börn, sem
aldrei verður hægt að brúka
í stríðinu endalausa. Milljörð-
um er ausið í manndrápin
og limlestingarnar, en enginn
skeytir um foreldralaus, örkuml-
uð börn.
Bremshjónin hafa aldrei hikað
364
I I IU I N N
SUNNUDAGSBLAÐ