Íslendingaþættir Tímans - 27.07.1968, Blaðsíða 18

MINNING
Lára Guömundsdóttír
Lækjarmóti
Hún fluttist að Æsustaðagerði í
Eyjafirði og ólzt þar upp hjá fóst-
urforeldrum til 15 ára aldurs. Þá
fór hún í vistir eins og gekk á
þeim árum og var á ýmsum bæj-
um í , firðinum, unz hún giftist
Benedikt Sigurðssyni, þingeyskum
dugnaðarmanni, og fluttist með
honum að Barnafelli vorið 1910.
Barnafall er merkileg jörð, og
fegurri eða stórbrotnari sýn getur
varla af bæjarhlaði. Bærinn stóð í
hlíðarhalli á gljúfurbrún Skjálf-
andafljóts, þar sem Barnafoss
steypist úr þröngum stokki niður
í hHkagliú'ur. Um hann eru þjóð-
sögur ýrmar Handan t'liótsins er
Þingey sögufræg og iðjagræn þótt
hraun sé undir Handan hennar rís
skógi klædd Fljótsheiðarbrekkan.
Hlíðarnar umhverfis Barnafellstún
ið eru silfurslegnar og gullbrydd-
ar af gráv<ði og gulvíði. kjarna-
land mixið til fjárbeitar. en
skammt tndan á báðar hendur eru
skógar pn'iðir Túnið var þýft og
lítið. Úðann úr fossinum lagði
stundum i austankalda upp vfir
túnið. og á vetrum gat mvndazt
þar gljá «em engum var stæð Af
þvi varð betjusaga á þessari öld.
Ungur sonur Kristínar og Bene-
dikts var að leik á hlaðinu en
rann fram af hlaðvarpanum og
niður túnið alla leið á biargbrún
og stöðvaðisf þar á. hniótum. sem
stóðu upp úr hjarninn Krist.ín
kom út i sömu svifun og sá á
eftir sveininum Hún nafði engin
umsvif en fór á eftir honum til
Hinn 12. júní s.l. andaðist að
sjúkrahúsinu á Selfossi frú Lára
Guðmund^dóttir, Lækjarmóti,
Sandvíkurhreppi, eftir langa og
stranga sjúkdómslegu.
Lára var fædd hinn 15. sept.
1898/ að Skúfslæk í Villingaholts-
hreppi. Foreldrar hennar voru
Guðmundur Brynjólfsson frá Keld
um og kona hans Guðrún Gests-
dóttir frá Skúfslæk.
Ung fluttist hún með foreldrum
sínum áð Sólheimum í Hruna-
mannahreppi, þar sem þau bjuggu
þess að reyna björgun, þó að í
bráðan voða væri, og brast ekki
móðurkiarkinn. Hún stöðvað-
ist á sötnu hnjótum og drengur-
inn. Þar stóðu sonur og móðir á
bjargbrúninni í yfirvofandi hrap-
hættu og gátu ekki þokað sér af
þessum stað. Elzti sonurinn var þá
um fermingu og staddur á Þingey
á þessari stundu, enda var þá ís-
brú á fosstokknum einb og stund-
um varð á hörðum vetrum. Hann
komst heim til bæjar náði þar
reku og með hjálp þriðja bróður
ins tókst honum að höggva spor
í hjamið niður til mæðginanna,
svo að þau björguðust upp. Sú
saga varð landsfræg og pilturinn
hlaut góð /erðlaun.
Búskapur í Barnafelli var eng-
inn leikur fátækum hjónum með
mörg börn Jörðin var erfið, tún-
ið þýft og engjar engar að kalla.
En dugnaður þeirra Bama-
fellshjóna. nægjusemi og bjargar-
vilji sigraði hverja þraut. Glað-
værðina þmut aldrei á þeim bæ
Mér verður æ í minni hressilegt
viðmót og vílleysi þeirra Barna-
fellshióna Kristín lét ekki sitt* eft
ir liggja f iffsbaráttunni Hún vann
engu minna utan húss en innan
og að heyskapnum gekk hún
flesta daga, jafnt þntt hún hefði
um barn ‘ reifum að sjá Þann
heyskap varð þó stundum að
sækja langan veg á aðrar jarðir.
sinn búskap, og ólst þar upp í stór
um glaðværum systkinahópi, en
þau Sólheimasystkinin voru tólf.
Hinn 14. sept. 1918 giftist hún
Sigfúsi Öfjörð frá Hjálmholtskoti,
mikilhæfum, hugsjóna og fram-
kvæmdamnnni, er átti stóran þátt í
uppbyggingu margra meiriháttar
framkvæmda hér í sýslu og víðar.
Þau byrjuðu búskap að Glóru í
Hrunamannahreppi. Þaðan fluttu
þau að Brúnavöllum á Skeiðum
þar sem bau voru tvö ár. Þá fluttu
þau að Haga í Sandvíkurhreppi,
Þau Be.nedikt og Kristín bjuggu
í Barnafeili í 24 ár og urðu börn
þeirra sjö, er upp komust, og eru
nú sex á lífi, öll myndarfólk.
Efnissonur Þórhallur að nafni,
dó 19 ára. Benedikt og
Kristín gerðu býsna margt til
umbóta í Barnafelli, þótt fjárhag-
urinn væri þröngur. Þakslétturn-
ar niður i gegnum túnþýfið munu
hafa kostað marga svitadropa, og
þau og svnir þeirra bættu einnig
hús jarðarinnar. Þó fór svo að
Barnafell fór í eyði, er þau flutt-
ust þaðan, enda vart búandi þar
á nútíma visu. Þau fluttust í Landa
mótssel, miklu hægari jörð. og
bjuggu þar átján ár áður en Bene-
dikt lézt, og þar dvelst Kristin nú
hjá Braga syni sínum. en annar
sonur hennar, Arnór hefur byggt
sér nvbýli f landi jarðarinnar.
Kristín er enn glöð og hress,
snögg í hreyfingum og kvik á fæti.
Á góðum <.umardegi fer hún gjarn
an út með hrífu sína og hefur
ekki gleyrnt handtökunum. Ann
ars unir nún við fóstur barna-
barna sinna eða bregður á glatt tal
við vini og nágranna lifsrevnd
kona og g!ögg, og hefur borið sig-
urorð af baslinu, sem aldrei náði
að beygja hana. Þar er enn óslit-
in sú steUra taug, sem dugði ís-
lenzkri bjóð til lífs á löngum og
hörðum öldum.
AK
18
ÍSLENDINGAÞÆTTIR